Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Zambaklar Ülkesi
Halkını refaha kavuşturmak isteyen bir padişahın, kendi refahı ve mutluluğunun peşinde başlayan, binbir gece masalları lezzetindeki hikayesi "Zambaklar Ülkesi".
Ülkesine ve halkına en iyi şekilde hizmet edebilmek için türlü deneyimin ve bilgeliğin peşinde at sırtında yol alan kral, yaşlı kadının dikenlerini sırtlayıp beyaz atına yüklediğinde anlıyor okur, ne kadar azimli ve kararlı olduğunu.
İhtiyardan aldığı tavsiyeyle, kendisine en uygun eşi bulmak için Periler Ülkesi'ne gitmeye karar veren genç kral, yedi çift demir ayakkabı ve yedi demir bastonla yedi dağ ve yedi çöl aşıyor.
Ya da güneşin altın atının terkisinde, gümüşten kementiyle yola revan oluyor.
Öyle de böyle de nihayet Periler Ülkesi'ne varıyor.
Ancak yedisi de birbirine benzeyen yedi güzel beyaz zambağın içinde prensesi bulabilecek mi?
Prensesini bulmak onu sahiden de dünyanın en mutlu halkına kavuşturacak mı?
"Dünyanın en mutlu ülkesi"gerçekse, "dünyanın en mutlu kralı"da gerçek midir?..
Belki de yeryüzünün bir yerinde,
zulüm, yoksulluk ve savaşla kuşatılmamış ;yalnızlıkla ve mutsuzlukla "lanetlenmemiş" iyi kalpli ve mutlu liderler vardır.
Belki de yeryüzünün o köşesi, mutlu kralların sevgi ve iyilik dolu kalpleri kadar muhteşemdir.
Belki de iyilik ve güç bir arada olduğunda her zaman yalnızlıkla mühürlenmiyordur?
Belki de...
İranlı sanatçı Ali Boozari'nin minyatür güzelliğindeki masalsı resimlemesinin eşliğinde, sevdik kucakladık ve hiç ayrılmayacakmışçasına emanet bölümünden usulca kitaplığa doğru kaldırdık onu ;) Hiç değilse, bir süreliğine..
Zambaklar Ülkesi
Yazan, Faridah Khalatbaree
Resimleyen, Ali Boozari
Eğiten Çocuk
5+
Bologna Children's Book Fair 2004 Ödüllü
Resimleyen, Ali Boozari
Eğiten Çocuk
5+
Bologna Children's Book Fair 2004 Ödüllü
Tonino
Ödev yapmayan Tonino, görünmez olmayı arzu eder ve olur da ancak onun görünmezliğiyle ortalığa hakim olan kargaşa, ciddi meseleleri de beraberinde getirir.
Gianni Rodari'yi pek severiz ancak "Keşke görünmez olsam"diyen Tonino'nun görünmezliği ele geçirince, arkadaşlarının saçını çekip, çevredekileri rahatsız ettiği, hırsızlık yapıp, insanları birbirine düşürdüğü bu eğlenceli hikayeye gülüp geçemedik.
Neyse ki küçük okurun filtrelerine takıldı ilkin.
Eğer ödev yapamadıysa ne olmuş ki? Ya da öğretmen tahtaya kaldıracaksa?
Aslında ödev karşıtı olan küçük okurun Tonino'yu anladığına eminim.
Ancak bütün bu şamatanın içinde eğlenceden fazlası olduğu, gelişigüzel biçimde zarara uğrattığı insanların, Tonino'nun tahtaya kaktığında duyacağı utanç ve sıkıntıdan daha mühim olduğu kesin.
Türlü çeşit hinlikle dolu bu görünmezlik macerasında, görünmezliğin uzaması Tonino'yu ve ailesini de sıkmaya ve zor duruma düşürmeye başlıyor. Ancak her ne kadar Tonino bu işten pişman olmuş olsa da, görünmezlik macerası ve özgürlüğün, bir hak ihlaline dönüşmesi hayalini, hayalin güzelliğine haksızlık addettik.
Ancak efendim, kalemin ve aklın ustalığından öyle güzel bir son devşiriyor ki yazar, daha küçük okurlarla üstünden geçmek gerekliliğiyle beraber, tüm eleştiri ve itirazlarımızı lokma lokma yutturuyor.
Başkalarını görerek görünür olan insan; diğerlerinin hakkına riayet ettiğinde de özgürleşir elbet!
İş ki, kendinden ötesini görebilsin!..
Tonino
Keşke Görünmez Olsam
Yazan, Gianni Rodari
Resimleyen, Alessandro Sanna
Marsık Kitap
4+
La Fonten Orman Mahkemesinde
La Fonten masallarını iyi tanıyan küçükleri pek keyiflendirecek, neşeli, ritmik ve nüktedan bir çocuk kitabı "La Fonten Orman Mahkemesinde".
Ormanların kralı aslanın yargıçlığında toplanıp öyle bir hesap soruyorlar ki hayvanlar La Fonten'den, hallerini anlayıp onlar için üzülmemek güç. Şu La Fonten ne hadsiz adam! (!?)
