Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Mavi Gezegenin Hikayesi
Vahşi kapitalizm, uzayın derinliklerinde bir adada, hiç yaşlanmadan ve mutlulukla yaşayıp giden vahşi çocuklardan daha vahşi bir şey olabilir.
Mavi Gezegenin Hikayesi'nden bahsediyorum elbet...ama bizimkinden mi, Andri Snær Magnason'un gezegeninden mi, pek emin değilim.
Belki de sizin karar vermeniz en doğrusu...
Kapitalizm...Şarlatan bir insanın kılığında vahşi tabiatın göbeğine, janjanlı, törensel bir düşüş yapıp mutlu olmadığınızı iddia edebilir. "Aslında" nelere ihtiyacınız olduğunu o elbette daha iyi bilir ve günü kurtarmak için hep iyi bir fikri vardır. Havayı, suyu, şelaleyi, kelebek kanadının sihirli tozunu ambalajlayıp küçük bir bedel karşılığında satmak üzere, hışırtılı ve ışıltılı raflarına dizer.
Karşılığında istediği tek şey gencliğinizden bir damlayken, nasıl reddedersiniz kelebeklerden uçmalar çalmayı?!
Nasıl reddedersiniz, göklerdeki sefanız devam etsin diye, öbür taraftakilerin karanlığa mahkum kalması pahasına güneşi göğe çakmayı?!
Siz elinizdekilerden, başınızdaki şarlatan-lar ise hükümranlıklarından olmasın diye, sahipliği, mülkiyeti öğrenirsiniz sonra.
En zengin topraklar, hava ve dahî güneş sizindir.
İlahi olarak size lutfedilmiş bu hazinelerden paylaşsanız dahi fukara onunla ne yapacağını bilmez ki(!)
Ama belki birazını satarak, ya da artıklarınızdan bağışlayarak kendinize milyonlarca modern köle edinebilirsiniz.
Hikayenin sonunda bile değil, ortasında bir yerlerde...açgözlülüğünüzün ve sefahatinizin bedelini ruhunuzla ödemeye hazır olun.
Bu olduğunda, seçimlerinizi mi yoksa şeytanı/dilekleri gerçekleştiren korkunç cini/ gökten düşen meymenetsiz şarlatanı mı suçlayacaksınız?
Mavi Gezegenin Hikayesi, masalsı, olağanüstü bir fantastik hikaye. İçinde canavarların, avlanıp derisi yüzülerek yenilen hayvanların, karanlık köşelere ağlar ören örümceklerin olduğu, çocukların kelebek kanatlarından tozlarla göklerde süzüldüğü, sağduyu, iyilik ve zeka üzerine bir modern destan.
Çok sayıda ödüle sahip olup, dünyanın aydınlık ve karanlık yüzündeki çocuklarla buluşmaya devam eden eser, aydınlıktakilere karanlıktakilerden haber vererek vicdanın sesini açıyor.
Metaforların güçlü diliyle, insanoğlunun yükselişi ve insanoğlunu düşüşü... Cennetten, dünyaya, bir kelebek kanadında.
"Tüketilmesi" güç, eğlenceli ve okurunu katman katman ele geçiren eseri küçük büyük tüm büyümeye dirençlilere tavsiye ederim!
Kalbinizin derinindeki gençlik kuyusu suyundan bir damlayı bile şarlatanlara kaptırmayın, dileğiyle.
*Áslaug Jónsdóttir'in resimlemesinin, metne latif eşliğinden bahsi de unutmamalı.
Mavi Gezegenin Hikâyesi
Yazan, Andri Snær Magnason
Resimleyen, Áslaug Jónsdóttir
Çeviren, Akın Gökgezer
Özgün Adı, Sagan af bláa hnettinum
143 sh.
10+ ve büyümeye dirençlilere!
Kaptan Kâzım'ın Sağ Yanağı
Hiç yazmayayım diyorum, heyecanla sahne alması beklenen bir solisti saatlerce takdim eder de sevenlerine eziyet eder gibi okurla kitabın arasına girmeyeyim. "Muhteşem" ya da "harikulade" falan diyeyim, araya da hikayeden bir kaç giz serpiştireyim. Sonra, "perde!" diyeyim ve aradan çekilivereyim. Ya da anonsun sesini azıcık açayım da Kaptan Kâzım'ın sesi doğrudan okurun kulaklarına ulaşsın. Yanakları Mayıs güneşiyle al al, heyecanla şehir hatları vapuruna doluşsun, yazarla bir Mayıs macerasında buluşsunlar.
