eleştiri etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
eleştiri etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
eleştiri etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
eleştiri etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Yerli Eserlerde Yerel Motifler
Sohbet arasında, laf lafı açarken konu yerli eserlerde yerellik sorununa geldi geçenlerde.
Sonra oraya koyduğum virgül ayağını çekti yukarıya, tostoparlak olup üç noktaya dönüşüverdi.
Bir meseleye kafa yorduğunuzda muhakkak ilişkili şeyler çıkar ya karşınıza? (Algıda seçicilik ya da mörfi kanunları deyin siz ona)
Parçaları bir araya getirirken düşündüm.
Pizza ilk ne zaman vazgeçilmez öğünlerimiz arasına girdi dersiniz?
Sinemada Ninja Kaplumbağalar'ı izlemeye gittiğimizde ortaokulda olduğumu hatırlıyorum. Ama muhakkak televizyonla daha evvel girmişti hayatımıza.
Farklı lezzetler deneyimlemeyi bugün hala çok seviyorum. Ama bugün pizza en sıkıcı fast-food gıdalardan oldu belki de.
Yine de her yerde o var.
Sonra Kurabiye Canavarı ile kıtır kıtır dev kurabiyelere merak sardık bir dönem.
Hala zencefilli ve yulaflı kurabiyeler yaparım ve pek severiz. Tahmin edeceğiniz üzere tarifler cup ile ve
menşei yabancı. İşte buna da bayılıyorum! En az sehir sehir, ülke ülke gezmek kadar keyifli keşifler sağlıyor sinema ve edebiyat.
Vendetta en sevdiğim filmlerdendir.
Fransız mutfağından "Egg Hole" ise onunla girdi mutfağıma.
Komşunun falafeli, bizim doğumuzun nohut köftesini ise (çeşitli isimler ve benzer tarifler) de ironik olarak bir Amerikan filmindeki sahneyle tanımıştım.
Ayıptır söylemesi pek güzel yaparım, severiz köfte-horu. Kore sineması noodle, sushi ve enteresan deniz canlılarına merak uyandırırken...
Yeti ile Spagetti'deki Spagetti methiyesi gerçekten mutfağa girip "çubuk makarna" yapma arzusu uyandırıyor.
Lafı nereye getirecek diyorsunuz. Haklısınız.
Demem o ki...
Yerli edebiyatta ve özelde cocuk edebiyatında yerel motiflerden yoksunluk üzerine dert beyan edildikçe, aklıma sözcükler, konu, kavram ve tasvirler kadar yerli lezzetlerin de eksikliği meselesi geliyor.
(Bilhassa da resimli kitaplarda.
8+ olarak nitelediklerimiz arasında çok iyi örnekler var neyse ki.)
"En az sehir sehir, ülke ülke gezmek kadar keyifli keşifler sağlıyor sinema ve edebiyat." dedim, evet. Şikayet etmiyorum yani. Derdim şudur ki:
Lafcadio'nun yan başrolü marsmallowun, lokum taklit edilirken kazara kesfedildiği hikayesi doğru olmasa da... Lokumu hala keşfedememiş olmamıza yanarım. :)
Sonra oraya koyduğum virgül ayağını çekti yukarıya, tostoparlak olup üç noktaya dönüşüverdi.
Bir meseleye kafa yorduğunuzda muhakkak ilişkili şeyler çıkar ya karşınıza? (Algıda seçicilik ya da mörfi kanunları deyin siz ona)
Parçaları bir araya getirirken düşündüm.
Pizza ilk ne zaman vazgeçilmez öğünlerimiz arasına girdi dersiniz?
Sinemada Ninja Kaplumbağalar'ı izlemeye gittiğimizde ortaokulda olduğumu hatırlıyorum. Ama muhakkak televizyonla daha evvel girmişti hayatımıza.
Farklı lezzetler deneyimlemeyi bugün hala çok seviyorum. Ama bugün pizza en sıkıcı fast-food gıdalardan oldu belki de.
Yine de her yerde o var.
Sonra Kurabiye Canavarı ile kıtır kıtır dev kurabiyelere merak sardık bir dönem.
