erdem çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
erdem çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
erdem çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
erdem çocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Zuvata Kayıp Arkadaşım
Büyüyebilmesi için benekli, selvi boyunlu zürafası Zuvata'yı kaybetmesi gerekti. Belki başka bir şeyi daha kaybetti, boşluğunu derinden hissettiği bu başka kaybı kabullenmesi ise Zuvata'yı ararken çıktığı yolculukla oldu çocuğun.
Baştan aşağı sembol diliyle bezeli olup öte yandan küçük okurun üst metinde ölümle karşılaştığı, derdinden emin bir hikaye, "Zuvata, Kayıp Arkadaşım."
Belki o kadar emin olmamasını dileyeceğimiz, daha örtük kalmasını arzu edeceğimiz... Öylesinin pekala daha makbul olacağını düşünüp derdini ikrarı ile irkildiğimiz.
Bununla beraber, pek de sahiplenilmeyen bir dert.
Varlığı bilinen, az ötede, bize ve sevdiklerimize hiç dokunmadan istasyonu geçip gitmesini beklediğimiz bir "dert."
Ölümle ne zaman yüzleşeceğimizin bilgisi bizde değilken, çocuklarımızı hayatın bu "soğuk" yüzünden uzak tutma çabamız yine de anlaşılır elbet. "Soğuk" olanı bizden kılıp, iki cihanın derdini de sırtlanmadıkça, büyüme cesaretiyle kuşanmadıkça zor. Peki ya bizim ürkekliğimiz çocuklarımızı savunmasız ve dirençsiz bırakıyorsa?
Sert darbeler karşısında esneklik-rezilyans kaybedip kırılmalarına, bin parçaya ayrılmalarına sebep oluyorsa?
Olmaz ya, hadi oldu ve ölümden bahsettik onlara. Belki de en iyi zamanlama bir başkası için uğradığındadır. Henüz yabancı bir uzak akrabayken. Onun bir son değil, taze bir başlangıç ve kavuşma olduğuna imanla.
Ölümle ve ayrılıklarla erken yaşta yüzleşen çocukların dünyasında yaşam ve ölüm zamanla birbiriyle dost olur.
Yeter ki, iyi bir başlangıç yapmış olsunlar.
"Zuvata, Kayıp Arkadaşım" küçük büyük tüm okurun, bir başkasının yolculuğunda tecrübi temsiliyle ölümü yakınsamasını sağlıyor.
Ölümle burun buruna gelip, şiddetli sarsıntılar geçiren çocuklar için ise yüksek seviyede özdeşimle, süreçte yoldaşlık ediyor.
Bu yoldaşlıkta gözyaşı olabilir, belki öfke de...
Ama değil mi ki; iyi de kötü de hayata dair...
Büyümek için gözyaşına da ihtiyacı var çocuğun. Köklerini sulayan bereketli yağmur damlaları gibi...
Büyük Çocuk, kayıp arkadaşının izinde serin sulardaki biricik korkusu Kara Şapkalı Korsan'la müsabakalarından ıslak bir yatakta uyanıp rüyalar aleminde gerçeğin peşine düşedursun...Zuvata az ötede, oracıkta annesinin kaybının suretine bürünmüş çocuğu bekliyor.
Yolculuğunun bitmesini, kabullenmesini, büyümesini ve ona ihtiyacı olduğunda...ona, babasına ve dedesine...sarılmak üzere gelmesini.
“Her şey yoluna girecek. Unutma büyük çocuk, kaybetmek büyümektir.”
“Arkadaşını bulman için tek yapman gereken tahtadan atının, kanatlarını keşfetmesini sağlamak... Aslında herkesin kanatları vardır. Biz kuşlar kanatlarımızı keşfederek doğarız. Ona kanatları olduğunu hatırlatmalısın.”
Zuvata'yı başka sevdik, bambaşka...
Zuvata
Yazan, Faruk Gülşen
Resimleyen, Ahmet Demirtaş
80 sh.