Ama yazmayayım da...kitabın kapağını kapattıktan sonra içimde hasıl olan o coşkuyla ne yapayım?
Kimlere diyeyim.
Yedi kat gökle, yedi kat yerin buluştuğu, her adımda yaşam olan dünyada, güneşi, baharı, rüzgarın ılık selamını unutmuş, aceleyle simidinin kenarından dişlerken vapura koşturan kalabalığa sesleneyim.
Delinin biri...bir kaptan...kırdı kafayı, kaçırıyor vapuru! Hem de içinde yolcularıyla, baharın sökün ettiği yere doğru.
Kamera şakası sansınlar onlar da, hikayedeki gibi. Sonra gidecekleri çok mühim yerlerin, girecekleri sınavların, derslerin, mesailerinin hesabına koyulsunlar.
Kaptan Kâzım'ın çocukluk nişanı yanak yarası sızlayıp içindeki çocuğu dürttükçe, bulaşsın çılgınlığı diğerlerine.
Çocukluğumun en tatlı günlerinin nişanesi olup alnımın çatında kızaran yara izim kaşınmaya başlasın yeniden. Yaralar, çocukları birbirine çağırsın. Daldan erik aşıran, bayıra yukarı koşuşan çocukları Üsküdar- Eminönü vapuruna alsın.
Karşılıksız seven, dost belleyen çocuk yanlarımız elimizden tutsun, Ege'ye dümen kırsın.
İster tabii insan, istemez mi?
Birkaç günlüğüne dünyayı durduralım, sıkıcı otomatik pilotları devreden çıkarıp manuel kontrolle dümene geçelim. Risk alalım, yaşam sevincimizi kovalayalım. Hiç tanımadığımız insanlara tebessüm edip, selam verelim. Azıcık soluklanıp ânın içinden an yakalayalım, kâh havada, kâh suda bir divane balık gibi buğulanan kulaklarımızla iki alemden de sual edelim.
Ayşe Güren öyle güzel yazmış, öyle sahici anlatmış ki, kalemin izinden macerayı takip etmemek, valizi toplayıp yola düşmemek çok güç.
Sahiden de tüm dünyayı saracak bir "Sağ Yanak Bahar Tatili" hakkı için pankart kaldırmamak, penceresiz duvarlara balyoz sallamamak çok güç.
Hele de hikayeye eşlik eden her telden müzikle tatlı bir bahar sarhoşluğuna kapılıp şükür ve temaşayı buluşturmamak...neredeyse imkansız.
Mehmet Güreli'nin "Kimse Bilmez"inden mısralarla karşılaşıp, "Mayıs"ını da dinlememek çok güç.
Merve Atılgan'ın olağanüstü latif fırçasının manevralarında kaybolmamak...güç...
10 yaş ve üstü tüm okurları ve büyümeye dirençlileri Kaptan Kâzım'ı okumaya, dinleme beklerim. Orada buluşup, baharı hep birlikte karşılayalım, yıldızlarla aramızdaki betondan engelleri aşıp gök kubbenin altında düşlere dalalım.
*Okurken sahiden de, "olağanüstü bir film olurdu bu hikayeden" dedim. Keşke...
Kaptan Kâzım'ın Sağ Yanağı
Yazan, Ayşe Güren
Resimleyen, Merve Atılgan
119 sh.
Can Çocuk
10-12+ ve büyümeye dirençlilere!
Ö.T.E.K.İ - Gizli Topluluk
"...Aslında hepimiz biraz tuhafız. Öyle olmasak nasıl ayırt edilirdik birbirimizden?" dedi Franz. Mortgöz Franz değil, sadece Franz'dı konuşan.
Birimizi diğerine "öteki"yapan şeylerin anlamsızlığı bir tarafa hakikaten farklı mıyız o kadar?
Okur, Ö.T.E.K.İ (Örgütlenen Tuhaf Kızlar Erkekler İleri) örgütünün cebren ve hileyle dahil edilmiş asli üyesi Franz'ın omuzlarının üzerine tüneyerek izliyor olanı biteni.