Ayıp değil mi hayvanları; iyiler, kötüler ; akıllılar, aptallar; güzeller, çirkinler; tembeller, çalışkanlar diye ikiye bölüp birbirine düşürmek.
Hem sahiden eşek midir, herkesin yükünü taşıyan?
Karınca mıdır cimri olan?
Ağustos böceği midir tembel olan?
Ayılar mıdır kaba olan?
Aptal olan kargalar?
Sinsi midir yılanlar?
ve korkak mıdır tavşanlar?
Durun durun, La Fonten'i de dinliyoruz ardından.
"Tüm kötü davranışları ben siz hayvanlardan öğrendim"diyor kendini savunurken.
Tavşanın buna bir itirazı var. Hem kürküne, hem etine göz dikilmiş bir hayvan o. Korkmasın da ne yapsın?!
Hayvanların her biri karşı suçlamayı cevaplarken sıra yılana geldiğinde, yazar pek hoş bir şey yaparak okuru gülümsetiyor.
Zira yılan sinsi değil de unutkan olmalı ki La Fonten'e Ezop Dede'nin yazdığı yılan masalının hesabını soruyor.
Hayvanlar kahkaha atarken duruma henüz uyanamamış minik okurla birlikte okuyoruz:
"Kültürsüz aptallar!* Bilmiyor musunuz? O öykü Bay La Fonten'in değil, Anadolu'lu Ezop'undur"diye bağırdılar.
Aslan gülerek,
"Bu konuda size bir sözümüz yok Bay La Fonten...
Ezop'tan yürütmeyi unuttuğunuz bir öykü için sizi biz değil, ileride ancak edebiyat tarihçileri yargılayacaktır"
*Pek kaba ve aşağılayıcı oldu çıkışı aslanın, haklısınız.
Eserin nihayetinde hayvan mahkemesinden hüküm giyen La Fonten oluyor. Cezası ise İnsanat Bahçesi'ne konup hayvanlara parayla gösterilmek. Eh, adil görünüyor. Ama insanat adına tek başına hüküm giymesi haksızlık tabii. Aman bu kısmı içimden söyledim, değil mi?! Shhhht!
Yalvaç Ural'ın usta kaleminden ve Haslet Soyöz'ün fırçasından çıkan bu keyifli eser, fabl sever küçükler ve büyümeye dirençli biz büyükler için çok keyifli doğrusu.
La Fonten Orman Mahkemesinde
Yazan, Yalvaç Ural
Resimleyen, Haslet Soyöz
Marsık Kitap
78sh
7+ ve büyümeye dirençlilere!
Süper Çocuk'un Süper Defter'leri
Süper Çocuk'un Zeynep Sevde Paksu'ya yazdırıp, Irma Zmiric'e çizdirdiği Süper Defter serisi, süper meraklı bir çocuğun okura özel olmak üzere, kilidini açtığı günlüklerinden oluşuyor. (!)
Süper çocuğu süper yapan, sadece süper gözleri, süper kulakları, süper merakı değil. Mizah yeteneği için süper diyemeyiz belki ama hiç de fena değil hani.
Üstelik soru sormakta ve cevaplar aramakta da pek mahir. Bunu yaparken sesli düşünmesi, tartışması ve tam o esnada da Zeynep Sevde'nin orada bulunup Süper Çocuk'un düşüncelerini sözcüklere hapsedip ölümsüzleştirmesi okur için büyük şans doğrusu. :)
Kötü tasarlanmış bir şişe açacağından başlayıp "süper gözlerim olsa Allah'ı görebilir miyim?"sorusunu yakalayan diyalogları okurken, kendimi, kendi kendine gazoz açacağı olabilmenin ihtimalini düşünürken buluyorum.
"Olamaz mı? Bu kadarcık aklı olamaz mı bir açacağın. Ben olsam kendi kendime gazoz açacağı olabilirdim!"
"Ne yani her şeyin bir yapanı olmak zorunda mı?"
Süper çocuğun sorularını; öğretmeni, anneannesi ve annesi gibi yetişkinlerin cevapları kovalarken fark ediyorum ki, bazı sorular gündemimizde değil; bazı başka sorularımız ve itirazlarımız var. Bazı cevaplar ise yeni sorular doğuruyor.
Her insanın düşünce merhaleleri ve yolculuğunun kendine özgü seyri olduğu kabulüyle, itikadi konularda, cevap veren kitapları dolaylı yoldan değerlendirmeyi uygun buluyorum. Mesela çocukların beyin yakan sorularına cevap verirken, klavuz mahiyetinde.
Ne demiş Einstein: "Bir şeyi 6 yaşında bir çocuğa anlatamıyorsanız, siz de anlamamışsınız demektir"
Ya da diyor ki nöbetçi blogger; anladıklarınızı anlatamıyorsanız eksik bıraktığınız bir şeyler vardır. Yüksek sesle düşünerek başlamalı :) Somutlaştırmalı, sözcüklere dökmeli belki..
Erken çocukluk dönemi için klavuz olarak değerlendirilebilecek bu tür "cevaplı" kitapları, 7 yaş ve hatta belki de 8 yaşla beraber var olan temelin üzerine bina etmek üzere okumayı ise çok faydalı buluyorum. Hele bu kadar da eğlenceliyken..