8+ ve büyümeye dirençlilere
Küçük Kız
"Bu hikayeye inanmayabilirsin ama gerçek bir hikaye bu. Hikaye her şeyi vermek isteyen bir kız hakkında"
Diyerek başlamış anlatmaya Fatima Sharafeddine.
Ama doğrusu ya daha ilk satırından tanıdım ben o kızı. Biraz benim, biraz sen, biraz da diğeri o.
Çocukları için, ailesi ve eşi için, anne ve babası için yaşayan, saçını süpürge edip, kimi zamanda "ömrünü çürüttüğü"isyanıyla feveran eden.
Toplumun belirlediği ve yüzyıllar boyu ilmek ilmek işlediği rolleri nesilden nesile hemcinslerine aktaran anneler, kadınlar..
Şikayet etmeye hakkımız var mı emin değilim doğrusu.
Bazı roller tabii ve fıtrata uygunken bazılarını gerçekten bile isteye kabul edip sırtımızda bir yük olarak taşımıyor muyuz? Sonra bu gönüllülükten hasıl olan zorunluluktan şikayet etmekliğimiz sizce de kendi kendimize biçtiğimiz mükemmel insan/kadın idealiyle ilgili değil mi?
Adeta Allah'ın erkeğe ve kadına verdiği tabii rol ve görevleri yeterli bulmayıp donatıp parlatmıyor muyuz?
Küçük kız küçücük bir kız ama gün gelip büyüyecek ve büyüdüğünde bir çocuğun sorumluluğunu sırtlanır gibi eşini de sırtına mı alacak, iş orada.
"Vermek insana iyi hissettiriyor"
Diyor küçük kız. Ona katılıyorum ve bu konuda ayarsız olduğum zamanları hatırlıyorum. Beni iyi hissettirenle aslında yavaş yavaş tüketeni karıştırdığım, dostlarım ve diğerleri için yaşar olduğumu farketmediğim zamanları.
Her şeyi vermek isteyen kız flütünü bir çobana veriyor, mavi atkısını rüzgarlı bir arazide üşüyen arkadaşına, sarı topunu fena halde sıkılmış olan komşunun köpeğine, tahta çubuğunu ateş yakabilsin diye bir avcıya, şapkasını saçları olmayan bir adama veriyor.
Bu arada kendisinin ne istediğini hiç düşünmüyor.
Büyüyüp genç bir kız olduğunda hayallerini anne ve babasını üzmemek, onları yalnız bırakmamak için erteliyor.
Çalışacak yaşa geldiğinde babasını mutlu etmek için onunla, fırınında çalışıyor.
Evlenecek yaşa geldinde annesinin onun için bulduğu bir adamla evleniyor.
Annesini ve babasını mutlu etmek için ömrünün yarınını geçirmiş olan genç kadın sonra da kocasını mutlu etmek için çalışıyor.
Neden sonra mutsuz ve yorgun olduğunu farkettiğinde, "ben ne istiyorum?"diye soruyor kendine.
Nihayet soruyor, nihayet.. Nihayet cümlelerine "ben"diyerek başlayabiliyor.
Herkes onsuz da yapabilirdi ama o onsuz yapamazdı. Kendini kaybettiği yere dönüp elinden tuttu.
Usulca kaldırıp kaybolduğu o kuytudan, diğer elinde valiziyle hayallerinin peşinde bir yolculuğa çıktı.
Fatima Sharafeddine bir kere daha elinden tuttu küçük okurun. Tuttu, kaldırdı ve renkli sözcüklerin arasında bir hayal kervanına götürdü.
Güzel Öyküler 5
Kendini Tanıma, Sevgi, Öz Güven, Cesaret
Küçük Kız
Yazan, Fatima Sharafaddine
Resimleyen, Anke Rymenams
Çeviren, Rabia Kesik
Erdem Yayınları
5+ ve büyümeye dirençlilere
Büyükbabamın Eşeği
Dünyanın en eğlenceli evcil hayvanı, iddia ediyorum ki eşek.
