Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Sarılalım
Kirpi bir uçtan, kaplumbağa diğer uçtan birbirlerine yürüdüklerinden habersiz kitabın ortasında buluşuyorlar.
İki ayrı hikaye gibi görünse de, birbirine çok benzeyen bu iki hikaye ve yol onları buluşturduğu gibi okuru da sevginin gücünde birleştiriyor.
Bazen en çok ihtiyacın olan şey birine sarılmaktır...yaşadığını daha çok hissedersin sıcacık ve sevgi dolu bir kucakta.
Güveni ve dostluğu paylaşırsın.
Bir ağaca sarılabilir insan, bir deniz kabuğuna, bir buluta, bazen sadece yumuşacık bir yastığa... Ama hikayeni anlayan birine sarılmanın bedeli paha biçilemezdir.
Bugün bir ağaca sarıldım, bir çocuğa, birçok çocuğa ve bir tırtıla.
Eğer kaplumbağa olsaydım bir kirpiye de sarılmayı isterdim.
Bir kirpi olsaydım, kaplumbağaya sarılmayı.
İrlandalı yazar Eoin McLaughlin'in ilk resimli çocuk kitabı olan "Sarılalım" fikrinin güzelliğinin yanında iki kapaklı- iki hikayeli özgün kurgusuyla da kocaman sarılınası.
Dikenlerimiz- huysuzluğumuz ya da sert bir kabuğumuz- içe dönüklüğümüz- soğuk mizacımız olsa da, sarılmaya ihtiyaç duyarız.
Ve öyle de olsak, sarılacak birileri muhakkak vardır.
Polly Dunbar'ın sıcacık resimlemesi, canlandırmaya müsait diyaloglar ve tekrarlayan çevresel seslerle tatlı mı tatlı "Sarılalım"ı çok sevdik.
Sarılalım
Yazan, Eoin McLaughlin
Resimleyen, Polly Dunbar
Çeviren, Şafak Arat
Özgün adı, The Hug
Timaş Çocuk
2+ yas, her yaşa ve büyümeye dirençlilere!
Prens Oleomargarin'in Aşırılması
İnsan bu kadar olağanüstü işçilikle ve bu kadar iyi bir öyküyle her zaman karşılaşmıyor doğrusu. Şaşkınlığımı mazur görün ve peşinen eksik bırakacaklarım için affedin.
Zira tam teşekküllü bir tahlil yapmak için yeterli vaktim olacak mı şüpheliyim.
Mark Twain'in küçük kızlarına anlattığı ancak parça parça notlarla kaydederken eksik bıraktığı için bize yarım bir öykü olarak ulaşan "Prens Oleomargarin'in Aşırılması", Berkeley Üniversitesi Mark Twain arşivlerinde keşfedilip gün yüzüne çıkarılmış. Ardından Bekçi Amos'un Hastalandığı Gün ve Sebastian ve Balonu gibi çok sevdiğimiz kitapların nev'i şahsına münhasır yazarı Philip Stead tarafından Twain'in hikaye taslağı üzerinden ince ince örülerek, Erin Stead'in oyma, mürekkep ve karakalem teknikleri kullandığı muhteşem resimlemesiyle buluşmuş. Grafik tasarımı ise kesinlikle metne ve resimlemeye eşlikte kusur etmemiş görünüyor.
Boy haddinden had bilmezleri cezalandıran, ileri derecede büyüklük kompleksindeki kralın, hık demiş burnundan düşmüş kibirli ve akılsız oğlunun saraydan "çalınma" hikayesi gibi görünse de başta... Ayaklarını yere vurduğunda bir küp altınla karşılaşmayan, taşı toprağı kurak, fakir Johnny ve insanlık adına aldığı sözün kutsal mesajını taşıyor.
Tüm canlılara saygının, iyilik ve cesaretin, birlikte yaşamanın, kulak vermenin, kabul etmenin ve insanla zenginleşmenin güzelliğini. Kibirden uzakta, alçakgönüllü bir gerçek kralın dostlarla dolu hazinesinin güzelliğini.
