Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Ne Ekmeksiz Yapabiliriz Ne de Sanatsız
Ağaç değiliz ki kök salalım, ağaç değiliz ki sımsıkı tutunalım kocaman bir inkarla.
Üç günlük dünyanın yolcuları insanlar için ne anlamsız direniş üç günlük dertlere (!?) sarılmak.
Yarın biterse dünya yolculuğumuz, fikir ve sanat eserleri sahiplerinin haklarını yanımızda götüreceğiz.
Bilhassa sosyal medyanın büyük bir hızla "anonim" hale getirdiği fikir ve sanat işçiliği eserleri belki de yakın gelecekte azalarak yok olmaya yüz tutacak.
Niteliksizleşecek, silinecek... Reproduksiyon bir tablonun kopyasindan tekrar çoğaltılmasından daha vahim bir simulasyona yol açıyor bu.
Emek sahibini yok ediyor.
Bkz. Tim Burton "Big Eyes"
Sosyal medyada ilk isimsiz paylaşımı yapan ve eserin dalga dalga yayılarak anonimleşmesini sağlayan ilk kişi belki de farkında olmadan en büyük sorumluluğu alıyor.
Paylaşılan tek bir cümle yahut küçücük bir motif dahi olsa, bilhassa özgün bir eserse eser sahibi anılmadan paylaşılmamalı.
Zannedildiğinin aksine bu paylaşımlar özellikle de geniş kitlelere ulaşıyorsa, paylaşımı yapanı modern bir hırsız konumuna sokuyor.
Dijital dünyada fikri mülkiyet hakları ile ilgili yasal düzenlemeler yetersiz olabilir.
Bu demek değil ki; senin yüksek sıcaklıkta alnından terler damlayarak sabahladığın fırında ürettiğin o ekmekten daha değersizler.
Bu demek değil ki, sattığın ya da satın aldığın herhangi bir ürün ya da hizmetten daha değersizler.
Görünmez bağlarla birbirimize bağlandığımız devasa köy dünyada, herkesin rolü biricik ve çok değerli.
Yaşamda da böyle, savaşta da. Bugün bunu daha iyi anladığımız günlerden biri... Görünmez bağlar, ipler, halatlar için Bkz. Mac Barnett, Jon Klassen ikilisinden Sihirli İplik.
Ne ekmeksiz yapabiliriz ne de sanatsız.
Hiç fark etmediysek... Resimli kitaplarla ilk sanatsal/estetiksel algıları oluşan çocuklarımız aracılığıyla biliyoruz ki, sanat konuşur.
Ve sözcüklerden daha iyi konuştuğu zamanlar hiç de az değildir.
 |
| by Jon Klassen (Extra Yarn /Sihirli İplik) |
Sanata, mizaha, estetiğe birer ilaç gibi sarıldığımız bu günlerde hem kendime hem de size bu vesileyle hatırlatmak istiyorum.
Fikir ve sanat işçilerinin haklarına özen göstermeliyiz.
Dünya böylece daha güzel bir yer olacak.
Bu günlerde ara ara paylaşımlarına denk geldiğim harika bir oluşum var.
Bu bilinci diri tutmak için desteklenmesinden yanayım.
*Çoktan anonimleşmiş yahut başından beri laedri olarak paylaşılmış olanlar bahis dışıdır efenim:)
Dipteki mühim notlar:)
**Bir görseli google görsellerde aratarak ilk kaynağa ulaşmak mümkün. Bunu asparagas haberleri teyit için de kullanabilirsiniz.
Malum düzmece fotoğraf ve metinler bir araya getirilerek internet çöplüğü kolajından haber üretildiği bir çağdayız.
Kayıp Kapının Anahtarı
Yapışık ayak parmakları, kırmızı saçları, çilli suratıyla Arven bambaşka. Kepçe kulaklarıyla Zela da öyle...
