3 yas etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
3 yas etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
3 yas etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
3 yas etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Annemin İçindeki Ses
Annesinin karnında küçük bir hayat var. Kuşlar gibi, bazen de el ele gökyüzüne süzülebilecekleri, tepetaklak ağaç dallarına asılacabilecekleri, bir aileyi ve bazen o aileyle beraber her şeyi paylaşacabilecekleri, köpüklü sularda birlikte hayal balıkları tutabilecekleri, kitaplardan ve masal sahnelerinden roller devşirebilecekleri bir küçük dünya var.
Düşleri çoğaltarak annesinin karnında büyüyen, büyüdükçe gerçeğe dönüşen bir dünya.
Adı "kardeş" dünyanın.
Nev'i şahsına münhasır, çok sevdiğimiz çizer Deniz Üçbaşaran'ın resimlediği ve bir dahi resimlediği bu sessiz kitap, kardeş kıskançlığı gibi herhangi bir sorun önermesi olmaksızın, sevgiyle büyütüyor kardeş denilen dünyayı.
Sessiz kitaplara olan sevdamız bir tarafa...
Yerli yazında çok az örneği olması dolayısıyla ayrıca dikkate değer olan sessiz kitaplar kimi "okur"a çok anlam ifade etmeyebilir.
İşte tam da bu vesileyle bilhassa resimli kitaplar faslında görsel dilin bazen neredeyse metnin dahi önünde gittigini vurgulamakta yarar var.
Görsel ve işitsel olarak erken çocukluk döneminde çocukların kalbini kuşatıp büyülü ve fantastik dünya Fillory gibi, çocuklara boyutlararası kapılar açıyor resimli kitaplar. Küçük okurların daha ilk zamanlarında, kitapların olağanüstü evreninde daimi ikametgahlar inşa ederken, güçlerini Fillory gibi büyüden almasalar da, olağanüstü illüstrasyonlardan alıyorlar muhakkak.
Kimi zaman metne muhalif mizahla, kimi zaman metnin gizlediğini aşikar ederek, kimi zaman dil ötesi, düşsel bir evrene işaret ederek...
Görsel ve dijital uyaranlarla bütünüyle kuşatılmış çocukların dünyasına birer can simidi olup atılıyor onlar.
Sessiz kitaplar ise metin dili eşliği olmaksızın yahut çok az eşlikle bütünüyle kaldırıyor vizesini düşsel evrenin.
"Kardeş" evrenine özlemle, annesinin içindeki sesin büyümesini dileyen çocuklardan, şimdilerde pek büyük evrenlerinde kaybolmuş yetişkinlere...her yaştan okurun sesini özgür kılıyor....
Çevredeki sesi kısıp, içimizdeki sesi çoğaltıyor Üçbaşaran. Minnetle...
Annemin İçindeki Ses
Resimleyen, Deniz Üçbaşaran
Hep Kitap
*Sessiz Kitap
2+ ve büyümeye dirençlilere!
Nokta
Bugün Çocuk Edebiyatı'na aşkla bağlı olanların yakından tanıdığı Peter H. Reynolds'ın, daha küçücük bir çocukken, bir öğretmeni tarafından resmetmeye yüreklendirildiğini biliyor muydunuz?
Her şey işte o noktayla başladı.
Ona inanan ve boş bir kağıda bir noktayla imzasını bırakma cesareti veren o ilk insanla.
Bir miktar ticari de olsa bugün "Uluslararası Nokta Günü"olarak anılan ve cesareti alkışlayan gün, Nokta'nın yazarı Peter H. Reynolds'un 1. sınıftaki Matematik öğretmeni Bay Matson'un eseri olabilir.
Neyle var olduğunu, neye yaradığını bilmeyen; ifade aracını bulamamış, bulduğu araçla var olamamış, sıradanlıklar içinde özgün cevherini arayan insana, küçücük bir noktadan varlığın kapılarını açıyor yazar.
