Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Her Yerde Oyun
Çocuklar ve büyümeye dirençliler için her biri özenle düşünülmüş, tasarlanmış ve derlenmiş 246 oyun içeren harika bir kılavuz tutuyorum elimde.
İçinde bildiğimiz oyunlar da var, unutulmaya yüz tutanlar da.
Ama en büyük marifet... Ekranların ardındaki kafaları birbirine çevirmeye muktedir olmalarında.
@umityasarelif sevgili Elif Konar Özkan'ın gözünün nuru "Her Yerde Oyun" öyle güzel yetişti ki imdadımıza.
Eğer sizin de duvarlar üstünüze gelmeye başlamışsa, oyuna kaçmanın vaktidir.
Oyun ki; savaşta ve yoklukta, evde ve sokakta, lâ-mekan ve lâ-zaman açar kapısını tıklayanına. ☺️🎈
Her Yerde Oyun
Yazan, Elif Konar Özkan
Resimleyen, Sevgi İçigen
Editör, Meryem Uçar
Genel Yayın Koordinatörü, Melike Günyüz
Grafik Tasarım, Ayşe Adaş- Ayşe Özgölet
(Künyeye 💓)
Takdimden not: "Çocuk oyunla akıllanır, oyun oynaya oynaya aklı başına gelir onun. Oyun, görünüşte akla uymaz ama iş böyledir işte. (Mesnevi,6.cilt, 2255.beyit)
Dünyanın En Büyük Evi
Dünyanın en küçük evine sahip olduğunda, evrene sahip olacaksın.
Ev ve onunla beraber maddi mülkiyet tasavvurumuzun usulca değiştiği şu günlerde "Dünyanın En Büyük Evi" hikmetli bir sır gizliyor satırları arasında.
Hafifleyin ki, özgürleşip zenginleşesiniz diyor.
Hafifleyin ki, prangalarınızdan kurtulasınız.
Ayaklarınızdan toprağa saldığınız kökler, başlarınızın üstüne diktiğiniz kulelerle siz insanlar...
Sürekli inşa eden ve sürekli "sahip" olan insanlar.
Sahip oldukça iştihası bir canavarınki gibi büyüyen insanlar.
Sahip olduğunuz yegane varlık, geçici ikametgâhınız bedenleriniz.
Küçük salyangozu, babasına dünyanın en büyük evine sahip olmak istediğini söylerken işitiyor okur.
Ardından dünyanın en büyük evine sahip olan bir başka küçük salyangozun hikayesini dinliyor onunla.
Babası anlattıkça, küçük okurlar ve salyangozlar dinledikçe...büyümeye dirençlileri de kafalarında, bedenlerinde, hanelerinde biriktirdikleri ne kadar sahiplik varsa bir bir arınma isteğiyle doluyor.
Tüm sahiplikler birer yük olup adımlarını ağırlaştırıyor.
Küçük, küçücük...her geçen gün daha da küçüldüğünü hissettiğimiz evlerimizin duvarları şeffaflaşıyor.
Kendi küçük evrenlerimiz odalarımızı, evlerimizi dolduruyor.
Birbirimize kulak verirsek diğerlerinin evrenleri de kapılarını açıyor bir bir.
Evrenin başlangıcındaki gibi;
Yeryüzü evimiz, gökkubbe çatımız oluyor.
İş ki, kulak kesilelim hikayeye ve hikayelerimize.
Yavaşlayalım ve hafifleyelim.
Ve yağmurlu bir günde, bir salyangoz gibi yeniden başlayalım yeryüzünü temaşaya.
Leo Lionni'ye ve Lionni severlere selam olsun.
*Fotoğraftaki defne yaprakları evimin arkasındaki mis kokulu Defne ağacının dallarından.
Gökyüzünü üstüme sermek için,
Derin derin içime çekiyorum onu şimdi.
Dünyanın En Büyük Evi
Yazan ve resimleyen, Leo Lionni
Çeviren, Kemal Atakay
Editör, Demet Uyar
Özgün adı, The Biggest House in the World
Elma Yayınevi
3+ ve büyümeye dirençlilere
Enno ya da Asfalttaki Karahindiba
Adı Enno, soyadı Bambaşka olsa da... Enno'ya bambaşka olduğu söylenmese bir şeyler farklı olur muydu?