Başlarının üzerinde kendi güneşlerini taşıyan envai çeşit yaratığın yaşadığı fantastik gezegen Gaia'da, dünyadayken bambaşkalıkları dışlanma ve zorbalık sebebi olan canlılar için bir yuva olabilir mi?
Gaia evrenin son kalesi. Adeta kurtarılmış bölge denebilir ama bir ütopya beklemiyor orada okurunu.
Sokaklarında çocuk sesinden eser olmayan Neverul köyü askeri bir kamp gibi adeta.
Gaia gezegeninin kalbi Tuhaflıklar Kapısı. O kalp attıkça evren için hala umut var.
Ne var ki, son arının son kanat sesi bir felaket habercisi gibi aralıklarla uğulduyor okurun kulaklarında.
"Ve kahraman evden uzaklaşır"
Kahramanımızın Annes-i, bayan Habis-ta'nın kayıp haberi ve zorbalığın bahanesi olamayacak lakırdısıyla alt üst oluyor.
Tuhaflıklar Kapısı'nda derman arayan Arven, Arven'de derman arayan Gaialılar.
"Seçilmiş kişi" sembolizmi ile yüce bir amaç için meşakkatli bir yolculuk halindeyken Sürke'nin efsunlu çekiciliğine aldanıp dünya zevkleriyle kandırılıyor. (yazar, anne ve öğretmen isimleri gibi Sürke'yi de rastgele seçmemiş olsa gerek. "Sirk"kelimesine benzerliği boşuna değil) *Bkz. Sakallı kadın. Bkz. Sergilenen tuhaf canlılar. Bu seyirliğe itirazı olmayan şuursuz kalabalıklar...
Başlangıçta ait hissedeceği yeri ve kendini arayan Arven, daha yüce bir amac edindiğinde, yol uzayıp yolculuk bilgelikle kuşanıyor.
Biricikliğine olan güveni ve sevgisi büyüyor.
Sevilerek ve koşulsuz kabul edilerek güçleniyor.
Yolculuğu boyunca çok sayıda yoldaşla karşılaşan Arven, okurunu metinlerarası yolculuklara çıkarıyor. Habil- Kabil kardeşleri taşlaşmış kardeşler Yinsun ve Yensun'da buluyor.
Kıskançlık zehriyle Şefkat ağacını kesen "kötü"kardeş taşlaşarak cezalandırılırken, "iyi"kardeş elinden bırakmayarak kaderine ortak oluyor.
Maceranın; gezegenin kalbini attıran sevgi ve şefkate sallanan balta, onu derinden yaralayıp kanattığında başladığını böylece öğreniyoruz.
"İnsanlar, kötülükle karşılaştıklarında, "Senin kalbinin olduğu yerde taş var, kalp değil!" derler, duymuşsunuzdur. İşte bu söz, Şefkat Ağacı'nı kestiğim gün doğmuştur."
Tepegöz'ün:
"Bin sevgiyle açılsın kapı!" nidası ile açılan Tuhaflıklar Kapısı'nın ardında da bitmiyor hikaye. Dahası var. Dünyalılar için terk ettikleri vazifeleri birer birer hatırlama zamanı.
Arven'in Tuhaflıklar Kapısı'nın anahtarı olacağı tekâmül yolculuğu arı kolonisi ve Zela-Fafa ile sürpriz biçimde nihayete erdiğinde derin bir nefes alıyoruz beraberce.
Yolculuk boyunca Arven'in ölen babasına benzeyip onu hatırlattığı için annesini üzdüğünü işitiyoruz.
Yalnız, çaresiz ve kederli bir annenin "farklı" çocuğuna yönelttiği örtük öfkesine, büyüdükçe renkleri solan çocuğunun haline tanık olup yutkunuyoruz.
...