Öfkenin rengiyle kağıda değen noktanın ta içinden, turuncu bir ışık yükselerek kitabın tüm resimlemesine hayat veriyor. Ve tabii Nokta'nın küçük kahramanı Vashti'nin var oluş sancısına.
Değil mi ki, kendini tanıma yolculuğunun henüz başındaki Vashti için bir nokta dünyalar değerinde.
Anlatmak, anlamak, değer bulmak ve değer vermek için sıradanlığın gri düzeneğinde parmak izinin gizemini arayan küçük okurun: "Peki ama ben ne işe yararım? Söyle bana, neyi en iyi yaparım? " sualine doğru yansıyan turuncu bir ışık Nokta.
Sen bir noktayı iyi yaparsın çocuk.
Başkasının asla yapamayacağı kadar iyi yaparsın. Başkasının asla sahip olamayacağı, başkasınınkine sahip olamayacağın noktayı yaparsın.
Sadece senin devam edeceğin düzlemin ilk noktasını yapar, yürüyeceğin yolun ilk adımını atarsın.
Bir nokta asla sadece bir nokta değil çocuk. Sen her noktadan bir dünya yazarsın.
Acele etme olur mu?
"Bir nokta yap. Bakalım seni nereye götürecek."
*Nokta'nın bir de ödüllü kısa animasyonu var, burada
Ve kitabın devamı niteliğindeki "Mış Gibi" için de bir tane var;)
Nokta
Yazan ve Resimleyen, Peter H. Reynolds
Çeviren, Oya Alpar
Altın Kitaplar
3+ ve büyümeye dirençlilere
Her şey işte o noktayla başladı.
Ona inanan ve boş bir kağıda bir noktayla imzasını bırakma cesareti veren o ilk insanla.
Bir miktar ticari de olsa bugün "Uluslararası Nokta Günü"olarak anılan ve cesareti alkışlayan gün, Nokta'nın yazarı Peter H. Reynolds'un 1. sınıftaki Matematik öğretmeni Bay Matson'un eseri olabilir.
Neyle var olduğunu, neye yaradığını bilmeyen; ifade aracını bulamamış, bulduğu araçla var olamamış, sıradanlıklar içinde özgün cevherini arayan insana, küçücük bir noktadan varlığın kapılarını açıyor yazar.
Öfkenin rengiyle kağıda değen noktanın ta içinden, turuncu bir ışık yükselerek kitabın tüm resimlemesine hayat veriyor. Ve tabii Nokta'nın küçük kahramanı Vashti'nin var oluş sancısına.
Değil mi ki, kendini tanıma yolculuğunun henüz başındaki Vashti için bir nokta dünyalar değerinde.
Anlatmak, anlamak, değer bulmak ve değer vermek için sıradanlığın gri düzeneğinde parmak izinin gizemini arayan küçük okurun: "Peki ama ben ne işe yararım? Söyle bana, neyi en iyi yaparım? " sualine doğru yansıyan turuncu bir ışık Nokta.
Sen bir noktayı iyi yaparsın çocuk.
Başkasının asla yapamayacağı kadar iyi yaparsın. Başkasının asla sahip olamayacağı, başkasınınkine sahip olamayacağın noktayı yaparsın.
Sadece senin devam edeceğin düzlemin ilk noktasını yapar, yürüyeceğin yolun ilk adımını atarsın.
Bir nokta asla sadece bir nokta değil çocuk. Sen her noktadan bir dünya yazarsın.
Acele etme olur mu?
"Bir nokta yap. Bakalım seni nereye götürecek."
*Nokta'nın bir de ödüllü kısa animasyonu var, burada
Ve kitabın devamı niteliğindeki "Mış Gibi" için de bir tane var;)
Nokta
Yazan ve Resimleyen, Peter H. Reynolds
Çeviren, Oya Alpar
Altın Kitaplar
3+ ve büyümeye dirençlilere
Küçük Sahabiler
Peygamberimizin çocuk arkadaşlarıyla hatıralarını anlatan birbirinden tatlı dört hikaye var elimde.