Ölümlerinin üzerinden uzun yıllar geçmiş dâhi sanatçılar, bilim insanları ve düşünürlere bugün atfedilen bazı sıfatlar, farklılıklarıyla toplumda tutunmaya çalıştıklarında onlara söylenseydi hikayelerini nasıl etkilerdi?
Dislektik, hiperaktif, otistik, ÜZ, üstün yetenekli ya da aspergerli bir çocuğa bugün bu tanılar ve ardından çeşitli etiketlerle çizdiğimiz sınırlar onların kendilerini tanımlama, değişme, gelişme ve var olma hikayelerini sınırlıyor olabilir mi?
Tüm bu sorular...pekala geçmiş yaşamların farklılarıyla bugünün farklılarını birbirinden ayıran noktalara spot tutuyor olabilir.
Ama o zaman da, şimdi de değişmeyen bir şey var.
İnsan tanımlayamadığı karşısında endişe ve korkuya kapılıyor.
Bir baş etme mekanizması olarak, güçlüğü inkar ya da hepten bireyi yok saymaya varabiliyor.
Enno "problemini" tanımlayan bir uzmanın rehberliği olmasaydı kendi yolunu çizebileceğine ikna edebilecek miydi çevresini?
İnsan sayısı kadar farklılık olduğunu ancak henüz hepsini tanımlamaya ihtiyaç duyacak kadar fark etmediğimizi düşünmeye devam ediyorum.
Enno bir orkide ama diğer tüm bitkiler karahindiba olamaz muhakkak.
Orkideler ve karahindibalar kadar dikkat çekmemiş olabilirler ama rengarenk bir bitki örtüsüyle çepeçevre kuşatılmış değil miyiz?
Çok soru sordum biliyorum.
Çok bilmeyip sadece çok düşündüğümden öyle... Affedin.
"Enno Ya Da Asfalttaki Karahindiba" yakın zamanda okuduğum en etkileyici ve harikulade kitaplardan oldu.
Farklı olarak işaretlenen, parmakla gösterilen ama farklılıkları birbirlerinden çok farklı çocukların dostluğu kitapta da karşılıyor okurunu.
"...Olsen sadece benim gibi farklı biri değil, o özel biri de (yani benim tam tersim, çünkü ben sadece farklıyım, ama özel değilim.)" diyor Enno.
Annesinin "Ah, Enno!" diyen sesi sesim oluyor.
İçimde bir sızı hissediyorum derinden.
Ve babasının sözleri hatırıma gelip sızıyı silip süpürüyor:
"Yardımımıza ihtiyacı var, evet, gerçekten arkasında duran ve ona güç veren, onu olduğu gibi kabul eden, Çetinceviz Hanım'ın kusursuz dünya görüşüne uyması için onu değiştirmek istemeyen bir aileye ihtiyacı var!"
Enno olağanüstü gözlem yeteneği ve duygusal tasvir gücüyle bir salyangoz hızında da olsa benzersiz bir yol çiziyor kendisine.
Ama her kahramanın bir yoldaşı olduğu gibi Enno'nun da hikayesinin fitilini ateşleyen, onu anlayan, ona inanan ve koşulsuz desteğini sunan bir dostu var.
Ebeveynlerin aşırı kaygı, endişe, korku ve korumacılıklarıyla çaresizce üstünü kalın yorganlarla örttüğü çocuklar var...
Belki bazılarımız öyle çocuklardık ama yolumuzu bulmayı başardık.
Enno, Olsen, Enno'nun babası, büyükbabası ve bir zamanlar Hayalistanlı olduğunu unutup dünyaya uyum sağlamayı başaran tüm uzaylılar elbet yolunu bulacak.
Mesele odur ki; hala orkide, zambak, nergis, papatya, karahindiba olarak kalabilsinler.
