Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Nasrettin Hoca ile Düşünmeyi Öğrenmek
Hoca Nasrettin'i ona atfedilen fıkralardaki hiciv, latife ve ince zeka ürünü sözlerinden tanır, severiz.
1200'lü yılların Akşehir'inde yaşadığı rivayet olunan hoca, gerçek kimliğinin yanında onun ağzından anlatılan ve muhtemeldir ki büyük kısmı ondan sadır olmamış fıkralarla anılıyorsa bilin ki sevildiğinden.
Vaktinde çok sevilen ve halkın meselelere bakışına, derdini tasasını hikaye edişine aracılık eden hoca, muhakkak ki bugün de aynı derecede seviliyor.
Öyle ki; hayali bir karaktere dönüşen haliyle, kültürel bir figür olarak korumaya alınıyor. Bu arada bolca reddiyeye maruz kalıyor.
"Hoca" oluşu dolayısıyla ona atfen anlatılanların bir kısmı gerçek kimliğine hakaret olarak kabul ediliyor. İsteniyor ki, hayali de olsa pîrüpâk biri olsun hoca Nasrettin. Suya sabuna dokunmasın, latifeyle yalandan riyadan ders içün dahi bahis açmasın.
Sınırları daha fazla esnetmeden burada durup, kitaptan bahsetmek istiyorum. Zira hocayı halkbilimciler daha iyi bilirler.
Doğrusunu yanlışını onlardan okumalı, dinlemeli.
Çocuklar, gençler ve yetişkinler için felsefe çalışmalarıyla tanınan Oscar Brenifier ve Isabelle Millon'un kaleme aldığı "Nasrettin Hoca ile Düşünmeyi Öğrenmek", tam da hoca karakterininin meramına uygun nitelikte bir eser.
Diyor ki küçük büyük okuruna; "Güldün, iyi, güzel hoş da...neye güldün? Neden güldün?"
Kitapta 12 ayrı fıkra yer alıyor. Fıkraların her birini açık uçlu sorular ve alıştırma örnekleri takip ediyor.
Kitabın son bölümü ise "Çözümlemeler". Çözümleme denildi diye keskin çıkarımlar iceriyor demek yanlış olur. Ne de olsa yazarların ikisi de felsefeci ve işleri muhakemeyi destekleyici yönergeler vermek.
Elimde 8.baskısını tuttuğum kitap, geçmişte içerdiği bir fıkradaki "çok eşlilik"meselesi dolayısıyla soru önergesine konu olup gündem oluşturmuş olsa da çok eşliliği olumlama amacı olmadığından pek anlamlı bulmadım doğrusu bu telaşı. Doğrudan eleştirmese de, "yeriyor" iddiasına dayanak bulmak daha kolay olurmuş.
Serap Deliorman'ın harikulade çizimlerinin eşliğinde yerli, tanıdık ve bildik kıyafetlerle aramıza katılan eser bütünüyle yerli bir yoruma sahip değil elbette.
Kanatlı "inşallah"sözcüklerinin tipografisi, hocanın dini kimliğini yorumlayanın bakış açısı gibi detaylar yazarların kimliğini hatırlatıyor okuruna. Bu da tabii olanı, elbette.
Küçük kusurları ve aklımıza yatmayan yorum farklarıyla beraber "Nasrettin Hoca ile Düşünmeyi Öğrenmek", 10 yaş ve üzeri okurlarla felsefe çalışmaları yapmak için ideal bir kılavuz olmuş.
Hayal, gerçek, onaylanma ihtiyacı, eleştirilmek, eleştirmek, hüsnükuruntu, kanmak, kandırmak, dış görünüş ve değer, doğruluk, dürüstlük, dostluk, yalan, riya, sözcükler ve düşünmenin tabiatı, kimlik, benlik, bilgelik, cehalet, öğretmek, öğrenmek, aramak ve bulmak, seçme, fark etme, sevme (iki Eş bahsi burada), sorumluluk...gibi çokca bahis var başlıklarda.