Hala zencefilli ve yulaflı kurabiyeler yaparım ve pek severiz. Tahmin edeceğiniz üzere tarifler cup ile ve
menşei yabancı. İşte buna da bayılıyorum! En az sehir sehir, ülke ülke gezmek kadar keyifli keşifler sağlıyor sinema ve edebiyat.
Vendetta en sevdiğim filmlerdendir.
Fransız mutfağından "Egg Hole" ise onunla girdi mutfağıma.
Komşunun falafeli, bizim doğumuzun nohut köftesini ise (çeşitli isimler ve benzer tarifler) de ironik olarak bir Amerikan filmindeki sahneyle tanımıştım.
Ayıptır söylemesi pek güzel yaparım, severiz köfte-horu. Kore sineması noodle, sushi ve enteresan deniz canlılarına merak uyandırırken...
Yeti ile Spagetti'deki Spagetti methiyesi gerçekten mutfağa girip "çubuk makarna" yapma arzusu uyandırıyor.
Lafı nereye getirecek diyorsunuz. Haklısınız.
Demem o ki...
Yerli edebiyatta ve özelde cocuk edebiyatında yerel motiflerden yoksunluk üzerine dert beyan edildikçe, aklıma sözcükler, konu, kavram ve tasvirler kadar yerli lezzetlerin de eksikliği meselesi geliyor.
(Bilhassa da resimli kitaplarda.
8+ olarak nitelediklerimiz arasında çok iyi örnekler var neyse ki.)
"En az sehir sehir, ülke ülke gezmek kadar keyifli keşifler sağlıyor sinema ve edebiyat." dedim, evet. Şikayet etmiyorum yani. Derdim şudur ki:
Lafcadio'nun yan başrolü marsmallowun, lokum taklit edilirken kazara kesfedildiği hikayesi doğru olmasa da... Lokumu hala keşfedememiş olmamıza yanarım. :)
Nasrettin Hoca ile Düşünmeyi Öğrenmek
Hoca Nasrettin'i ona atfedilen fıkralardaki hiciv, latife ve ince zeka ürünü sözlerinden tanır, severiz.
1200'lü yılların Akşehir'inde yaşadığı rivayet olunan hoca, gerçek kimliğinin yanında onun ağzından anlatılan ve muhtemeldir ki büyük kısmı ondan sadır olmamış fıkralarla anılıyorsa bilin ki sevildiğinden.
Vaktinde çok sevilen ve halkın meselelere bakışına, derdini tasasını hikaye edişine aracılık eden hoca, muhakkak ki bugün de aynı derecede seviliyor.
Öyle ki; hayali bir karaktere dönüşen haliyle, kültürel bir figür olarak korumaya alınıyor. Bu arada bolca reddiyeye maruz kalıyor.
"Hoca" oluşu dolayısıyla ona atfen anlatılanların bir kısmı gerçek kimliğine hakaret olarak kabul ediliyor. İsteniyor ki, hayali de olsa pîrüpâk biri olsun hoca Nasrettin. Suya sabuna dokunmasın, latifeyle yalandan riyadan ders içün dahi bahis açmasın.
Sınırları daha fazla esnetmeden burada durup, kitaptan bahsetmek istiyorum. Zira hocayı halkbilimciler daha iyi bilirler.
Doğrusunu yanlışını onlardan okumalı, dinlemeli.
Çocuklar, gençler ve yetişkinler için felsefe çalışmalarıyla tanınan Oscar Brenifier ve Isabelle Millon'un kaleme aldığı "Nasrettin Hoca ile Düşünmeyi Öğrenmek", tam da hoca karakterininin meramına uygun nitelikte bir eser.
Diyor ki küçük büyük okuruna; "Güldün, iyi, güzel hoş da...neye güldün? Neden güldün?"
Kitapta 12 ayrı fıkra yer alıyor. Fıkraların her birini açık uçlu sorular ve alıştırma örnekleri takip ediyor.
Kitabın son bölümü ise "Çözümlemeler". Çözümleme denildi diye keskin çıkarımlar iceriyor demek yanlış olur. Ne de olsa yazarların ikisi de felsefeci ve işleri muhakemeyi destekleyici yönergeler vermek.
