Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Bay Küçük
"Bay Küçük çok ama çok küçük biri. Hatta hayatın boyunca görüp görebileceğin en küçük kişi.
Daha doğrusu, hayatın boyunca 'göremeyeceğin' en küçük kişi!"
Mr. Men & Little Miss serisinden üçüncü kitapla karşınızdayız. Küçük okur kendi gibi küçük beylerin hikayelerini tercih ettiginden bir süre daha serinin Mr. Men bölümünde kalacağız gibi.
Bay Küçük bir papatyanın altındaki evinde kendine yapacak bir iş bulmaya calışırken, yaşadığı büyük bahçenin sahibi Bay Robinson'un kapısını çalıyor.
Tahmin edersiniz ki bu danışmanlık çok meşakkatli oluyor onun için. Çünkü sadece bir toplu iğne büyüklüğündeki bedeni için, papatyanın altından Robinson'un evine kadar yapacağı yolculuk kıtalararası mesabesinde.
Hem bu kadar küçüksen büyüklerin dünyasında ne iş yapabilirsin? Hem neden büyüklerin dünyası?
Bence küçük okur da, bay küçüğün yetişkinlerin dünyasında ciddiye alınacak bir iş yapmaya çabalayan bir çocuk olduğunu hissetmiştir.
Gel gelelim Bay Küçük; kaselerin icine düsmediği, hardala bulanmadığı, şeker kavanozuna yuvarlanmadığı, kibrit kutusuna ve yumurtaların arasına sıkışmadığı bir işi nasıl bulabilirdi ki?
Neyse ki Bay Robinson'un iyi bir fikri vardı!
Bay Küçük bir yazarla küçük yaşam öyküsünü yazması için çalışacaktı. Elimizde tuttuğumuz kitabı yazması için!
*Kitabın metinleri el yazısı fontuyla basılmış ve serinin tüm kitapları gibi son derece basit ve sevimli bir resimlemeye sahip.
Bay Küçük
Roger Hargreaves
Doğan Egmont
3+
Daha doğrusu, hayatın boyunca 'göremeyeceğin' en küçük kişi!"
Mr. Men & Little Miss serisinden üçüncü kitapla karşınızdayız. Küçük okur kendi gibi küçük beylerin hikayelerini tercih ettiginden bir süre daha serinin Mr. Men bölümünde kalacağız gibi.
Bay Küçük bir papatyanın altındaki evinde kendine yapacak bir iş bulmaya calışırken, yaşadığı büyük bahçenin sahibi Bay Robinson'un kapısını çalıyor.
Tahmin edersiniz ki bu danışmanlık çok meşakkatli oluyor onun için. Çünkü sadece bir toplu iğne büyüklüğündeki bedeni için, papatyanın altından Robinson'un evine kadar yapacağı yolculuk kıtalararası mesabesinde.
Hem bu kadar küçüksen büyüklerin dünyasında ne iş yapabilirsin? Hem neden büyüklerin dünyası?
Bence küçük okur da, bay küçüğün yetişkinlerin dünyasında ciddiye alınacak bir iş yapmaya çabalayan bir çocuk olduğunu hissetmiştir.
Gel gelelim Bay Küçük; kaselerin icine düsmediği, hardala bulanmadığı, şeker kavanozuna yuvarlanmadığı, kibrit kutusuna ve yumurtaların arasına sıkışmadığı bir işi nasıl bulabilirdi ki?
Neyse ki Bay Robinson'un iyi bir fikri vardı!
Bay Küçük bir yazarla küçük yaşam öyküsünü yazması için çalışacaktı. Elimizde tuttuğumuz kitabı yazması için!
*Kitabın metinleri el yazısı fontuyla basılmış ve serinin tüm kitapları gibi son derece basit ve sevimli bir resimlemeye sahip.
Bay Küçük
Roger Hargreaves
Doğan Egmont
3+
 |
| Kurabiyelerimiz, akşamki deney için topladığımız beyaz çiçekler ve kitabımızla! |
Degirmenci ile Baykus
"Bir dost, demek yaşamda bir ışıktı. Değirmenci o an bunu anladı"
Değirmencinin bulduğu o dost, hani değirmenini öykündüğü deniz fenerine çeviren o dost, bizim baykuştu. Bildiğiniz masal baykuşu canım.
Hani masal masal dolaşıp konuk olduğu her masalı şölen eden o kuş, "Değirmenci ile Baykuş"a da uğramış. :)
Göknil Genç'in yazdığı, Vaqar Aqaei'nin resimlediği Değirmenci ile Baykuş, masmavi sularla çevrili yemyeşil bir adada geçiyor.
Yaşamından memnun ama yapayalnız bu değirmenci, adanın diğer tarafındaki deniz fenerini hayranlıkla seyrediyor ve bir deniz fenerinde yaşamanın hayalini kuruyor. Kalabalığın içindeki yaşamında gönlü bunca ıssız olan değirmenci, bir gece bizim "yaralı" baykuşla karşılaşıyor.
Karanlıkta parıldayan bir çift sarı ışık, bu yeni dostun ışığı, değirmencinin yalnızlığının sonunu haber veriyor okura.
Baykuşun yaralarını sararken , gönlünü ıssız eden o yaraları da sarıyor belki..kim bilir?
Bu, emeğe ve dostluğa dair masalla uyuyor küçük okur bu gece,
Yatağının başında ışıl ışıl gözlerini, karanlıktaki bir deniz feneri gibi üzerine dikmiş annesinin yanında.
Hayatımızın deniz feneri, dostlarımız var olsun!
Değirmenci ile Baykuş
Yazan, Göknil Genç
Resimleyen, Vaqar Aqaei
Can Çocuk
3+
💓💓💓
Değirmencinin bulduğu o dost, hani değirmenini öykündüğü deniz fenerine çeviren o dost, bizim baykuştu. Bildiğiniz masal baykuşu canım.
Hani masal masal dolaşıp konuk olduğu her masalı şölen eden o kuş, "Değirmenci ile Baykuş"a da uğramış. :)
Göknil Genç'in yazdığı, Vaqar Aqaei'nin resimlediği Değirmenci ile Baykuş, masmavi sularla çevrili yemyeşil bir adada geçiyor.