Nasrettin Hoca İle Düşünmeyi Öğrenmek
Yazan, Oscar Brenifier & Isabelle Millon
Resimleyen, Serap Deliorman
175 sh., Resimli
10+ ve her yaşa!
Ada
İnsanoğlunun hamisi tabiat.
Ona sarılıyor, onda uyanıyor, onunla doyuyor ve onunla yaşıyoruz. "Ol" emr-i ilahisiyle tecelli eden her ne var ise kâinatta, birbiriyle bağ içinde.
En büyük ve kadim öğretiler gök kubbenin altında, küçük-evrenden (mikrokosmos), büyük-evrene dikkatle nazar edene kendini açık eden bir sırlı hazine.
Usta Hollandalı yazar ve çizer Mark Janssen'ın Ada'sı bu sırlı hazineden bir parça değil de ne?
Olağanüstü hikayesi, tatlı düşlere daldıran resimlemesiyle Ada, insanoğlunun tabiatla tecrübesinden unutulmuş bir iyilik ve merhamet öğretisi saklıyor.
Giysisinin ucuna oturmuş uyuyan kediyi rahatsız etmektense, giysisini kesen bir peygamberin hal diliyle hatırlattığı öğretiden bahsimiz.
Sıkı durun, çünkü "spoiler"ın hasını verip Mark Janssen'ın Ada'sının sırrını söyleyeceğim.
Önce kitabı okumak isteyenler tam burada bırakmalı okumayı.
Hala buradasınız! (En azından bazılarınız)
Ada; soluk alıp veren, kıpır kıpır, dev bir deniz kaplumbağası.
Ada olmaya karar vermesi, Sophie ile babasının bir deniz kazası geçirip kabuğunun üstüne sığınmalarıyla başlıyor.
Taş kesilip kıpırdamadan, tehlikelerle boğuşarak mevsimler boyunca onları koruyup kolladığı, besleyip sevdiği yetmezmiş gibi ufuktaki dumanlı karaltıyla kedere boğulmuyor.
Misafirleri adaya yaklaşan gemiye binip nihayet kurtulduklarında, görevini tamamlamanın huzuruyla emaneti teslim ediyor.
"Verme"nin kibriyle büyüklenip köleler devşirmiyor.
Gizlice iyilik yaparken, ona verilenlerden cömertce ikram etmeyi görev biliyor.
Sığınanı, el açanı nâçâr komuyor.
Misafiri de ihtiyacı olduğu kadar kalıp, ihtiyacı olduğu kadar alıyor.
Sonrası vefa ile tatlı bir veda...
"Dini içerikli çocuk kitabı" soran, kitap ve filmlerle dini öğretileri aktarmak istediğini söyleyip bu amaca yönelik tavsiye isteyenler oluyor.
Her defasında doğrudan dini içerikli olmayanlar da dahil, hemen her kitabın/filmin gören göz için öğretiler sakladığını hatırlatıyorum.
Ada'yı tam da buna misal olsun diye böyle anlatasım vardı.
Mültecileri, muhtaç ve fakirleri, hasta ve yaşlıları, çocuk ve hayvanları sorgusuz sualsiz misafir eden, Allah'ın sonsuz hazinesini kulundan esirgemeyen digergam Ada sizce de bize çok şey anlatmıyor mu?
Ada
Yazan ve resimleyen, Mark Janssen
Çeviren, Sinan Çakmak
Özgün adı, Eiland
2+ her yaştan okur ve büyümeye dirençlilere!
Kiralık Canavar
"Bir insan bir insanı, kendisinin sevmediği bir şeyi sevdiği için seviyorsa bu çok büyük bir aşktır: Un grande amore!"
.
.
