"Düşman, Barış İçin Bir Kitap" pek sevdiğimiz Davide Cali'nin dilinden bir manifesto.
Yalın cümleler, sıra dışı incelikte, özgün resimleme dili ve ustalıklı grafik tasarımın bileşimiyle, yakın zamanda okuduğum en iyi çocuk edebiyatı eserlerinden biri.
Sadece çocuk edebiyatı eseri de değil, başlı başına sanatsal nitelikte bir eser. Tasarımda negatif alanların iyi kullanımı, karışık resimleme tekniği ile gerçek nesneler ve çizgileri harmanlayan çizer, sözün gücünü öylesine destekliyor ki, ayrı ayrı değeri olan her unsur bir araya gelip güçlerini olağanüstü bir şey inşa etmek için kullanıyor adeta.
Gestalt'a nazire yapan iç sesim, yine ; “Bütün, kendisini oluşturan parçaların toplamından bağımsızdır.” derken...
Davide Cali'yi hatırlatmak isterim size. Geçmiş blog değerlendirmelerinden birinde, Nohutçuk ve The Call of Swamp ile birlikte hakkında sitayişle bahsetmiştim. (aslı İtalyanca olan eserin bendeki İspanyolca versiyonu ile "La Illamada de la ciénaga")
Üzerinde Davide Cali imzası olan hemen her şeyi okuma iştahındayken "Düşman" ile karşılaşıp sükût-u hayale uğramamış olmak çok güzel.
"İşte Savaş" diyor Cali:
Aynı zemin üzerinde, aynı gök kubbe altında, iki çukurda, birbirleri hakkında birer sahte insansızlaştırma kılavuzuna sahip iki askerin, birileri "Ateş etmezsen, O edecek" dediği için birbirine biteviye saldırdığı bir mizansen.
Delinin biri değil, bu sefer ikisi...kuyuya bir taş değil iki asker attığı, diğer her şeyden azade boşluğun ortasındaki hikayesi.
Resimsiz, az sözlü, berrak zemindeki iki çukura bakıp "Düşman hiç görünmese de orada, sabahları kalkıp ona bir el ateş ediyorum" dediğini işitince yazarın, dikkat dağıtacak şey bu kadar azken sözün ağırlığının gönle külçe gibi oturması, işten bile değil.
Çok acıktıklarında gafil avlanmamak için ateş yakmakta birbirlerine öncelik veren nazenin askerler, ateş etmekte pek de öyle değiller.
Çünkü el kitabında tanımlanan düşman, vahşi bir yaratıktan ibaret. Ailesi, düşleri, duyguları olmayan; gaddar, önüne gelen her canlıyı, kuşları ve bitkileri dahi yok edecek denli vahşi bir yaratık.
Öyle olmalı ki, onu yok ederken düşünmesi gerekmesin.
Ama düşmanın elinde de bir el kitabı var. Ve tam da tahmin edeceğiniz gibi o da diğerini öyle tanımlıyor.
"Savaşı ilk durduran ben olamam,
Çünkü o zaman beni öldürür.
Savaşı ilk o durdurmalı. O zaman tetiğe basmam. Çünkü ben bir insanım. Eğer yıldızlara baksaydı, bunu anlardı. Yıldızlara bakarak çok şey anlar insan."
Aynı gök kubbeye, aynı yıldızlara bakarken bir çukurdan ötekine havada selamlaşarak birer şişenin içinde savaşı durdurma dileğiyle uçan pusulalar, insanlığımızın umut pusulaları olup yanıbaşımızda bitiyor.
Yediden yetmişe tüm okurlara önerebileceğim Düşman'ı, yaralama, savaş ve kan görüntüsünü asgari düzeyde de olsa içermesi dolayısıyla dipte bu notla gönderiyorum size sevgili okur.
Çocuğunuza göreliğine siz karar vereceksiniz muhakkak.
Bu arada iç sayfalara göz gezdirmek isteyebilirsiniz.