Farklı ile normal arasındaki incecik, belirsiz çizginin nasıl insan marifetiyle üstünden geçildiğini, nasıl bir karanlık yarığa dönüştüğünü izliyor.
Ama daha çok da, bu karanlık yarığın gerçek bir yarık değil de gülünç bir illüzyondandan ibaret olduğunu.
Çılgın ve tıslayan kardeş Janika'nın "öteki" fakat güçlü karakteri hikayenin yapı taşlarını birbirine eklemliyor. Ötekiyken de güçlü olunabilir mi? Peki bunun için muhakkak senin gibi olanlara mı ihtiyaç duyarsın?
Janika kendisi gibi olanları, hatta ailenin normal çocuğu olan abisi gibi "geçici anormalleri" bir araya getirdiğinde, aslında tükenmekte olan gücünün bayrağını inşa ettigi kulenin tepesine dikmiş oldu.
Ve o bayrak el birliğiyle o tepede tutuldu.
Farklı olanların biraradalığı ile kurulan her tür irili ufaklı topluluğun fertlerine kazandırdığı özgüvenle neredeyse bir mücevher gibi parlıyor çocuklar hikayede.
Yargılanmadıkları, aşağılanmadıkları, sadece zayıf değil güçlü yönleriyle dikkat çektikleri bir toplulukta olmakla sıkıştıkları çemberin dışına çıkıyorlar.
Çemberin içindeki sistem, zayıf yönlerini yüzlerine vuran karnelerle dolu. Okulda ellerine tutuşturulan karneler ve insan iliskilerinde havaya asılı skor tabloları ve etiketlerle dolu karneler içinde Ö.T.E.K.İ tam da sistemin tekerine çomak sokuyor.
Matematik'ten anlamıyorsam ne olmuş yani?
Neden resme olan yeteneğimi geliştirmek icin harcayacağım zamanı ve enerjiyi matematikte iyi olma iddiasına heba edeyim ki?
Ya da tersine?
Bir anda küçük bir trafik kazasıyla, bir kariyer kazasıyla, iflasla, ya da genetik aktarım sürpriziyle çizginin diğer tarafına geçebiliriz. Bir anda "öteki"olabiliriz. Ve yine bir anda işler yeniden tersine dönebilir diyebilirsek "öteki" hakkında tekrar konuşabiliriz.
Akran zorbalığı denilen şey yetişkin akranların dünyasına da yabancı olmasa gerek.
Madridli yazar Pedro Mañas'ın sürükleyici, mizahi dili ve okurun düş gücüne yer açan yalın resimlemesiyle sadece çocuk okurun değil, yetiskin okurun da özdeşim kurmakta zorlanmayacağı Ö.T.E.K.İ'yi çok sevdik.
9 yaş üstü icin değerlendirildiğinde o yaş çocuklarının gündelik yaşamında fazlasıyla var olan argo konuşmaları ve aşk temalı satır arası hikayeler içeriyor olmasını ise sakıncalı bulmadım.
Ancak hassas filtreler için not düşmüş olayım.
Ö.T.E.K.İ (Gizli Topluluk)
Yazan, Pedro Manas
Resimleyen, Javier Masquez
Çeviren, Saliha Nilüfer
Özgün Adı, Los O.T.R.O.S
104 sh.
İletişim Yayınları
9+ ve büyümeye dirençlilere
Birimizi diğerine "öteki"yapan şeylerin anlamsızlığı bir tarafa hakikaten farklı mıyız o kadar?
Okur, Ö.T.E.K.İ (Örgütlenen Tuhaf Kızlar Erkekler İleri) örgütünün cebren ve hileyle dahil edilmiş asli üyesi Franz'ın omuzlarının üzerine tüneyerek izliyor olanı biteni.
Farklı ile normal arasındaki incecik, belirsiz çizginin nasıl insan marifetiyle üstünden geçildiğini, nasıl bir karanlık yarığa dönüştüğünü izliyor.
Ama daha çok da, bu karanlık yarığın gerçek bir yarık değil de gülünç bir illüzyondandan ibaret olduğunu.
