Topraktan uzattıkları sivri, beton başlarıyla göğü delmeye cüret etmiş dijital şehrin, mutsuzluktan bitap düşmüş fakat cesur fertlerinin macerası Susanpusan Şehri.
Küçük Susanpusanlılar, şehrin kalanının aksine merakla ve umutla dolu olmasalar, boylarından büyük yollara koyulmasalar, var olmayacaktı belki hikayeleri.
Masalların müzelere kaldırıldığı, göğe doğru uzandıkça soğuklaşan ve hissizleşen sehrin cesur çocuklarının, mutluluğun sırrının peşinde Çiçek Ülkesi'ne yaptıkları yolculuk "kocaman hedefler için , elmas değerinde mutluluklar harcayan" şehir insanının eline kara bir ayna tutuşturuyor.
Der ki yazar: "Kocaman, akıllı evlerdeki komşular, birbirlerini tanıyamayacak kadar akılsızlardı. Binalar, insanlardan daha akıllıydı."
Bir masal kitabını hazine gibi saklayan Dino, Memo ve Kaliko şehre döndüklerinde eylemlerine "Bir çocuğun masalını almak, nefesini almak gibidir." imzasını attılarsa boşuna değildi ya!
Çiçek ülkesinin kapısında üç küçüğü karşılayan "Dünyanın en güzel yeridir pencereler, ardında varsa güzellikler" cümlesi usundayken okurun; mutluluğun sırrına dair emareleri masallar, insanları- mahalleleri birirbirine bağlayan köprüler ve yabancıları rahat ettiren misafirhanelerde buluyorlar.
Bundan sonraki eylem planı son derece net!
Karanlık Susanpusan Şehri için merak, masal ve umut var.
Okurun pek de yabancısı olmadığı bir distopyayı, metinlerarası göndermelerle harmanlayan yazar çocuk diline hakimiyetindeki ustalığına "Farkındalık Oyunu" bölümündeki bol ders çıkarmalı yetişkin dilini ilave etmeseydi belki bu üçlünün arasına karışıp Susanpusan Şehri' nde yitip gidebilirdim.
Eserin grafik tasarımı ve resimlemesinden lezzet alamamış olmamız da kadı kızının kusuru olarak şuracıkta dursun.
Susanpusan Şehri
Yazan, Fatma Çağdaş Börekçi
Resimleyen, Bâlâ Erfidan
71sh
8+ ve her yaşa!
0 yorum:
Yorum Gönder