3 yaş kitap etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
3 yaş kitap etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
3 yaş kitap etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
3 yaş kitap etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Dünyanın En Büyük Evi
Dünyanın en küçük evine sahip olduğunda, evrene sahip olacaksın.
Ev ve onunla beraber maddi mülkiyet tasavvurumuzun usulca değiştiği şu günlerde "Dünyanın En Büyük Evi" hikmetli bir sır gizliyor satırları arasında.
Hafifleyin ki, özgürleşip zenginleşesiniz diyor.
Hafifleyin ki, prangalarınızdan kurtulasınız.
Ayaklarınızdan toprağa saldığınız kökler, başlarınızın üstüne diktiğiniz kulelerle siz insanlar...
Sürekli inşa eden ve sürekli "sahip" olan insanlar.
Sahip oldukça iştihası bir canavarınki gibi büyüyen insanlar.
Sahip olduğunuz yegane varlık, geçici ikametgâhınız bedenleriniz.
Küçük salyangozu, babasına dünyanın en büyük evine sahip olmak istediğini söylerken işitiyor okur.
Ardından dünyanın en büyük evine sahip olan bir başka küçük salyangozun hikayesini dinliyor onunla.
Babası anlattıkça, küçük okurlar ve salyangozlar dinledikçe...büyümeye dirençlileri de kafalarında, bedenlerinde, hanelerinde biriktirdikleri ne kadar sahiplik varsa bir bir arınma isteğiyle doluyor.
Tüm sahiplikler birer yük olup adımlarını ağırlaştırıyor.
Küçük, küçücük...her geçen gün daha da küçüldüğünü hissettiğimiz evlerimizin duvarları şeffaflaşıyor.
Kendi küçük evrenlerimiz odalarımızı, evlerimizi dolduruyor.
Birbirimize kulak verirsek diğerlerinin evrenleri de kapılarını açıyor bir bir.
Evrenin başlangıcındaki gibi;
Yeryüzü evimiz, gökkubbe çatımız oluyor.
İş ki, kulak kesilelim hikayeye ve hikayelerimize.
Yavaşlayalım ve hafifleyelim.
Ve yağmurlu bir günde, bir salyangoz gibi yeniden başlayalım yeryüzünü temaşaya.
Leo Lionni'ye ve Lionni severlere selam olsun.
*Fotoğraftaki defne yaprakları evimin arkasındaki mis kokulu Defne ağacının dallarından.
Gökyüzünü üstüme sermek için,
Derin derin içime çekiyorum onu şimdi.
Dünyanın En Büyük Evi
Yazan ve resimleyen, Leo Lionni
Çeviren, Kemal Atakay
Editör, Demet Uyar
Özgün adı, The Biggest House in the World
Elma Yayınevi
3+ ve büyümeye dirençlilere
Küçük Ağaç
Büyümek için değişmek, değişmek için yüzleşmek, yüzleşmek için fark etmek lazım.
Cesaret lazım. Yeniden doğacak güneşe ve yeni günün yeni başlangıçlarına inanmak... Küçük Ağaç, büyük zorlu çatışmasından kaçındıkça hikayesinin mürekkebi kuruyor sayfalarda. Soluyor, siliniyor.
Ormanın ve büyük değişiminin hikayesi yazılıyor üstüne.
O ise ormanın hikayesinin sessiz tanığına dönüşüyor.
Küçük Ağaç zamanın döngüsünü reddetse de; mevsimler geçmeye, dünya dönmeye, orman değişip serpilmeye devam ediyor.
Kuru yapraklarını rüzgâra bırakıp yüklerinden kurtulmayı göze alamayan ağaç , değişimi seyrederken kafasını gövdesine gömdükçe gömüyor.
Büyümek zor küçüğüm, büyür gibi yapmak zor.
Büyümeye direnirken, kaçıp saklanmadığına emin ol.
İçindeki çocuğu koruyabilmen, yeniden yeşiller giyebilmen için, gövdeni saran kuru yapraklardan vazgeçmeyi de bilmelidir.
Kendime dönüp dedim ki yine; önüne çıkan engeller, yaşadığın zorluklar, kötü hatıralar hepsi gönüllü tutsaklıklar.
Yolun üzerine yığdığın kuru dallarla dolu bahane tümseklerinden kurtulmadıkça hikayenin devamını bilmen zor.