Çılgın ve tıslayan kardeş Janika'nın "öteki" fakat güçlü karakteri hikayenin yapı taşlarını birbirine eklemliyor. Ötekiyken de güçlü olunabilir mi? Peki bunun için muhakkak senin gibi olanlara mı ihtiyaç duyarsın?
Janika kendisi gibi olanları, hatta ailenin normal çocuğu olan abisi gibi "geçici anormalleri" bir araya getirdiğinde, aslında tükenmekte olan gücünün bayrağını inşa ettigi kulenin tepesine dikmiş oldu.
Ve o bayrak el birliğiyle o tepede tutuldu.
Farklı olanların biraradalığı ile kurulan her tür irili ufaklı topluluğun fertlerine kazandırdığı özgüvenle neredeyse bir mücevher gibi parlıyor çocuklar hikayede.
Yargılanmadıkları, aşağılanmadıkları, sadece zayıf değil güçlü yönleriyle dikkat çektikleri bir toplulukta olmakla sıkıştıkları çemberin dışına çıkıyorlar.
Çemberin içindeki sistem, zayıf yönlerini yüzlerine vuran karnelerle dolu. Okulda ellerine tutuşturulan karneler ve insan iliskilerinde havaya asılı skor tabloları ve etiketlerle dolu karneler içinde Ö.T.E.K.İ tam da sistemin tekerine çomak sokuyor.
Matematik'ten anlamıyorsam ne olmuş yani?
Neden resme olan yeteneğimi geliştirmek icin harcayacağım zamanı ve enerjiyi matematikte iyi olma iddiasına heba edeyim ki?
Ya da tersine?
Bir anda küçük bir trafik kazasıyla, bir kariyer kazasıyla, iflasla, ya da genetik aktarım sürpriziyle çizginin diğer tarafına geçebiliriz. Bir anda "öteki"olabiliriz. Ve yine bir anda işler yeniden tersine dönebilir diyebilirsek "öteki" hakkında tekrar konuşabiliriz.
Akran zorbalığı denilen şey yetişkin akranların dünyasına da yabancı olmasa gerek.
Madridli yazar Pedro Mañas'ın sürükleyici, mizahi dili ve okurun düş gücüne yer açan yalın resimlemesiyle sadece çocuk okurun değil, yetiskin okurun da özdeşim kurmakta zorlanmayacağı Ö.T.E.K.İ'yi çok sevdik.
9 yaş üstü icin değerlendirildiğinde o yaş çocuklarının gündelik yaşamında fazlasıyla var olan argo konuşmaları ve aşk temalı satır arası hikayeler içeriyor olmasını ise sakıncalı bulmadım.
Ancak hassas filtreler için not düşmüş olayım.
Ö.T.E.K.İ (Gizli Topluluk)
Yazan, Pedro Manas
Resimleyen, Javier Masquez
Çeviren, Saliha Nilüfer
Özgün Adı, Los O.T.R.O.S
104 sh.
İletişim Yayınları
9+ ve büyümeye dirençlilere
Bunun Adı Findel
Düşmanın bir dil bilgisi öğretmeniyse ve en güçlü silahı, sözcüklerinin saklı olduğu sözlüğüyse onunla savaşını kazanabilmenin tek yolu düşmanının silahına sahip olmandır.
Düşman demem sizi yanıltmasın. Aslında "Bunun Adı Findel"in cin fikirli Nicholas"ı ile öğretmeni bayan Granger'ın işbirliğiyle örülen bu müthiş eğlenceli hikaye bir savaştan çok öte.
İyi bir hikayenin çatışmaya ihtiyacı olduğunu bilirsiniz. Şayet henüz duymadıysanız, söylüyorum işte. Bayan Granger da biliyordu bunu ve on yıl sonra Nick tarafından açılacak o mektuba hikayenin nasıl sonlanacağına dair muhteşem öngörüsünü yazabilmesini sağlayan şey de tam olarak buydu. Bayan Granger hikayenin kötü karakteri olmayı bile isteye tercih etmişti. Onun güçlü bir hikaye olabilmesi ve kendi macerasını doğurabilmesi için kötü ve kışkırtıcı olmalıydı.