Yaşamından memnun ama yapayalnız bu değirmenci, adanın diğer tarafındaki deniz fenerini hayranlıkla seyrediyor ve bir deniz fenerinde yaşamanın hayalini kuruyor. Kalabalığın içindeki yaşamında gönlü bunca ıssız olan değirmenci, bir gece bizim "yaralı" baykuşla karşılaşıyor.
Karanlıkta parıldayan bir çift sarı ışık, bu yeni dostun ışığı, değirmencinin yalnızlığının sonunu haber veriyor okura.
Baykuşun yaralarını sararken , gönlünü ıssız eden o yaraları da sarıyor belki..kim bilir?
Bu, emeğe ve dostluğa dair masalla uyuyor küçük okur bu gece,
Yatağının başında ışıl ışıl gözlerini, karanlıktaki bir deniz feneri gibi üzerine dikmiş annesinin yanında.
Hayatımızın deniz feneri, dostlarımız var olsun!
Değirmenci ile Baykuş
Yazan, Göknil Genç
Resimleyen, Vaqar Aqaei
Can Çocuk
3+
💓💓💓
Sarıl Can
"Neden babana olanları anlatmıyorsun? O iyi ve anlayışlı biri."
Neyse ki tavşancık haklı. Sarılcan'ın babası gerçekten iyi ve anlayışlı biri. Üstelik kocaman kolları ve kadife gibi yumuşacık döşekten gövdesi var.
Sarıl Can'la, Üzülme Sarıl Can gibi yine bir kitap fuarında karşılaşmış ve birbirimizi çok sevmiştik. David Melling'in yazıp resimlediği serinin iki kitabını da keyifle okuduk. "Sarıl Can", sevimlilikte "Üzülme Sarıl Can"ı geçiyor ama söylemiş olayım. ;)
Bu neşeli serinin illüstrasyonları da çok sevilesi. Ah, Sarıl Can! Nereden bilebilirdin ki parende atarken babanın değerli hediyesi, şapkanı ip yumağına çevireceğini!
O ilk ağacın dalına takıldığı yerde seslendik sana ama sanırım oradan bizi duyman mümkün olmadı. Oysa ki duyabileceğine o kadar emindik ki!
Bu sevimli, sıcacık serinin her iki kitabını da okumanızı öneririm. Sadece ben değil, minik okur da!
Üzülme Sarıl Can
Yazan ve resimleyen, David Melling
Uçan Fil / Epsilon
3+
Neyse ki tavşancık haklı. Sarılcan'ın babası gerçekten iyi ve anlayışlı biri. Üstelik kocaman kolları ve kadife gibi yumuşacık döşekten gövdesi var.
Sarıl Can'la, Üzülme Sarıl Can gibi yine bir kitap fuarında karşılaşmış ve birbirimizi çok sevmiştik. David Melling'in yazıp resimlediği serinin iki kitabını da keyifle okuduk. "Sarıl Can", sevimlilikte "Üzülme Sarıl Can"ı geçiyor ama söylemiş olayım. ;)
Bu neşeli serinin illüstrasyonları da çok sevilesi. Ah, Sarıl Can! Nereden bilebilirdin ki parende atarken babanın değerli hediyesi, şapkanı ip yumağına çevireceğini!
O ilk ağacın dalına takıldığı yerde seslendik sana ama sanırım oradan bizi duyman mümkün olmadı. Oysa ki duyabileceğine o kadar emindik ki!
Bu sevimli, sıcacık serinin her iki kitabını da okumanızı öneririm. Sadece ben değil, minik okur da!
Üzülme Sarıl Can
Yazan ve resimleyen, David Melling
Uçan Fil / Epsilon
3+
Beykoz Çocuk Kitapları Fuarı'nda!
Tam bir yıldır tekrarı için gün sayarken, takvim yapraklarına eziyet ettiğimiz fuar nihayet geldi çattı.
Bu yıl ikincisi düzenlenen Beykoz Çocuk Kitapları Fuarı'nın ilkini büyük bir heyecanla takip etmiş ancak bir türlü yakalayamamıştık.
24 Nisan Pazar'a kadar Beykoz sahilinde açık kalacak olan fuarda, kitaplarla birlikte çok sayıda da etkinlik var.
Ha bugün ha yarın derken bu yıl da fuarı kaçırmayalım diye son dakika kararıyla evden çıkıp teee Beykoz'a gittiğimizde Hacivat Karagöz gösterisi başlamak üzereydi.
Tiyatro Külliyen'in genç oyuncularının sahnede çocuklarla oynadıkları oyunlar ve sürpriz hediyelerle keyifli zamanlar geçirdik. Bu arada kitaplarını kapıp mesut bahtiyar sahneden ayrılan çocuklar da pek neşeliydi.
Ama o anne var ya hani o anne, "Buraaaaağğk! Oğlum kalksanaaağ! Lan oğlum seni çağırıyor adam sahneye, gitseneaaaaaağ! Buraaaaağğğk!" diye kulağımıza kulağımıza bağıran..
İste o Burak pek neşeli değildi.
Oğlanın sağ kulakla benim sinir uçları da bir elektiriklendi o esnada.
Burak sana söylüyorum evladım. Annen kadar hırslı ve atılgan olmadıkça sana hayat yok.
Kadın paralandı, paralandı, yazık günah!
Aha da avucuna yazdı, "Bu çocuk kendini gösteremez, bir şeyde de öne çıkamaz! Vay başıma!"
Yooo Burakcığım öyle deme, annenin tutkusu senin tutkun demek! Susan Cain'in Dışa Dönüklerin Dünyası ya da İçe Dönüklerin Gücü konulu Ted konuşmasını hatırladım bunları yazarken yine.
Ah, biz ebeveynler!
Aman, neyse ne diyorduk? Fuar!
Standların arasında minik okurun peşinden koşarken farkettim ve acı içinde kabullendim ki büyümüşüm ve bu fuar onun için. Neyse ki yani! Ya bir de ön tekerlek olmakta ısrar etseydim, vay halime!