Özkan Öze'nin yazdığı, Ceyhun Şen'in resimlediği seri, sade, anlaşılır ve hoş üslubuyla çocuk kalbinde rasulullahla bağ kurmak üzere müstesna bir yere sahip.
Değerler eğitimi üst başlığı altında, didaktik öğelerin eşlik ettiği , tasarım karmaşasıyla yoran çocuk kitaplarının arasında kalmış okura nefes aldıracak cinsten üstelik.
Çocuklarımızla büyürken, yetişkin bizlere de rasulullahtan misaller veren yazar, yoldaşlarımızı nasıl da birer yük haline getirip sarmalayarak hayatın dışında tutma gayretinde olduğumuzu hatırlatıyor. O'nun meramı başka belki de, ancak büyümeye dirençli okurun aldığı mesajlar da var.
Serinin ilk hikayesi, "Enes'in Bir Sırrı".
Çocukları gündelik telaşın ortasında sağa sola çekiştirip, onlarla hiçbir şey paylaşmadığımız yetişkin dünyamıza rasulullahın sırrını paylaştığı küçük Enes'in hikayesi doğuyor. Küçücük bir çocuksa sahiden de anlamaz mı? Paylaşılamaz mı onunla hiçbir sıkıntı, tasa... Yok mudur anlayacağı biçimde anlatmanın yolu, neye öfkelendiğimizi mesela?
Küçük Enes, kısacık hikayesiyle aslında çok şeyden haber veriyor. Ama en çok da Allah rasulünün sırrını emanet edecek kadar güvenip saygı duyduğu çocukları anlatıyor bize.
Serinin ikinci hikayesi olan "Güzel Bir Koku", fiziksel olarak tasvir edilmemiş bir peygamberin kokusunu somutlaştırıp, kalbine bir gülle taşıyor okurun.
Üçüncü hikaye olan "Zeyd'in Uyku Duası"ise yatmadan öncesi için en çok arzulanan kitap oluveriyor. Çünkü küçük Zeyd aynı bizim küçük okur gibi uykuya geçmekte güçlük çekiyor.
Ama O, duasına bir de peygamberi görmeyi ekleyerek kapatıyor gözlerini.
"Umeyr'in Yavru Kuşu" ise, minik kuşunu cennete uğurlayan çocuğun, şevkat dolu bir elle, hem de peygamberinin eliyle teselli olduğu, kalbinin sürura erdiği tatlı bir hikaye.
Hikayelerin tamamı çok şey anlatmaya çalışıp yormadan, sade ve sıcacık bir üslupla hemen her yaş çocuğa kadar ulaşıp onlara sarılıyor.
Ne mutlu bize ki artık "Küçük Sahabiler"imiz var.
Küçük Sahabiler / 4 Kitap
Yazan, Özkan Öze
Resimleyen, Ceyhun Şen
Uğurböceği Yayınları
Her yaşa!
Ya da en güzeli 3+
Ah,Tonton!
Hani bir oyuncak ayı imgesi vardır. Gece lambasının ışığı yumuşacık tüylerinde kadifemsi bir yansıma bırakırken bir çocuğun kolları arasında onu kucaklayan..
Bu sinema mizanseni her çocuğun uyurken bir ayıya sarılması gerektiği hissini bırakmış olmalı ki geride oğlumun oyuncak ayılara degil de arabalarına, dinazorlarına ve hatta yeni ayakkabısına falan sarılarak uyuması hep biraz enteresan gelmiştir bana. Çokça da eğlenceli tabii.. Neden yumuşacık , pofuduk bir oyuncağına sarılmıyor ki ? Panda? Fil? Tavşan? Yani hiç biri değilse de ayakkabı ya da her yerinde dikenleri, sivri dişleri olan dinazorlar mı sarılıp uyumaya değer? :)
Meğer tüm bunlar henüz Tonton'la tanışmadığımızdanmış!