Ama herhangi bir eşek değil. Fatıma Sharafeddine'in bed sesli şarkıcı eşeği Sadun'u büyükbaba kadar sevdim.
Büyükbabanın bir çiftliği var. Çiftliğinde hayvanları ve hayvanlarının içinde ise en sevdiği, Sadun'u.
Ama ne büyükbaba herhangi bir büyükbaba, ne eşek sıradan bir eşek, ne çiftlik bildiğimiz çiftliklerden.
Annemin hüzünlü ve gururlu titrek sesinden, çocukluğunu dinlerken öğrenmiştim, hayvanların nasıl da ev halkından olduğunu.
Toprağın üstündekilerin nasıl da altındakiler gibi müstesna ve saygıdeğer olduğunu..
Nimetin nasıl bir şükürle ve ihtimamla tevekkül şerbetinde katık olduğunu..
Dedemin nasıl da sofraya oturmadan önce hayvanları doyurmayı bir gelenek haline getirdiğini dinlerdim, annemin acıklı türkülerinde.
Hiç tanıyamadığım dedeme duyduğum o muhabbeti hatırlattı büyükbaba.
Eşek Sadun çiftliğin en emektar hayvanı. Tam 40 yaşında!
Büyükbaba, 40 yıl boyunca onu sırtında taşıyan dostu Sadun'a yaşlılığında öyle iyi bakıyor ki, çiftlik hayvanlarının yerinde olsam belki biraz içerlerdim bu duruma.
Sadun mutlu, hem de çok mutlu bir çiftlik hayvanı.
Ama ne yazık ki mutlu olduğunda çok seviyor şarkılar söylemeyi.
Aiiiiiii! Aiiiiiiiii!
Aaaa! İiii!
Hayvanların Sadun'un bitmek tükenmek bilmez konserlerine gösterdiği eğlenceli ve şiirsel itirazlar herhalde en keyifli kısmı hikayenin.
Öyle ya, her zaman rastlayamazsınız ; "Mooo...Moooo...Senin hiç insafın yok muooo?" Diye bağıran bir boğaya.
Hem hiç tahmin eder misiniz horozun da duruma bir itirazı olduğunu?
Sadun çiftlik hayvanlarının isyanından pek müteessir,
Bırakıyor şarkılar söylemeyi oracıkta..
Ve işte o zaman ortaya çıkıyor Sadun'un şarkılarının değeri. 😉
Arap Edebiyatı'nın usta çocuk kitapları yazarı Fatıma Sharafeddine'i yakın zamanda yazar Zeynep Sevde Paksu'yla Babil Kitap'ta gerçekleştirdiği etkinlikten hatırlayanlarınız vardır belki.
Yazarın Türkçe'ye çevrilmiş eserlerini Nar Yayınları'ndan temin etmeniz mümkün.
Büyükbabamın Eşeği
Yazan, Fatıma Sharafeddine
Resimleyen, Hassan Zehreddine
Erdem Çocuk
4+ ve büyümeye dirençlilere
Egzotik Hayvan Satıcısı
Pamuk gibi ak, yumuşacık kelamı; belli ki çok da sever kitapları.
Ailece çıktığımız bir yürüyüş esnasında tanıştık onunla.
İki düzine kitabı kaldırımın üzerine dizmiş, satıyordu.
Bazıları hani şu okulda öğretmenlerce ödev olarak verilenlerden.. alınmış, ödev olarak okunmuş ya da okunmamış sonra da hızla gözden düşmüş.
Bazılarıyla ise derin bağlar kurulmuş.
"-Senin kitapların mı?"diye sordum.
"-Evet" dedi, belli belirsiz duyulur şekilde..
"-Ne güzel kitaplar bunlar! Neden satıyorsun?"dedim
"-..."
Cevap vermedi, mahçup gülümsedi.
Çok da ucuza veriyordu, hepsini alasım geldi, içimdeki çocuğun gözleri parladı, heyecanlandım.
Neyse ki yanımda bir yetişkin vardı da yok paraya gitmedi çocuğun kitapları. Hem belki kazandığı parayla okumayı daha çok isteyeceği yeni kitaplar alacaktı, öyle ya!
