Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Çizmeyi Bilseydim
Eğer çizmeyi bilseydi, tavşanı 62'den, kuşu M harfinden, burunları L'lerden, yolları S'lerden, çatıları üçgenlerden, insanları kibrit çöplerinden yapmazdı elbet.
Bir uçan balonun sepetinde geldiği halasının "Magritte'in Pirene Şatosu" ndaki atölyesinde, resmini yapmayı dilediği hiçbir şey, o şeylerin kendisine benzemiyor.
Bir fotoğraf makinesinin vizöründen görebileceği, onunla yakalayıp hapsedebileceği kadar "gerçek" değil hiçbiri.
Gözün gördüğünü aynı onun gibi hapsedip dijital bir bellekten kağıda aktarabilse... Gördüklerine zihnindeki ve kalbindekileri giydirmeye yeltenmese çizmeyi başarabilecek.(!)
Bir fotoğraf makinesini mekanik bir araç olmaktan öteye taşıma gücü sanatçıdadır oysa.
Eğer çıplak bir gözlemle, aynısını yapacaksa, neden fotoğrafını çekmek yerine çizmeye çalışsın ki?
Yelpazeli bir tırtıl olduğunu sandığı halasının kuşu gibi, gözlemlediklerini kendi düşsel evreniyle giydirme gücü var Sera'nın.
O vakit, kim diyebilir ona, çizdiğinin bir kuş olmadığını?
Kim iddia edebilir kuşların hepsinin serçelere benzemesi gerektiğini?
Ya da kim ısrar edebilir tüm evlerin toprağın üzerinde olması gerektiğinde?
İnsanların çöplerden, kuşların M'lerden çizilmesinin imkansızlığında?
"Aa! Ne sevimli bir yelpazeli tırtıl."
"Bu bir kuş aslında, Sera"
"Ama hiç benzemiyor."
"Çünkü o benim kuşum."
"Bence yelpazeli bir tırtıl"
"Evet, çünkü bunlar senin gözlerin."
Sanatın özgün bir ifade dili olmaktan çıkıp dışarıdan biçimsel olarak dayatıldığı mevcut genel manzara, Helen Buckley imzasıyla okuduğumuz "Kırmızı Saplı Yeşil Çiçek" hikayesini hatırlatır bana sık sık...
Aynı öğretmeni gibi yeşil saplı kırmızı bir çiçek çizmeyi öğrenirken kendi çiçeğini ve dilini kaybeden çocukları.
İşte o zaman, kendisi de bir mimar olup çocuklara sanat atölyeleri veren yazar, Simla Sunay gibi bir öğretmenleri olabilmesini diliyor insan...
Yazar kitabın hitamında okuruna bıraktığı mektubunda diyor ki:
"...kuşa kuş derken onun bütün özelliklerini bu sözcüğe sığdıramazken, onu çizerken de bunu yapamazdık. Kuşa kuş dediğimizde onu ancak diğer hayvanlardan ayrı çağırmış oluyorduk. Magritte'in resimlerinde bir şeye benzeyen şey, o şeyin kendisi değildi; ressamın gözünden ve elinden yansıyan yeni bir "şey"di, ne kadar çok benzese de."
Çeşme ve Rüzgâr'ını okuyup çok sevdiğimiz, uzun yıllar başucu yaptığımız yazarın ilham verici resimlemesiyle "Çizmeyi Bilseydim"ini de başucumuza astık.
Çizmeyi Bilseydim
Yazan, Simla Sunay
Resimleyen, Zeycan Alkış
4+ ve büyümeye dirençlilere
Yıldız Tamircisi Lorin
Hasankeyf'de bir minarenin tepesinde kalakalmış, inatçılığıyla nam salmış bir leyleğin öyküsü, "Yıldız Tamircisi Lorin".
Ama sadece onunki değil...
Basmadan elbisesi, mukavves burnunda hızması, eladan yeşile doğru dalgalanan kocaman gözleri, alt dudağına çengel atmış muzır dişleri ve kucağında kuzusuyla yalınayak Lorin'in öyküsü.
Yazarken harikulade resimleyen, resimlerken tekrar yazan Elif Yemenici'den öğreniyoruz ki, Hasankeyf yolculuğunda tanıştığı güzeller güzeli küçük kızdan ve onun anlattığı bir hikayeden mülhem...