Çünkü Enno'nun dediği gibi:
"...Karahindibanın bütünün bir parçası olduğunu ve küçük gördükleri her şeye zarar vermeye devam ettikleri müddetçe, bütünün de zarar göreceğini bilmiyor veya bilmek istemiyorlar"...bilmek istemiyoruz.
Enno'nun kimi zaman tebessümle, kimi zaman ince bir hüzünle okuduğumuz umut dolu, tatlı hikayesi ile derinden sarsıldık.
Dilerim ki küçük büyük her okur tanışsın.
Yakın zamanda @balonlu.sakiz.agaci kitap kulübümüzde değerlendirdiğimiz "Gezegen Willi" de bir başka yazının konusu olsun.
Ya da sizi kulübe davet edelim.
*Hassas filtreler için ergen kız-erkek ilişkilerinin son derece masum boyutta fakat muhakkak ki kültürel farklarla yer aldığı notunu düşmeliyim.
İç sayfa fotoğraflarını inceleyebilirsiniz zira filtreden filtreye fark var :)
Enno ya da Asfalttaki Karahindiba
Yazan, Astrid Frank
Resimleyen, Regina Kehn
Çeviren, Semra Pelek
Editör, Aslı Tohumcu
Yayın Yönetmeni, Enis Batur
Özgün adı, Enno Anders Löwenzahnelm Asphalt
141 sh.
Kırmızıkedi Çocuk
9+ ve büyümeye dirençlilere
Kağıt Bebekler
Hala "Evde nitelikli zaman" isteğiniz kaldı mı, yoksa karikatürdeki gibi (bkz.son resim) balkon demirlerini yalama arzusuyla mı doldunuz bilemiyorum. :) Evdeyiz evde olmasına ama olağanüstü bir veri akışı var hayatımızda. Bu hem güzel hem de değil.( Buraya üç nokta ...)
Yine bir Julia Donaldson kitabı olup çocuklarımızla kendi çocukluğumuzu birbirine bağlayan binbir anı saklayan Kağıttan Bebekler var elimde.
Küçük bir kızken ablamla, annemle ve arkadaşlarımla yapıp oynadığım kağıttan bebekler cisimleşip birer hikaye kahramanı oluyor Donaldson'ın kaleminde.
Hikayedeki küçük kız da aynı annelerimiz ve bizler gibi büyüdüğünde kağıt bebek bayrağını sonraki nesle aktarıyor kızıyla.
Şimdi el ele tutuşamıyoruz. Ama görünmez bağlarla sımsıkı bağlıyız birbirimize.
Biz birbirimizi kolladıkça devasa canavarlar, ejderhalar vız gelir elbet.
Bu günler de geçecek.
Oyunlarla geçecek...
Masallarla geçecek...
Her şeyin mümkün olduğu fantastik evrenlerde geçecek...
Dualarla güçleneceğiz. ✨
Donaldson okuduktan sonra kağıttan bebekler yapıp boyadık.
Belki siz de yaparsınız 🧡 *A4 kağıdı enlemesine ikiye katlayıp kestik.
Her iki parçayı da yelpaze gibi ancak eşit ölçüde bölümleyerek katladık.
Sonra katlı kısma kafa, kesik kısma eller gelecek şekilde vucut kesitini çizerek kestik.
Bu kadarcık.
Karikatür, Uğur Gürsoy
Kağıttan Bebekler
Yazan, Julia Donaldson
Resimleyen, Rebecca Cobb
İş Bankası Yayınları
3+ ve büyümeye dirençlilere
Ne Ekmeksiz Yapabiliriz Ne de Sanatsız
Ağaç değiliz ki kök salalım, ağaç değiliz ki sımsıkı tutunalım kocaman bir inkarla.
Üç günlük dünyanın yolcuları insanlar için ne anlamsız direniş üç günlük dertlere (!?) sarılmak.
Yarın biterse dünya yolculuğumuz, fikir ve sanat eserleri sahiplerinin haklarını yanımızda götüreceğiz.
Bilhassa sosyal medyanın büyük bir hızla "anonim" hale getirdiği fikir ve sanat işçiliği eserleri belki de yakın gelecekte azalarak yok olmaya yüz tutacak.