"Kayıp Kapının Anahtarı"nda dört başı mamur bir dünya tasviri yapan yazar, ayaklarımızın altına çiçekler döşüyor. Yıllar evvel Gaia'dan kovulan Dünyalılar'ın rövanşını alırcasına ayaklarımız yerden kesiliyor Saklı Orman'ın içinde.
Bir şansın daha var Dünyalı!
İhtiyacın olan ipuçları kitapta:)
Öte yandan "yarattığı" bu fantastik dünyanın büyü ve mistik inanç öğeleriyle örtülü yapısı kimi okuru tedirgin edebilir.
Tanrısal vasıflarla bezeli yaratıklar ve efsunlu bir gezegen.
Fantastik türde az sayıda yerli eser olmasından duyduğumuz teessür bir yana...fantastik yazının "tü-kaka"olmasına sebep olan reflekslerimiz olduğu vakıa.
Peki büyülü bir gezegen ve tanrısal varlıklar, apaçık kurgu olduğunu bilen çocuğun dünyasında, var olan ve inşa olmakta olan inanç dünyası için tehlikeli midir?
Yoksa meseleye şuradan mı bakmalı:
Masallar mucizelerin, mucizeler imanın imkanına dairdir.
*Hassas filtreler için ic sayfa fotoğraflarını da incelemekte yarar var.
Kayıp Kapının Anahtarı
Yazan, Güzin Öztürk
Resimleyen, Hazar Ata
Editör, Burhan Düzçay
Kapak Tasarımı, Selin Öztekin
Grafik Uygulama, Nayime Serbest
9+ ve büyümeye dirençlilere
Bisiklet Ustası
Işıltılı tabelaları, isimlerinin önünde pazar değeri yüksek havalı sıfatlarıyla acayip insanlar var yaşadığı diyarda.
Minti bisiklete binmek istiyor. Rüzgarla dans etmek, kuru yaprakların arasında dolaşarak uzun yollar aşmak... Ne var ki, bunun için önce bisiklet sürmeyi öğrenmesi gerek.
Arkadaşları Suzi ve Volki ile beraber işi ehlinden öğrenecekleri bir adres arıyorlar.
Mahallenin çok bilen teyzesi doğru adresi hemen oracıkta işaret etse de, çok acelesi var Minti'nin.
Şifai bilgelikle dolu usta dağın doruğundayken... Işıltılı tabelasıyla "Harikulade Bisiklet Ustası" hemen oracıkta.
O çözemezse bu işi, un çuvalına düşmüş koca cüssesi ve uzun beyaz sakallarıyla "Ünlü Bisiklet Gurusu" nun dükkanı yanı başında.
Hal böyleyken onca yolu, türlü cefayı çekip dağın tepesine çıkmak akıl kârı mı ki?
Mizahi dili, ince tüketim kültürü ve modernizm eleştirisi bir yana eğitime dair çok temel bir şey söylüyor hikaye: "Düşmezsen, öğrenemezsin." Zackarina'nın bisiklet macerasını ve madalyalarını hatırlıyor okur tebessümle.
Hakiki ilme ulaşmanın yolu bir parça cefadan geçiyor sevgili okur.
Işıltılı tabelalar, havalı sıfatlar, bir tıkla elde edilen dijital dünyalar... Sahiden de aradığımız şeyler mi?
Ruh memnun mu yerinden?
Hikayeyi çok sevdiğim gibi resimlemeyi, kapak uygulama ve genel tasarımını da sevdim kitabın.
Özge Bahar Sunar'ın metnine Aleksandra Fabia'nın resimlemesi eşlik ediyor.
Karışık resimleme tekniğine, renklerin kullanımına ve metni çoğaltan incelikli işçiliğine bayıldım.
Ama ressamın gözünden Bisiklet Gurusu'nun mizahi tasvirini görmeyi nasıl arzu ederdim bilseniz.
Kafamın içinde hayali bir Bisiklet Gurusu var şimdi. Sembolik değeri büyük bu karaktere bakıp bakıp tebessüm ediyorum keyifle.