Onca standın arasından Cadı Vini, Samed Behrengi kitapları, Güvercin serisi kitaplar, birkaç durak daha ve nihayet de Mevlana İdris kitaplarının olduğu noktaları seçti durmak için ya gıpta ettim algıdaki seçiciliğe, GPS keskinligindeki yön bulma gücüne. 😀 Üzerinde yazan 8+'ya aldırmadan az resimli bol metinli bir Cadı Vini daha ekledik kitaplığımıza iyi mi? Yok, bence iyi değil. Tamam, çok eğlenceli, kabul!
Sorun şu ki, Cadı Vini sesi yapmaktan ses tellerim nasırlandı. Sıkıldım yahu!
Ama büyükler ne anlar ki zaten, değil mi ama?
Standların arasında gezine duralım, tanıdık bir yüz gördük uzaktan. Sadece fuarlarda karşılaşıyor olsak da yayıncı bir komşumuzdu uzaktan selamlaştığımız.
Yaklaştığımızda yazar Rıfat Batur'un harika illüstrasyonlarıyla karşılaştık.
Bir süre de orada mola verdikten sonra kitaplarımıza sarılıp yavaş yavaş fuar alanından ayrılıp denizle özlem giderdik.
Fuara gelirken otobüste insanlarla uzun uzun sohbetler eden minnak oğlan, fuar alanında da sohbet edecek birilerini buldu. Günlük kelime kapasitesinin bir kısmını tükettiğini düşünüp derin bir nefes almıştım. Hadi ben de azıcık sosyalleşeyim dedim ki kederle fark ettim ki performansının doruklarındaki çocuğum biricik dinleyicisini paylaşmaya niyetli değil.
Öyle olunca denizle konuştuk birlikte biraz. En iyi dinleyici dingin dalgalarmıs ya bazen..
Fuar etkinlik takvimi için buraya,
Susan Cain'in yukarıda bahsi geçen konuşması için buraya tıklayın.
Tıklanacakların sonu 😊
Bu yıl ikincisi düzenlenen Beykoz Çocuk Kitapları Fuarı'nın ilkini büyük bir heyecanla takip etmiş ancak bir türlü yakalayamamıştık.
24 Nisan Pazar'a kadar Beykoz sahilinde açık kalacak olan fuarda, kitaplarla birlikte çok sayıda da etkinlik var.
Ha bugün ha yarın derken bu yıl da fuarı kaçırmayalım diye son dakika kararıyla evden çıkıp teee Beykoz'a gittiğimizde Hacivat Karagöz gösterisi başlamak üzereydi.
Tiyatro Külliyen'in genç oyuncularının sahnede çocuklarla oynadıkları oyunlar ve sürpriz hediyelerle keyifli zamanlar geçirdik. Bu arada kitaplarını kapıp mesut bahtiyar sahneden ayrılan çocuklar da pek neşeliydi.
Ama o anne var ya hani o anne, "Buraaaaağğk! Oğlum kalksanaaağ! Lan oğlum seni çağırıyor adam sahneye, gitseneaaaaaağ! Buraaaaağğğk!" diye kulağımıza kulağımıza bağıran..
İste o Burak pek neşeli değildi.
Oğlanın sağ kulakla benim sinir uçları da bir elektiriklendi o esnada.
Burak sana söylüyorum evladım. Annen kadar hırslı ve atılgan olmadıkça sana hayat yok.
Kadın paralandı, paralandı, yazık günah!
Aha da avucuna yazdı, "Bu çocuk kendini gösteremez, bir şeyde de öne çıkamaz! Vay başıma!"
Yooo Burakcığım öyle deme, annenin tutkusu senin tutkun demek! Susan Cain'in Dışa Dönüklerin Dünyası ya da İçe Dönüklerin Gücü konulu Ted konuşmasını hatırladım bunları yazarken yine.
Ah, biz ebeveynler!
Aman, neyse ne diyorduk? Fuar!
Standların arasında minik okurun peşinden koşarken farkettim ve acı içinde kabullendim ki büyümüşüm ve bu fuar onun için. Neyse ki yani! Ya bir de ön tekerlek olmakta ısrar etseydim, vay halime!
Onca standın arasından Cadı Vini, Samed Behrengi kitapları, Güvercin serisi kitaplar, birkaç durak daha ve nihayet de Mevlana İdris kitaplarının olduğu noktaları seçti durmak için ya gıpta ettim algıdaki seçiciliğe, GPS keskinligindeki yön bulma gücüne. 😀 Üzerinde yazan 8+'ya aldırmadan az resimli bol metinli bir Cadı Vini daha ekledik kitaplığımıza iyi mi? Yok, bence iyi değil. Tamam, çok eğlenceli, kabul!
Sorun şu ki, Cadı Vini sesi yapmaktan ses tellerim nasırlandı. Sıkıldım yahu!
Ama büyükler ne anlar ki zaten, değil mi ama?
Standların arasında gezine duralım, tanıdık bir yüz gördük uzaktan. Sadece fuarlarda karşılaşıyor olsak da yayıncı bir komşumuzdu uzaktan selamlaştığımız.
Yaklaştığımızda yazar Rıfat Batur'un harika illüstrasyonlarıyla karşılaştık.
Bir süre de orada mola verdikten sonra kitaplarımıza sarılıp yavaş yavaş fuar alanından ayrılıp denizle özlem giderdik.
Fuara gelirken otobüste insanlarla uzun uzun sohbetler eden minnak oğlan, fuar alanında da sohbet edecek birilerini buldu. Günlük kelime kapasitesinin bir kısmını tükettiğini düşünüp derin bir nefes almıştım. Hadi ben de azıcık sosyalleşeyim dedim ki kederle fark ettim ki performansının doruklarındaki çocuğum biricik dinleyicisini paylaşmaya niyetli değil.
Öyle olunca denizle konuştuk birlikte biraz. En iyi dinleyici dingin dalgalarmıs ya bazen..
Fuar etkinlik takvimi için buraya,
Susan Cain'in yukarıda bahsi geçen konuşması için buraya tıklayın.
Tıklanacakların sonu 😊
 |
| Bunlar böyle yapılır bi kere! Çek anne! |
 |
| Bir de böyle çek anne! |
Anaokuluna Hayır!
Anaokulu'na hayır diye bağıran bir oğlum var uzun süredir. Ulipio gibi o da tüm gün okulda yaşadığı can sıkıcı şeylerle birlikte iyi olanları da anlatıyor olsa da, günün sonunda hep aynı cümle: Anaokulu'na hayır!