Niteliksizleşecek, silinecek... Reproduksiyon bir tablonun kopyasindan tekrar çoğaltılmasından daha vahim bir simulasyona yol açıyor bu.
Emek sahibini yok ediyor.
Bkz. Tim Burton "Big Eyes"
Sosyal medyada ilk isimsiz paylaşımı yapan ve eserin dalga dalga yayılarak anonimleşmesini sağlayan ilk kişi belki de farkında olmadan en büyük sorumluluğu alıyor.
Paylaşılan tek bir cümle yahut küçücük bir motif dahi olsa, bilhassa özgün bir eserse eser sahibi anılmadan paylaşılmamalı.
Zannedildiğinin aksine bu paylaşımlar özellikle de geniş kitlelere ulaşıyorsa, paylaşımı yapanı modern bir hırsız konumuna sokuyor.
Dijital dünyada fikri mülkiyet hakları ile ilgili yasal düzenlemeler yetersiz olabilir.
Bu demek değil ki; senin yüksek sıcaklıkta alnından terler damlayarak sabahladığın fırında ürettiğin o ekmekten daha değersizler.
Bu demek değil ki, sattığın ya da satın aldığın herhangi bir ürün ya da hizmetten daha değersizler.
Görünmez bağlarla birbirimize bağlandığımız devasa köy dünyada, herkesin rolü biricik ve çok değerli.
Yaşamda da böyle, savaşta da. Bugün bunu daha iyi anladığımız günlerden biri... Görünmez bağlar, ipler, halatlar için Bkz. Mac Barnett, Jon Klassen ikilisinden Sihirli İplik.
Ne ekmeksiz yapabiliriz ne de sanatsız.
Hiç fark etmediysek... Resimli kitaplarla ilk sanatsal/estetiksel algıları oluşan çocuklarımız aracılığıyla biliyoruz ki, sanat konuşur.
Ve sözcüklerden daha iyi konuştuğu zamanlar hiç de az değildir.
 |
| by Jon Klassen (Extra Yarn /Sihirli İplik) |
Sanata, mizaha, estetiğe birer ilaç gibi sarıldığımız bu günlerde hem kendime hem de size bu vesileyle hatırlatmak istiyorum.
Fikir ve sanat işçilerinin haklarına özen göstermeliyiz.
Dünya böylece daha güzel bir yer olacak.
Bu günlerde ara ara paylaşımlarına denk geldiğim harika bir oluşum var.
Bu bilinci diri tutmak için desteklenmesinden yanayım.
*Çoktan anonimleşmiş yahut başından beri laedri olarak paylaşılmış olanlar bahis dışıdır efenim:)
Dipteki mühim notlar:)
**Bir görseli google görsellerde aratarak ilk kaynağa ulaşmak mümkün. Bunu asparagas haberleri teyit için de kullanabilirsiniz.
Malum düzmece fotoğraf ve metinler bir araya getirilerek internet çöplüğü kolajından haber üretildiği bir çağdayız.
Kayıp Kapının Anahtarı
Yapışık ayak parmakları, kırmızı saçları, çilli suratıyla Arven bambaşka. Kepçe kulaklarıyla Zela da öyle...
Başlarının üzerinde kendi güneşlerini taşıyan envai çeşit yaratığın yaşadığı fantastik gezegen Gaia'da, dünyadayken bambaşkalıkları dışlanma ve zorbalık sebebi olan canlılar için bir yuva olabilir mi?
Gaia evrenin son kalesi. Adeta kurtarılmış bölge denebilir ama bir ütopya beklemiyor orada okurunu.
Sokaklarında çocuk sesinden eser olmayan Neverul köyü askeri bir kamp gibi adeta.
Gaia gezegeninin kalbi Tuhaflıklar Kapısı. O kalp attıkça evren için hala umut var.
Ne var ki, son arının son kanat sesi bir felaket habercisi gibi aralıklarla uğulduyor okurun kulaklarında.
"Ve kahraman evden uzaklaşır"
Kahramanımızın Annes-i, bayan Habis-ta'nın kayıp haberi ve zorbalığın bahanesi olamayacak lakırdısıyla alt üst oluyor.