Ve öfkeli bakışlarının altında ışıldayan gözlerinde, kalem yerine findel demeyi yasaklayan o "kötü" kadının zekice kotarılmış planının hazzı vardı.
Asla amacı yeni ve saçmasapan, tamamiyle köksüz bir sözcük üretilmesine karşı çıkmak değildi belli ki.
Bunun tam aksine, yeni fikirler, sorgulanabilir görüşler ve dilin kökenine dair maceraperest bir hevesin kıvılcımını çakmaktı.
Böyle yaparak Nick'in parlak zekasını ve Nick gibi nicelerinin yenilikçi ve sorgulayıcı zekalarını destekledi. Tıpkı mükemmel bir öğretmenin yapacağı gibi.
Sözcüklerin kökenine dair yepyeni bir macera yaşadılarsa beraber... Tüm kasabaya, ülkeye ve dahi okura yaşattılarsa, bunun arkasında uzun yılların sabırlı ve olağanüstü tecrübesi vardı.
Bir sözcüğün reklam literatüründe "viral"olarak niteledigimiz biçimde nasıl dilden dile yayılıp ardından ticari bir nesneye dönüşerek tüm dünyayı dolaştığını okurken değisim için tek, cesur ve kararlı bir adımın önemine dair cesaret ve tutku ile doluyoruz.
Ama hepsinden de öte pek sevgili Andrew Clements'in kaleminin raksında, mizah ve ince zeka ürünü bir atmosferle sarılıyoruz.
Bunun Adı Findel'in hemen her karakteri gerçek...
Soluk alıyor ve yanı başımızda yaşıyor
Öyle ki; bir mizahi gösteriye yüksek sesle , böylesi güldüğümü bilmiyorum Findel'den başka.
Bu sözcüklerin gücüne güzellemeyi yine sözcüklerin gücüyle yapan Clements'in ustalığının eseri değil de ne?
Amerikan özgür medyası güzellemesi, yılbaşı teması ve fonda hemen her şeyi hızla alınabilir-satılabilir nesnelere dönüştürüp dolaşıma sokan kültürün varlığıyla beraber 9 yaş ve üstü her okurun büyük lezzet alarak okuyacağını düşünüyorum.
Bunun Adı Findel
Yazan, Andrew Clements
Resimleyen, Brian Selznick
Çeviren, Mine Kazmaoğlu
Özgün Adı, Frindle
112 sh.
Günışığı Kitaplığı
9+ ve büyümeye dirençlilere
Fati Teyze'nin Yıldızı
Fati teyze, gizemini asla kaybetmeyen naftalin kokulu sandığı, masalları, şakaları, türlü ceşit eğlence saklayan buruşuk ellerinin maharetiyle tavşan ailesinin hanesini hikayelerle dolduran bir tatlı nine.
Feridun Oral'ın usta nakışlarıyla bezeli "Fati Teyze'nin Yıldızı", Avusturyalı yazar Brigitte Weninger'in kaleminden çok ama çok sevdiğimiz bir hikaye.
Feridun Oral tasvirlerinin hayranı ve üstelik tavşan karakterlerin meraklısı iseniz siz de; sadece resimlemesiyle bile gönülçelen o.
Ölüm temalı üst metnine rağmen yaşamı ve ölümü meczedişindeki incelikle, sıcacık ediyor okurunun gönül sarayını. Bacasından kalpli dumanlar tüten sarayından yıldızlara doğru meçhul bir istikamete (?!) haber salıyor.
Yaşlıya hürmet, değişen roller ve gittikçe zayıflayarak bir bebeğe dönüşen Fati Teyze'nin hüzünlü olduğu kadar, bir son değil başlangıca işaret eden vedasını anlatıyor.
Ölümü karşısına alıyor okur, gözlerinin ta icine bakıyor ve onunla konuşuyor. Ağlamak serbest!
...
"Niye gitmek istiyorsun ki?" diye sordu Toti. "Artık bizimle kalmak istemiyor musun yoksa?"
"Olur mu hiç?" dedi Fati Teyze, "Ama hepimiz bir gün başka bir yere gideceğiz. Doğmadan önce oradaydık. Ölünce oraya geri döneceğiz"
...
İtikadi açıdan da ölümü kavrayışımıza pek yakın, "Fati Teyze'nin Yıldızı".