Yalın cümleler, sıra dışı incelikte, özgün resimleme dili ve ustalıklı grafik tasarımın bileşimiyle, yakın zamanda okuduğum en iyi çocuk edebiyatı eserlerinden biri.
Sadece çocuk edebiyatı eseri de değil, başlı başına sanatsal nitelikte bir eser. Tasarımda negatif alanların iyi kullanımı, karışık resimleme tekniği ile gerçek nesneler ve çizgileri harmanlayan çizer, sözün gücünü öylesine destekliyor ki, ayrı ayrı değeri olan her unsur bir araya gelip güçlerini olağanüstü bir şey inşa etmek için kullanıyor adeta.
Gestalt'a nazire yapan iç sesim, yine ; “Bütün, kendisini oluşturan parçaların toplamından bağımsızdır.” derken...
Davide Cali'yi hatırlatmak isterim size. Geçmiş blog değerlendirmelerinden birinde, Nohutçuk ve The Call of Swamp ile birlikte hakkında sitayişle bahsetmiştim. (aslı İtalyanca olan eserin bendeki İspanyolca versiyonu ile "La Illamada de la ciénaga")
Üzerinde Davide Cali imzası olan hemen her şeyi okuma iştahındayken "Düşman" ile karşılaşıp sükût-u hayale uğramamış olmak çok güzel.
"İşte Savaş" diyor Cali:
Aynı zemin üzerinde, aynı gök kubbe altında, iki çukurda, birbirleri hakkında birer sahte insansızlaştırma kılavuzuna sahip iki askerin, birileri "Ateş etmezsen, O edecek" dediği için birbirine biteviye saldırdığı bir mizansen.
Delinin biri değil, bu sefer ikisi...kuyuya bir taş değil iki asker attığı, diğer her şeyden azade boşluğun ortasındaki hikayesi.
Resimsiz, az sözlü, berrak zemindeki iki çukura bakıp "Düşman hiç görünmese de orada, sabahları kalkıp ona bir el ateş ediyorum" dediğini işitince yazarın, dikkat dağıtacak şey bu kadar azken sözün ağırlığının gönle külçe gibi oturması, işten bile değil.
Çok acıktıklarında gafil avlanmamak için ateş yakmakta birbirlerine öncelik veren nazenin askerler, ateş etmekte pek de öyle değiller.
Çünkü el kitabında tanımlanan düşman, vahşi bir yaratıktan ibaret. Ailesi, düşleri, duyguları olmayan; gaddar, önüne gelen her canlıyı, kuşları ve bitkileri dahi yok edecek denli vahşi bir yaratık.
Öyle olmalı ki, onu yok ederken düşünmesi gerekmesin.
Ama düşmanın elinde de bir el kitabı var. Ve tam da tahmin edeceğiniz gibi o da diğerini öyle tanımlıyor.
"Savaşı ilk durduran ben olamam,
Çünkü o zaman beni öldürür.
Savaşı ilk o durdurmalı. O zaman tetiğe basmam. Çünkü ben bir insanım. Eğer yıldızlara baksaydı, bunu anlardı. Yıldızlara bakarak çok şey anlar insan."
Aynı gök kubbeye, aynı yıldızlara bakarken bir çukurdan ötekine havada selamlaşarak birer şişenin içinde savaşı durdurma dileğiyle uçan pusulalar, insanlığımızın umut pusulaları olup yanıbaşımızda bitiyor.
Yediden yetmişe tüm okurlara önerebileceğim Düşman'ı, yaralama, savaş ve kan görüntüsünü asgari düzeyde de olsa içermesi dolayısıyla dipte bu notla gönderiyorum size sevgili okur.
Çocuğunuza göreliğine siz karar vereceksiniz muhakkak.
Bu arada iç sayfalara göz gezdirmek isteyebilirsiniz.
Düşman Barış İçin Bir Kitap
Yazan, Davide Cali
Resimleyen, Serge Bloch
Ceviren, Ceylan Ekin Işık
Ginko Kitap
Uluslararası Af Örgütü Türkiye Şubesi katkılarıyla
7+ ve büyümeye dirençlilere
0 yorum:
Yorum Gönder