Tombik ayı serisini edinmesek de okuyup pek sevmiştik.
Tonton'u da pek bir sevdik.
"Büyük bir ayı bile yeni okulunda kendini küçük hissedebilir"
Ya da fazlaca yabancı ve yalnız..
Tonton gülümsemek ve merhaba demek istemişti..
Tonton oturmak istemişti..
Tonton arkadaş edinmek istemişti..
Tonton sadece korkunç tüylü bir boz ayı olmaktan yorulmuştu.
Neyse ki Kötü Fareler Çetesi de onu çoook korkunç buldu!
Tonton'un oturduğunda kapladığı yerin bir önemi kalmamıştı çünkü kahverengi yumuşak kürkünde herkes için bolca yer vardı.
Hikayenin sonunda kurabiyem "Anneciğim sen de benim korkunç büyük boz ayımsın. Sana sımsıkı sarılacağım" deyip kucağıma gömüldüğünde kahkahalarımı salıverdim korkunç sivri dişlerimin arasından!
Sıcacık, harika bir hikaye Ah, Tonton.. Serinin devamını da ilk fırsatta sizlerle paylaşacağım. Ya da..iyisi mi Ah, Tonton'la başlayın siz, nasılsa onu çok seveceksiniz :)
Bu sinema mizanseni her çocuğun uyurken bir ayıya sarılması gerektiği hissini bırakmış olmalı ki geride oğlumun oyuncak ayılara degil de arabalarına, dinazorlarına ve hatta yeni ayakkabısına falan sarılarak uyuması hep biraz enteresan gelmiştir bana. Çokça da eğlenceli tabii.. Neden yumuşacık , pofuduk bir oyuncağına sarılmıyor ki ? Panda? Fil? Tavşan? Yani hiç biri değilse de ayakkabı ya da her yerinde dikenleri, sivri dişleri olan dinazorlar mı sarılıp uyumaya değer? :)
Meğer tüm bunlar henüz Tonton'la tanışmadığımızdanmış!
Tombik ayı serisini edinmesek de okuyup pek sevmiştik.
Tonton'u da pek bir sevdik.
"Büyük bir ayı bile yeni okulunda kendini küçük hissedebilir"
Ya da fazlaca yabancı ve yalnız..
Tonton gülümsemek ve merhaba demek istemişti..
Tonton oturmak istemişti..
Tonton arkadaş edinmek istemişti..
Tonton sadece korkunç tüylü bir boz ayı olmaktan yorulmuştu.
Neyse ki Kötü Fareler Çetesi de onu çoook korkunç buldu!
Tonton'un oturduğunda kapladığı yerin bir önemi kalmamıştı çünkü kahverengi yumuşak kürkünde herkes için bolca yer vardı.
Hikayenin sonunda kurabiyem "Anneciğim sen de benim korkunç büyük boz ayımsın. Sana sımsıkı sarılacağım" deyip kucağıma gömüldüğünde kahkahalarımı salıverdim korkunç sivri dişlerimin arasından!
Sıcacık, harika bir hikaye Ah, Tonton.. Serinin devamını da ilk fırsatta sizlerle paylaşacağım. Ya da..iyisi mi Ah, Tonton'la başlayın siz, nasılsa onu çok seveceksiniz :)
Süpürgede Yer Var mı?
Levent ve Mert serisi, Mırnav serisi vb. kitapları okuyorduk. 2,5 yaş civarıydı. Henüz korkunç masal kahramanları, canavarlar, periler, cadılar ve korkunç kurtlarla tanışmamıştık.
Günlerden bir gün +7 yaş ibaresi koymayı unutmuş olan yayıncının gadrine uğrayarak ve bir gaflet eseri tvde "Keloğlan Masalları'nı"açtık.