Son zamanlarda okuduğum en iyi yerli eserlerden biri "Bisiklet Ustası". Öyle ki, elimden düşüremez oldum onu.
Sadık bir dost gibi her yerde yanı başımda.
Bisiklet Ustası
Yazan, Özge Bahar Sunar
Resimleyen, Aleksandra Fabia
Editör, Burcu Ünsal Çeküç
Redhouse Kidz
4+ ve büyümeye dirençlilere!
Minti bisiklete binmek istiyor. Rüzgarla dans etmek, kuru yaprakların arasında dolaşarak uzun yollar aşmak... Ne var ki, bunun için önce bisiklet sürmeyi öğrenmesi gerek.
Arkadaşları Suzi ve Volki ile beraber işi ehlinden öğrenecekleri bir adres arıyorlar.
Mahallenin çok bilen teyzesi doğru adresi hemen oracıkta işaret etse de, çok acelesi var Minti'nin.
Şifai bilgelikle dolu usta dağın doruğundayken... Işıltılı tabelasıyla "Harikulade Bisiklet Ustası" hemen oracıkta.
O çözemezse bu işi, un çuvalına düşmüş koca cüssesi ve uzun beyaz sakallarıyla "Ünlü Bisiklet Gurusu" nun dükkanı yanı başında.
Hal böyleyken onca yolu, türlü cefayı çekip dağın tepesine çıkmak akıl kârı mı ki?
Mizahi dili, ince tüketim kültürü ve modernizm eleştirisi bir yana eğitime dair çok temel bir şey söylüyor hikaye: "Düşmezsen, öğrenemezsin." Zackarina'nın bisiklet macerasını ve madalyalarını hatırlıyor okur tebessümle.
Hakiki ilme ulaşmanın yolu bir parça cefadan geçiyor sevgili okur.
Işıltılı tabelalar, havalı sıfatlar, bir tıkla elde edilen dijital dünyalar... Sahiden de aradığımız şeyler mi?
Ruh memnun mu yerinden?
Hikayeyi çok sevdiğim gibi resimlemeyi, kapak uygulama ve genel tasarımını da sevdim kitabın.
Özge Bahar Sunar'ın metnine Aleksandra Fabia'nın resimlemesi eşlik ediyor.
Karışık resimleme tekniğine, renklerin kullanımına ve metni çoğaltan incelikli işçiliğine bayıldım.
Ama ressamın gözünden Bisiklet Gurusu'nun mizahi tasvirini görmeyi nasıl arzu ederdim bilseniz.
Kafamın içinde hayali bir Bisiklet Gurusu var şimdi. Sembolik değeri büyük bu karaktere bakıp bakıp tebessüm ediyorum keyifle.
Son zamanlarda okuduğum en iyi yerli eserlerden biri "Bisiklet Ustası". Öyle ki, elimden düşüremez oldum onu.
Sadık bir dost gibi her yerde yanı başımda.
Bisiklet Ustası
Yazan, Özge Bahar Sunar
Resimleyen, Aleksandra Fabia
Editör, Burcu Ünsal Çeküç
Redhouse Kidz
4+ ve büyümeye dirençlilere!
Jumanji
Chris Van Allsburg'un Jumanji'yi yazıp resimlediği yıl doğmuşum.1982'de prestijli Amerikan Caldecott ödülüne layık görülen eseriyle beraber 1985'te yazdığı ve Jumanji gibi beyaz perdeye aktarılan ikinci eseri Polar Express de Caldecott almış.
"New York Times Yılın En İyi Resimli Kitabı"ödülü gibi birçok başka ödülün de sahibi olan Jumanji, şüphesiz ki otoritelerin dikkatini çekmese de okur nezdinde karşılık bulacaktı.
Filmi izlemeyen var mı bilmiyorum. Çocukluğumuzdan beri her izlediğimizde fantastik öğeler ve boyumuzu aşan gerilimiyle koltuklara mıhlamıştır.