Ona göre bu kadar küçüksen, daha çok oyun oynamalısın.
Ama öğretmeni mazallah, düşüp bir yerlerini incitirler de baş ağrıtıcı veli karşılaşmaları yaşar diye uzun süre parka çıkaramadı onları.
Yine ona göre arkadaşlarıyla olan sorunlarını kendi çözebilir. Bazen bunda zorlansa da başkasının hakemliği adil değil. Çünkü diğer kişi neler olduğundan haberdar değil ve kolaylıkla manipüle edilebilir.
O diyor ki, bu kadar küçüksem bu denli çok ödevim ve dersim olmamalı. Sorumluluk kazanmamın başka yolları da var.
Ben hiç büyümek istemiyorum, hep ama hep oyun oynamak istiyorum. Çünkü büyümek çok sıkıcı, hiç oyun oynayamıyorsun. Hele baba olmak! Hiç vakti olmuyor oynamak için! Ben baba olmayacağım! Çocuk olmaktan vazgeçmemi istemeleri haksızlık..
O diyor ki bu kadar küçüksem, öğrenecek çok şeyim var demektir. Bu da sonsuz hata yapma hakkım ve deneyimleme hakkım var anlamına gelir. Ellerimi, kollarımı bağlayıp beni sırama oturtmasınlar. Hata yapmadan öğrenemem.
Ama öğretmenim bana bağırarak ve beni cezalandırarak hatalarımdan ötürü derin bir suçluluk duygusuyla utanmama, güvenimi yitirmeme sebep oluyor. Annecim bazen sen de aynı öğretmenim gibi oluyorsun! O zaman tatlı annemi çok özlüyorum.
Hatalarımın doğal sonuçlarıyla yüzleşip, tabii yollarla öğrenmem için bana fırsat verin!
O diyor ki, bana kızdığınızda kendimi değersiz ve kötü hissediyorum. Beni sandalyeye oturtup düşünmemi istediğinizde, diğerlerinden ayırıp utançla cezalandırdığınızda, tamir edilemez bir eşya gibi kırık hissediyorum.
O diyor ki; saçmalama, anlamsız hareketler yapma hakkım olmalı. Çünkü bu kadar küçükken bunu yapmaya hakkım olmazsa ömrüm boyunca da olmayacak demektir. Henüz saçmalamanın eğlencesinden vazgeçecek kadar büyümedim ben!
O yüzden yetişkin dünyanızdan bir laboratuar faresiymişim gibi üzerime tuttuğunuz mercekleri çekin üzerimden, ben özgürüm! Özgürce yaşamalı ve öğrenmeliyim!
O diyor ki öğretmenim bunun çok basit olduğunu ve yapabileceğime inandığını söyledi ama yapamadım. Henüz hazır değilim ya da belki de hiç hazır olamayacağımdan korkuyorum. Çünkü hazır olduğumdan oldukça emin görünüyordu.
Henüz hazır olmadıklarım konusunda beni zorlamayın lütfen, kendime inancımı yitiriyorum.
Beni ögrenmeyi henüz istemediklerim için başarısızlıkla yaftalamayın.
Sadece biraz daha koşmaya ihtiyacım var, çığlık atmaya, sevmeye, sevilmeye, sarılmaya, tartısmaya ve çözümlerimi bulmaya!
Bu kadar küçüksem..kendi kararlarımı alamayacak kadar küçüksem, hatalarımın karşılığı öfke ve yıkıcı bir kıyas olmamalı!
Bana kendimi gerçekleştirme fırsatı verin.
Sadece anneler ve çocukları arasında olan sıradışı iletişim kanalının yardımıyla kalbini ve zihnini açarak söyledi. Sözcüklerden fazlasıyla..
Kütüphanede Ulipio'nun kitap kapağındaki öfkeli, küskün haliyle karşılaşınca heyecanla kucakladı ve yanıma getirdi.
"Bunu okuyalım, çok sevdim!"dedi.
Hala okul konusunda bir orta yol bulmayı umud eden ben, "Anaokuluna hayır!"ismini ürkütücü bulsam da, bu konuda tekrar konuşabilmenin bir fırsatı gördüm bunu.
Kikir kikir kikirdeyerek Ulipio'nun aslında okulu ne kadar çok sevdiğini okuduk.
Ama aynı onun gibi, tüm tatlı anlara rağmen , öğrendiği ve keyif aldığı tüm o şeylere rağmen her paragrafın sonunda "Anaokulunu sevmiyorum"dedi.
Ulipio'nun okulunun daha eğlenceli olabileceğine karar verdi hemen sonra. Öyle ya, baksana aslında ne kadar eğleniyor.
15 minik, deli dolu çocuğu, hiç kızmadan, cezalandırmadan (adı bu olmasa da) idare etmenin güçlüğü ortadayken belki de onun gözünden tekrar baktığımızda biraz daha sevgi dolu bir dilin, özür dileyebilmenin, sevgi dolu bir sarılmanın, gözlerine bakarak söylenecek takdir dolu tek bir sözcüğün güzelleştiremeyeceği okul yoktur!
Anaokulu'na Hayır'ı okuduktan sonra uzun uzun sohbet ettiğimiz oğlumla, okuldaki sevdiği ve sevmediği şeylerle ilgili bir liste oluşturduk. Her maddenin üzerinde tartıştık, sohbet ettik, güldük tekrar konuştuk, örnekler verdik.
Tüm bu konuşmaların sonunda o hala okulun iyi bir yer olmadığını düşünüyor.
Gezerek, kitap okuyarak ve insanlarla sohbet edip onların bildiklerini öğrenerek okulda öğrendiğinden daha fazlasını öğreneceğini de..
Belki sevgi dolu ve benim kadar çok hata yapan ve hatalarından korkmayan bir ögretmeni olur. Gözlerinin ta içine bakıp sadece var olduğu için sahip olduğu değeri hatırlatacak, öz saygısını zedelemeyecek, hatalarından dolayı özür dileyebilecek bir öğretmeni olur.
Belki de minnak oğlan da ögretmenini gerçekten anlar ve onun çabasını destekler.