Korkunç cadıyla o gün tanıştık. Kötü olduğu kadar da akılsız olabiliyordu ve bu çok eğlenceliydi. Huysuz ve Uzun'un 'sempatik kötü' halleri de iyi-kötü, doğru-yanlış algımızı kurcalamaya başlamıştı.
Ne büyük bir hata yaptığımızı maalesef birkaç bölüm izledikten sonra anladık. Oyle ya, çok da heyecanlıydık çocuğumuz yerel bir kahramanla böyle eğlenceli bir hikayeyle tanışacak diye..
Varsın tanışmasındı, âh!
Neyse ki +7 ibaresini koymayı akıl etti birileri sonradan.
Ancak başrolünde kötü cadı ve vezirin yer aldığı rüyalar da geçit yapmaya başlamıştı. Her gece biri ziyarete gelip güzelim rüyayı toza dumana katıyordu. Bir iki derken... izlemeyi bırakalı da çok olmuştu ama 'bu gerçek, bu değil'tanımlamalarımız anlamsızlaşıverdi. Çünkü korku duygusunun kendisi de eğlenceli hale gelmişti.
Artık kötü-iyi karşıtlığı içermeyen hiçbir öykü tat vermez olmuştu.
Kâinatın sırrını çözmüş gibiydi; kötülük ve iyiliğin mücadelesi!
Derken büyük kısmını birdolapkitap.com'dan derlediğimiz okuma listesi düştü aklımıza.
Tevafuk bu ya.. hiç beklemediğimiz bir yerde karşımıza çıkıverdi Süpürgede Yer Var mı?!
Dünyanın en sevimli cadısı bu, tüm dostları tarafından sevilip kollanan! Tamam 'en sevimli' biraz abartı oldu :)
Julia Donaldson'dan harika bir Yıldırım Türker çevirisiyle şiirsel, ritmik, büyülü harikulale bir öykü!.İllüstrasyonlar ise yine Axel Scheffler'dan.
Bu fabl formundaki akıl dolu öykülere bayılıyoruz biz!
En sevdiğimiz de kahramanların bataklığın içinden yükselen devasa halleriyle 'Bu benim Cadım, çek arabanı!' dedikleri kısım..
Aslında düşündüm de..bir milyonuncu kere okunduğunda her seferinde en sevilen kısım değişebiliyor :)
Hala kitaplığımızın en vazgeçilmez parçası olan 'Süpürgede Yer Var mı'ya blogda da özel bir yer ayırmadan olmazdı.
Köprüyü Geçerken, Kırmızı Elma
Yine iki güzel kitap.
Güzel illüstrasyonlar..
Feridun Oral kitaplarındaki yalın ve büyüleyici masal atmosferiyle tanışıklığınız varsa Kırmızı Elma da sizi yanıltmayacak.
Feridun Oral' la kurabiyem daha çok küçükken birdolapkitap sayesinde tanışmıştık ve okur yazar bir anne olarak daha önce tanışmamış olmaktan dolayı çokça üzülmüştüm. Bence kayıp zamanların telafisi mümkün!
Çözüm önermesi içeren, dostluk ve yardımlaşmayı; paylaşmayı ve sevgiyi çoğaltan sıcacık bir kış günü hikayesi "Kırmızı Elma"..
Minik okuyucudan sevgili tavşana bir itiraz ve bir tavsiye:
-Tavşanlar elma sever mi? Bence sevmez, cünkü havuç severler!
"havuç toprakta yetişiyor ve kar üzerini kapattığı için tavşan havuçları görmemiş olmalı" acıklamasıyla gelen öneri;
- Öyleyse karı eşeleyip kaldırırsa havuçları bulabilir benceee!
bu sohbet böylece sürer gider ve bu güzeL sohbeti bize armağan eden yazara teşekkür ederek bir de masala yeni sonlar yazılır.