Canları çok ama çok sıkılan iki çocuğun parkta bir kutu oyunu bulmasıyla başlıyor hikaye.
Derken fena halde sıkılmış kardeş Peter'in alaycı yorumları odada beliriveren dev bir aslanla bölünüyor.
Ardından bir düzine maymun, gergedanlar, yolunu kaybetmiş bir rehber....derken ev yerle bir olurken iki kardeş korkuyla sağa sola kaçışıyor.
Ya sonraki hamle her şeyi daha da korkunç hale getirirse?
Ebeveynleri operadan dönene kadar evi eski haline getirebilmeleri için oyunu bitirmek zorundalar.
Ve kurallara uymak birinci kural.
İki kardeş sırayı savıyorlar savmasına ama en büyük maharetleri kural tanımazlıkları olan başka iki kardeş oyunu devralıyor.
Hikayenin sonunda, yeni hikayelerin fitilini yakarak ustalıkla sıvışıyor Allsburg.
Küçük okur filmin sahip olup kitabın sahip olmadığı detayları tamamlamakta ısrarcı oldu okurken.
Bense maceraya yenilerini ekledim zihnimde istemsizce.
Sadece eğlenirken bile uyman gereken bazı kurallar olduğu doğru.
Oyunu bozmamak da bunlardan biri.
Jumanji
Yazan ve resimleyen, Chris Van Allsburg
Özgün adı, Jumanji
Çeviren, Sinem Uğurlar
Editör, Yağmur Yavaş Aydın
Uçan Fil
4+ ve büyümeye dirençlilere
İyilik / İyilik ve Nezaket Üzerine Bir Kitap
Bir kısmı Julia Donaldson kitapları olan çok sevdigimiz bir dolu kitabın illüstratörü Axel Scheffler'ın önsözüyle iyilik üzerine sıcacık bir kitap.
Üstelik her köşesi bir başka sanatçı tarafından resmedilen esere Scheffler ile beraber tam 38 çizerin eli değmiş.
Özgün ismi "Kind" olan eserin satışından elde edilen gelirler, mültecilik sorunlarına duyarlı çok milletli Three Peas Yardımlaşma Derneği'ne bağışlanmış.
Başta ve sonda çizerlerin kısa biyografileri yer alıyor.
El birliğiyle iyilik ve nezaketi yeniden tanımlıyor, adeta nereden baslayacağını bilmeyenlere iyilik için kılavuzluk yapıyorlar.
Küçücük cüsselerinden düşük bütçeli kocaman iyilikler doğan rengarenk karakterler, iyiliği anlatmanın ve onu çoğaltmanın 38 farklı yoluyla Green'in metnini büyütüp devleştiriyor.
İyiliği yaymanın imkanına dair dalga dalga yayılacak bir çağrı iletiyorlar okurlara usulca.
Herkesin iyi ve nazik olduğu bir dünya hayali için ilk öneri ise gülümsemek.
Tebessümün ve selamlaşmanın sadaka hükmünde olduğu ve tavsiye edildiği bir dinin mensupları için ne tatlı hatırlatma.
Üzgün insanları dinlemek, onlara sarılmak -ki biz Türkler sarılmaya bayılırız-, korkmuş arkadaşımızın elini tutmak, başları derde girdiğinde arkadaşlarımıza yardım etmek, onları oyunlarımıza dahil etmek, hikayelerini dinlemek, sırasını ihtiyacı olan bir başkasına devretmek, yere düşen eşyayı sahibine uzatmak, iyi oldukları şeyleri fark etmeleri ve başarmaları için dostlarımıza fırsat vermek, mahallemize/ülkemize yeni taşınan üstelik dilimizi bilmeyen birine destek olmak...
Ve çok daha fazlasını yapmak zor değil.