Belki de biz büyükler, ögrenmeleri gerekenleri ögrenemeyeceklerinden bu kadar da kokmamalıyız! Onlara biraz daha fazla güvenmeliyiz!
Belki de tek bir cümleyle güzelleşebilecek bir okulu olur!
"Çaban çok değerli!"
Anaokuluna Hayır
Annalisa Lay, Paolo Turini
Giunti Kids / Boyut Yayın Grubu
5+
Ona göre bu kadar küçüksen, daha çok oyun oynamalısın.
Ama öğretmeni mazallah, düşüp bir yerlerini incitirler de baş ağrıtıcı veli karşılaşmaları yaşar diye uzun süre parka çıkaramadı onları.
Yine ona göre arkadaşlarıyla olan sorunlarını kendi çözebilir. Bazen bunda zorlansa da başkasının hakemliği adil değil. Çünkü diğer kişi neler olduğundan haberdar değil ve kolaylıkla manipüle edilebilir.
O diyor ki, bu kadar küçüksem bu denli çok ödevim ve dersim olmamalı. Sorumluluk kazanmamın başka yolları da var.
Ben hiç büyümek istemiyorum, hep ama hep oyun oynamak istiyorum. Çünkü büyümek çok sıkıcı, hiç oyun oynayamıyorsun. Hele baba olmak! Hiç vakti olmuyor oynamak için! Ben baba olmayacağım! Çocuk olmaktan vazgeçmemi istemeleri haksızlık..
O diyor ki bu kadar küçüksem, öğrenecek çok şeyim var demektir. Bu da sonsuz hata yapma hakkım ve deneyimleme hakkım var anlamına gelir. Ellerimi, kollarımı bağlayıp beni sırama oturtmasınlar. Hata yapmadan öğrenemem.
Ama öğretmenim bana bağırarak ve beni cezalandırarak hatalarımdan ötürü derin bir suçluluk duygusuyla utanmama, güvenimi yitirmeme sebep oluyor. Annecim bazen sen de aynı öğretmenim gibi oluyorsun! O zaman tatlı annemi çok özlüyorum.
Hatalarımın doğal sonuçlarıyla yüzleşip, tabii yollarla öğrenmem için bana fırsat verin!
O diyor ki, bana kızdığınızda kendimi değersiz ve kötü hissediyorum. Beni sandalyeye oturtup düşünmemi istediğinizde, diğerlerinden ayırıp utançla cezalandırdığınızda, tamir edilemez bir eşya gibi kırık hissediyorum.
O diyor ki; saçmalama, anlamsız hareketler yapma hakkım olmalı. Çünkü bu kadar küçükken bunu yapmaya hakkım olmazsa ömrüm boyunca da olmayacak demektir. Henüz saçmalamanın eğlencesinden vazgeçecek kadar büyümedim ben!
O yüzden yetişkin dünyanızdan bir laboratuar faresiymişim gibi üzerime tuttuğunuz mercekleri çekin üzerimden, ben özgürüm! Özgürce yaşamalı ve öğrenmeliyim!
O diyor ki öğretmenim bunun çok basit olduğunu ve yapabileceğime inandığını söyledi ama yapamadım. Henüz hazır değilim ya da belki de hiç hazır olamayacağımdan korkuyorum. Çünkü hazır olduğumdan oldukça emin görünüyordu.
Henüz hazır olmadıklarım konusunda beni zorlamayın lütfen, kendime inancımı yitiriyorum.
Beni ögrenmeyi henüz istemediklerim için başarısızlıkla yaftalamayın.
Sadece biraz daha koşmaya ihtiyacım var, çığlık atmaya, sevmeye, sevilmeye, sarılmaya, tartısmaya ve çözümlerimi bulmaya!
Bu kadar küçüksem..kendi kararlarımı alamayacak kadar küçüksem, hatalarımın karşılığı öfke ve yıkıcı bir kıyas olmamalı!
Bana kendimi gerçekleştirme fırsatı verin.
Sadece anneler ve çocukları arasında olan sıradışı iletişim kanalının yardımıyla kalbini ve zihnini açarak söyledi. Sözcüklerden fazlasıyla..
Kütüphanede Ulipio'nun kitap kapağındaki öfkeli, küskün haliyle karşılaşınca heyecanla kucakladı ve yanıma getirdi.
"Bunu okuyalım, çok sevdim!"dedi.
Hala okul konusunda bir orta yol bulmayı umud eden ben, "Anaokuluna hayır!"ismini ürkütücü bulsam da, bu konuda tekrar konuşabilmenin bir fırsatı gördüm bunu.
Kikir kikir kikirdeyerek Ulipio'nun aslında okulu ne kadar çok sevdiğini okuduk.
Ama aynı onun gibi, tüm tatlı anlara rağmen , öğrendiği ve keyif aldığı tüm o şeylere rağmen her paragrafın sonunda "Anaokulunu sevmiyorum"dedi.
Ulipio'nun okulunun daha eğlenceli olabileceğine karar verdi hemen sonra. Öyle ya, baksana aslında ne kadar eğleniyor.
15 minik, deli dolu çocuğu, hiç kızmadan, cezalandırmadan (adı bu olmasa da) idare etmenin güçlüğü ortadayken belki de onun gözünden tekrar baktığımızda biraz daha sevgi dolu bir dilin, özür dileyebilmenin, sevgi dolu bir sarılmanın, gözlerine bakarak söylenecek takdir dolu tek bir sözcüğün güzelleştiremeyeceği okul yoktur!
Anaokulu'na Hayır'ı okuduktan sonra uzun uzun sohbet ettiğimiz oğlumla, okuldaki sevdiği ve sevmediği şeylerle ilgili bir liste oluşturduk. Her maddenin üzerinde tartıştık, sohbet ettik, güldük tekrar konuştuk, örnekler verdik.
Tüm bu konuşmaların sonunda o hala okulun iyi bir yer olmadığını düşünüyor.
Gezerek, kitap okuyarak ve insanlarla sohbet edip onların bildiklerini öğrenerek okulda öğrendiğinden daha fazlasını öğreneceğini de..
Belki sevgi dolu ve benim kadar çok hata yapan ve hatalarından korkmayan bir ögretmeni olur. Gözlerinin ta içine bakıp sadece var olduğu için sahip olduğu değeri hatırlatacak, öz saygısını zedelemeyecek, hatalarından dolayı özür dileyebilecek bir öğretmeni olur.