"Burada olduğuma memnunum" diyor Johnny.
Sonra, kralın hükmü karşısında iki büklüm dolaşmayı reddeden "devlere" -siz ona kısacık kraldan uzun olmaya cür'et edenler diyiverin-
"Sizi tanıdığıma memnunum" diyor.
Tüm insanlığa can simidi atacak, kendi küçük, hükmü kralın kibirli sözlerinden büyük sözler ediyor.
Ama aslında ne oluyor diyecek olursanız...
İsmi "Salgın ve Kıtlık" olan bir tavuk tam yüz yıl yaşıyor ve sihirli bir tuhaf çiçek işitmeyen kulakların pasını siliyor.
Johnny isimli fakir ve yalnız çocuk, en yakın arkadaşı Salgın ve Kıtlık'ı pazarda satmak yerine mavi tuhaf çiçeğin tohumuyla takas etmeyi deniyor.
Tohumdan fideye, fideden çiçeğe ve ardından hayvanların dilini söküveriyor Johnny.
Kral ve avanesinin aksine, dinlemeyi en sağlam yerden öğreniyor. Kendinden uzunları, kendinden kısaları, kuyrukluları, sivri dişlileri, kokular saçanları, gıdaklayanları, kükreyenleri, her bir canlıyı...hepsini!
Philip Stead ise iki kapağın arasına bir hikaye kahramanı olarak girip, Twain'in bıraktığı yerden koyuluyor anlatmaya. İstihzai mizahı, ince zekası, eleştirel dili ve ustaca kotardıgı kurguyla.
Çok sayıda yabancı kültürel unsur taşıyan, siyasi ve bölgesel eleştiri de içeren öykü çocuklar içindir demek zor.
Değildir demek daha da zor.
Taban yaş belirtmek de öyle...
Ancak iddia ediyorum ki; küçük büyük tüm okurların döne döne okumaktan lezzet alacağı bir eser tutuyorum elimde.
Yarından tezi yok, en olmadık tuhaf resimden hikaye uydurma yarışına katılmalı... Twain'e nazire ile...
*Hassas filtreler için iç sayfa fotoğraflarına göz gezdirmeyi unutmayın.
Prens Oleomargarin'in Aşırılması
Yazan, Mark Twain ve Philip Stead
Resimleyen, Erin Stead
Çeviren, Kutlukhan Kutlu
Özgün Adı, The Purloining of Prince Oleomargarine
154 sh.
Bol resimli, karton kapak.
Can Çocuk
10+ ve büyümeye dirençlilere!
Muhteşem Pofuduk - Kıvırcık - Ufacık Tefecik
Bazen hiçbir şey yapamazsın. Belki o güne dek yaptıklarının değeri de bir anda kayboluverir gözünde. Sesini, uçuşunu kaybetmiş bir kuş gibi kanatların ağırlaşır.
Herkes bir şeyler yapabilirken senin yapamadığın bu zamanlarda kendi dilini, kendi yolculuğunu fark etmen, tam da eline uyan kalınlıktaki fırçayı bulup boyaya bulanman gerekir ki varlığının heyecanıyla dolasın.
Varsın, oradasın ve bir şeyler yapabilirsin. Yaptığın şey en güzel şey olmayabilir ama birisi için fark edecek. En az birisi için değerli olacak.
Bir donanma pulu ya da düğme değil, bir pofuduk - kıvırcık - ufacık tefecik şey olacak belki de en muhteşem şey.
Edith'in annesi için öyle olacağına ne şüphe!
Babası beş dil bilir Edith'in, annesinin sesiyse bülbül gibidir.
Kız kardeşini ise hiç sormayın! Hem buz pateni kraliçesi hem de pofuduk, kıvırcık, ufacık tefecik bir plan peşinde.
Hiçbir şey yapmayan Edith bir şeyler yapmalı!
Özgüvene, düş gücü ve yaratıcığa, azim ve kararlılığa, kendi dilini bulma yolculuğuna dair tatlı mı tatlı bir hikaye elimdeki.