Küçük Ağaç
Yazan ve resimleyen, Loren Tree
Çeviren, Zarife Biliz
Özgün adı, Little Tree
Beyaz Balina Yayınları
Organik Kitap
3+ ve büyümeye dirençlilere
Cesaret lazım. Yeniden doğacak güneşe ve yeni günün yeni başlangıçlarına inanmak... Küçük Ağaç, büyük zorlu çatışmasından kaçındıkça hikayesinin mürekkebi kuruyor sayfalarda. Soluyor, siliniyor.
Ormanın ve büyük değişiminin hikayesi yazılıyor üstüne.
O ise ormanın hikayesinin sessiz tanığına dönüşüyor.
Küçük Ağaç zamanın döngüsünü reddetse de; mevsimler geçmeye, dünya dönmeye, orman değişip serpilmeye devam ediyor.
Kuru yapraklarını rüzgâra bırakıp yüklerinden kurtulmayı göze alamayan ağaç , değişimi seyrederken kafasını gövdesine gömdükçe gömüyor.
Büyümek zor küçüğüm, büyür gibi yapmak zor.
Büyümeye direnirken, kaçıp saklanmadığına emin ol.
İçindeki çocuğu koruyabilmen, yeniden yeşiller giyebilmen için, gövdeni saran kuru yapraklardan vazgeçmeyi de bilmelidir.
Kendime dönüp dedim ki yine; önüne çıkan engeller, yaşadığın zorluklar, kötü hatıralar hepsi gönüllü tutsaklıklar.
Yolun üzerine yığdığın kuru dallarla dolu bahane tümseklerinden kurtulmadıkça hikayenin devamını bilmen zor.
Küçük Ağaç
Yazan ve resimleyen, Loren Tree
Çeviren, Zarife Biliz
Özgün adı, Little Tree
Beyaz Balina Yayınları
Organik Kitap
3+ ve büyümeye dirençlilere
Kağıttan Şehir
O kadar çok ses var ki... Ayrı ayrı çok güzel olan bu seslerin bir araya geldiklerinde ortaya çıkardıkları gürültüde biraz sessizliğe ihtiyaç duyuyor insan.
Bazen kötü bir metinden, bazen şehrin karmaşasından kaçıyorken bir durak. Kulağını kapatıp, en sevdiğin melodiyi çalarken, var olan tüm harici gözlem ve yorumlardan uzakta, var olanı yalın biçimde temâşâ etmek.
Metinsiz ya da az metinli bir çocuk kitabı, dışarıdaki tüm sesi kısarak olası hikayelerle başbaşa kalmanızı sağlar. Özgürce düşünmenizi ve tahayyülünüzdeki hikayelerin peşinde, açılmamış kapıların ardına bakmanızı. O zaman hikaye tamamen sizin olur. Istemezseniz, kimseyle paylaşmanız da gerekmez hem.
Hikayenin yazarı olmanız için bir şansınız vardır.
Iranlı çizer Nazlı Tahvili'nin katlanmış kağıtlar ve stop-motion karakterleri andıran çocukla, uzun süre tek planda devam eden hikayesi çocuğun, kağıttan dünyasına giren gerçek bir kuşun açtığı merak penceresinden bakmasıyla yeni bir görsel boyut kazanıyor.
Pencerenin dışında gerçek bir hayat varken çocuğun dünyasında, ihtiyaç duyduğu ne varsa kağıtlarda.
Binalar, arkadaşlar, kuşlar, kağıttan kayık ve kulübeler.
Ve nihayetinde üstüste, dalgalı kartonlardan bir denizle yine kağıt.
Çocuğun elinde sihirli bir enstrümana dönüşüp, ihtiyacı olan her şeyi sağlayan kağıtlar varken oyuncağa da ihtiyacı yok belli ki.
Ama küçük okura bakılırsa uçamayan kağıt kuşlar ve mis gibi kokmayan kağıttan bir orman, gerçek bir kuşun ardından gökyüzünde süzülmenin hazzını veremezdi çocuğa.
Belki siz başka hikayeler görürsünüz sayfaların arasında.
Öyle ya!
"Sessiz kitap"demişler lakin yüzlerce farklı dilde fısıldıyor kulaklara.
*Redhouse Kidz'in sessiz kitaplarından "Nerede Bu Fil"i de küçük, küçücük okurlara ve onların büyümeye dirençli ebeveynlerine öneririz.