Cemşit göç vaktinden bihaber bir inatçı leylek mi, yoksa ceplerindeki kavanozlara yıldızlar dolduran Lorin'in sırlı yıldız seferlerinin biricik tanığı mı?
Lorin, sebepsiz yere bir şeyler biriktirmeye bayılan bir insan evladı mı?
Yoksa gizli odasındaki revirde yıldızlara şifa olan bir hekim mi?
Resimlemesinden metnine, bütünüyle hayran kaldığımız "Yıldız Tamircisi Lorin" her birini ayrı sevdiğimiz Elif Yemenici eserleri arasında açık ara farkla gönlümüzdeki tahtın sahibi oldu.
Lorin'in sırlı yıldız şifahanesinin kapısı aralandığında yer gök yer değiştirdi ey okur!
Yıldız yıldız gökle sarmalandık.
Öyleyse, o göğü paylaşmayı istemeyelim de ne yapalım?
Yıldız Tamircisi Lorin,
Yazan ve resimleyen, Elif Yemenici
Redhouse Kidz
4+, her yaşa ve büyümeye dirençlilere!
Annemin İçindeki Ses
Annesinin karnında küçük bir hayat var. Kuşlar gibi, bazen de el ele gökyüzüne süzülebilecekleri, tepetaklak ağaç dallarına asılacabilecekleri, bir aileyi ve bazen o aileyle beraber her şeyi paylaşacabilecekleri, köpüklü sularda birlikte hayal balıkları tutabilecekleri, kitaplardan ve masal sahnelerinden roller devşirebilecekleri bir küçük dünya var.
Düşleri çoğaltarak annesinin karnında büyüyen, büyüdükçe gerçeğe dönüşen bir dünya.
Adı "kardeş" dünyanın.
Nev'i şahsına münhasır, çok sevdiğimiz çizer Deniz Üçbaşaran'ın resimlediği ve bir dahi resimlediği bu sessiz kitap, kardeş kıskançlığı gibi herhangi bir sorun önermesi olmaksızın, sevgiyle büyütüyor kardeş denilen dünyayı.
Sessiz kitaplara olan sevdamız bir tarafa...
Yerli yazında çok az örneği olması dolayısıyla ayrıca dikkate değer olan sessiz kitaplar kimi "okur"a çok anlam ifade etmeyebilir.
İşte tam da bu vesileyle bilhassa resimli kitaplar faslında görsel dilin bazen neredeyse metnin dahi önünde gittigini vurgulamakta yarar var.
Görsel ve işitsel olarak erken çocukluk döneminde çocukların kalbini kuşatıp büyülü ve fantastik dünya Fillory gibi, çocuklara boyutlararası kapılar açıyor resimli kitaplar. Küçük okurların daha ilk zamanlarında, kitapların olağanüstü evreninde daimi ikametgahlar inşa ederken, güçlerini Fillory gibi büyüden almasalar da, olağanüstü illüstrasyonlardan alıyorlar muhakkak.
Kimi zaman metne muhalif mizahla, kimi zaman metnin gizlediğini aşikar ederek, kimi zaman dil ötesi, düşsel bir evrene işaret ederek...
Görsel ve dijital uyaranlarla bütünüyle kuşatılmış çocukların dünyasına birer can simidi olup atılıyor onlar.
Sessiz kitaplar ise metin dili eşliği olmaksızın yahut çok az eşlikle bütünüyle kaldırıyor vizesini düşsel evrenin.
"Kardeş" evrenine özlemle, annesinin içindeki sesin büyümesini dileyen çocuklardan, şimdilerde pek büyük evrenlerinde kaybolmuş yetişkinlere...her yaştan okurun sesini özgür kılıyor....
Çevredeki sesi kısıp, içimizdeki sesi çoğaltıyor Üçbaşaran. Minnetle...
Annemin İçindeki Ses
Resimleyen, Deniz Üçbaşaran
Hep Kitap
*Sessiz Kitap
2+ ve büyümeye dirençlilere!
Bay Tam Tersi
"Tersimden mi kalktım bu sabah yataktan, bilmiyorum. Sanki her şey tepetaklak olmuş, hiçbir işim rast gitmiyor" derken, çağırdığım terslikler cisimleşmiş, yeşil ve sarı bir duman bulutu arasında iki kapağın arasına girivermiş.