Allah'ın varlığı ile ilgili doğrudan ve dolaylı soruları çok erken cevaplamak durumunda kaldığımdan, fazlasıyla yalın ve okul öncesi dönemdeki bir çocuğa uygun sadelikte, somut cevaplar içeren bir eser yoktu elimde.(Somut cevapların soyut bir meseleyi anlatırken ne kadar zor olduğu bir vakıa)
Sonra Einstein'in yukarıdaki sözünü hatırlayarak, neden bunu bir kitapla yapıyorum ki, dedim kendime.
Şimdi soyut düşünme yeteneğinin daha da gelişmesiyle bina ettiği düşüncelerinin üzerine, bir başka çocuğun sorgulama sürecini okurken ise küçük okur bolca itiraz ve çok bilmiş müdahele sergiliyor.
Yani bizim için, Süper Çocuk'un süper eğlenceli ve samimi diliyle paylaştığı günlüklerini okumak için doğru zaman nedir bilemiyorum. Şimdi olmadığı kesin, zira bu çok bilmiş beyin her fikre itiraz etme temayülüyle 3 sayfayı okumak saatler sürebilir.
7 yaş ve üstüyle keyifle okuyacağınızı ve binayı destekleyeceğinizi düşündüğüm seriyi tekrar okumayı, oğlumun 7 yaşına erteliyorum. Ancak ben çok sevdim doğrusu.
Süper Defter, 3 Kitap
Süper Gözlerim Olsa Allah'ı Görebilir miyim?
Süper Güçlerim Olsa Allah'la Konuşabilir miyim?
Süper Kulaklarım Olsa Melekleri Duyabilir miyim?
Yazan, Zeynep Sevde Paksu
Resimleyen, Irma Zmiric
Düş Değirmeni
7+
Prensi Olmayan Masal Kitabı
Bu kitabın bir prensi yok ama prensesi de yok. -Yok dediysem..amaan karıştırmayın orasını-.
Prensi, prensesi falan boş verin de; bakkal amcası, nenesi, komşu teyzesi, çileği, pimpiriği var.
Süper eğlenceli bir Fatih Erdoğan eseri, Prensi Olmayan Masal Kitabı.
Yazar, o kadar canlı ve neşeli tasvir ediyor ki karakterleri, Hüsamettin beyi tanıdığıma neredeyse eminim. Hele babaanne! Ya iyi tanıyorum ya da o olmaya namzetim. İkincisi biraz ürkütse de gerçeklerle yüzleşmeliyim.
Erdoğan'ın ince zeka ürünü mizahı ve tanıdık bildik sahneleri bilmedik tasvirler ve olağanüstü gözlemlerle zenginleştirdiği kitabı 5 hikayeden mürekkep.
Hikayelerden ilki, "Hüsamettin Bey'e Çilek Dokundu".
Çilek dediği, Çilek hanım. Hüsamettin beyin birlikte tavla oynayıp memleket meseleleri konuşamadığı için fena halde sinir olduğu yeni komşusu. Yanakları kızardıysa, çilek dokunduğundan. Ama çilek dediği, biliyorsunuz işte.. Çilek hanım; sadece yanakları kırmızı olup kafasının üzerinde yeşil yapraktan şapkası olmayanından.
Çilek hanımın fütursuzca ona buna, çocuğa, büyüğe dokunduğu (!) hikayede bir yer var ki küçük okuru pek rahatsız etti.
Hadi sokakta dokunuyor, dürtüyor, çilek allerjisiyle yüksek perdeden kalp atışlarına sebep oluyorsun da.. Sevgili Çilek hanım, Hüsamettin bey hastayken izni olmadan evine girmek ve hatta yine izni olmadan pijemalarını giydirmek de ne oluyor.
Hem hasta olmak dediysek, biliyorsunuz işte..yine Çilek dokunduğundan :)
İkinci hikaye, "Şu Babaannem!" ise bir dairenin çevresini dolaşıp ihtiyarlıkla tamamlandığında, sırtında çocukluğunu bulduğun o döngüsel yakınlığı yaşatıyor okura.
Ha çocuk, ha yaşlı ; ha çocuk, ha deli!
Bastonunun ucunda torununun ilavesi ilaç kutusu, çamaşır lastiğiyle bağlı kalın camlı gözlüğü, ayarsız ve öngörülemez unutkanlığıyla çılgın fakat pek tatlı bir ihtiyar. Tatlı dediysem, ihtiyar halime teselli mahiyetinde.
Babaannenin dışarıdan defalarca zile bastığı halde her nedense içeri almadığı torununu ağaca tırnanıp, cama uzanmış görünce: "Defol şeytan! Eşhedü en lâââââ..."diye bağırdığı an okur da kahkahayı koyuverdi. Ama bir yandan ihtiyarın kendi torununu tanımayıp korkan haline gülerken, bir yandan torunun yerine geçip söylediklerine pek bozuldu.