"Herkes iyilik yapabilir, çok küçük ya da biraz utangaç olsalar bile."
*İyilik Kumbarası önerisini dikkate almalı.🧡
İyilik
İyilik ve Nezaket Üzerine Bir Kitap
Yazan, Alison Green
Resimleyenler, Axel Scheffler, Quentin Blake, Serge Bloch, David Barrow, Rotraut Susanne Berner, Marianna Coppo, Benjamin Chaud, Anke Kuhl, Sarah McIntyre, Thomas Müller, David Roberts, Birgitta Siff, Helen Stephens, Britta Teckentrup, Philip Waechter
Özgün adı, Kind
Çeviren, Meltem Aydın
Editör, Nevin Avan Özdemir
İs Bankası Yayınları
- 3+ büyümeye dirençlilere
Kendi Yolunda
"İşte böyle Caner, hayal kurarken bile gerçekçi olmak gerekiyormuş. Ne saçma, değil mi?"
...
Hayallerinin ardına düşüp önlerine çıkan engelleri ardı ardına aşan çocukların hikayelerini anlatıyor "Kendi Yolunda".
Kız çocuklarının ve erkek çocuklarının hikayelerini.
Yükselişleri ve çöküşlerini.
Güçlüklere rağmen yılmadan, hayalleri uğruna mücadele edip onlara erişmelerinin hikayesini.
"Kızlardan kaptan olmaz" dese de kalabalıklar, kaptan olmak istiyor Kevser.
İşe ona inanan ailesinin desteğiyle bir gemi maketi yaparak başlıyor.
Büyüyüp başarılı bir işletmeci olmayı başaran Pelin ise onunla röportaja gelen küçüklerle ilham verici hikayesini paylaşıyor.
Yalçın'ın hikayesi ise bir ev ödeviyle başlıyor Hayatının dönüm noktasını arayan Yalçın'ın öğretmenlikle sonlanan macerasını okuyoruz.
Çocukların alaylarıyla Mucide'ye dönüşen ismiyle Mucize, çevresindeki problemlere sıradışı çözümler üreterek gelecekte sahiden de bir mucit olabileceğini gösteriyor.
Selin çocukluk hayalini gerçekleştirerek yönetmeni olduğu müzikal oyunla ödül kazanıyor.
Dayısı gibi bir iffaiyeci olmak isteyen İpek ise kızların itfaiyeci olamayacağı iddiasına itiraz ediyor.
Küçük fakat büyük kahramanlığı ona bir itfaiyeci rozeti kazandırıyor.
Küçük bir çocukken "Prens olmak istiyorum!"diye bağıran Bahadır bir balet oluyor.
Farklı yazarlardan ancak ortak bir uslupla yazılan, mesaj odaklı bu yedi hikaye hayal kurma özgürlüğü için çocukların safına güc katıyor.
Bazen metinlerdeki daralmanın ve hızlı geçişlerin hikayelerden aldığımız lezzeti de azalttığını ifade etmeliyim.
Ancak dert sahibi yazarları bir araya getiren "Kendi Yolunda"nın derdini önemsiyorum.
Çocukken ne çok şeyi "olmak"isterdim. Bir süre birini, bir süre diğerini.
Bazen hepsini birden!
Büyürken de bu pek değişmediğine göre belki de maymun iştahlıydım.
Sırayla her şeyi olmak istiyor çocuklar.
Her yeni deneyimle yeniden hayaller kuruyorlar.
Ama her "olamazsın", "yapamazsın" denildiğinde kolları kanatları kırılıp, önce hayallerinden bahsetmekten ardından da bütünüyle hayal kurmaktan vazgeçiyorlar.
"Yapamazsın" ve "olamazsın" lar ise güçlü birer bahanesi oluyor vazgeçmelerin.
Önce küçük başarılı adımlarla başlamalı belki de, sonra büyükleriyle.
Bazen sadece bir gemi maketiyle.
