can çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
can çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
can çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
can çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Gizemli Sözcük Açimpa
"Açimpala gitsin!" dedi içimdeki ses!
Uzun süredir orada olan bir ses...
"Kendini erteleme" dedi sonra.
Tüm koşuşturmacalar içinde o ses, yükseldikçe yükseldi ve tüm sesleri bastırdı:
"Amma açimpa!"
Blogdaki uzun süreli sessizliği bozmaya "Gizemli Sözcük Açimpa" nın gücü yetecekti demek.
Bir sözcük düşünün. Ya da düşünülmüşü var, siz iyisi mi onun hakkında düşünün.:)
Onunla oynayın, ona seslenin, onunla seslenin, çekin, yuvarlayın, zıplatın.
Sözlükten sözcük beğenemediginizde yerine onu atayın.
"Açimpa!" deyiverin, hafifleyin.
Nedir bu açimpa? Sıfat mı, fiil mi, zamir mi? Ne?
Eski bir kelime mi mesela? Ataları kimler, hikayesi ne?
Yoksa az evvel uydurdum da cümle dil bilimcinin canına mı kastettim?
Kimsenin anlamını bilmediği gizemli bir sözcüğün peşinde; dilbilgisi, sözcüklerin kökenleri, rivayet, hikaye etme ve nesilden nesile aktarım üzerine harikulade eğlenceli bir kitap "Gizemli Sözcük Açimpa".
Kelime Koleksiyoncusu, Mıstık Seni Anlamıyoruz, Bastıbacak Virgül, Noktalarım Olmadan Ne Yapacağım ve Bunun Adı Findel gibi dostlarla beraber kelimelerin gücüne dair leziz bir menü sunuyor okuruna.
Bir de film alırsak araya; sözcüklerin alınıp satıldığı hikayesiyle "Ulzhan Das Vergessene Light"...
...
Muhakkak ki bu dünyada bir çoğumuzdan uzun süre bulunmuş, 137 yaşındaki Zulmira Nine'ye sorunca sözcüğün gizemini...
Çözebileceğinizi sanabilirsiniz.
Ama hikaye asıl bundan sonra başlıyor.
Zulmira Nine'yi seslendirmek ise hikayenin kendisinden bile daha keyifli.
Muzipçe kıkırdarken:
"Perlinko mu? Ah, bilmem mi! Cümle içinde perlinkoların işlevi..."
demek...
Olağanüstü yetenekli ve muzip bir çocuğun eskiz defterinden çıkmış gibi görünen resimlemesine ise diyecek yok.
Dilerim ki; Gizemli Sözcük Açimpa'yla tanışmayan kalmasın.
Ne küçük, ne de büyük!
Gizemli Sözcük Açimpa
Yazan ve resimleyen, Catarina Sobral
Çeviren, Deniz Koç
Özgün Adı, Achimpa
Can Çocuk
5+ ve büyümeye dirençlilere!
Kaptan Kâzım'ın Sağ Yanağı
Hiç yazmayayım diyorum, heyecanla sahne alması beklenen bir solisti saatlerce takdim eder de sevenlerine eziyet eder gibi okurla kitabın arasına girmeyeyim. "Muhteşem" ya da "harikulade" falan diyeyim, araya da hikayeden bir kaç giz serpiştireyim. Sonra, "perde!" diyeyim ve aradan çekilivereyim. Ya da anonsun sesini azıcık açayım da Kaptan Kâzım'ın sesi doğrudan okurun kulaklarına ulaşsın. Yanakları Mayıs güneşiyle al al, heyecanla şehir hatları vapuruna doluşsun, yazarla bir Mayıs macerasında buluşsunlar.
Ama yazmayayım da...kitabın kapağını kapattıktan sonra içimde hasıl olan o coşkuyla ne yapayım?
Kimlere diyeyim.
Yedi kat gökle, yedi kat yerin buluştuğu, her adımda yaşam olan dünyada, güneşi, baharı, rüzgarın ılık selamını unutmuş, aceleyle simidinin kenarından dişlerken vapura koşturan kalabalığa sesleneyim.
Delinin biri...bir kaptan...kırdı kafayı, kaçırıyor vapuru! Hem de içinde yolcularıyla, baharın sökün ettiği yere doğru.