Eşim oğluma ve bana dönerek, "-Sadece 1 tane seç oğlum"dedi. Oğlum sana söylüyorum, hanım sen anla! 😀
Sonra kitaplarını satan küçük kıza döndü: "-Bu kadar ucuza gitmesinler, mesela bence şu kitabı 5'ten aza vermemelisin"dedi.
Güç bela ikinci bir kitabı da kucaklayan oğlan mutlu mesut tuttu babasının elini, önden yürümeye başladılar.
Bense birkaç saniye daha küçük kızın o sevimli yüzüne bakakaldım. Mahcubiyeti, belki ilk ticari girisimi, tanımadığı insanlarla konuştuğu o anı onun gözlerinden çocuk halimle hissettim.
Oyuncaklarımızı niyet kuponlarına yazdığımız -kitaplarımızı değil-çocuk halime döndüğüm bir zaman makinesinde hissettim.
Egzotik Hayvan Satıcısı'nı okurken sayfaların arasında o küçüğün çocukluğunu da okuyorum şimdi. Onun küçük parmaklarının çevirdiği sahifeleri benim küçüğümün parmakları çeviriyor.
Anton ve Sidni'nin eğlenceli, absürd ve harikulade kaçırılma öyküsünü okurken aptalca bir şeyler yaptığım, kekelediğim, utandığım çocuk hatıralarına dönüp aynı onlar gibi ""milyonlarca kilometre uzakta olmayı"dilediğim anları hatırladım.
Ne dilediğine dikkat etmen lazım tabii!
Özellikle de resimli bir çocuk kitabının içindeysen!
Anton ve Sidni Egzotik Hayvan Satıcısı'nın eline düşmüş iki dünyalı yaratık!
Üstelik evlerinden milyonlarca ışık yılı uzakta olmalarına rağmen geride onları ne arayan var ne de hatırlayan.
Şehrin üzerindeki "unutturot çiçeği esansı" etkisini yitirmeden evlerine dönebilmeleri bir rüya.
Sulupsu Gezegeni'nden dünyaya dönebilmeleri mümkün olacak mı acaba?
...
Kitabın arka kapağından:
" Anton ile Sidni, okulda bir yaramazlık yaptıktan sonra öyle pişman olurlar ki oradan milyonlarca kilometre uzakta olmayı dilerler. Sonra birden kendilerini bir garip hissederler. Gözleri kararır ve uyandıklarında kendilerini bir uzay gemisinde bulurlar! Etraflarında bir sürü garip uzay yaratığı vardır...
Yazarlar Anne Rivière ve Frédéric Benaglia'nın eğlenceli ve sıradışı hayal dünyaları o kadar keyifli ki 6 yaş üzeri için önereceğimiz bu kitabı edinerek kendinize de bir iyilik yapacağınızı söylesem abartmış olmam 😃
Çeviriye de ayrıca bayıldık.
Egzotik Hayvan Satıcısı
Yazan, Anne Rivière
Resimleyen, Frédéric Benaglia
Çeviren, Egemen Demircioğlu
Erdem Çocuk
6+ ve büyümeye dirençlilere!
Taş Masalları
"Bir erkek ve bir kadın varmış. Biri çocukları, diğeri kitapları seviyormuş. Evlenmişler. Birlikte ne yapalım diye düşünmüşler. ‘Taş Masalları’nı yapmışlar. "
Elif Konar Özkan ve Ümit Yaşar Özkan çiftinin 6 kitap 24'er sayfadan oluşan Taş Masalları serisi uzun süredir baş ucumuzdaki köşede, bir kavanoz taşla birlikte günümüz ve gecemizin eşlikçisi.
İrıli, ufaklı, yuvarlak, yassı, sivri, köşeli, desenli, düz, çizgili, benekli çeşit çeşit taşla resimlenmiş hikayeler çocukluğumuzun üç taş, beş taş, dokuz taşlı, bol masallı günlerine götürdü beni.