Tuhaflıklar Kapısı'nda derman arayan Arven, Arven'de derman arayan Gaialılar.
"Seçilmiş kişi" sembolizmi ile yüce bir amaç için meşakkatli bir yolculuk halindeyken Sürke'nin efsunlu çekiciliğine aldanıp dünya zevkleriyle kandırılıyor. (yazar, anne ve öğretmen isimleri gibi Sürke'yi de rastgele seçmemiş olsa gerek. "Sirk"kelimesine benzerliği boşuna değil) *Bkz. Sakallı kadın. Bkz. Sergilenen tuhaf canlılar. Bu seyirliğe itirazı olmayan şuursuz kalabalıklar...
Başlangıçta ait hissedeceği yeri ve kendini arayan Arven, daha yüce bir amac edindiğinde, yol uzayıp yolculuk bilgelikle kuşanıyor.
Biricikliğine olan güveni ve sevgisi büyüyor.
Sevilerek ve koşulsuz kabul edilerek güçleniyor.
Yolculuğu boyunca çok sayıda yoldaşla karşılaşan Arven, okurunu metinlerarası yolculuklara çıkarıyor. Habil- Kabil kardeşleri taşlaşmış kardeşler Yinsun ve Yensun'da buluyor.
Kıskançlık zehriyle Şefkat ağacını kesen "kötü"kardeş taşlaşarak cezalandırılırken, "iyi"kardeş elinden bırakmayarak kaderine ortak oluyor.
Maceranın; gezegenin kalbini attıran sevgi ve şefkate sallanan balta, onu derinden yaralayıp kanattığında başladığını böylece öğreniyoruz.
"İnsanlar, kötülükle karşılaştıklarında, "Senin kalbinin olduğu yerde taş var, kalp değil!" derler, duymuşsunuzdur. İşte bu söz, Şefkat Ağacı'nı kestiğim gün doğmuştur."
Tepegöz'ün:
"Bin sevgiyle açılsın kapı!" nidası ile açılan Tuhaflıklar Kapısı'nın ardında da bitmiyor hikaye. Dahası var. Dünyalılar için terk ettikleri vazifeleri birer birer hatırlama zamanı.
Arven'in Tuhaflıklar Kapısı'nın anahtarı olacağı tekâmül yolculuğu arı kolonisi ve Zela-Fafa ile sürpriz biçimde nihayete erdiğinde derin bir nefes alıyoruz beraberce.
Yolculuk boyunca Arven'in ölen babasına benzeyip onu hatırlattığı için annesini üzdüğünü işitiyoruz.
Yalnız, çaresiz ve kederli bir annenin "farklı" çocuğuna yönelttiği örtük öfkesine, büyüdükçe renkleri solan çocuğunun haline tanık olup yutkunuyoruz.
...
"Kayıp Kapının Anahtarı"nda dört başı mamur bir dünya tasviri yapan yazar, ayaklarımızın altına çiçekler döşüyor. Yıllar evvel Gaia'dan kovulan Dünyalılar'ın rövanşını alırcasına ayaklarımız yerden kesiliyor Saklı Orman'ın içinde.
Bir şansın daha var Dünyalı!
İhtiyacın olan ipuçları kitapta:)
Öte yandan "yarattığı" bu fantastik dünyanın büyü ve mistik inanç öğeleriyle örtülü yapısı kimi okuru tedirgin edebilir.
Tanrısal vasıflarla bezeli yaratıklar ve efsunlu bir gezegen.
Fantastik türde az sayıda yerli eser olmasından duyduğumuz teessür bir yana...fantastik yazının "tü-kaka"olmasına sebep olan reflekslerimiz olduğu vakıa.
Peki büyülü bir gezegen ve tanrısal varlıklar, apaçık kurgu olduğunu bilen çocuğun dünyasında, var olan ve inşa olmakta olan inanç dünyası için tehlikeli midir?
Yoksa meseleye şuradan mı bakmalı:
Masallar mucizelerin, mucizeler imanın imkanına dairdir.
*Hassas filtreler için ic sayfa fotoğraflarını da incelemekte yarar var.