Üçüncü hikaye ise pimpirikli olduğu kadar müşkülpesent de olan "Pimpirik Amca'nın Öfkesi". Kimseciklere ihtiyacı olmadığı, hiçbir şeyi beğenmediği gibi tedbirde de haddi aşan Pimpirik amcanın ormanın kuytusunda tek başına ve baş aşağı bir ağacın dalına takılı kaldığı hikayede biraz pişmanlık, azıcık ders ve dayanışma var.
Ve en sevdiğimiz son iki hikayenin ilki, kitaba da ismini veren "Prensi Olmayan Masal Kitabı".
Bora'nın gözleri kitabındaki prensesin korsan esaretindeki macerasındayken, adımları annesinin kuponla kazandığı tabakları almak üzere büro yolunda.
Prenses korsanlardan kurtulmak için tabakları gözüne kestirdiğinde, kuyruğun öte başındaki küçük kız da yere düşen tabakların yerine yenisini alma ümidiyle boynu bükük beklemede.
Prenses, masanın üzerindeki tabakları bir bir alıp korsanlara atarak oradan kurtulmanın yolunu ararken, küçük kız üzgün kırılan tabaklara bakıyor. Prenses korsanların elinden kurtuluyor, ama ya küçük kız annesinin kederli azarından nasıl kurtulacak?
Prensesin kurtulmak için bir prense ihtiyacı yok ama küçük kızın bir prense ihtiyacı var. Bora, küçük kızın peşinden "prenses"diye seslenirken, küçük okur hangisi masal hangisi gerçekti; gerçek olan ne kadar gerçekti diye düşünüp gülümsüyordu. Ya da sadece gülümsüyordu. Öylece, neşeyle!
Son hikaye ise bizce en eğlencelisi. Bir kuyruğumuz olması fikri o kadar eğlenceli ki, ellerimde poşetler varken burnum özgürce kaşınabilir artık. Dört ayağımın üstüne düşer, kapıyı kuyruğumla açar, ampul değiştirmek için merdiven kullanmam. En yüksek raflara erişir, kuyruğumdan salıncak kurup sallanırım.
Hem yazarın dediği gibi kazık kadar insanlarız. Ayıptır bu yaşta, "Sırtımı keseler misin?"diye nida edip paralanmak.
Kelime şakaları da eklenince kitabın en neşeli hikayesi oldu kuyruklu hikaye.
Mustafa Delioğlu'nun bol tasvirli resimlemesiyle pek uyumlu hikayeler damağımızda yeri doldurulmaz bir lezzet bırakıp, ardına bakmadan döndü kütüphane emanetleri köşesine.
Önemli not: Son hikayedeki resimlemede dövmeli ve göbeği azıcık açık bırakan tişörtüyle resmedilen kuyruğu boyalı "asi genci" kötü misal kabul edip tercih etmek istemeyebilirsiniz. ;)
Prensi Olmayan Masal Kitabı
Yazan, Fatih Erdoğan
Resimleyen, Mustafa Delioğlu
Mavibulut Yayıncılık
7+ ve büyümeye dirençlilere!
86 sh.
Dere Tepe Ters
Kral Clodoveo'nun , şövalye yaveri Amalberto ve ordusuyla savaştan dönüp Kökkubbe'ye ulaşmaya çalışırken, kökler ve dallar arasında baş aşağı ve tabanları üzerinde, hülyadan gerçeğe karmakarışık ve gizemli yolculuğunu anlatıyor Italo Calvino, "Dere Tepe Ters"te.
Klasik masalların mutlu sonuna sahip olsa da kendini tuhaf ve sıradışı bir Calvino öyküsünde bulan küçük okur için, karmaşık ve büyüleyici bir rüyadan uyanmışçasına var olanın gerçekliğine bir sorgu vaadediyor.
Yerle göğün birbirine karıştığı, iyiyle kötünün, ihanetle sadakatin ayaklarının dolaştığı öykü, saflığın ve aşkın, prenses Verbena ile ağaç krallığından Mırtillo'yu birleştirdiği mutlu sona getiriyor okuru..ama tam da o anda, belki de daha önce, Calvino soru işaretinin çengelini asıyor kulağına okurun.
"Koğak Koğaaak" sesleriyle uçarak kral ve ordusuna yol gösteren rengarenk ve güzel kuş, hain kraliçe Ferdibunda'ya nasıl da onları yakalamaya çalışıyor görünmüştü?
İyilik kötülüğe klavuzluk etmiyor, tabiat ihaneti reddediyordu.
Kral şehirden uzaklaştıktan sonra "şehir aynı şehir değildi", evet.
Ağaç krallığı da öyle düşünmüş olmalıydı ki sıklaşmış, geçit vermez olmuştu.
Öyle ki, Ferdibunda "tıpkı kendi ihanetinin yalan dolanı gibi etrafı karman çorman bir bitki örtüsünün kaplamaya başladığını görüyordu, sanki aklından geçirdikleri arapsaçı gibi şehri sarmaya başlamıştı".
Kötülük, kökler ve dallar tarafından surların çevresine hapsedilmiş ve tabiatın muazzam labirenti karanlık yutan bir hapishaneye dönüşmüştü..öyle olmalı.
Toprağın bile kabul etmediği kötülüklerin dünyasında, şehir ve ormanı tek bir krallık altında birleştiren aşkın saflığı umut vaadediyor.