Belki de minnak oğlan da ögretmenini gerçekten anlar ve onun çabasını destekler.
Belki de biz büyükler, ögrenmeleri gerekenleri ögrenemeyeceklerinden bu kadar da kokmamalıyız! Onlara biraz daha fazla güvenmeliyiz!
Belki de tek bir cümleyle güzelleşebilecek bir okulu olur!
"Çaban çok değerli!"
Anaokuluna Hayır
Annalisa Lay, Paolo Turini
Giunti Kids / Boyut Yayın Grubu
5+
Bay Gıdık
Dünyaca ünlü çocuk kitapları serisi, Küçük Bay ve Bayanlar (Mr. Men, Little Miss)'den "Bay Pasaklı"yı daha önce inceleyip sizlerle paylaşmıştık. Son kitabevi ziyaretinde aynı seriden Bay Gıdık'la tanıştık. Hem de ne tanışma! Köftehor tüm yol boyunca, eve gitmeyi beklemeden gıdıkladı bizi. Minnak oğlanın bulaşıcı kahkahaları kitabevindekileri, ardından da yol boyunca minibüsteki herkesi gülümsetti.
Halka halka mutluluk dağıttı Bay Gıdık, kitabın sayfalarından uzattığı uzun mu uzun kollarıyla!
Onun işi her sabah uyandığında gıdıklayacak en az bir kişi bulabilmek..en azından bir kişi.
Belki manav, sonra kasap, ellerini havaya kaldırmış olan trafik polisi..kim olursa!
Bu kadar çok kahkahadan sonra etraf biraz dağılsa da değer doğrusu!
Şifa niyetine gülmek lazım. Gülebilmek, sadaka nev'inden tebessüm bulaştırmak lazım.
Güldüğünde o kadar güzel ve sevilesi ki dünya!
Bazen de unutuvermek lazım onun o asık suratını.
Çocukla çocuk olmak lazım.
Siz de okuyun da beraber gülelim olmaz mı?
Gök kubbeyi neşeli çocuk kahkahalarıyla şenlendirelim.
Yağmur bulutlarının feleği şaşsın!
Yeryüzünün kötüleri, kötülüklerinden utansın.
Azıcık da mutlu olalım, çok mu!
💓💓💓
* "Şans getirmesi için öğretmeni son bir kez daha gıdıkladı" cümlesi var ilk sayfalarda. Ne itikadi açıdan, ne gelenek açısından bize "bizden" gelmeyen bu cümleyi okumamayı tercih ediyoruz biz ana oğul. Hoş bizde de "Ayağı uğurlu gelmek" vardır mesela. Her ne kadar eşyanın tabiatı da duyguyla örülüyse de biz eşyaya değil sebebe bağlandığımızdan şans, uğur ya da nasibi olaya ve eşyaya doğrudan ilişkilendirmiyoruz. Ortak hassasiyete dayanarak bu notu da buraya bizim gibi düşunecekler için iliştirmiş olduk.
Bay Gıdık
Yazan ve Resimleyen, Roger Hargreaves
Doğan Egmont
*Her Yaşa Çocuk Kitabı
2+
Halka halka mutluluk dağıttı Bay Gıdık, kitabın sayfalarından uzattığı uzun mu uzun kollarıyla!
Onun işi her sabah uyandığında gıdıklayacak en az bir kişi bulabilmek..en azından bir kişi.
Belki manav, sonra kasap, ellerini havaya kaldırmış olan trafik polisi..kim olursa!
Bu kadar çok kahkahadan sonra etraf biraz dağılsa da değer doğrusu!
Şifa niyetine gülmek lazım. Gülebilmek, sadaka nev'inden tebessüm bulaştırmak lazım.
Güldüğünde o kadar güzel ve sevilesi ki dünya!
Bazen de unutuvermek lazım onun o asık suratını.
Çocukla çocuk olmak lazım.
Siz de okuyun da beraber gülelim olmaz mı?
Gök kubbeyi neşeli çocuk kahkahalarıyla şenlendirelim.
Yağmur bulutlarının feleği şaşsın!
Yeryüzünün kötüleri, kötülüklerinden utansın.
Azıcık da mutlu olalım, çok mu!
💓💓💓
* "Şans getirmesi için öğretmeni son bir kez daha gıdıkladı" cümlesi var ilk sayfalarda. Ne itikadi açıdan, ne gelenek açısından bize "bizden" gelmeyen bu cümleyi okumamayı tercih ediyoruz biz ana oğul. Hoş bizde de "Ayağı uğurlu gelmek" vardır mesela. Her ne kadar eşyanın tabiatı da duyguyla örülüyse de biz eşyaya değil sebebe bağlandığımızdan şans, uğur ya da nasibi olaya ve eşyaya doğrudan ilişkilendirmiyoruz. Ortak hassasiyete dayanarak bu notu da buraya bizim gibi düşunecekler için iliştirmiş olduk.
Bay Gıdık
Yazan ve Resimleyen, Roger Hargreaves
Doğan Egmont
*Her Yaşa Çocuk Kitabı
2+
Kayıp Oruç Balıgı
Kapkaranlık bir gecede, geceyi aydınlatan ayı arayıp bulamayan yıldızları bir merak sarmış. Yoksa ay tatile mi çıkmış? Yoksa, yoksa yıldızları terk mi etmiş?
Kuyruklu yıldız göz kırpmasa anlamayacaklarmış bir planı olduğunu!
Derken, görüp görebilecekleri en güzel ay ansızın çıkıp tüm gökyüzünü ışıl ışıl aydınlatmış.
Daha neler olmuş, neler bir bilseniz!
Ramazanın, sakalları yumuşacık rüzgarda salınan güzelliği sultanları kıskandıracak gibiymiş.
Mani söyleyen, hep birlikte sahur yapan yıldızlar arasında bir minik ve meraklı yıldız varmış. Her şey bu minik meraklının gördüğü rüyadan sonra başlamış. Ya da çoktan başlamışmış daaa, biz bir kayıp oruç balığının izinde, hikayeye gökyüzünden böyle düşüvermişiz.