Karanlık apartman boşluğunda, tünediğimiz merdivenlerin tepesinde, ortalık aydınlanıp yanımızdan bir apartman sakininin geçtiği her an bölünen, kalbimiz gümbür gümbür dinlediğimiz hikayeleri olan Nurşen...Gianna değil, basbayağı Nurşen! Onu tanıyor gibiyim...
.
.
Bazılarını anlatırken gerçek olduklarına yemin eder, ikna olup korkuyla gözlerimizi açtığımız o anın lezzetini tadana kadar devam ederdi anlatmaya.
Gianna gerçek canavarlarla henüz tanışmamışken başlıyor "Kiralık Canavar"ın hikayesi.
Ve bir "kiralık canavar"la tanıştığı zaman gerçek canavarlar hakkında sahici bir fikre kavuşuyor.
Karanlıkta parlayan gözler, hırıltılı bir ses, nane kokan nefes, kalpsiz ve dostsuz...yapayalnız bir yaratık.
Aslına bakarsanız sadece bir insan.
"Seni önünde sonunda alacağız, yeter ki sabırla bekle!" sözü verilmiş bir çocuk gibi, elleri iki yanında bacaklarına paralel vaziyette oturan, bir zamanlar gerçekten küçük bir çocuk olan Bay Morgenrot!
Gianna, hep daha fazla
zaman için anne ve babasını
bekliyor...canavar (Bay Morgenrot) ise küçük bir
çocukken başlamış beklemeye.
Ve kalpsiz bir canavara(!)
dönüşmüş.
Parlayan kırmızı gözleri ve hırıltılı sözleriyle çocukları olabilecek en korkunç biçimde, en korktukları şeyle korkutuyor.
Tüm acımasızlığıyla!
Canavar
için çocukluğuna yolculuk
gibi bu karşılaşma...iyileştirici
bir yolculuk... Öte yandan
canavardan bir başkasıymış gibi
bahsederken kalbinde çiçekler
açtığında ifade dilindeki değişimi
çok sevdik onun...
Gianna ipuçlarını takip edip çocukları korkutan bu sahte(!) canavarı bulduğunda onun nasıl da gerçek olduğunu anlıyor.
Canavar kalbini ve soğuk ellerini ısıtmak için kalbine bir parça sevgi ekmenin yollarını arıyor.
Korku filmlerine bayılan Gianna...
Artık "Katil Solucanlar Uzayda"filmini çok saçma buluyorsa onu anlamamız gerek...
Bol bol italyanca ünleme ve korkunç tasvirin yanında, Gianna'nın arya tutkusu müzikal bir meraka sevkediyor küçük okurlarını.
Korkutucu tasvirler boğazınıza takılmazsa hikayenin lezzetine varmanız mümkün.
Gianna, "korku kültürü"ne sahip bir coğrayada,
korkusuz ve güçlü bir karakter.
Ama hikayedeki ürkütücü detaylar buralarda yüksek doza tekabül edebilir.
Siz yine de iç sayfa fotoğraflarına bir göz atın.
Çocukları gulyabanilerle, çocuk hırsızları ve öcülerle korkutmaya yeltenen büyüklere de bir çift lafı var "Kiralık Canavar"ın.
Ne diyorduk?
"Büyümeye dirençlilere!"
Kiralık Canavar
Yazan, Andreas Steinhöfel
Kapak görseli, Anke Kuhl
Çeviren, Suzan Geridönmez
Tudem Yayınları
10+ ve büyümeye dirençlilere!
Evinden Uzakta (Mülteci)
"Sadece bir ülke var: gökyüzü.
Sadece tek bir ulus var: insanlık.
Sadece tek bir kader var: sevgi."
Dr. F.M. Wibaut
"Aylan Kurdi, Muhammed Shohayet ve diğerlerinin anısına..." adanmış eser işte yukarıdaki dörtlükle hitama eriyor.
Savaşın ortasında kalmış çocukların gözünden...
Bir çocuğun gözünden tüm sahiciliğiyle, örtük ifadelere lüzum görmeden anlatıyor savaşı ve ilticayı.