Ünlü İtalyan yazar Italo Calvino'nun eseri, Nicoletta Ceccoli'nin soğuk, büyüleyici ve girift resimlemesiyle ve Filiz Özdem'in özenli çevirisiyle tamamlanıyor.
Dere Tepe Ters
Yazan, Italo Calvino
Resimleyen, Nicoletta Ceccoli
Yapı Kredi Yayınları
55 sh.
8+ ve büyümeye dirençlilere!
Çok Yaramaz Kedi
Çok yaramaz bir kediniz varsa; birlikte televizyon izleyebilir, yemek yiyebilir, aynı yatakta uyuyabilirsiniz. Ama onu evde tek başına bırakıp gitmeyi göze almanız zordur. Çünkü geri döndüğünüzde evinizi bıraktığınız yerde bulamayabilirsiniz.
Yaşlı adam evini o halde bulduğu o gün yaramaz kedinin ne kadar yaramaz olduğunu henüz öğrenmişti.
Adam kediyi "azıtmaya" karar verdiğinde yaramazlıklarla dolu yeterince sebebe sahipti.
Ama tüylü kara dostundan ayrılmak o kadar da kolay olmadı, çünkü kedinin de yaşlı adamdan ayrılmaya niyeti yoktu.
Adamın kediden kurtulmak için onca neşeli macera yaşadıktan sonra, sırtını dönüp gidemediği tatlı mı tatlı dostluğun hikayesine bayıldık.
Resimlemeye ise bir başka meftun olduk.
Arap çocuk edebiyatından Abeer Al Taher ve Maya Fidavi imzalı bu harikulade eseri dilimize kazandıran Nar Çocuk'a müteşekkir olmamak mümkün değil.
Çevirideki sözcük seçimi inceliği ise bilhassa dikkate değer. "Azıtma" sözcüğünü "çığrından çıkmak, azgın duruma gelmek" olarak bilir ve kullanırken ; "uzaklaştırıp, yolunu yitirtmek" manasındaki kullanışına ilk önce bir mana veremedik.
Ardından TDK Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü'ndeki taramada Erzurum yöresine ait yaygın bir kullanım olduğunu öğrenip şaşkınlıkla mahcubiyeti birlikte yaşadık.
Demek ki neymiş efendim? Türkçemizin zenginliğinden yeterince istifade etmiyormuşuz. Aksi takdirde başka hangi sözcük birkaç hecede "yolunu yitirtmek" manasını karşılayabilirdi ki?
Ürdünlü çocuk kitabı yazarı Al-Taher'in yalın ve etkileyici üslubu, Maya Fidavi'nin sıcacık ve eğlenceli resimlemesiyle eser, 2014 Arapça Çocuk Edebiyatı Etisalat, Yılın Çocuk Kitabı ödülüne sahip.
Nöbetci Blog kitaplığının kalbinde ise yıllardan ve zamandan azade bir hazine değerinde :)
Çok Yaramaz Kedi
Yazan, Abeer Al-Taher
Resimleyen, Maya Fidavi
Çeviren, Abdülkerim Lale
Redaksiyon, Prof. Dr. Halil İbrahim Kaçar
Nar Çocuk
2014 Arapça Çocuk Edebiyatı Etisalat Yılın Çocuk Kitabı ödüllü
3+ ve her yaşa!
💕
Sen Ağustos Böceği misin?
"-Gece öten ağustos böceğiyle, gündüz öten ağustos böceği arasındaki fark nedir?"
-Gündüzleri öten ağustos böceğinin sesi bir ıslıktan ibaret olup onu ancak temiz kalpli insanlar duyabilir.
-Peki, niçin ıslık çalar, anneciğim?
-O, bu şekilde ağlıyor yavrucuğum."
Tam anlamıyla bir ömre yetecek güzellikte iki harikulade kitap tutuyorum elimde. Yazarından, resimleyenine, çeviri ve redaksiyondan, basımdaki titizliğe ve kaliteye kadar, okuru elinde muazzam bir hazine tutuyormuşçasına özel hissettiriyor.
Bir yandan kimseciklerin gözü değmesin diye yüz kat ipek örtüye sarasım, bir yandan da güzelliğinden yedi cihana haber salasım var.
Bu çeşit deliliğe yabancıysanız aldırmayın, "he"deyin geçin, ben garibe.
İncelikli edebi tasvirleri ve sıcacık diliyle okuru çocuğun yolculuğuna yoldaş eden eser, sayfalarından çiçek kokulu köy havası yayarak sarıyor yüreğimizi.
"Güneşi yutmaya çalışan aç bir dağı" seyrederken, bir yandan da "hem çalar saat hem müezzin olan horozların" sesiyle doluyor kulaklarımız.
Büyükannenin köy ekmeği kokan evinde, dizlerinin dibinde hikayeler dinliyoruz.
Ama en ilginç hikayeyi henüz duymadığımızı anlıyoruz. Gündüz öten ateş böcekleriyle ilgili olanı..
...
Gündüz öten ateş böceğinin sesi ıslık sesine benzer diyor annesi, o şekilde ağlar o. Neden ağlıyor ki peki?