Çok resimli ve çok metinli bu masal çocukları mübarek gün ve gecelerle, Ramazan ayının mana ve güzelliğiyle tanıştırmak için eşi bulunmaz bir hediye. En azından şimdilik eşi bulunmaz.. Dilerim ki Çocuk Edebiyatı'nda medeniyetimizin, kültürümüzün, coğrafyamızın izlerini taşıyan eserlerin ve onların yazarlarının sayısı artsın.
Zeynep Sevde Paksu'nun bu arzuya cevap verecek ve çocuklar tarafindan çok sevilen yapıtlarından biri de İstanbul'da Bir Gün.
Bir başka blog yazısında inşallah.
Sevgiler
Kayıp Oruç Balığı
Yazan, Zeynep Sevde Paksu
Resimleyen, Mert Tugen
Profil Çocuk
4+ , subjektif ;)
Kuyruklu yıldız göz kırpmasa anlamayacaklarmış bir planı olduğunu!
Derken, görüp görebilecekleri en güzel ay ansızın çıkıp tüm gökyüzünü ışıl ışıl aydınlatmış.
Daha neler olmuş, neler bir bilseniz!
Ramazanın, sakalları yumuşacık rüzgarda salınan güzelliği sultanları kıskandıracak gibiymiş.
Mani söyleyen, hep birlikte sahur yapan yıldızlar arasında bir minik ve meraklı yıldız varmış. Her şey bu minik meraklının gördüğü rüyadan sonra başlamış. Ya da çoktan başlamışmış daaa, biz bir kayıp oruç balığının izinde, hikayeye gökyüzünden böyle düşüvermişiz.
Çok resimli ve çok metinli bu masal çocukları mübarek gün ve gecelerle, Ramazan ayının mana ve güzelliğiyle tanıştırmak için eşi bulunmaz bir hediye. En azından şimdilik eşi bulunmaz.. Dilerim ki Çocuk Edebiyatı'nda medeniyetimizin, kültürümüzün, coğrafyamızın izlerini taşıyan eserlerin ve onların yazarlarının sayısı artsın.
Zeynep Sevde Paksu'nun bu arzuya cevap verecek ve çocuklar tarafindan çok sevilen yapıtlarından biri de İstanbul'da Bir Gün.
Bir başka blog yazısında inşallah.
Sevgiler
Kayıp Oruç Balığı
Yazan, Zeynep Sevde Paksu
Resimleyen, Mert Tugen
Profil Çocuk
4+ , subjektif ;)
Çocuklara Kitapları Sevdirmenin 10 yolu
Başlamadan önce belirtmeliyim ki ben çocuk kitapları uzmanı değilim. Çocuk kitabı uzmanı titri nasıl kazanılır, kimlere öyle denir hiçbir fikrim yok.
Çeşitli işler, gecmiş eğitim ve uzmanlıklarla birlikte meslek hayatımın dışında olmak üzere Çocuk Gelişimi'ne hep ilgi duymuş ve bu alanda da eğitim alan bir anneyim.
Bu beni Çocuk Gelişimi Uzmanı yapmadığı gibi herhangi bir eğitimin de bir kişiyi tek başına o işin uzmanı yapacağına inanmam.
Dolayısıyla aşağıdaki liste kitapları çok seven ve kendi evladı ve başka çocuklarla da çocuk kitaplarını okumaya bayılan bir annenin tavsiyelerinden ibaret.
Ben lisedeyken, sonra üniversitede, sonra iş yaşamında ve nihayet de anne olduğumda arkadaşlarımın tavsiye istediği bir konuda yazma isteğinin sonucu.
İnanıyor, tecrübe ediyor ve söylüyorum ki:
1. Cocuklara kitapları sevdirebileceğinizi sanmaktan vazgeçmekle başlayın. Kendinize fazla yükleniyorsunuz. Onlar zaten merakı kuşanarak dogdular. O merakı öldürmeyin yeter.
2. Kitapları sevin. Çocuklarınız sizi takip edecektir. Bazen okuduğunuz kitaptan sevdiğiniz bir satırı paylaşıp, onları da serüvene dahil edebilirsiniz.
3. 'Oku!', demeyin. Onlara kitaplardan ödevler vermeyin. Keyfi ve keşfi zorunluluğa dönüştürmeyin.
4. Kendi kitaplarını seçmelerine ve satın almalarına izin verin. Eğer içeriği sizi tedirgin ediyorsa birlikte okumayı ya da üzerine sohbet etmeyi teklif edin.
5. Küçük yaşta kütüphane üyeliği için öncü olun. Masal saatleri, etkinlik ve fuarlar, çocuk kitabı şenliklerini birlikte ziyaret edin.
6. Sahafları dolaşıp eski kitap koklayın birlikte, birkaç kediyle tanışıp keşifler yapmanın tadını çıkarın.
7. Okuduğu kitaplardan sevdiği satırları not edebileceği bir ajanda hediye edin. Ama bırakın nasıl kullanacağına o karar versin.
8. Kitaplara saygı gösterin. Onları çaydanlığa nihale, masanın ayağına takoz olarak kullanmayın. Kitaplar evinizin baş köşesindeyse gönlünüzün de baş köşesindedir.
9. Kitaplarını adıyla imzalayabileceği, tasnif edebileceği bir mühür tasarlayın ya da edinin. Kil, fimo hamuru gibi malzemeler kullanılabilir.
10. Kitaplar boş vakitleri geçirmek ya da uykuya dalabilmek için değildir. Ona kitap okumanızı istediğinde, dünyanın geri kalanını boş verin! Otobüste, minibüste, çay bahcesinde, hastanede, yolcu durağında, banka kuyruğunda, okul bahçesinde, gece ya da gündüz birlikte okuyun!
Sevgiyle ve heyecanla okunan bir kitap öyküsünü her yere sizinle getirir.
Bırakın o öykülerin içine kaçabilmenin lezzetini tatsın! ;)
Son olarak : Başka şeyleri kitaplardan daha çok seviyorlarsa kabullenin. :) Bilmediğiniz bir dünyayı keşfetmeleri her zaman mümkün.