Kayıp Kapının Anahtarı
Yazan, Güzin Öztürk
Resimleyen, Hazar Ata
Editör, Burhan Düzçay
Kapak Tasarımı, Selin Öztekin
Grafik Uygulama, Nayime Serbest
9+ ve büyümeye dirençlilere
Bisiklet Ustası
Işıltılı tabelaları, isimlerinin önünde pazar değeri yüksek havalı sıfatlarıyla acayip insanlar var yaşadığı diyarda.
Minti bisiklete binmek istiyor. Rüzgarla dans etmek, kuru yaprakların arasında dolaşarak uzun yollar aşmak... Ne var ki, bunun için önce bisiklet sürmeyi öğrenmesi gerek.
Arkadaşları Suzi ve Volki ile beraber işi ehlinden öğrenecekleri bir adres arıyorlar.
Mahallenin çok bilen teyzesi doğru adresi hemen oracıkta işaret etse de, çok acelesi var Minti'nin.
Şifai bilgelikle dolu usta dağın doruğundayken... Işıltılı tabelasıyla "Harikulade Bisiklet Ustası" hemen oracıkta.
O çözemezse bu işi, un çuvalına düşmüş koca cüssesi ve uzun beyaz sakallarıyla "Ünlü Bisiklet Gurusu" nun dükkanı yanı başında.
Hal böyleyken onca yolu, türlü cefayı çekip dağın tepesine çıkmak akıl kârı mı ki?
Mizahi dili, ince tüketim kültürü ve modernizm eleştirisi bir yana eğitime dair çok temel bir şey söylüyor hikaye: "Düşmezsen, öğrenemezsin." Zackarina'nın bisiklet macerasını ve madalyalarını hatırlıyor okur tebessümle.
Hakiki ilme ulaşmanın yolu bir parça cefadan geçiyor sevgili okur.
Işıltılı tabelalar, havalı sıfatlar, bir tıkla elde edilen dijital dünyalar... Sahiden de aradığımız şeyler mi?
Ruh memnun mu yerinden?
Hikayeyi çok sevdiğim gibi resimlemeyi, kapak uygulama ve genel tasarımını da sevdim kitabın.
Özge Bahar Sunar'ın metnine Aleksandra Fabia'nın resimlemesi eşlik ediyor.
Karışık resimleme tekniğine, renklerin kullanımına ve metni çoğaltan incelikli işçiliğine bayıldım.
Ama ressamın gözünden Bisiklet Gurusu'nun mizahi tasvirini görmeyi nasıl arzu ederdim bilseniz.
Kafamın içinde hayali bir Bisiklet Gurusu var şimdi. Sembolik değeri büyük bu karaktere bakıp bakıp tebessüm ediyorum keyifle.
Son zamanlarda okuduğum en iyi yerli eserlerden biri "Bisiklet Ustası". Öyle ki, elimden düşüremez oldum onu.
Sadık bir dost gibi her yerde yanı başımda.
Bisiklet Ustası
Yazan, Özge Bahar Sunar
Resimleyen, Aleksandra Fabia
Editör, Burcu Ünsal Çeküç
Redhouse Kidz
4+ ve büyümeye dirençlilere!
Minti bisiklete binmek istiyor. Rüzgarla dans etmek, kuru yaprakların arasında dolaşarak uzun yollar aşmak... Ne var ki, bunun için önce bisiklet sürmeyi öğrenmesi gerek.
Arkadaşları Suzi ve Volki ile beraber işi ehlinden öğrenecekleri bir adres arıyorlar.
Mahallenin çok bilen teyzesi doğru adresi hemen oracıkta işaret etse de, çok acelesi var Minti'nin.
Şifai bilgelikle dolu usta dağın doruğundayken... Işıltılı tabelasıyla "Harikulade Bisiklet Ustası" hemen oracıkta.
O çözemezse bu işi, un çuvalına düşmüş koca cüssesi ve uzun beyaz sakallarıyla "Ünlü Bisiklet Gurusu" nun dükkanı yanı başında.
Hal böyleyken onca yolu, türlü cefayı çekip dağın tepesine çıkmak akıl kârı mı ki?