Annesine ağlıyor gündüz öten ateş böceği..ama üzülmesin küçük çocuk ve küçük okur. Annesi yemek getirmek için gitti ve şimdi hemen geri döner!
Küçük çocuk, kulağında ateş böceklerinin sesiyle şehrin kalabalığına ve keşmekeşine döndüğünde, temiz kalbini saran gürültü öylesine kaybolmuş oluyor ki, şehirden arınıp köyle yıkanan yüreği gündüz öten bir ağustos böceğini duyabiliyor artık.
Elbiseleri yırtık pırtık ve gözlerinden hüzün akan bir ateş böceğinin ıslığını duyuyor. Hüznünün elinden tutup, sahip olduklarını onunla paylaşıyor.
İki küçük ağustos böceğinin dokunaklı dostluğuyla içimiz içimize sığmazken, yitirdiğimiz insani hasletlerimizi arıyoruz hatıratımızın tozlu sayfalarında..
Suriyeli genç çocuk kitabı yazarı, şair, romancı ve hikayeci Muhenned Al-Akus'un aynı zamanda âmâ öğrencilere ait bir okulda öğretmen olduğunu duyunca kendisine bir kere daha hayran olduk.*
Harikulade sevimli illüstrasyonlarıyla Tayyibe Abdullah'a, ustalıklı çeviri ve redaksiyonuyla eseri dilimize kazandıran Nar Çocuk'a teşekkür ederiz.
* Yazar hakkındaki araştırmasıyla katkıda bulunan sevgili dostum @nutkivalide 'ye teşekkür ederim.
Sen Ağustos Böceği misin?
Yazan, Muhenned Al- Akus
Resimleyen, Tayyibe Abdullah
Çeviren, İsmail Avcı
Redaksiyon, Prof. Dr. Halil İbrahim Kaçar
2015 Arapça Çocuk Edebiyatı Etisalat - Yılın Çocuk Kitabı ödüllü.
5+ ve her yaşa!
Tuhaf Adamlar Serisi
Tuhaf Adamlar serisi oldukça tuhaf bir seri. Nitekim Mevlâna İdris de pek sıradan bir yazar sayılmaz.
Mevlâna İdris sevenlerin iyi bildiği bu seri şu anda temin edilemiyor olsa da blogda yer verip yayıncılarının kulağına su kaçırmakta fayda gördük.
"Kirpiler Şapka Giymez"i kütüphanede bulup okurken her satırı ayrı bezenmiş ustalıklı dili karşısında içimiz içimize sığmazken Tuhaf Adamlar serisini okurken de aynı frekansta bir lezzet alacağımızı sanmıştık doğrusu.
Tuhaf adamları pek tuhaf ve eğlenceli bulsak da "Acayip Hayvanlar" serisi de dahil olmak üzere, "Kirpiler Şapka Giymez"in eline su dökebilene denk gelmedik efendim.
Yolunuz Ümraniye Ahmet Süheyl Ünver Halk ve Çocuk Kütüphanesi'ne düşer ve daha da güzeli kitap okurda olmazsa oldukça eski basım bu hikaye derlemesini edinmenizi ve okumanızı "şiddetle" tavsiye ederim.
Gelelim Tuhaf Adamlar serisine.
Kipat Yayınları'ndan çıkan ve biri dışında tamamını Birsu Çeltek'in resimlediği seriye bugün erişmek bir hayli güç.
O sebeple tek tek blog yazılarında değil tek bir başlık altında bahsedeceğim.
Daha önce..
Tamamen subjektif olarak sevgili Birsu Çeltek'in resimlemesine ısınmadığımızdan, serinin onuncu kitabı "Yağmurlu Şehirdeki Adam"ı resimleyen Gökhan Numanoğlu'nun adını diğer kitaplarda da aradığımızı söylemek zorundayım.
Serinin tamamı için söylenebilecek bir diğer şey alışıldık çocuk edebiyatı eserlerinden farklı bir üslup ve kurguya sahip olması.
Ucu açık, sonu belirsiz, şaşırtıcı, absürt, bazen rahatsız edici, son derece gülünç ve keyifli bir seri bu. Felsefe sever küçükler için bile "Şaka mı gerçek mi?" sorusunun rahatsız ediciğini içeren kurgusu, niteleyici ve bildik hikayelerin dünyasında küçük zihinleri güzelce silkeliyor. Bu tür bir üslubu tercih edip etmemek ise çocuğunu iyi tanıyan siz ebeveynlere kalmış. Tabii, seçimlerini kendi yapmakta mahir çocukların anne babalarına sadece onlara eşlik etmek düşebilir.
1. Para Dağıtan Adam:
Birsu Çeltek resimlemesine dil uzatıp birinci kitabı elime aldığımda sıradışı grafik kullanımı ve resimlemesiyle bu kitaptaki üslubunu sevdiğimizi hatırladım ve biraz mahcup hissettim doğrusu.
Kimsenin mahalleye taşındığını farketmediği, siyah kaşgollu bir adam Para Dağıtan Adam. Ama henüz hiçbiri, dertlerinin çözümünün onda olduğunu bilmiyor.
Rutin bir düzende devam eden ve küçük okura göre "sıkıcı"olan hayatlarının içinde iki katlı evin meskunu uzun siyah kaşgollu adam bir istisna.
