Bundan birkaç ay önceydi. Elimde Uzun Yeleli Kediçocuk, başka bazı kitaplar ve bilgisarım olduğu halde, oğlumun ardından oturduğumuz sitenin cocuk parkına çıktım. Niyetim bir gözümle onu yoklarken, diğeriyle bir değerlendirme yazmaktı.
Ama birkaç dakika içinde önümdeki teknolojik cihazlar, tablet, telefon ve bilgisayarı ilgi çekici bulmuş olacaklar ki; üçü birden etrafımı sardı.
Arkadaşları ondan birkaç yaş büyükler ve doğrusu ya kitap okumayı pek "cool" bulmuyorlar. Ya da ben öyle zannediyordum.
Bir tanesi hemen Uzun Yeleli'ye uzandı. Diğeri resimlemesini gülünç bulduğunu söylerken "plaza erkeği" kıvamında bir yüz ifadesi takınıp kaşının birini kaldırdı.
"Ne saçma şey, hahaha!"
Diğeri ise, babasıyla sitedeki binaların üstünden paraşüt talimi yaptıklarına tüm çocukları ikna edecek kadar mahir bir hayalperestti. Ikisi arasında kalmış sevgili oğlum, annesinin çektiği ilgiyi sevmeli mi sevmemeli mi, kestirmeye çalışırken arkadaşlarını inceliyordu.
O gün orada onlara Uzun Yeleli Kediçocuk'u okudum. Ciddi ifadesiyle plaza çocuğu, usulca açtığı gözleriyle yavaş yavaş kaşını hizalarken, vücudunu bize doğru çevirip tüm ilgisiyle bankın üzerine abandı.
Bir ara sesimi iyice alçaltıp orada kesecekmişim gibi yapınca, hepsi birden inci gibi dizildi yamacıma. Güldüğümü belli etmemem lazım, dedim. Ciddi insanlar bunlar, hem sonra, kizabilirler de. İçimden güldüm, sarıldım onlara.
Ebeveynleri yoğun bir iş temposu içinde olsa da olmasa da, Kediçocuk'un hikayesine yabancı değil onlar. Çocuk dünyası denilen paralel evrende çogu zaman görünmezler.
Bu görünmezlik beraberinde özgürlük getirse de...iki dünya arasındaki mesafeyi de artırıyor.
...
Kediçocuk'un annesi uyarıyor babasını: Onunla daha çok ilgilenmelisin, yoksa büyüdüğünde bundan dolayı çok pişmanlık duyacaksın.
Elinden geleni yapıyor babası ama, elinden gelenin yeterli olmadığını, küçük büyük tüm okur anlıyor.
Önemli ve çok kazançlı bir iş görüşmesi için Hayvanat Bahçesi'nden ayrılırken, çocuğun cebine taksi için biraz para, kulağına ise kızgın annesini teskin edecek sözcükler fısıldıyor.
Sıkı sıkı tembihlense de, Kediçocuk şimdi sadece kendine emanet.
Yüz boyama standında kediye dönüşüp, kafeslerin arasında dolaşırken, bir yandan da bilgi edinmek için levhaları okuyor.
"Hayvanlar kafeslerde yaşıyordu ama bu kafeslerde yaşamayı sevip sevmedikleri levhalarda yazmıyordu. "
Kendisine dinlenecek bir yer aradığında tüm bankları kaplayan mutlu aileleri görüyor.
Üzgün Kedi Çocuk, kendisine boş bir kafes bulup levhaya "Uzun Yeleli Kedi Çocuk" yazdığında, kafesin içinde, gözlerini bambaşka bir dünyada açtığı bir rüyaya dalıyor.
Rüya dediysem, küçük okurlar rüya mı gerçek mi tartışmasına tutulmuşlardı bile, ben bunları okurken. Aldırmadan, o bambaşka dünyayı okumaya devam ettim onlara.
Gökyüzünde süzülen dev geminin içinde, daha önce hiç kedi çocuk görmemiş olan Habakuk'un merceği altına giriyor küçük kahramanımız.
Habakuk, oldukça nadir görülen bu hayvanı incelerken hayvanat bahçesinden kaçırıp tekrar doğaya saldığı hayvanlar içindeki ilk kedi çocuk olduğunu anlatıyor çocuğa.
Hayvanların neleri sevip, neleri sevmediğini not aldığı özel defterine "Uzun Yeleli Kedi Çocuk" başlığını attığında mırıltılar tekrar yükseliyor. Bir tanesi, "Hepsi rüya yaaa! " diyor külyutmaz edasıyla. Diğeri, "Ya, ne alakası var oğlum! Habakuk kaçırmış ya işte!"
Uzun Yeleli Kediçocuk, Habakuk'un defterine yazabilmesi için sevdiği ve sevmediği şeyleri anlatırken, onlarla en az bir saat oyun oynanmazsa ölebilecekleri bilgisini veriyor. İskambil kartlarıyla oynamayı da seviyor Kediçocuklar, ama dikkatli olunmalı. Oyunları çok kaybederlerse tüyleri dökülmeye başlıyor.
Doğrusu ya, kedi çocuklar hakkındaki defterin bir kopyasını edinip, yazılan her şeyi çerçevelemek isterdim.
"... eğer bir Uzun Yeleli Kediçocuk size bir hikaye anlatıyorsa, işyerinden önemli bir telefon gelse, ya da başka bir şey olsa bile onu sonuna kadar dinlemeliydiniz, yoksa sizi ısırabilirdi.
Ayrıca, sadece çikolatalı süt ve meyve suyu içerlerdi, çünkü su içmek onları kusturabilirdi, hatta gözleri kör bile olabilirdi."
Sabah her nasılsa odasında, Habakuk'un defteri başucundayken uyanan Kediçocuk, annesi ve babasını mutfakta tartışırken buluyor.
Onlara Habakuk'un defterini gösterdiğinde, artık onu doğru yetiştirmek için ihtiyaç duydukları her şeye sahip oluyorlar. Ben "onlara" diyorum ama hikayenin hedefindekiler babalar. Doğrusu ya hiç haksızlık yapasım yok onlara.
Etgar Keret'in yazdığı, Aviel Basil'in resimlediği kitap, büyükler için adeta bir çocuk dünyası kılavuzu; küçükler için ise manifesto.
Dünya kafesindeki çocukları özgür bırakmanın yolunu anlatan, birer yetişkin kılavuzu.
Uzun Yeleli Kediçocuk
Özgün adı: Gur Chatul-Adam Aroch Se'ar
Yazan, Etgar Keret
Resimleyen, Aviel Basil
Çeviren, Mahir Ünsal Eriş
6+
Can Çocuk
0 yorum:
Yorum Gönder