Aksiliklerden, hatalardan, tersliklerden sorumlu tuttuğumuz yatağın tersi ya da yazarın önermesiyle Bay Tam Tersi, irili ufaklı hayatlarımızın, zekice kurgulanmış, eğlenceli yansıması.
Nate sabah uyandığında tavanda asılı duran bir Tam Tersi olduğunu söylediğinde yok oluyor Bay Tam Tersi.
Ya da sütü tavana sıçratıp, boyaları etrafa saçtığını söylediğinde de yok oluyor.
Ona isnad ettiği her ne varsa, söylediği anda yok oluveriyor.
Ya her şeyin hatalı olduğuna/olacağına vehmediyor ya da yaptığı hataları, adına "terslik" ya da "Bay Tam Tersi"denilen kişiye isnad ediyor.
Öyle değil mi ya?
Şayet hatalarımızı kabul eder ve onlarla barışırsak, zamanla kendiliğinden yok olma gücüne sahipler.
Ama onları uğursuz merdivenlere, kara kedilere, günlere, iklime, bir takım kötücül cümlelere bağlar ve atmosfere salarsak...kendi oksijenimize kastedebiliriz.
"Olağanüstü yaratıcı"demiş guardian, kitap için.
"Sade, zarif ve sıradışı." demiş observer. Telegraph da demiş bir şeyler ama kitaba tersten yazıldığından okumak için çevirmeye üşeniyorum şimdi.
Hem, ne önemi var aslında ne dediklerinin?
Bay Tam Tersi, küçük büyük çocuk edebiyatı meraklılarını eteğinin ucuna takıp peşi sıra kendi aksine çekiyor.
Orada ne bulacağımız ise bize bağlı olsa gerek.
Bay Tam Tersi her sabah bir yarasa gibi tavana asılı bekliyor.
Ya da Bay Tam Tersi aslında hiç var olmadı.
Bay Tam Tersi,
Yazan, Tom MacRae
Resimleyen, Elena Odriozola
Nesin, Çocuk Cenneti Kitaplığı
5+ ve büyümeye dirençlilere!
Tembel Kedi Josef
Josef son derece titiz bir kedi. Üstelik tüm hayatı programlı onun. Uyanma, vücut bakımı, kahvaltı, sindirim için şekerleme (!), eğitim programı, beyin gevşetme ve meditasyon, öğle yemeği, tekrar sindirim şekerlemesi ve jimnastik!...
Böylece uzayıp giden programının tamamını üzerinden ayrılmadığı kanepesinde,vücudunun şeklini alan sıcak köşelerde yapıyor. Kanepe, üzerinde geçirilen zamanın tanığı olan çıkıntı ve çukurlarla doluyken Josef sadece tuvalet ihtiyacı için ayrılıyor ondan.
Bahçeye, yani bir nevi dünyanın öbür ucundaki tuvalet bölgesine gitmek, fazla yürümekten bacak sinirlerine zarar vermek pahasına değerli vücudunu kanepeden ayırmak, onun için çok büyük bir iş. Ama bir gün, yüksek varlığı bir pirenin ısırıkları tarafından tehdit edildiğinde Josef için en uzun mesafe tanımı değişiyor.
Piresini verecek uygun bir kurban ararken oradan oraya koşuyor. Kibirli hintdomuzu, inek, pirenin ilk sahibi Köpek Rudi, kedi sever küçük kız...derken, hepsine sarılıyor, mırlıyor, miyavlıyor, kuyruğunu doluyor etrafına kurbanlarının, oradan oraya koşuyor.
Ama çok acayip bir şey oluyor. Piresinden kurtuluyor ama pireli günlerin aksiyonuna hasret kalıyor.
Kanepesi artık hiç eğlenceli değil Josef'in.
Alman yazar ve illüstratör Franziska Biermann'ın resimleme diliyle desteklenen kinayeli ve esprili anlatımı, çok eğlenceli bir okuma keyfi sağlıyor okuruna.
Kedilerin olağanüstü konformist, benmerkezci fakat sevimli dünyasından, bol kikirdemeli bu hikayeyi okurken, meselenin kedilerle alakası olmadığını içten içe biliyorum.