Önce sarsıyor sonra sarıp sarmalıyor küçük okurunu umutla.
Karga ve güvercin metaforunun sıkça anlatıyı güçlendirdiği "Evinden Uzakta, Mülteci" ; savaşın, iç savaşın, kirli politikaların, şiddetin uzandığı her köşede her çocuğa ulaşsın istesem...
Zanneder misiniz ki, bu yerler ve bu çocuklar çok azdır.
Kimisine çıplak elleriyle dokunuyor savaş, kimisine bir güvercin kanadında taşınan mülteci dostun elemiyle....
Savaşın uzak olduğu ya da bir zamanlar uğramadığı bir coğrafya yok.
Küçük ve büyük savaşlarıyla dünya, onu reddebileceğimiz bir yer değil.
Hayır, o içimizde yaşıyor.
Kargalar ve güvercinlerle sembolize olan savaş ve barış, yeryüzünü yuva edinen çocukların hikayesini anlatıyor çatık kaşlı "duymazuk, istemezük" efradına.
Kargaların bed seslerini geride bırakarak, bir botun içinde aşıyor denizi küçük kız.
Sadece bir gün olsun, tekrar korkmadan, özgürce oynayabilmek için.
Sadece bir an olsun, gözlerini kırpmadan güvenle gökyüzüne bakabilmek için.
Bir an, sadece bir an... bir çocuk olarak kalabilmek için.
Omuzlarındaki yükü bırakıp, güneşin yeniden doğacağına inançla uyuyabilmek için.
"Bu yeni ülkede
Ne gökyüzü farklıdır aslında
Ne de güneş..
ASLA!
ASLA!
ASLA!
BİR DAHA ASLA!
Evinden uzakta olmayacaksın..
Buna hep inan!
Sadece inan!"
Evinden Uzakta (Mülteci)
Yazan, Pimm van Hest
Resimleyen, Aron Dijkstra
Çeviren, Öznel Akdik İşli
Özgün adı, Op de Vlucht
Gergedan Yayınları
5+ ve büyümeye dirençlilere
Üç Öykü
Sahiciliğiyle genzimi yakan üç öykü okudum... Tekrar, tekrar okumayı çok sevdiğim üç öykü.
Tasvirlerle bezeli diliyle edebi zevki erken yaşlarda tadanları, özlemini duydukları atmosferle buluşturuyor Sabahattin Ali'nin Üç Öykü'sü.
Güçlü sözcüklerin ilmek ilmek dokuyarak canlandırdığı öyküler, bir zaman yolcusu gibi, ortasında soluk alıp verdiğiniz gerçek birer hikayenin içine götürüyor.
İncecik sesiyle "Arabalar beş kuruşa!" diye bağıran o çocuğun soğuk ve yumuşak kar tanelerini yutuşunu duyumsatıyor.
Az berisindeki lüks vitrinin yolcu ettiği muhtemel müşterilerin, tezgaha meyledince ekşiyen suratlarını canlandırıyor okurunun zihninde.
Ve bir güğüm ayran satmak için istasyonda nöbet tutan çocuğu...buz tutan ellerini nefesiyle ısıtırken mavi gözleri soğuktan yaşla dolan çocuğu.
Fukara çocukları, zor yaşamları, emeği, fedakarlığı, cefayı duyumsatıyor.
Zengin çocuklarla fakirlerinin arasına dikiliveren yüksek ökçeli ayaklar ve kibirli bakışları... Boyu uzun, aklı ise bir çocuğa nazaran çok kısa olan yetişkin bakışları.
Masalsı diliyle son öykü "Sırça Köşk"ise altın vuruşu yapıp yere seriyor okurunu.
Kara, sırrı eprimiş bir aynayı eline tutuşturup yüzleştiriyor kaçınmak istediğiyle.
Çocuk okur Sırça Köşk'de yüzleşme bulmayacak muhakkak.