Henüz "Hiçbir Şey Yapmama Günü" hakkında yazamadan yazarın ikinci kitabıyla da tanışınca sıra biraz karışmış olabilir.
Ancak her iki kitabı da pek sevdik.
*Hassas filtreler için: Dört yapraklı yoncanın şans getirdiği inancını paylaşmasak da, canavarlar ve hayaletlerin "aslında" var olmadıkları bilgisine sahip okurlar adına pek endişelenmedim.
**İç sayfa fotoğraflarını gözden geçirmeyi unutmayın.
**İç sayfa fotoğraflarını gözden geçirmeyi unutmayın.
Muhteşem Pofuduk - Kıvırcık - Ufacık Tefecik
Yazan ve resimleyen, Beatrice Alemagna
Ceviren, Rüzgar Rumi
Özgün adı, Le merveilleux Dodu - Velu - Petit
Aylak Kitap
4+ ve büyümeye dirençlilere
Kertenkele
Nobel ödüllü Portekizli yazar José Saramago'yu çocuk yazınında "Dünyanın En Büyük Çiçeği" ve "Suların Sessizliği" isimli kitaplarıyla biliyorum. Bugün, resimlemesi ahşap baskı tekniğiyle José Francisco Borges tarafından yapılan modern bir peri masalı olan "Kertenkele"si ile tanıştık. Eserin künyesinde de bir güzel sürpriz olarak Yayın Yönetmeni'nin karşısında Enis Batur ismiyle karşılaştık. (Hayır, yutıbır olan Enes Batur değil. "İ" ile olacak. Aman küçük okurları aydınlatalım;)
Çok farklı ve heyecan verici bir deneyim olmakla beraber, peşinen ifade edeyim ki "Dünyanın En Büyük Çiçeği" hala en sevdiğim.
Henüz kimseciklere zararı dokunmamış, meçhul bir yaratık...aslında bir kertenkele, mahallenin birinde, tam da orta yerinde peydah oluvermiş. Korku dolu, kaygılı konuşmalar birbirine karışırken yaşlı bir kadının çığlığıyla herkes bir tarafa kaçışmış. Bu arada menekşe satan kızın sepetinin devrilip bir çelenge dönüştüğünü kenara not edin lütfen. Buralar sonra değerlenecek.
Ordusu, itfaiyesi tekmili birden etrafını sarıp silaha dururken kertenkele, perilerin müdahelesiyle kan rengi bir güle dönüşmüş. "Şehrin bağrında açılmış bir yara gibi kara asfaltın üstüne konmuş."
Gül büyüyüp mis kokusuyla tüm şehri yıkamış, paklamış ve bir beyaz güvercine dönüşüp uçuvermiş.
Yaşlı kadına gelince, şu menekşeleri hatırlama zamanı. Menekşe çelenginin kertenkelenin kuyruğuyla bozulduğu o anda kaldırıldığı hastanede olmalı hala.
Saramago'nun okurla satır aralarında konuşan mizahi dili, alışkın olduğumdan daha örtük ve belli ki katmanlı bir masalla buluşturuyor okuru.
Ne periler eskisi gibi, ne masallar ne de yazarlar...:)
Saramago zaten başka bir alem ve o alemi seviyoruz.
Kötü ilan edilip, bilinmezliği korku uyandıran ve lince kalkışılan bir canlı ve menekşeleri çelenge dönüşüp kertenkelenin telaşlı kuyruğuyla bozulan çiçekçi kız.
Mitolojide ve masalların sembol dilinde menekşe nicedir diye derinleri kazayım istedim ki, Saramago'nun meramına bir parça daha yaklaşayım. Ancak öyle köklü ki hikayesi, çok sayıda yorumla zenginleştim.
Derseniz ki sana ne dedi, ondan haber ver.