Diğer sessiz kitap önerileri için." Nöbetçi Kitaplık Güncel Liste" bağlantısındaki listede "sessiz kitap" yazarak "search" yapabilirsiniz.
Kâğıttan Şehir
Nazlı Tahvili
Redhouse Kidz
3+ ve her yaşa.
Bataklığın Çağrısı ve Nohutçuk
Su semenderlerini bilir misiniz?
Hikayemizin de kahramanı olan kaplan semenderlerinin (Axolotl- iki yaşamlılar), onları türdeşlerinden ayıran sıradışı bir özelliği var. Metamorfoz geçiremediklerinden suda yaşayan ve solungaçları olan bu soluk benizli, olağanüstü yaratıklar kendilerini bütünüyle yenileyebildiklerinden Genetik Bilimi'nin yakın markajındalar.
Bütünüyle dediysem, sahiden bütünüyle... Zira kaplan semenderleri beyinlerini dahi onarabiliyorlar. Muazzam, değil mi?
Geçtiğimiz ay elime geçip, hikayesine bayıldığım "La Illamada de la ciénaga" (The Call of the Swamp - Bataklığın Çağrısı) kitabı bahsettiğim.
Bir Kaplan Semenderi'nden mülhem ana karakter Boris'in hayatı, artık çocuk sahibi olamayacakları gerçeğini iyiden iyiye kabullenip keder içindeyken, onu bataklığın kenarında bulup evlat edinen ailesiyle birlikte bütünüyle değişiyor.
Mutlu ancak çok mutlu olmayan yaşamı boyunca, ailesi ve çevresine uyum sağlamaya çalışan bu bambaşka çocuk, günün birinde çok tanıdık bir kokuyla, bataklığın kokusuyla karşılaştığında, geçmişinin çağrısına karşı koyamıyor.
Bataklıkta yaşasaydı hayatının nasıl olabileceğini düşünüyor. Bu güne kadar kendisine ait bir hayat yaşamadığını... Belki ona benzeyen, tıpkı onun gibi olan insanların içindeyken "ait hissedebileceğini" ve nihayet gerçek bir aileye kavuşabileceğini de... Bataklığa döndüğünde oradaki varlığının yadırganmayacağına inanıyor.
Ancak beklediği gibi olmuyor yeni vatanındaki yeri. Ne oraya ait hissediyor artık, ne buraya.
Vatansız, yuvasız, ailesiz doğduğuna inanmaya başlıyor ve bataklığın dibine dalıp yürüyor da yürüyor. Ta ki, yerin üstündeki insan ailesinin "koşulsuz sevgi ve kabul" anlatan şişelerdeki mesajlarını okuyana dek.
Bataklığın çağrısının, gerçek ailenin ne demek olduğunu ona hatırlatan, burun sızlatan bu mesaja yenik düştüğü andayız sevgili okur.
İtalyan çocuk ve gençlik edebiyatı yazarı Davide Cali'nin Bataklığın Çağrısı kitabının, İspanyolca basılmış elimdeki nüshasını online çeviri hizmetleri marifetiyle okuyup anlamaya çalışırken harikulade resimlemesi karşısında mest oldum.
Üstelik tam da mitlerle ilgili okumalar yaptığım sırada karşıma çıkan kitabın kahramanı semenderin, karada yaşama güçlüğü göz önünde bulundurulduğunda, ölümsüz (!) yaşama, aileyi tercih etmesi bambaşka alt hikayeler fısıldadı kulağıma. Bu kısıma şimdilik; "su kültü", "su iyesi" "ab-ı hayat" kelimelerini bırakarak bahsini Mayıs'a bırakıyorum ;)
Bununla beraber "Neden Türkçe değil? "sitemimi, yazarın Türkçe basılmış olup bu güne kadar elime alma fırsatı bulamadığım Nohutçuk kitabına sarılarak bertaraf ettim.
"Birinin küçük olması, büyük bir sanatçı olmasını engellemez! "diyor Cali Nohutçuk'ta.
Minicik, miniminnacık Nohutçuk.
Giysiler için minik, yatağı için minik, sırada oturmak, spor yapmak, flüt çalmak için minik..
Hatta tabağı için bile minik.
Evrenin büyüklüğünü düşünmek için ise kocaman o.
Nohutçuk kendisi için doğru işi bulduğunda da kocaman. O bir sanatçıyken kocaman.
Posta pullarını boyayan miniminnacık sanatçı Nohutçuk, yeryüzündeki her canlının yaptığı işin sanatçısı olması fikrini fısıldıyor küçük kulaklara.