Mizahi dili, ince tüketim kültürü ve modernizm eleştirisi bir yana eğitime dair çok temel bir şey söylüyor hikaye: "Düşmezsen, öğrenemezsin." Zackarina'nın bisiklet macerasını ve madalyalarını hatırlıyor okur tebessümle.
Hakiki ilme ulaşmanın yolu bir parça cefadan geçiyor sevgili okur.
Işıltılı tabelalar, havalı sıfatlar, bir tıkla elde edilen dijital dünyalar... Sahiden de aradığımız şeyler mi?
Ruh memnun mu yerinden?
Hikayeyi çok sevdiğim gibi resimlemeyi, kapak uygulama ve genel tasarımını da sevdim kitabın.
Özge Bahar Sunar'ın metnine Aleksandra Fabia'nın resimlemesi eşlik ediyor.
Karışık resimleme tekniğine, renklerin kullanımına ve metni çoğaltan incelikli işçiliğine bayıldım.
Ama ressamın gözünden Bisiklet Gurusu'nun mizahi tasvirini görmeyi nasıl arzu ederdim bilseniz.
Kafamın içinde hayali bir Bisiklet Gurusu var şimdi. Sembolik değeri büyük bu karaktere bakıp bakıp tebessüm ediyorum keyifle.
Son zamanlarda okuduğum en iyi yerli eserlerden biri "Bisiklet Ustası". Öyle ki, elimden düşüremez oldum onu.
Sadık bir dost gibi her yerde yanı başımda.
Bisiklet Ustası
Yazan, Özge Bahar Sunar
Resimleyen, Aleksandra Fabia
Editör, Burcu Ünsal Çeküç
Redhouse Kidz
4+ ve büyümeye dirençlilere!
Jumanji
Chris Van Allsburg'un Jumanji'yi yazıp resimlediği yıl doğmuşum.1982'de prestijli Amerikan Caldecott ödülüne layık görülen eseriyle beraber 1985'te yazdığı ve Jumanji gibi beyaz perdeye aktarılan ikinci eseri Polar Express de Caldecott almış.
"New York Times Yılın En İyi Resimli Kitabı"ödülü gibi birçok başka ödülün de sahibi olan Jumanji, şüphesiz ki otoritelerin dikkatini çekmese de okur nezdinde karşılık bulacaktı.
Filmi izlemeyen var mı bilmiyorum. Çocukluğumuzdan beri her izlediğimizde fantastik öğeler ve boyumuzu aşan gerilimiyle koltuklara mıhlamıştır.
Canları çok ama çok sıkılan iki çocuğun parkta bir kutu oyunu bulmasıyla başlıyor hikaye.
Derken fena halde sıkılmış kardeş Peter'in alaycı yorumları odada beliriveren dev bir aslanla bölünüyor.
Ardından bir düzine maymun, gergedanlar, yolunu kaybetmiş bir rehber....derken ev yerle bir olurken iki kardeş korkuyla sağa sola kaçışıyor.
Ya sonraki hamle her şeyi daha da korkunç hale getirirse?
Ebeveynleri operadan dönene kadar evi eski haline getirebilmeleri için oyunu bitirmek zorundalar.
Ve kurallara uymak birinci kural.
İki kardeş sırayı savıyorlar savmasına ama en büyük maharetleri kural tanımazlıkları olan başka iki kardeş oyunu devralıyor.
Hikayenin sonunda, yeni hikayelerin fitilini yakarak ustalıkla sıvışıyor Allsburg.
Küçük okur filmin sahip olup kitabın sahip olmadığı detayları tamamlamakta ısrarcı oldu okurken.
Bense maceraya yenilerini ekledim zihnimde istemsizce.
Sadece eğlenirken bile uyman gereken bazı kurallar olduğu doğru.
Oyunu bozmamak da bunlardan biri.
Jumanji
Yazan ve resimleyen, Chris Van Allsburg
Özgün adı, Jumanji
Çeviren, Sinem Uğurlar
Editör, Yağmur Yavaş Aydın
Uçan Fil
4+ ve büyümeye dirençlilere