"Biz şüphesiz (her şeyimizle) Allah’a aidiz ve şüphesiz O’na döneceğiz” (Bakara, 156)
...
"Tabut toprakla örtüldükten sonra Nili annesine sordu: "Fati Teyze toprağın altında üşümeyecek mi? Karanlıkta korkmayacak mı?"
"Hayır, tatlım" diye teselli etti annesi onu. "Tabutta sadece onun yorgun ve yaşlı bedeni kaldı. Fati Teyze'nin bir işine yaramaz artık. O çoktan başka bir yere gitti."
...
Hikayenin finalinde, Fati Teyze'nin gökte pırıldayan yıldızların arasında bir yerlerde olduğu düşüncesine tutunan ve yıldızlara el sallayan tavşancıklar, metaforlarlar aracılığıyla gerçeğin güçlü düşsel yansımasıyla sezip kavrıyorlar öte alemi.
Bu kavrayışı itikadi açıdan eksik ya da yanlış bulabilirsiniz.
Ama tahmin ediyorum ki, küçük okurlara yapacağınız klavuzluk meseleyi çözecektir.
Fati Teyze'nin Yıldızı
Yazan, Brigitte Weninger
Resimleyen, Feridun Oral
Çeviren, Berrin Karabulut
Özgün Adı, Tante Fannys Stern
Yapı Kredi Yayınları
5+ ve büyümeye dirençlilere!
Öfke
Başlangıçta kendi kendini yiyen küçücük aptal bir şeyken, beslenip, semirdikçe başka şeyleri de yemeye başlayan, kör ve sağır bir canavar öfke.
Gerçekten öfkelenecek şeyler bittiğinde, öfkelenmesi güç olanlara geliyor sıra. Başkalarının can sıkan mutluluğuna, neşe ve aşklarına... Ters bir bakışa, bir fısıltıya, şen bir kahkaya, latif bir söze, manalı bir mimiğe, "pişt, ne baktın deliganlı!"ya, market sırasına, kedi tıslamasına, komşudan gelen tıkırtıya yöneliyor.
Her birini çatur çutur mideye indirip, şiştikçe şişiyor. Nihayetinde patlayıp ortalığı batırdığındaysa, arkasını toplamak sağduyuya düşüyor. Tabii patlamadan sağ çıkabildiyse!
Duyguları tanımaya, öfkeyle yüzleşip onu anlamaya dair harikulade bir küçük hikaye "Öfke".
Asla karşınıza alıp iki kelam edemeyeceğiniz, nobran, ilkel bir varlığın hikayesi. Hebele hübele diye kendi kolunu bacağını kemirip önce sahibini içten içe tüketen, besin kaynaklarının dibini sıyırınca da yeni avlar için çevreye bulaşan obez bir duygu.
Güzel duygular nasıl bulaşıcıysa, çirkinler de muhakkak öyle.
Ve bu öfke denen akıl yoksunu, bağırıp çağırarak mesele çözeceğinize de pek güzel ikna eder sizi. Halbuki istediği, bol bol gürültü yapıp onu biraz daha beslemenizi sağlamaktan ibaret.
Nerede görseniz tanırsınız artık onu.
Aynada ya da diğerinde.
Bütün numaralarını öğrendiniz.
Artık külyutmazsınız.
Öyleyse geldiği yeri bulup onu şefkatle tanıştırmalı.
Brezilyalı yazar Franco ve çizer Lollo'nun ortaklığında vücuda gelmiş çok sayıda eserden dilimize çevrilen yeganesi "Öfke".
Öfke temalı kitaplar içinde favorilerimiz arasındaki kitap, yalın ve güçlü bir mesaj tasarımına sahip.
Nicelerine!
Öfke
Yazan, Blandina Franco
Resimleyen, José Carlos Lollo
Çeviren, Özgür Gökmen
Özgün Adı, A Raiva
Desen Yayınları
5+
Sessiz Luise
Sesiniz bir türlü çıkmıyor, kalabalığın gürültüsünde çığlıklarınız fısıltıya dönüşüyor ve kimseciklerin sizi duymaması yetmiyormuş gibi henüz çok küçüksünüz diye dikkate de alınmıyorsunuz.
Sesinizi duyurmak için kendi yöntemleriniz var mı?