Ne kadar küçük olursanız olun...ve yaptığınız iş ne kadar önemsiz görünürse görünsün, onu iyi yaptığınızda kocamansınız.
Şu "kocaman" vurgusuyla metne kaynak yapma suçumu, hikayenin uyandırdığı güçlü duyguları bahane ederek bastırıyorum. Oldu mu ki?
*Çocuk Edebiyatı Atölye buluşmalarımızdan birinde yurtdışı setahatleri sırasında keşfettiği iyi resimli kitapları da yanında getirip harikulade güzel Axolotl ile tanışmama vesile olan Şule'ye (@adiyuf) teşekkürle.
Nohutçuk
Yazan, Davide Cali
Resimleyen, Sébastien Mourrain
Mikado Çocuk
3+ ve büyümeye dirençlilere!
Gergedanlar Krep Yemez
Beş çocuklu ailenin etek çekiştiren ve nefes almadan konuşan sondan ikincisi olarak, uydururken inandığım masallarım vardı.
Buluttan bir tek boynuzlu at üzerinde, gittiğim her yerde ardımdan gelip beni takip eden sivri kulaklı bir cücem mesela.
Gergedanlar krep yemez tabii, cüceler de bulutların terkisine atlayıp çocukları takip etmez. (!?)
Ayrıca Zackarina'nın* altın sarısı Kumkurdu da büyük olasılıkla bir hayal.
Ama belki de değildir, kim bilir?
Gerçek de olsa hayal de, "Öyle mi? Ne hoş!" diyecekti nasılsa babası.
Begüm de biraz benziyor Zackarina'ya.
Belki biraz da bana, belki de sana.
Begüm'ün çok hızlı yaşayan, sağdan sola, yukarıdan aşağıya koştururken gerçekte çevrelerinde neler olup bittiğini fark edemeyecek kadar yoğun ebeveynleri var. O kadar hızlı ve odaklanmışlar ki bu robotik hal içinde koskocaman mor bir gergedanın masanın üzerindeki krepleri yediğini fark edemiyorlar.
Begüm söylediğinde ise, söylediği diğer şeyler gibi geçiştirilmesi kolay ve önemsiz çocukça sözlerden öte olamıyor. Oysa ki mor onun rengi. Bilir misiniz, en yüksek frekanslı renktir o. Beni görün, der. Belki de, görün diyen gergedan değil Begüm'dür.
Müthiş eğlenceli, ritmik ve fantastik bir hikaye "Gergedanlar Krep Yemez" . Sara Ogilvie'nin resimlemesi ise farklı tekniklerin bir arada kullanıldığı, okurun üzerinde rengarenk bir nostalji rüzgarı estiren cinsten.
Hele o gergedanın minik şapkası, büyük beden Burda dergisi mankeni gibi kendileri.
Begüm'ün mor gergedanı sahiden var mı, evinde onunla beraber krebine ortak olup, onunla oynuyor ve dertleşiyor mu?
Yoksa az ilerideki hayvanat bahçesinde kayıp bir gergedan olabilir mi?
Mor gergedan ya da pembe kutup ayısı, veya buluta binmiş bir cüce... Gerçek olsalardı bile, biz büyükler onları fark eder miydik?
Köpekler Bale Yapmaz ve Sör Yeşil Benek'in yazarı Sara Kemp'in çok sevdiğimiz kitabı Gergedanlar Krep Yemez, baştan sona temposundan hiçbir şey kaybetmiyor. Ve yazarın hayatı hakkında okumak da inanın bana kitapları kadar ilgi çekici ;)
Gergedanlar Krep Yemez
Yazan, Anna Kemp
Resimleyen, Sara Ogilvie
Çeviren, Gülbin Baltacıoğlu
Pearson
3+ ve büyümeye dirençlilere!
Marmelat ve Dört Mevsim
Üç kişilik harika bir dostluk öyküsü. Portakal gibi tatlı ve neşeli, marmelat gibi lezzetli.
Ella ve Maddy iki iyi arkadaş. Ama Maddy uzun bir süreliğine arkadaşına veda etmek zorunda. Bu zorunlu ve tatsız ayrılıkla beraber Maddy, boncuk gözlü kedisi Marmelat'ı Ella'ya bırakıyor.