Ve yolda olmaktan keyif almayı öğrenmeli.
Hayal etme, vazgeçme, değişme, değiştirme, yeniden hayal etme, hayalini seçme, ona inanma, ve hayalinin peşine düşme özgürlüğü olmalı insanın.
Bazen ebeveynin hoşuna gitmeyecek tercihler olacak.
Bazıları sahiden de çok kaygı verici olacak.
Ama sükunet ve şefkatle karşılandığında, kaygılar paylaşıldığında ve sağlıklı bir iletişim oluştuğunda yol da yolculuk da elbet kolaylaşacaktır.
Kendi Yolunda
Yazanlar, Fatma Burçak, Bengüsu Özcan, Gökçe Yavaş, Cansu Özkan, Burak Almaç, İklim Keleşoğlu
Resimleyen, Gözde Eyce
Editör, Bade Baran
102 sh.
Kelime Yayınları
9+
Tarihi Kahramanlar Dizisi
On kitaplık heyecan verici bir dizi tutuyorum elimde.
Salih Zengin'in usta kalemine, Dağıstan Çetinkaya'nın çok sevdiğimiz resimlemesi eşlik ediyor.
Metin ve resimlemenin tatlı uyumu göze hoş gelen bir tasarım ve baskı kalitesiyle birleşince oldukça iştah açıyor.
"Şiirimizin Süt Dişi Yunus Emre" hikayesinden başlıyoruz okumaya.
Yunus'un hikmetli dizelerinin eşliğinde bir kemâlât yolculuğuna tanık oluyor okur.
"Kem aletle kemâlât olmaz" kelam-ı kibarı tam da yerine rast geliyor onun hikayesiyle.
Küçük okur bir kitap karakterine dönüşüp zamanda gedikler açarak anlatıyor olanı biteni.
Ancak çocuk karakter gözünden izlenen hikaye edebi letafette bir yetişkin dilinden aktarılıyor okuruna.
Usta yazarın mahir kaleminden; dilin güzelliği ve zenginliği, hikayenin boyutlar, zamanlar, kavramlar arası geçiş yoğunluğu hitab ettiği okur kitlesiyle ilgili düşündürüyor.
Öte yandan ne mutlu ki; kitap oburlarının abur cubur okuma alışkanlığını sarsıp düşünerek, tekrar tekrar okuyup araştırarak sindirmelerini zorunlu kılıyor.
Dede-torun ilişkisi, müzik setinden kulağa çalınan Yunus dizeleri, ilahiler, sobanın korunu yüreğe koyan kestaneli sohbetler mazi ile atiyi birbirine bağlıyor.
Ne var ki; soba bilmeyen, odun görmeyen, kısa ömründe soba sıcağında hikaye dinlememiş çocuklara hüzünlenmeden edemiyor, kalbi mazide büyümeye dirençli okur.
Hikaye, tembelleşen okur sindirim sistemi için birebir olsa da, okuma ve yorumlama alışkanlığı kavi olmayan çocuklar için yaşı 8-9+ olarak belirtmeyi uygun kılıyor.
Serinin beni en çok heyecanlandıran kitaplarından biri Dede Korkut diğeri ise Dede Efendi.
Bilhassa "Destanlarımızın Atası Dede Korkut" un kapağında dev ve ürkütücü tasviriyle arzı endam eden Tepegöz karakterine bayıldım.
Sözlü kültür menbaının önemli azalarından biri olan Tepegöz'ün yabancı fantastik/ korku temsillerinin berisinde değil de, hiç değilse yanında yer alarak hayatımıza girmesini arzu ediyorum.
Sembol dilinin öğreticiliği, iyileştiriciliği, korku, ayrılık, kaygılar, göç, savaş, fakirlik, yoksunluk, boşanma gibi bir çok bahsin bol baharatlı bir yemek gibi hayata dair her şeyle ilgili direnç kazandırdığı ve çocukları hazırladığı bahsine şimdilik bu kadarcıkla değineyim.