Derim ki, derdi ön yargılar ve korkularladır Saramago'nun. Haksız ithamlarla incitilip sevdiceğinden ayırılan çirkin/ korkulan bir yaratık, perilerin müdahelesiyle kan rengi bir güle dönüşüyor. Şehrin yargısız infazının kara bir utanç nişanesi olarak bağrına nakşediliyor. (Ya da bildiğin katlediliyor da cocuklara anlatırken biraz sihir tozu serpiştiriliyor masala)
Gül ise büyüyüp serpilince mis kokusuyla her yeri sararak kötü düşüncelerden arındırdığı mahalleden beyaz bir güvercine dönüşüp barış içinde kanatlanıyor.
Kertenkele'nin değişen biçimi, boyutu ve renkleriyle, onu tanımlayan seslerin başkalığının buluştuğu kitap geniş bir okur aralığına hitap etse de, bu sefer taban yaş belirtmekten imtina ediyorum doğrusu.
*Hassas filtreler için, iç sayfa fotoğraflarını incelemeyi unutmayın lütfen.
Kertenkele
Yazan, José Saramago
Resimleyen- Ahşap Baskılar, J.Borges
Çeviren, Emrah İmre
Özgün Adı, O Lagarto
Kırmızı Kedi
Gecen Gündüzüm Olsa
"Hasret, dediler, kalbimizde yaşar... Hiçbir kalpte bunca hasrete yetecek kadar yer olamazdı..."
Max huzurevindeki, unutma hastalığından muzdarip büyükbabasına duyduğu hasrete dayanamaz hale geliyor. Çünkü başkalarının aksine Max, bahar kokusunda onunla tatlı elmalar toplayıp kucağında huzurla dinlenmenin güzelliğini iyi biliyor.
Sonra, kafasının üstünde hafifçe dolaşan ağır ve müşfik ellerinin eşlik ettiği derin bir mırıltı şeklindeki o şarkıyı da hatırlıyor.
Hayır, Max dışında kimse dede ve torunu arasındaki sevginin onarıcı gücünden haberdar değil.
Beklenmedik bir anda, her şeyi unutup sil baştan yapmaya meyilli yaşlı adamın biricik ilacı ise, torununun üç-dört dakikalık sessiz ve sevgi dolu sarılışı.
Kâinatın en güzel armağanı sevgi...
Dört bir tarafından kuşatıyor dede ve torununu. Aralarındaki sevginin gücüyle her defasında yeniden ve yeniden hayata döndürüyor.
Max'in bunu başarabilmesi için dedesiyle baş başa bir güne ve o gün için de maceralı ve son derece çılgın bir huzurevi kaçış planına ihtiyacı var. Sadece bu...bu kadarcık.
Tatlı anıları canlandırıp, bir parça sevgi almaya doğru bir yolculuk. Bütün ihtiyaçları olan bu.
Max, huzurevinin içeriden kilitlenen kapısının şifresini öğrenip planını uygulamaya geçirdiğinde, her zaman her şeyi en doğru şekilde yapmak üzere programlanmış yetişkinlerin onu anlamayacağını biliyor olmalıydı.
Duvarları yıkmaya, cesur alternatifler aramaya ve biraz nefes almak için azıcık duralamaya cesareti olmayan yetişkinlerin kuralları Max'e göre değil...
Yetişkinlerin hayatı biraz yavaşlayıp kulak vermeye, birkaç dakika sessizce ve sevgiyle sarılmaya uygun değil... Çogunlukla...
Kiralık Canavar, Farklı, Rico ve Oskr serisi kitapların yazarı Alman Andreas Steinhöfel'in "Gecen Gündüzüm Olsa" adıyla dilimize kazandırılan son kitabı bilhassa konusu itibariyle çok ilgimi çekti.
Dilin tasvirle bezeli yapısına rağmen bir solukta okunuveren kitaba Nele Palmtag'ın sıcacık ve cömert resimlemesi eşlik ediyor.
Hassas filtreler için iç sayfa fotoğraflarını gözden geçirmenizi öneririm.
Gecen Gündüzüm Olsa
Yazan, Andreas Steinhöfel
Resimleyen, Nele Palmtag
Çeviren, Olcay Mağden Ünal
72 sh.
8+ ve büyümeye direnclilere!