Uzun süre izliyor penceresinden, yeni taşındığı bu şehrin koşuşturmacasını.
Nihayet bir sandalye çekip caddedeki kalabalığın ortasına oturuveriyor ve gelene geçene sual ediyor:
-Nereye gidiyorsun?
-İşe gidiyorum.
-Neden?
-Para Kazanmam lazım.
-Neden?
Siyah kaşkollu adam o anda ve sonra cebinden çıkardığı tomar tomar parayı insanlara dağıtmaya başlıyor.
Kimsenin çalışması gerekmiyor artık. Ama gelin görün ki çöpler toplanmıyor. "Büyük bir amaçsızlık ve anlamsızlık herkesin karnını doyuruyor, bütün dünyayı kuşatıyor".
İyice yaşanmaz hale gelen şehirler gün geçtikçe köylere doğru boşalmaya başlıyor.
Ve bir gün şaşırtıcı bir şey oluyor. Şehirde tek başına kaldığını sanan siyah kaşgollu adam, caddede tek başına ve amaçsızca yürüyen sağır birini görüyor.
İşte tam o anda başlayan bir uyanışla yüzbinlerce insan şehre geri dönerek ellerindeki tomar tomar parayı yırtmaya başlıyor. Paranın sadece bir kağıt olduğunu ve ona anlam verenin insanlar olduğunu hatırlatıyor yazar ustalıkla.
Üretmek için paraya ihtiyacımız olmadığı gibi, tüketmek için de yok. Öyle değil mi? 7+
2. Masal Alan Adam:
Binlerce altından daha değerli masalların kitabı Masal Alan Adam. Serinin belki de en sevdiğimiz kitabı. Elinde iki çuvalla kapı kapı dolaşıp köydeki bütün masalları alan, karşılığında da dolu çuvaldan altın veren adam, topladığı bin üç yüz yetmiş sekiz masalla gözden kayboluyor. Bildikleri tüm masalları boş çuvala anlatan köylüler ise masalsız kalıyorlar. Koca bir kışı masalsız geçiremeyeceklerini anladıklarında ise komşu köyleri ziyaret edip yeni masallar öğreniyorlar. Doğrusu ya, sözlü kültürün en değerli hazinelerinden masalları anlatmayı bırakıp, birer çuvalın içinde unutulmaya hapsettiğimiz bir vakıa. Masalları bizim için muhafaza edip yine bizimle paylaşan masal alan adamlarımız olmasa halimiz nice olurdu? Çok yaşasın masal anlatan anneanne, babaanne, dede ve nenelerimiz! 6+
3. Profesör Haşır Huşur:
Bulduğu her şeyi kağıtlara, masalara, duvarlara, camlara yazarak hapseden ve giysisi bile rahatça not alabilsin diye kağıttan yapılmış olan profesör Haşır Huşur çok sevimli.
Profesör bir pireyi kopyalamayı başardığında birine gerçek, diğerine yalan ismini koyuyor. Kopyalarıyla gerçekleri birbirine karışarak her yeri dolduran çeşit çeşit hayvanın arasında bir timsah ise müthiş gözlem yeteneğiyle formülü çözüp kopya hayvanlar üretmeye başlıyor. Onu Sansar takip ediyor. İşler öyle sarpa sarıyor ki profesör derin uykudayken kopya karıncalar bir dernek bile kuruyor.
Sonra ne mi oluyor? Bir tane de Profesör Haşır Huşur'dan yapıyorlar tabii. Kopya profesörle, gerçeği uykudayken işbirliği yapıp işi büyüttükçe büyütüyor çılgın hayvanlar. Bu füturusuz, delice ve amaçsız ekip daha da garip şeyler yapıp sokaktaki insanlardan yüzlerce kopya yapmaya başladığında bu işi kârlı bulan kötü adamlarca keşfediliyorlar.
Kopya adamların oluşturduğu savaş gücüyle ordular kuruluyor ve dünyanın her yerinde kaos hakim oluyor. Kaosu sona erdirme timi iş başında! 8+
4. Düşünen Adam:
Çok düşünen, sesli düşünen, sesli düşündüğünü fark etmeyen yaşlı bir adam Düşünen Adam.
O kadar sesli düşünüyor ki, cebindeki paranın yerini yankesicilere söylüyor.
"Bir gün insanlar, yaşlı adamın ölümle ilgili düşüncelerini duydular. Akmayan bir çeşmenin başında ölüyordu adam. Ama sesli düşünmeye devam ediyordu. Hayatın kısalığından söz ediyordu. Aşkın bu dünyadaki en güzel şey olduğundan söz ediyordu. "Herkes ölecek" diyordu. "Bakın ben ölüyorum, benden öncekiler gibi"diyordu. "Yarın yine güneş doğacak, çiçekler yine açacak, insanlar işe geç kalıyorum diye yine telaş edecek mi?" diyordu."