Dede Korkut hikayesi ile; sınanma, erginlenme (yetişkinliğe geçme, ad kazanma, olgunlaşma), motiflerdeki yediler ve kırklar, Türk kültür ve adetleri, kopuz, destan, Salur Kazan, Deli Dumrul, Bamsı Beyrek...ile tanışıyor okur.
Daha da nicesiyle!
Ama baştaki heyecanımdan tahmin edeceğiniz üzere, en çok Tepegöz ile tanışmaktan mutluluk duyuyor.
Zalim Tepegöz, varsıl bir köy ağası gibi köylünün rızkına gecit vermezken, bir cesur yiğit çıkıp geliyor.
Korkunç bir biçimde yaralayıp (görme yetisini kaybeder ilkin) boynunu vurduğu Tepegöz'ün sonu küçük okuru ürkütse de...
Buradaki ölümün sembolik önemi üzerine konuşmak için fırsat veriyor.
Hikayeci dede karakterle Dedem Korkut bir olup bir ağacın dibine çöktüğünde, kır kokusu, cırcır böceği şarkıları dolu cocukluğum genzime kaçıyor.
Elimize aldığımız üçüncü kitap, "Müziğin Dehası Dede Efendi".
Hikayeyi okurken... Cankurtaran'daki evinin yolunu güç bela bulup gezdiğimizde kulagımızdan girip kalbimizi dolduran musikisi dolduruyor yine her yeri.
Sema izleyip, İsmail Dede Efendi besteleri dinliyoruz beraberinde.
Taş plak cızırtısına saklanmış hikmeti, toprağın altından üstüne sesleniyor kulak kesilenine.
Nesillerden nesillere...
Serinin okuduğumuz beşinci kitabının kanatlı bir misafiri var.
"Taşın Dili Mimar Sinan" hikayesini boydan boya uçarak gezen güvercinin kanadına takılıveriyoruz.
Camii kubbesinde yankılanan kanat seslerini çeşmeye dek takip eden okur Mimar Sinan eserleri arasında bir küçük kültür turu atarken eğik minarenin hikayesini dinliyor.
Desteye elimizi attığımızda "Gönüllerin Sultanı Hz. Mevlana"ya denk gelip seviniyoruz. Sahi, bir de onun hikayesi var dizide.
Eski-meyen dilin sırlar barındıran hazinesine bir dahi işaret ederek başlayan hikaye nesiller, hikayeler, renkler ve kokular arasında köprüler kurup yetişkin okuru yıllar süren derin bir uykudan uyandırıyor.
Küçük okur ise merak kuşanıyor.
Tatlı bir düş gibi tavus kuşunun tüyüyle birlikte yumuşacık rüzgara kapılıp ,uçuyor hikayeyi boylu boyunca.
Mevlâna'dan naklen hikmetli hikayelerle devam ediyor eser.
Tekrar tekrar ve tekrar okunup, anlatılıp konuşulacak bereketli tohumlar atıyor okurunun zihnine.
Serinin diğer kitapları:
"Bir Dünya Gezgini Evliya Çelebi"
"Dünya Haritasını Çizen Denizci Piri Reis"
"Tıp İlminin Büyük Bilgini İbni Sina"
"Çağ Açıp Çağ Kapatan Padişah Fatih Sultan Mehmet"
ve "Dünyayı Güldüren Bilge Nasrettin Hoca" dizinin kendine has lezzetini bozmamasıyla okuma seyrimizin lezzetine lezzet katıyor.
Tarihi Kahramanlar Serisi (10 Kitap)
Yazan, Salih Zengin
Resimleyen, Dağıstan Çetinkaya
Redaksiyon, Sare Tanrıverdi
Tasarım, Selahattin Özdoğan
8+ ve büyümeye dirençlilere!
Vakvak Yayınları