Taşa, toprağa, böceğe, kediye, köpeğe dokunduğumuz, hayata karıştığımız zamanlara.. Eşek arılarıyla kovalamaca oynayıp, gece karanlığında yarasa gözlem kulesine tırmandığımız günlere.
Renkli çocukluklar yaşayan yetişkinlerin, binaların arasında renkleri ekranlarda arayan çocukları için ilaç hüviyetinde bir seri bu.
Çocuk edebiyatı ilaç mahiyetinde reçete edilmez. Kötü davranışları yok etmek, zeka ve ahlak kazandırmak için okunmaz demiştim değil mi bir ara.
Hala öyle düşünüyorum. Bu ilaç ruha! ;)
Elbette doz aşımına aldırılmadığında ve sadece onlar sevdiğinde hükmü olan türden.
Serinin en sevdiğimiz parçası Taşlangoz'un masalı.
Hızla dönerken başımızı döndüren dünya bulantısına pek iyi geldi doğrusu.
İsimsiz Taşın Masalı'yla küçük varlığımızın değerine dair keyifli ve kadim bir öğretiden,Yalnız Taşın Masalı'yla imece ve beraberce var ve bütün olma halinden tattık.
Taş Oyunları'yla tatlı bir müsabakanın içinde buluverdik kendimizi, çokken bir olduk. Kelebekler uçuştu üzerimizde.Taşların Şarkısı'nın sessiz sayfalarıyla kendi şarkımızı yazıp, Afacan Taşların Masalı'yla düşlerimiz olduk.
Biz Taş Masalları'nı çok sevdik, bence siz de seveceksiniz.
Biz Taş Masalları'nı çok sevdik, bence siz de seveceksiniz.
Taş Masalları
Ümit Yaşar & Elif ÖzkanErdem Çocuk
0+ , her yaşa ve büyümeye dirençlilere!
Sırtımdaki Ağır Yük
Uçan çocuk Tarık o, tüy gibi hafif! Tam da karne günü karnavalıyla sosyal medya paylaşımlarının üzerine Tarık iyi gider doğrusu. Ben olmanın yalnızlaştırdığı, bireysel başarının sahte kıstaslarının dünyasında uçan bir çocuğun hikayesi.
Simdi tüy gibi olduğuna bakmayın, Tarık kısa süre önce fil kadar ağırdı. Sırtında gittikçe büyüyen bir yükü vardı.
Vaktinin çoğunu oyuncaklarla dolu odasında, sadece kendisine ait başarıları ve varlıklarıyla geçiriyordu.
Bloklardan, kimsenin bir benzerini yapamayacağı bir kale yaptı Tarık.
Hiç kimsenin sahip olamayacağı kadar muhteşem bisikletiyle sanki tüm yollar onundu.
En güzel resmi o çizdi. Futbolda her zaman forvetti, dünyanın en iyi golcüsüydü o.
Yaptığı tüm büyük şeylere, başardığı her önemli işle birlikte Tarık'ın her geçen gün onu daha da çok yoran bir yükü vardı.
Tarık'ın sırtındaki yükü "Ben'"tipografisiyle resimleyen ressamla biz yetişkinler mesajı sadece bizim anlayabileceğimizi düşüne duralım. Tarık biz olmanın lezzetini keşfettikçe sırtındaki ağır yükten kurtuluveriyor hikayede. Hep bir ağızdan şarkı söylüyor arkadaşlarıyla, ormanda keşifler yapıyor.
Fil Tarık, uçuyor!
Bu incelikli ve hoş öyküyü yazan ve resimleyen, Suriyeli illüstratör ve yazar Gülnar Hajo.
Onu daha iyi tanıma arzum beni kendisiyle yapılmış bir röportaja götürdü.Arzu ederseniz, buyrun buradan.
Sırtımdaki Ağır Yük
Yazan ve Resimleyen, Gulnar Hajo
Erdem Çocuk
5+
Simdi tüy gibi olduğuna bakmayın, Tarık kısa süre önce fil kadar ağırdı. Sırtında gittikçe büyüyen bir yükü vardı.