Öksürmek, daha dik durmak, dikkat çekici bir giriş yapmak, yüksek sesle ve kararlı konuşmak, belki konuşacağınız şeyi planlayarak dinleyicilerin ilgisini garantiye almak gibi şeyler...
Hayır, domates fırlatmak iyi bir fikir olmayabilir. Siz Luise'e bakmayın. Hem, sonuçları onun için de pek güzel olmuyor.
Luise kadar küçükken sizi kimsenin, hatta siz kadar küçüklerin dahi duymaması bir ölçüde anlaşılabilir.
Ama yetişkin bir insanın kalabalıklar içinde sesi içe kaçar halde meram anlatma hali yok mu!? Haniyse vazgeçer olduğu, daha da sessizleştiği ve insanların birbiriyle yarıştırdıkları yüksek sesleri ve fikirlerinin çarpışmasından kaçınarak kabuğuna cekildiği haller.
Beş kardeşli bir ailenin, silsileyi geriden yakalayan kazan dibi ikisinin, sondan ikincisi olarak pek güzel tecrübe etmiştim henüz küçük bir kızken.
Her bir ferdinin konuşmayı çok sevdiği, her daim cümbüş içinde hikayelerin, anıların anlatıldığı, fikri mütalaaların olduğu ailemde sesimi o cümbüşte kaybetmem işten bile değildi.
Yine de vazgeçmem, mütemadiyen etek cekiştirip sorular sorar, fikrimi söylemek ya da eleştirmek için ortaya atılıp sesimi yükseltirdim. Eleştirmek, bilhassa kızdırılması eğlenceli abileri olunca tatlı mı tatlı olurdu. İyi idare ederlerdi ama bazen de ipin ucu fena kaçar, ipi takip ederek ben de kaçardım.
Luise, çocuk ben kadar çılgın ve kararlı. Ve Luise'in kesinlikle kendine özgü yöntemleri var.
Üstelik sessizliğinden vazgeçmediği, kendi frekansına davet edip, sessizlik içinden diyarlar keşfetmeye çağıran ikna edici yöntemler onlar.
"Luise biraz sessiz konuşuyor: O nedenle ona herkes Sessiz Luise diyor. Luise sessiz konuşmasının neden her zaman problem olduğunu soruyor kendi kendine.
Bak! Örneğin rüzgâr açık pencereden içeriye estiğinde perde de son derece sessiz hışırdıyor ama kimse rüzgârın büyük ve güçlü olduğundan kuşku duymuyor."
Sessizliğin içinde başka sesler olduğu muhakkak. Kimisi Kandinsky'nin sesleri gibi rengarenk, onun "Gürültülü Boya Kutusu" gibi bambaşka şarkılar söylüyor.
Kimisi bir başka enstrümanın telleriyle konuşuyor.
Kimisi yazıyor...kimisi ise küçük ve değerli şeyler kaşifi bir filozof.
"Sessiz Luise" sayfa sayısının çokluğu, belki biraz doz aşımı olan sessizlik vurgulu tekrarları, şimdiki zaman kipiyle hakim bakış açılı anlatıcı dilinin birleştiği üslubu, rengarenk resimlemesi, iri puntolu yazıları ve yalınlığıyla dikkat çekici bir manzaraya sahip.
Hele sayfalar arasında Luise'i bir minarenin tepesinde görmek pek tatlı bir sürpriz. Nedenini tahmin edersiniz.
Öte yandan yalınlığı, daha küçük yaşta okurlarla büyükleri sayfalarında buluşturmaya elverişli. Bilhassa kocaman bir kitap okumanın zaferini tatmak isteyen erken okur yazar küçükler için.
Kendi sesinin gücünü arayan tüm çocuklara ve büyümeye dirençlilere!
*Hassas filtreler için iç sayfa fotoğraflarına göz atmayı ihmal etmeyin lütfen. Bilhassa bir resim rahatsızlık verebilir.
Sessiz Luise
Yazan, Renus Berbig
Resimleyen, Anke Kuhl* (çizeri bir yerlerden hatırlayan?)
Çeviren, Süheyla Kaya
Özgün Adı, Die Leise Luise
154 sh.
8+ ve büyümeye dirençlilere!