Kamera şakası sansınlar onlar da, hikayedeki gibi. Sonra gidecekleri çok mühim yerlerin, girecekleri sınavların, derslerin, mesailerinin hesabına koyulsunlar.
Kaptan Kâzım'ın çocukluk nişanı yanak yarası sızlayıp içindeki çocuğu dürttükçe, bulaşsın çılgınlığı diğerlerine.
Çocukluğumun en tatlı günlerinin nişanesi olup alnımın çatında kızaran yara izim kaşınmaya başlasın yeniden. Yaralar, çocukları birbirine çağırsın. Daldan erik aşıran, bayıra yukarı koşuşan çocukları Üsküdar- Eminönü vapuruna alsın.
Karşılıksız seven, dost belleyen çocuk yanlarımız elimizden tutsun, Ege'ye dümen kırsın.
İster tabii insan, istemez mi?
Birkaç günlüğüne dünyayı durduralım, sıkıcı otomatik pilotları devreden çıkarıp manuel kontrolle dümene geçelim. Risk alalım, yaşam sevincimizi kovalayalım. Hiç tanımadığımız insanlara tebessüm edip, selam verelim. Azıcık soluklanıp ânın içinden an yakalayalım, kâh havada, kâh suda bir divane balık gibi buğulanan kulaklarımızla iki alemden de sual edelim.
Ayşe Güren öyle güzel yazmış, öyle sahici anlatmış ki, kalemin izinden macerayı takip etmemek, valizi toplayıp yola düşmemek çok güç.
Sahiden de tüm dünyayı saracak bir "Sağ Yanak Bahar Tatili" hakkı için pankart kaldırmamak, penceresiz duvarlara balyoz sallamamak çok güç.
Hele de hikayeye eşlik eden her telden müzikle tatlı bir bahar sarhoşluğuna kapılıp şükür ve temaşayı buluşturmamak...neredeyse imkansız.
Mehmet Güreli'nin "Kimse Bilmez"inden mısralarla karşılaşıp, "Mayıs"ını da dinlememek çok güç.
Merve Atılgan'ın olağanüstü latif fırçasının manevralarında kaybolmamak...güç...
10 yaş ve üstü tüm okurları ve büyümeye dirençlileri Kaptan Kâzım'ı okumaya, dinleme beklerim. Orada buluşup, baharı hep birlikte karşılayalım, yıldızlarla aramızdaki betondan engelleri aşıp gök kubbenin altında düşlere dalalım.
*Okurken sahiden de, "olağanüstü bir film olurdu bu hikayeden" dedim. Keşke...
Kaptan Kâzım'ın Sağ Yanağı
Yazan, Ayşe Güren
Resimleyen, Merve Atılgan
119 sh.
Can Çocuk
10-12+ ve büyümeye dirençlilere!
Prens Oleomargarin'in Aşırılması
İnsan bu kadar olağanüstü işçilikle ve bu kadar iyi bir öyküyle her zaman karşılaşmıyor doğrusu. Şaşkınlığımı mazur görün ve peşinen eksik bırakacaklarım için affedin.
Zira tam teşekküllü bir tahlil yapmak için yeterli vaktim olacak mı şüpheliyim.
Mark Twain'in küçük kızlarına anlattığı ancak parça parça notlarla kaydederken eksik bıraktığı için bize yarım bir öykü olarak ulaşan "Prens Oleomargarin'in Aşırılması", Berkeley Üniversitesi Mark Twain arşivlerinde keşfedilip gün yüzüne çıkarılmış. Ardından Bekçi Amos'un Hastalandığı Gün ve Sebastian ve Balonu gibi çok sevdiğimiz kitapların nev'i şahsına münhasır yazarı Philip Stead tarafından Twain'in hikaye taslağı üzerinden ince ince örülerek, Erin Stead'in oyma, mürekkep ve karakalem teknikleri kullandığı muhteşem resimlemesiyle buluşmuş. Grafik tasarımı ise kesinlikle metne ve resimlemeye eşlikte kusur etmemiş görünüyor.
Boy haddinden had bilmezleri cezalandıran, ileri derecede büyüklük kompleksindeki kralın, hık demiş burnundan düşmüş kibirli ve akılsız oğlunun saraydan "çalınma" hikayesi gibi görünse de başta... Ayaklarını yere vurduğunda bir küp altınla karşılaşmayan, taşı toprağı kurak, fakir Johnny ve insanlık adına aldığı sözün kutsal mesajını taşıyor.