Vaktinin çoğunu oyuncaklarla dolu odasında, sadece kendisine ait başarıları ve varlıklarıyla geçiriyordu.
Bloklardan, kimsenin bir benzerini yapamayacağı bir kale yaptı Tarık.
Hiç kimsenin sahip olamayacağı kadar muhteşem bisikletiyle sanki tüm yollar onundu.
En güzel resmi o çizdi. Futbolda her zaman forvetti, dünyanın en iyi golcüsüydü o.
Yaptığı tüm büyük şeylere, başardığı her önemli işle birlikte Tarık'ın her geçen gün onu daha da çok yoran bir yükü vardı.
Tarık'ın sırtındaki yükü "Ben'"tipografisiyle resimleyen ressamla biz yetişkinler mesajı sadece bizim anlayabileceğimizi düşüne duralım. Tarık biz olmanın lezzetini keşfettikçe sırtındaki ağır yükten kurtuluveriyor hikayede. Hep bir ağızdan şarkı söylüyor arkadaşlarıyla, ormanda keşifler yapıyor.
Fil Tarık, uçuyor!
Bu incelikli ve hoş öyküyü yazan ve resimleyen, Suriyeli illüstratör ve yazar Gülnar Hajo.
Onu daha iyi tanıma arzum beni kendisiyle yapılmış bir röportaja götürdü.Arzu ederseniz, buyrun buradan.
Sırtımdaki Ağır Yük
Yazan ve Resimleyen, Gulnar Hajo
Erdem Çocuk
5+
Sihirli Öpücük
Uyku öncesi ritüellerimize son zamanlarda "Sihirli Öpücük" de ilave olundu. Suriye asıllı yazar Salma Koraytem'in Arapça Çocuk Edebiyatı eserlerinden "Sihirli Öpücük"ten bahsediyorum. Erdem yayınları Güzel Öyküler serisinden okuyup da paylaşmaya fırsat bulamadığımız çok hoş öykülerin varlığıyla beraber Zeynep'in öyküsünün yeri bambaşka.
Uykuya geçmekte hep çok zorlanmış olan oğlum gecenin gelmesini önlemek için camına çizdiği kocaman güneş resmini asan bu minik kızı çok eğlenceli buldu. Hele cadılardan korkuyor oluşuyla bir hayli eğlendi. Öyle ya Julia Donaldson, Axel Scheffler ikilisinin "Süpürgede Yer Var mı?" kitabıyla çok sevdiğimiz o cadılar, Cadı Vini'yle birlikte eğlencenin vazgeçilmez figürlerinden olmuştu bizim için.
Bizim oğlan için korkunç rüya, uykusunda, tanımadığı yabancı bir kadının ona masal okuması.. Evet bu da düşündürücü olsa da cadılar ve canavarlar onun deyimiyle, "çocuk oyuncağı"! 😀
Her ne kadar hiçbirşeyden korkmadığını iddia ediyor olsa onun da oldum olası uykuya geçmekle derdi var. Hele yakın zamana kadar hava karardı, gün bitti, daha çok planım vardı diye vaveyla etmeleri var ya, evlerden ırak! Doğrusu kocaman bir güneş resmiyle camı kapatmak tam da bizim oğlana göre diye düşünmüştüm o sebeple okurken.
Uyku oncesi dualarıyla birlikte biz de artık onlar gibi: bir alın öpücüğü, bir göz öpücüğü, bir burun öpücüğü, bir yanak öpücüğüyle bütün korkunç cadıları, canavarları, kötü düşünceleri kovalıyoruz. Aynı Zeynep gibi ufacık bir cadı bile uğrayamıyor rüyamıza!
Güzel Öyküler Serisi'nden elimize geçtikçe ve fırsatlar elverdiğince devam edeceğim.
Sihirli Öpücük
Güzel Öyküler 1 / Korku, cesaret, kendini tanıma
Salma Koraytem
Erdem
4+