8+
5. Saçları Dökülen Adam:
Azıcık silekelense, kuru yapraklarını döker gibi saçlarını döken bir adamın hikayesi bu. Nihayet saçlarının dökülmesinin bir numaralı suçlusunu buluyor adam. Ve elinde bir kerpetenle yerçekimi arayıp hesaplaşmak üzere yola koyuluyor. Yerçekimini yerden çıkarmayı başardı mı, saçları artık kafasında kalmaya kararlı mı? Yoksa yerçekimini ararken tam da içine düşüp bir daha çıkamadı mı? Filozof Köpek'te olduğu gibi biraz ürkütücü bir sonu var doğrusu ;) 8+
6. Kuş Adam:
İnsan olmaktan sıkılıp kuş olmaya karar veren adamın hikayesi.
Bir elektrik telinin üzerine kuşlarla yan yana bir adam. Üzerinde neredeyse hiç giysisi yok. Onlar gibi ötüyor, onlar gibi besleniyor. Ama bir gün kuş adam, o kadar kuş oluyor ki yüzlerce kuş üzerine üşüşüp onu gagalamaya başlıyor. Gagalamak dediysek, belki de öpüyorlar. Kuşlar arasında özel bir iletişim metodu olmalı, yazarın da bir fikri yok. ;) 7+
7. Dokuz Düğmeli Adam:
Dokuz Düğmeli Adam pek bir tuhaf. Bir çocuk parkında yaşanıyor olmasa tüm bu olanlar..belki de o kadar tuhaf olmayacaktı.
Belki de tam da o kadar tuhaf olmasını istedi yazar. Ama bu tuhaflık bizim bünyemize bu sefer fazla geldi.
9 düğmeli tişörtünün her düğmesini açtığında parkta harikulade değişiklikler oluyor. Şenlik üstüne şenlikten, pastadan börekten sonra dokuzuncu düğmeyi açıveriyor adam. Ve cocukların yıllar önce kaybettikleri sevdikleri,büyükleri beliriveriyor parkta. Hepsi koşarak, büyük bir sevinçle kaybettikleri yakınlarına sarılıyor.
Ve düğmeler iliklenip, şenlik bittiğinde her biri tek tek yok oluyor. 9 düğmeli adamı sevemedik. Aynı parktaki bekçi gibi karşısına dikilip: " Sen ne oynayıp duruyorsun bakalım düğmelerinle" dedikten sonra düdüğümüzü yüzüne karşı üfleyip oradan ayrıldık.
8. Tersine Adam:
Tersine Adam, Benjamin Button gibi ihtiyar doğup geriye doğru yaşıyor hayatı. Ve tersine adam annesinin çiçekli yorganı altında bir bebek gibi uyurken otuzlu yaşlarında. 7+
9. Televizyonları Bozulan Şehir:
Yine serinin en sevdiğimiz kitaplarından biri de Televizyonları Bozulan Şehir.
Yalnız başına yaşadığı evinde geçirdiği sinir patlamalarının tüm şehrin televizyon yayınını bozduğundan habersiz bir ihtiyar..
Yoğun sinir patlamaları otuzkilometrekareye yayılan bu adamın bir an önce sakineştirilmesi gerekiyor ki insanlar sıkıcı hayatlarına ve televizyonlarına geri dönebilsinler.
Televizyonsuzluktan; televizyon nezlesi, televizyon bronşiti, televizyon halsizi gibi hastalıklar da peydah olunca insanlar şehri terk etmeye başlıyorlar.
Artık şehirde tek başına yaşayan adam, insanların ilişmekten korktuğu güçlü mü güçlü bir dalga bozan.
Televizyon karşısındaki insanın cinnetine dair yetişkin okurun yüzünde bir gülümseme bırakıp gidiyor kitap.
Bir cinnete bakar!
10. Yağmurlu Şehirdeki Adam:
"Gazete okurken öksürüyorum ve bir ormanın derinliklerinden gelen bir geyik sesi duyuyorum" diyen elli iki bahar görmüş elli iki yaşındaki adamın hikayesi bu. Bu cümleyi o kadar çok ve sık söylüyor ki sonunda bundan bıkan şehirliler tarafından oradan kovuluyor. Sonra ne mi oluyor?
O gittikten sonraki gün şehirdeki herkes gazete okurken öksürmeye ve ormanın derinliklerinden gelen bir geyik sesi duymaya başlıyor.
Ve şehirde sadece bu konuşulur oluyor.
Efendim küçük okurun düşünce dünyasında nelere tekabül eder bilinmez ama biz yetişkinler için onlarca senaryo çağıran bir son bu.
Acaba bir insan bir şeyi çok söylüyorsa bu onun diğerlerinin üzerinden kaldırdığı bir yük müdür?
Delice de olsa, delilerin deliliğinin doldurduğu bir boşluk mu vardır?
Ya da eğer bir şeye yeterince uzun süre kulak tıkarsanız o şey daha yüksek sesle ve daha yıkıcı olarak ortaya çıkarak varlığını ispat ediyor olabilir mi?
Ucu açık sonlar demiştik ya hani?
İşte onları bu yüzden seviyoruz. 8+
Tuhaf Adamlar Serisi
Yazan, Mevlâna İdris
Resimleyen, Birsu Çeltek - Gökhan Numanoğlu
6-8 yaş ve üzeri, hikayeler uzun, resimleme bol.