Tüm canlılara saygının, iyilik ve cesaretin, birlikte yaşamanın, kulak vermenin, kabul etmenin ve insanla zenginleşmenin güzelliğini. Kibirden uzakta, alçakgönüllü bir gerçek kralın dostlarla dolu hazinesinin güzelliğini.
"Burada olduğuma memnunum" diyor Johnny.
Sonra, kralın hükmü karşısında iki büklüm dolaşmayı reddeden "devlere" -siz ona kısacık kraldan uzun olmaya cür'et edenler diyiverin-
"Sizi tanıdığıma memnunum" diyor.
Tüm insanlığa can simidi atacak, kendi küçük, hükmü kralın kibirli sözlerinden büyük sözler ediyor.
Ama aslında ne oluyor diyecek olursanız...
İsmi "Salgın ve Kıtlık" olan bir tavuk tam yüz yıl yaşıyor ve sihirli bir tuhaf çiçek işitmeyen kulakların pasını siliyor.
Johnny isimli fakir ve yalnız çocuk, en yakın arkadaşı Salgın ve Kıtlık'ı pazarda satmak yerine mavi tuhaf çiçeğin tohumuyla takas etmeyi deniyor.
Tohumdan fideye, fideden çiçeğe ve ardından hayvanların dilini söküveriyor Johnny.
Kral ve avanesinin aksine, dinlemeyi en sağlam yerden öğreniyor. Kendinden uzunları, kendinden kısaları, kuyrukluları, sivri dişlileri, kokular saçanları, gıdaklayanları, kükreyenleri, her bir canlıyı...hepsini!
Philip Stead ise iki kapağın arasına bir hikaye kahramanı olarak girip, Twain'in bıraktığı yerden koyuluyor anlatmaya. İstihzai mizahı, ince zekası, eleştirel dili ve ustaca kotardıgı kurguyla.
Çok sayıda yabancı kültürel unsur taşıyan, siyasi ve bölgesel eleştiri de içeren öykü çocuklar içindir demek zor.
Değildir demek daha da zor.
Taban yaş belirtmek de öyle...
Ancak iddia ediyorum ki; küçük büyük tüm okurların döne döne okumaktan lezzet alacağı bir eser tutuyorum elimde.
Yarından tezi yok, en olmadık tuhaf resimden hikaye uydurma yarışına katılmalı... Twain'e nazire ile...
*Hassas filtreler için iç sayfa fotoğraflarına göz gezdirmeyi unutmayın.
Prens Oleomargarin'in Aşırılması
Yazan, Mark Twain ve Philip Stead
Resimleyen, Erin Stead
Çeviren, Kutlukhan Kutlu
Özgün Adı, The Purloining of Prince Oleomargarine
154 sh.
Bol resimli, karton kapak.
Can Çocuk
10+ ve büyümeye dirençlilere!
Uzun Yeleli Kediçocuk
Bundan birkaç ay önceydi. Elimde Uzun Yeleli Kediçocuk, başka bazı kitaplar ve bilgisarım olduğu halde, oğlumun ardından oturduğumuz sitenin cocuk parkına çıktım. Niyetim bir gözümle onu yoklarken, diğeriyle bir değerlendirme yazmaktı.
Ama birkaç dakika içinde önümdeki teknolojik cihazlar, tablet, telefon ve bilgisayarı ilgi çekici bulmuş olacaklar ki; üçü birden etrafımı sardı.
Arkadaşları ondan birkaç yaş büyükler ve doğrusu ya kitap okumayı pek "cool" bulmuyorlar. Ya da ben öyle zannediyordum.
Bir tanesi hemen Uzun Yeleli'ye uzandı. Diğeri resimlemesini gülünç bulduğunu söylerken "plaza erkeği" kıvamında bir yüz ifadesi takınıp kaşının birini kaldırdı.
"Ne saçma şey, hahaha!"
Diğeri ise, babasıyla sitedeki binaların üstünden paraşüt talimi yaptıklarına tüm çocukları ikna edecek kadar mahir bir hayalperestti. Ikisi arasında kalmış sevgili oğlum, annesinin çektiği ilgiyi sevmeli mi sevmemeli mi, kestirmeye çalışırken arkadaşlarını inceliyordu.