O andan sonra tek başına yapıldığında sıkıcı olan her şeyde beraber olan Ella ve Marmelat, birlikte hışırdıyor, yüzüyor, şapırdıyor, ışıyor.
Ella ilkin farketmiyor ama bu ayrılık yeni başlangıçlarla beraber bir dost daha hediye ediyor ona.
Marmelat'la mevsimleri kovalarlarken ; mevsimler de zamanı kovalıyor ve bir yılın sonunda Maddy nihayet geliyor.
Maceranın sonunda, büyüyüp genişleyerek bir evin bahçesine sığmaz olan bu dostluk, iki evin çitleri arasında bir küçük geçit açarak onları ilelebet birleştiriyor.
Melbourne, Avustralya'da bir tepenin üstündeki eski, başıboş ve ürkütücü evde yaşayan ve palyaçolardan korkan Alison Reynolds, çok meşhur serisi Marmelade dışında çok sayıda çocuk kitabının da müellifi. Hakkında daha fazlasını merak edenler buradan buyurun.
Metnin tipografik düzenlemesi ve tatlı, ferah resimlemesiyle çok hoş bir ilk okuma kitabı olan eseri oğlum henüz doğmamışken listeye almıştık ancak elimize alıp kokusunu buyur etmek şimdilerde nasib oldu.
Sahi, sizin de kitapları kokularına göre tasnif eden bir küçüğünüz var mı?
Marmelat ve Dört Mevsim
Yazan, Alison Reynolds
Resimleyen, Heath McKenzie
Türkçesi, Fatih Erdoğan
Türkçesi, Fatih Erdoğan
Net Çocuk
3+
Çok Yaramaz Kedi
Çok yaramaz bir kediniz varsa; birlikte televizyon izleyebilir, yemek yiyebilir, aynı yatakta uyuyabilirsiniz. Ama onu evde tek başına bırakıp gitmeyi göze almanız zordur. Çünkü geri döndüğünüzde evinizi bıraktığınız yerde bulamayabilirsiniz.
Yaşlı adam evini o halde bulduğu o gün yaramaz kedinin ne kadar yaramaz olduğunu henüz öğrenmişti.
Adam kediyi "azıtmaya" karar verdiğinde yaramazlıklarla dolu yeterince sebebe sahipti.
Ama tüylü kara dostundan ayrılmak o kadar da kolay olmadı, çünkü kedinin de yaşlı adamdan ayrılmaya niyeti yoktu.
Adamın kediden kurtulmak için onca neşeli macera yaşadıktan sonra, sırtını dönüp gidemediği tatlı mı tatlı dostluğun hikayesine bayıldık.
Resimlemeye ise bir başka meftun olduk.
Arap çocuk edebiyatından Abeer Al Taher ve Maya Fidavi imzalı bu harikulade eseri dilimize kazandıran Nar Çocuk'a müteşekkir olmamak mümkün değil.
Çevirideki sözcük seçimi inceliği ise bilhassa dikkate değer. "Azıtma" sözcüğünü "çığrından çıkmak, azgın duruma gelmek" olarak bilir ve kullanırken ; "uzaklaştırıp, yolunu yitirtmek" manasındaki kullanışına ilk önce bir mana veremedik.
Ardından TDK Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü'ndeki taramada Erzurum yöresine ait yaygın bir kullanım olduğunu öğrenip şaşkınlıkla mahcubiyeti birlikte yaşadık.
Demek ki neymiş efendim? Türkçemizin zenginliğinden yeterince istifade etmiyormuşuz. Aksi takdirde başka hangi sözcük birkaç hecede "yolunu yitirtmek" manasını karşılayabilirdi ki?
Ürdünlü çocuk kitabı yazarı Al-Taher'in yalın ve etkileyici üslubu, Maya Fidavi'nin sıcacık ve eğlenceli resimlemesiyle eser, 2014 Arapça Çocuk Edebiyatı Etisalat, Yılın Çocuk Kitabı ödülüne sahip.
Nöbetci Blog kitaplığının kalbinde ise yıllardan ve zamandan azade bir hazine değerinde :)
Çok Yaramaz Kedi
Yazan, Abeer Al-Taher
Resimleyen, Maya Fidavi
Çeviren, Abdülkerim Lale
Redaksiyon, Prof. Dr. Halil İbrahim Kaçar
Nar Çocuk
2014 Arapça Çocuk Edebiyatı Etisalat Yılın Çocuk Kitabı ödüllü
3+ ve her yaşa!
💕