Bize sebepler veren pirelerimizden, dertlerimizden, tepemizde vızıldayıp yer değiştirmemizi sağlayan kara sineklerden, dostlardan, komşulardan, komşuların zile basıp kaçan çocuklarından, yardım isteyenlerden, yardım istemediğimizde bile bizi yalnız bırakmamakta direnenlerden kurtulmak istediğimize emin miyiz?
Sebepleri verene şükürle...
Tembel Kedi Josef,
Orijinal adı, Der Faule Kater Josef
Yazan ve resimleyen, Franziska Biermann
Çeviren, Süheyla Kaya
Hep Çocuk
7+ ve büyümeye dirençlilere
Meraklı Bahçe
Liam bir bahçıvan değil ama yine de, yeşile hasret gri şehre tutunmayı başaran bir tutam yeşil için yapabilecekleri var.
Bizi ilgilendirmez görünen ya da boyumuzdan büyük olduğuna vehmettiğimiz çoğu şeyle beraber...hemen her problem için bizim de yapabileceğimiz şeyler vardır.
Liam hatırlatıyor bunu yetişkin okura. Daha kitabın kapağını kapatmadan su dolu bir kovayı tutuşturuveriyor okurunun eline. Onunla yangın mı söndürecek, bir çiçeğe hayat mı verecek? İşte o kısım okura kalmış.
Liam'a gelecek olursak...Metruk demiryolunda, ölmek üzere olan bir tutam yabani çiçek ve bitkiye iyi bir bahçıvan olabilmek, onları yaşatabilmek için mücadele ediyor. O daha iyi bir bahçıvan olana dek bekliyor çiçekler...ve gün geliyor, gri sehirdeki yabani yeşil yama, kocaman bir bahçeye dönüşüyor.
Ama demiryolunu mesken etmiş bu bahçe, tabiatı gereği yolun çağrısına karşı koyamayıp merakla keşfe çıkıyor.
Önce yabani otlar ve yosunlar, ki onlar her zaman en cesur ve pervasız olanlardır ya hani! Değişimi de onlar hızlandırıyor.
Bir bir hepsi rayları,oradan şehri sarıp sarmalıyorlar.
Meraklı Bahçe, artık gri olmayan gri sehrin her yanını yeşile boyuyor boyamasına ama Kış mevsiminin üç aylık uzun misafirliği bitkilere zarar veriyor.
Liam vazgeçmedikçe, bahçe kendiliğinden gizemli, küçük şubeler açıveriyor olur olmadık yerlere. Ve bir sürü bahçıvan peydah oluyor her köşede.
Asla vazgeçmeyenlerin hürmetine olsa gerek,
Şimdi şuracıkta, kapımın önünde...okul yolundaki kaldırım taşında, eski bir binanın güneşi az görür yüzünde...betonları delip başını göğe uzatan yabani bitkilerin dünya nöbeti.
Asla vazgeçmeyenlere, iyiliği çoğaltıp yayanlara, meraklı ve azimli küçüklere ve onların ebeveynlerine, tabiata ve küçük şeylerin büyüklüğüne dair bu harikulade hikaye Nöbetçi Kitaplık'ın en sevilenler köşesine kurulmuşsa New York Times Bestseller demiş, pek de ehemmiyeti yok doğrusu. Demeseymiş de olurmuş.
Manhattan'daki High Line'ın gerçek hikayesi olduğu söylenen hikaye, bazılarınıza sosyal medyada çokça dolaşan bir videoyu hatırlatacaktır.
Hani, bir başına vahayı ormana dönüştüren adamın hikayesini. Bize de hatırlattı elbette, üzerine dil ötesi bir dünya bahşederek.
Hem yazıp hem de harikulade çizen Peter Brown'a, kitabı ithaf ettiği meraklı büyükannesi Petey'e, dilimize kazandıran Hep Kitap'a, lezzetli bir Türkçe'ye çeviren Sevin Okyay'a ve yayın ekibine şükranla.
Meraklı Bahçe
Orijinal Adı, The Curious Garden
Yazan ve resimleyen, Peter Brown
Çeviren, Sevin Okyay
Hep Kitap
4+ ve büyümeye dirençlilere