Elimde 8.baskısını tuttuğum kitap, geçmişte içerdiği bir fıkradaki "çok eşlilik"meselesi dolayısıyla soru önergesine konu olup gündem oluşturmuş olsa da çok eşliliği olumlama amacı olmadığından pek anlamlı bulmadım doğrusu bu telaşı. Doğrudan eleştirmese de, "yeriyor" iddiasına dayanak bulmak daha kolay olurmuş.
Serap Deliorman'ın harikulade çizimlerinin eşliğinde yerli, tanıdık ve bildik kıyafetlerle aramıza katılan eser bütünüyle yerli bir yoruma sahip değil elbette.
Kanatlı "inşallah"sözcüklerinin tipografisi, hocanın dini kimliğini yorumlayanın bakış açısı gibi detaylar yazarların kimliğini hatırlatıyor okuruna. Bu da tabii olanı, elbette.
Küçük kusurları ve aklımıza yatmayan yorum farklarıyla beraber "Nasrettin Hoca ile Düşünmeyi Öğrenmek", 10 yaş ve üzeri okurlarla felsefe çalışmaları yapmak için ideal bir kılavuz olmuş.
Hayal, gerçek, onaylanma ihtiyacı, eleştirilmek, eleştirmek, hüsnükuruntu, kanmak, kandırmak, dış görünüş ve değer, doğruluk, dürüstlük, dostluk, yalan, riya, sözcükler ve düşünmenin tabiatı, kimlik, benlik, bilgelik, cehalet, öğretmek, öğrenmek, aramak ve bulmak, seçme, fark etme, sevme (iki Eş bahsi burada), sorumluluk...gibi çokca bahis var başlıklarda.
Nasrettin Hoca İle Düşünmeyi Öğrenmek
Yazan, Oscar Brenifier & Isabelle Millon
Resimleyen, Serap Deliorman
175 sh., Resimli
10+ ve her yaşa!
Susanpusan Şehri
Topraktan uzattıkları sivri, beton başlarıyla göğü delmeye cüret etmiş dijital şehrin, mutsuzluktan bitap düşmüş fakat cesur fertlerinin macerası Susanpusan Şehri.
Küçük Susanpusanlılar, şehrin kalanının aksine merakla ve umutla dolu olmasalar, boylarından büyük yollara koyulmasalar, var olmayacaktı belki hikayeleri.
Masalların müzelere kaldırıldığı, göğe doğru uzandıkça soğuklaşan ve hissizleşen sehrin cesur çocuklarının, mutluluğun sırrının peşinde Çiçek Ülkesi'ne yaptıkları yolculuk "kocaman hedefler için , elmas değerinde mutluluklar harcayan" şehir insanının eline kara bir ayna tutuşturuyor.
Der ki yazar: "Kocaman, akıllı evlerdeki komşular, birbirlerini tanıyamayacak kadar akılsızlardı. Binalar, insanlardan daha akıllıydı."
Bir masal kitabını hazine gibi saklayan Dino, Memo ve Kaliko şehre döndüklerinde eylemlerine "Bir çocuğun masalını almak, nefesini almak gibidir." imzasını attılarsa boşuna değildi ya!
Çiçek ülkesinin kapısında üç küçüğü karşılayan "Dünyanın en güzel yeridir pencereler, ardında varsa güzellikler" cümlesi usundayken okurun; mutluluğun sırrına dair emareleri masallar, insanları- mahalleleri birirbirine bağlayan köprüler ve yabancıları rahat ettiren misafirhanelerde buluyorlar.
Bundan sonraki eylem planı son derece net!
Karanlık Susanpusan Şehri için merak, masal ve umut var.
Okurun pek de yabancısı olmadığı bir distopyayı, metinlerarası göndermelerle harmanlayan yazar çocuk diline hakimiyetindeki ustalığına "Farkındalık Oyunu" bölümündeki bol ders çıkarmalı yetişkin dilini ilave etmeseydi belki bu üçlünün arasına karışıp Susanpusan Şehri' nde yitip gidebilirdim.
Eserin grafik tasarımı ve resimlemesinden lezzet alamamış olmamız da kadı kızının kusuru olarak şuracıkta dursun.
Susanpusan Şehri
Yazan, Fatma Çağdaş Börekçi
Resimleyen, Bâlâ Erfidan
71sh
8+ ve her yaşa!