Ama zannediyorum ki; kendi kendilerini beyinsiz, dilsiz, gözsüz kılan bir halkın akıldan fukara hikayesini okurken gösteriş merakı ve sorgulamaksızın itaatin sonunun nereye vardığını tebessümle ve derin bir anlayışla fark edecekler.
"Sırça Köşk" bolca anlatılıp, sözün terkisinde diyarlar dolaşacak güçte bir hikaye.
Sedat Girgin'in olağanüstü resimlemesiyle eser zaman yolculuğunun gücü ve etkisini artıracak nitelikte.
Üç Öykü
Arabalar Beş Kuruşa
Ayran
Sırça Köşk
Yazan, Sabahattin Ali
Resimleyen, Sedat Girgin
Yapı Kredi Yayınları
10+ ve büyümeye dirençlilere!
Şapkada Eriyen Bay Karp
Bazen kazanmak için kaybetmek gerekir.
Parmaklarını gevşetip, sımsıkı tuttuğun şey her neyse avucunun içinden kaçmasına izin vermek...Yeniden başlayacak cesareti bulmak için, ilk ve en zor adımı atmak.
"Şapkada Eriyen Bay Karp" sözcükler ve gazoz kapakları biriktiren Randolph'un dünyasına evlerinin üçüncü katından konuk oluyor.
Onun dünyasından da okurların dünyasına...
Babası hırsızlıkla suçlandıktan ve işinden olduktan sonra, zor zamanlar yaşayan Randolph ve ailesi, evlerinin üçüncü katını kiraya verme kararını alırken çok zorlanıyor.
Evde bir yabancıyla olmak, mahremiyet sınırlarının ihlal edilmesi riski, aileyi tedirgin ediyor.
Randolph ise babası hukuk mücadelesi verirken ve birlikte geçirdikleri zaman son derece azalmışken yeni kiracılarıyla beklenmedik bir arkadaşlık geliştiriyor.
Yaşlı ve "antika" koleksiyoner Bay Karp, "ömürsüz" koleksiyonunu büyük bir gizem içinde üçüncü kata taşırken, acemi koleksiyoner Randolph yeni kiracılarının varlığına hızla alışıyor.
Bay Karp'ın koleksiyonunu tahmin etmenizi istesem mi? Doğrusu birinizin dahi doğru cevabı verebileceğini sanmam.
En azından tahminleri yakınından bile geçmeyen büyümeye direncli okuru bozmamak için sessiz kalmanızı ümid ederim.
Sadece şu kadarını söyleyebilirim ki; koleksiyonu "ömürsüz".
Yani; gelip geçici, kısa ömürlü, dayanıksız.
Sahip olduğumuzu sandıgımız ve bize sahip olan tüm eşyalar gibi.
Bir gün, gerçek bir yaşamın arzusuyla dolan Bay Karp, esareti altında yaşadığı eşyalarından...kıymetli koleksiyonundan vazgeçerken; Randolph'un haksız eşya malikliğinden (?) iftiraya uğramış olan babası, hukuki galibiyetinin hazzını yaşıyor.
"Dünyadaki pek çok değerli şey, hatta belki en değerli şeyler bile ömürsüz olur.”
Sahiplik, adalet, azim, rekabet, arkadaşlık ve aile sarmalında, sahici "değer"in niteliği hakkında düşüncelere sevkeden eseri pek sevdik.
Resimleyen Selçuk Demirel olunca, uzun süre önce radarıma girmişti Bay Karp.
Metne eşliğini de bittabi cok sevecektik.
Türkçeleştirenin muzip dokunuşuyla, Bay Karp'ın şapkada eriyişini de...
Şapkada Eriyen Bay Karp
Yazan, Cary Fagan
Çeviren, Damla Kellecioğlu
Özgün adı, Mr.Karp's Last Glass
10+ ve büyümeye dirençlilere!