O gün orada onlara Uzun Yeleli Kediçocuk'u okudum. Ciddi ifadesiyle plaza çocuğu, usulca açtığı gözleriyle yavaş yavaş kaşını hizalarken, vücudunu bize doğru çevirip tüm ilgisiyle bankın üzerine abandı.
Bir ara sesimi iyice alçaltıp orada kesecekmişim gibi yapınca, hepsi birden inci gibi dizildi yamacıma. Güldüğümü belli etmemem lazım, dedim. Ciddi insanlar bunlar, hem sonra, kizabilirler de. İçimden güldüm, sarıldım onlara.
Ebeveynleri yoğun bir iş temposu içinde olsa da olmasa da, Kediçocuk'un hikayesine yabancı değil onlar. Çocuk dünyası denilen paralel evrende çogu zaman görünmezler.
Bu görünmezlik beraberinde özgürlük getirse de...iki dünya arasındaki mesafeyi de artırıyor.
...
Kediçocuk'un annesi uyarıyor babasını: Onunla daha çok ilgilenmelisin, yoksa büyüdüğünde bundan dolayı çok pişmanlık duyacaksın.
Elinden geleni yapıyor babası ama, elinden gelenin yeterli olmadığını, küçük büyük tüm okur anlıyor.
Önemli ve çok kazançlı bir iş görüşmesi için Hayvanat Bahçesi'nden ayrılırken, çocuğun cebine taksi için biraz para, kulağına ise kızgın annesini teskin edecek sözcükler fısıldıyor.
Sıkı sıkı tembihlense de, Kediçocuk şimdi sadece kendine emanet.
Yüz boyama standında kediye dönüşüp, kafeslerin arasında dolaşırken, bir yandan da bilgi edinmek için levhaları okuyor.
"Hayvanlar kafeslerde yaşıyordu ama bu kafeslerde yaşamayı sevip sevmedikleri levhalarda yazmıyordu. "
Kendisine dinlenecek bir yer aradığında tüm bankları kaplayan mutlu aileleri görüyor.
Üzgün Kedi Çocuk, kendisine boş bir kafes bulup levhaya "Uzun Yeleli Kedi Çocuk" yazdığında, kafesin içinde, gözlerini bambaşka bir dünyada açtığı bir rüyaya dalıyor.
Rüya dediysem, küçük okurlar rüya mı gerçek mi tartışmasına tutulmuşlardı bile, ben bunları okurken. Aldırmadan, o bambaşka dünyayı okumaya devam ettim onlara.
Gökyüzünde süzülen dev geminin içinde, daha önce hiç kedi çocuk görmemiş olan Habakuk'un merceği altına giriyor küçük kahramanımız.
Habakuk, oldukça nadir görülen bu hayvanı incelerken hayvanat bahçesinden kaçırıp tekrar doğaya saldığı hayvanlar içindeki ilk kedi çocuk olduğunu anlatıyor çocuğa.
Hayvanların neleri sevip, neleri sevmediğini not aldığı özel defterine "Uzun Yeleli Kedi Çocuk" başlığını attığında mırıltılar tekrar yükseliyor. Bir tanesi, "Hepsi rüya yaaa! " diyor külyutmaz edasıyla. Diğeri, "Ya, ne alakası var oğlum! Habakuk kaçırmış ya işte!"
Uzun Yeleli Kediçocuk, Habakuk'un defterine yazabilmesi için sevdiği ve sevmediği şeyleri anlatırken, onlarla en az bir saat oyun oynanmazsa ölebilecekleri bilgisini veriyor. İskambil kartlarıyla oynamayı da seviyor Kediçocuklar, ama dikkatli olunmalı. Oyunları çok kaybederlerse tüyleri dökülmeye başlıyor.
Doğrusu ya, kedi çocuklar hakkındaki defterin bir kopyasını edinip, yazılan her şeyi çerçevelemek isterdim.
"... eğer bir Uzun Yeleli Kediçocuk size bir hikaye anlatıyorsa, işyerinden önemli bir telefon gelse, ya da başka bir şey olsa bile onu sonuna kadar dinlemeliydiniz, yoksa sizi ısırabilirdi.
Ayrıca, sadece çikolatalı süt ve meyve suyu içerlerdi, çünkü su içmek onları kusturabilirdi, hatta gözleri kör bile olabilirdi."
Sabah her nasılsa odasında, Habakuk'un defteri başucundayken uyanan Kediçocuk, annesi ve babasını mutfakta tartışırken buluyor.