"Köprüyü Geçerken", bir köprüde karşılaşan iki inatçı keçinin masalı..Ancak, önemli bir farkla; bu sefer köprüde karşılaşanlar dev ve en az onun kadar devasa ayı. Köprüyü geçebilmek için buldukları çözüm, iki inatçı ve kızgın kahramanı neşelendirebilir mi dersiniz? Ya da dev ve ayının dostluğundan nasıl masallar doğardı?
4, 5 yaşında ve fazlaca okuduğu için küçük öyküleri hızlı tüketen oğlum her iki kitabı da çok sevse de, okuma arzusu onlardan yana olmuyor. Bu da demektir ki tamamen subjektif olarak bu kitap 2,5-4 yaş arası için daha uygun olabilir diye düşünüyorum. Resimlemenin kahverengi tonlarında olması ve iki karakterin de kızgın ve sevimsiz halleri tüm uyuma rağmen fazla hassas minikleri rahatsız edebilir. Çok fazla duygu yüklediğimiz geleneksel yapımız düşünülürse öyküleri Rus sinemasının imgesel ve soğuk atmosferine benzetecekleri de tahmin ediyorum. Ama yalın ve abartıdan uzak bu üslubu, resimlemeyi ve törensel olmayan sonu ben çok sevdim. En çok da.. hmm bu kısmı söylemişim :)
Güzel illüstrasyonlar..
Feridun Oral kitaplarındaki yalın ve büyüleyici masal atmosferiyle tanışıklığınız varsa Kırmızı Elma da sizi yanıltmayacak.
Feridun Oral' la kurabiyem daha çok küçükken birdolapkitap sayesinde tanışmıştık ve okur yazar bir anne olarak daha önce tanışmamış olmaktan dolayı çokça üzülmüştüm. Bence kayıp zamanların telafisi mümkün!
Çözüm önermesi içeren, dostluk ve yardımlaşmayı; paylaşmayı ve sevgiyi çoğaltan sıcacık bir kış günü hikayesi "Kırmızı Elma"..
Minik okuyucudan sevgili tavşana bir itiraz ve bir tavsiye:
-Tavşanlar elma sever mi? Bence sevmez, cünkü havuç severler!
"havuç toprakta yetişiyor ve kar üzerini kapattığı için tavşan havuçları görmemiş olmalı" acıklamasıyla gelen öneri;
- Öyleyse karı eşeleyip kaldırırsa havuçları bulabilir benceee!
bu sohbet böylece sürer gider ve bu güzeL sohbeti bize armağan eden yazara teşekkür ederek bir de masala yeni sonlar yazılır.
"Köprüyü Geçerken", bir köprüde karşılaşan iki inatçı keçinin masalı..Ancak, önemli bir farkla; bu sefer köprüde karşılaşanlar dev ve en az onun kadar devasa ayı. Köprüyü geçebilmek için buldukları çözüm, iki inatçı ve kızgın kahramanı neşelendirebilir mi dersiniz? Ya da dev ve ayının dostluğundan nasıl masallar doğardı?
4, 5 yaşında ve fazlaca okuduğu için küçük öyküleri hızlı tüketen oğlum her iki kitabı da çok sevse de, okuma arzusu onlardan yana olmuyor. Bu da demektir ki tamamen subjektif olarak bu kitap 2,5-4 yaş arası için daha uygun olabilir diye düşünüyorum. Resimlemenin kahverengi tonlarında olması ve iki karakterin de kızgın ve sevimsiz halleri tüm uyuma rağmen fazla hassas minikleri rahatsız edebilir. Çok fazla duygu yüklediğimiz geleneksel yapımız düşünülürse öyküleri Rus sinemasının imgesel ve soğuk atmosferine benzetecekleri de tahmin ediyorum. Ama yalın ve abartıdan uzak bu üslubu, resimlemeyi ve törensel olmayan sonu ben çok sevdim. En çok da.. hmm bu kısmı söylemişim :)