Onlara Habakuk'un defterini gösterdiğinde, artık onu doğru yetiştirmek için ihtiyaç duydukları her şeye sahip oluyorlar. Ben "onlara" diyorum ama hikayenin hedefindekiler babalar. Doğrusu ya hiç haksızlık yapasım yok onlara.
Etgar Keret'in yazdığı, Aviel Basil'in resimlediği kitap, büyükler için adeta bir çocuk dünyası kılavuzu; küçükler için ise manifesto.
Dünya kafesindeki çocukları özgür bırakmanın yolunu anlatan, birer yetişkin kılavuzu.
Uzun Yeleli Kediçocuk
Özgün adı: Gur Chatul-Adam Aroch Se'ar
Yazan, Etgar Keret
Resimleyen, Aviel Basil
Çeviren, Mahir Ünsal Eriş
6+
Can Çocuk
Büyükanne ve Miyop Ejderha
Rengarenk ve eğlenceli bir Behiç Ak köyünde, köyün tam ortasındaki camdan kulübeden, masalcı ninenin titrek ve tatlı sesi geliyor.
Alıyor uçan bisikletinin terkisine çocukları;
Masaldan masala uçarken, gökkuşağının altından geçiveriyorlar.
Gökkuşağının ötesindeki ülkeden gelen tek ejderhanın, miyop ejderhanın masalını cam kulübedeki çocuklar gibi biz de merak ediyoruz.
Sabırsızla çeviriyor sayfaları küçük parmaklar..
Miyop ejderha, bolluk içinde yaşadıkları için çalışmak zorunda hissetmeyenlerin ülkesinde yaşıyor.
Herkesin gördüğü halde kör olduğu nimetleri, görmekte zorlanan miyop ejderhanın keşfettiği bu masal, biz büyümeye dirençli dev çocuklar tarafından pek manidar bulundu.
İnce detaylarla bezeli, masal içinde masal saklayan harikulade resimlemesiyle "Büyükanne ve Miyop Ejderha"yı okurken çok eğlendik.
Ağaçlardan meyveleri toplamak için bile güç sarfetmeyen ejderhaların, ağızları açık halde ağaçların altında meyve bekledikleri o halleri evlere şenlik!
Ancak zavallı miyop ejderha pek eğlenmiyor çünkü ağzını tutturmakta zorlandığından her seferinde meyveler başka ejderhaların mideciğini dolduruyor.
Küçücük, mimiminnacık miyop ejderha; yiyemiyor ki büyüsün.
Üstelik kimsenin çalışmadığı bir köyde daha iyi görmesini sağlayacak bir gözlüğü kimse üretmiyor!
Miyop ejderhanın, binlerce çiçek tohumunun rengarenk yolunu takip ederek gökkuşağının öbür yanındaki camdan kulübede son bulan masalı evrenin bilinmezlerine masal katıyor.
Ve bir kere daha Behiç Ak bizi hayal kırıklığına uğratmıyor!
İyi yazarlar ve iyi kitaplar iyi ki varlar!
Çok sonra gelen not: Nasılsa bahsetmemişim. Ülkenin yıllardır hiç iş yapmadan bir "armut ağacının" altında yatan göz doktoru mizahı pek eğlendirdi okuru. "Armut piş, ağzıma düş" okumaları için güzel bahane!
Çok sonra gelen not: Nasılsa bahsetmemişim. Ülkenin yıllardır hiç iş yapmadan bir "armut ağacının" altında yatan göz doktoru mizahı pek eğlendirdi okuru. "Armut piş, ağzıma düş" okumaları için güzel bahane!
Büyükanne ve Miyop Ejderha
Yazan ve resimleyen, Behiç Ak
Can Çocuk
5+ ve her yaşa!
 |
| Resimdeki tek bacağı olmayan kadın heykelini fark ettiniz mi? Şehir silüetini resmederken minareleri olduğu gibi başka unsurları da kullanıyor Behiç Ak. Rahatsız olup olmamak ise size kalmış. |
Eskiler Alırım!
Pınar, org çalmayı hayal eden kararlı bir minik kız. Ama annesine bakılırsa bir dolu döküntünün arasında yeni bir org için yeterli yer yok.
Annesinin teklifiyle kullanılmayan eşyalarını eskiciye vermeye ve karşılığında yeni bir org almaya karar veren Pınar için ise "döküntü", annesinin sözlüğündekinden farklı.
Anneannesinin yıllardır çalmadığı udu, annesinin eski vitessiz bisikleti, ablasının masasının kırık ayak yükselteci olan Fransızca Sözlük..tüm bu döküntüler (!?) bir org etse de ev halkı durumdan rahatsız.
Nihayetinde Pınar'ın oyuncakları dışında hiçbir şeyin eskiciye verilecek kadar dökülmediğine karar verdikleri gibi, küçük Pınar'ın hüzünlü bakışlarına da aldırmıyorlar.
Ama dolma parmaklı, kadife kalpli eskicinin küçük bir sürprizi var .
Yok yahu kadife kalpli dediysem o kadar uzun boylu değil. 😉
Sevim Ak'ın yazdığı, Mustafa Delioğlu'nun resimlediği neşeli öykü "Eskiler Alırım", udun kalbimizdeki yerini eskitmediği gibi eşyaların ruhuna dair düşüncelerimizi derinleştirdi.
Eskiler Alırım
Yazan, Sevim Ak
Resimleyen, Mustafa Delioğlu
Can Çocuk
5+ ve her yaşa.
Küçük Eşek ve Canavar Buu!
Analı oğullu fantastik eserler merakımız dolayısıyla hayli zamandır merak ettiğimiz Küçük Eşek serisine Canavar Buu ile başladık.
Ne de iyi yaptık!
İnsan bilmediğinden , tanımadığından korkar ya.
Bizim Küçük Eşek'in macerası tam da böylesi.
Küçük Eşek ve Yak, arkadaşlar. Birlikte çıkıyorlar tepenin üstünde uçurtma uçurmaya. Küçük Kelaynak yokuşa doğru ipinden çeke çeke getirdiği kamyonuyla sesleniyor: "Düt düt düüüt, çekilin yoldan! Yak, bak bende ne var, benimle oynar mısın?"
Yak vedalaşiyor Küçük Eşek'le ve gidiyor Kelaynak'ın ardı sıra.
"Anne ben de kamyon istiyorum"diye sesleniyor Küçük Eşek, üzgün ve yalnız.
Burada dondurup araya giriyorum.
Küçük Eşek'in annesi bir kamyon bulamasa ne yapar? Tabii yaa, Marabu! Marabu'nun kayıp çorabından bahsetmenin tam zamanı!
Hayali bir canavar, onun çorabı.. hayali bir arkadaş olarak realize edilebilecek öykü hem içimdeki çocuğu sevindirdi hem onun annesini neşelendirdi. İşte tam da bunu yaparak.
Ha siz çaktırmayın tabii, hayali falan değil o arkadaş! 😉
Tekrar oynatıyorum. :
Küçük eşek annesinin telaşını görüp duralıyor. Kimmiş ki bu Marabu? Çorabı buradaysa kendi nerede? Çorabı yoksa kim almış? Neden herkes korkuyor ki ondan?
Küçük eşek yeni bir arkadaş ediniyor. Dev gibi bir arkadaş.
Ayaklarında uzun çoraplarıyla oturuyor karşısına Küçük Eşek'in.
Birlikte oynarlarken kim geliyor tahmin edin?
Yak!
Bir süre onları izledikten sonra Küçük Eşek'in annesine: "Onun arkadaşı ben değil miyim?"diye soruyor.
Bu soru, annenin soruya cevabı, bazen iki kişinin yalnız oynamasının doğallığı bu tatlı masalla beraber çok güzel detaylar.
Hollandalı yazar Rindert Kromhout'un Gül Özlen'in çevirisiyle okuduğumuz kitabı, seslendirme yaparken ilkin üslup olarak beni duraklattı.
Yak ne söylemiş, hay Allah onu Küçük Eşek mi söylemişti!
-Anne o ses Yak'ın sesi. Küçük Eşek'i şöyle yapıyordun. Hebahubabula 😃
Ancak sonraki okumalarda üsluba da alıştık.
Annelik bir sanat değilse nedir arkadaş, söyleyin bana? 😀
Sigortasız işçilik, çok fonksiyonlu robotluk vs.girmeyelim oralara, neyse.
Küçük Eşek ve Canavar Buu!
Yazan, Rindert Kromhout
Resimleyen, Annemarie Van Haeringen
Çeviren, Gül Özlen
Can Çocuk
4+ ve her yaşa!