Çeşitli işler, gecmiş eğitim ve uzmanlıklarla birlikte meslek hayatımın dışında olmak üzere Çocuk Gelişimi'ne hep ilgi duymuş ve bu alanda da eğitim alan bir anneyim.
Bu beni Çocuk Gelişimi Uzmanı yapmadığı gibi herhangi bir eğitimin de bir kişiyi tek başına o işin uzmanı yapacağına inanmam.
Dolayısıyla aşağıdaki liste kitapları çok seven ve kendi evladı ve başka çocuklarla da çocuk kitaplarını okumaya bayılan bir annenin tavsiyelerinden ibaret.
Ben lisedeyken, sonra üniversitede, sonra iş yaşamında ve nihayet de anne olduğumda arkadaşlarımın tavsiye istediği bir konuda yazma isteğinin sonucu.
İnanıyor, tecrübe ediyor ve söylüyorum ki:
1. Cocuklara kitapları sevdirebileceğinizi sanmaktan vazgeçmekle başlayın. Kendinize fazla yükleniyorsunuz. Onlar zaten merakı kuşanarak dogdular. O merakı öldürmeyin yeter.
2. Kitapları sevin. Çocuklarınız sizi takip edecektir. Bazen okuduğunuz kitaptan sevdiğiniz bir satırı paylaşıp, onları da serüvene dahil edebilirsiniz.
3. 'Oku!', demeyin. Onlara kitaplardan ödevler vermeyin. Keyfi ve keşfi zorunluluğa dönüştürmeyin.
4. Kendi kitaplarını seçmelerine ve satın almalarına izin verin. Eğer içeriği sizi tedirgin ediyorsa birlikte okumayı ya da üzerine sohbet etmeyi teklif edin.
5. Küçük yaşta kütüphane üyeliği için öncü olun. Masal saatleri, etkinlik ve fuarlar, çocuk kitabı şenliklerini birlikte ziyaret edin.
6. Sahafları dolaşıp eski kitap koklayın birlikte, birkaç kediyle tanışıp keşifler yapmanın tadını çıkarın.
7. Okuduğu kitaplardan sevdiği satırları not edebileceği bir ajanda hediye edin. Ama bırakın nasıl kullanacağına o karar versin.
8. Kitaplara saygı gösterin. Onları çaydanlığa nihale, masanın ayağına takoz olarak kullanmayın. Kitaplar evinizin baş köşesindeyse gönlünüzün de baş köşesindedir.
9. Kitaplarını adıyla imzalayabileceği, tasnif edebileceği bir mühür tasarlayın ya da edinin. Kil, fimo hamuru gibi malzemeler kullanılabilir.
10. Kitaplar boş vakitleri geçirmek ya da uykuya dalabilmek için değildir. Ona kitap okumanızı istediğinde, dünyanın geri kalanını boş verin! Otobüste, minibüste, çay bahcesinde, hastanede, yolcu durağında, banka kuyruğunda, okul bahçesinde, gece ya da gündüz birlikte okuyun!
Sevgiyle ve heyecanla okunan bir kitap öyküsünü her yere sizinle getirir.
Bırakın o öykülerin içine kaçabilmenin lezzetini tatsın! ;)
Son olarak : Başka şeyleri kitaplardan daha çok seviyorlarsa kabullenin. :) Bilmediğiniz bir dünyayı keşfetmeleri her zaman mümkün.
 |
| İllüstrasyon, Sophie Blackall |
Gunesi Kırmızıya Boyayan Çocuk
Güneşi boyamak çok yanlış! Çok güzel bir rengi var bir kere onun! Hem kırmızıya boyarsa hiç aydınlatmaz ki dünyayı!?
Diye daha isminden, art arda sıralayınca bizim minik okur itirazlarını..fırsat bu fırsattır diye, aldım elime sazı. Günü ve geceyi konuştuk, gökyüzünün yumuşacık kadifeden renklerini, güneşin al yanaklarını, gri bulutların asık suratını, hüznünü.. Konuştukça konuştuk, konuştukça arttı merakı ve Güneşi Boyuyan Çocuk'un ya da yazarın derdini anlayıp gülümsemeye başladı. Gülümsedikçe gülümsedi, gülümsemeleri kıkırdamalara dönüştü. Bir saga bir sola dönüp uykuyla güreşen baba, homurdana homurdana minik oğlanın yatağına gitti. Kaldık mı ayarsız neşemiz ve merakımızla baş başa!
Yazar N.Aylin Atilla'nın kitabı Güneşi Kırmızıya Boyayan Çocuk'un verdiği ilhamla, sabahı zor ettik. Çünkü o kadar çok konuştu, o kadar çok sordu ki minik oğlan, ertesi gün için planlar yaparak kitap kucağımızda uykuya dalıverdik.
Ege'deki bir sahil köyünde geçen bu masal bir an önce önemli işler yapmak isteyen bir çocuğun masalı. Ya da güneşin, ya da masalcı amcanın, ya da envai çeşit rengin, her varlığın ve yapılan her işin yeri doldurulamaz değerinin..
Annesinin tanımadığın insanlarla konuşma öğüdünü unutan kahramanımız Ali, masalcı amcayla konuşurken bizim oğlan tekrar sessizce homurdanarak araya girdi.
Burada da bir mola verip bir yabancıyla sohbet etmenin güvenli olacağı zamanları tartıştık.
En çok da güneşin batışını ve doğuşunu hikayeleştiren yazarın, güneşin denizde yıkanıp sabah tekrar sapsarı, ışıl ışıl yeni güne uyanışını anlattığı o satırlara bayıldık.
Belki siz de bizim gibi, okuduktan sonra, güneşi yolculamak üzere bir tepeye tünersiniz. Belki aynı tepeden, belki karşılıklı tepelerden birbirimize el sallarız. :)
Güneşi Kırmızıya Boyayan Çocuk
Yazan, N. Aylin Atillâ
Resimleyen, Mehmet Ökkeş İlhan
Mandolin
4+
Diye daha isminden, art arda sıralayınca bizim minik okur itirazlarını..fırsat bu fırsattır diye, aldım elime sazı. Günü ve geceyi konuştuk, gökyüzünün yumuşacık kadifeden renklerini, güneşin al yanaklarını, gri bulutların asık suratını, hüznünü.. Konuştukça konuştuk, konuştukça arttı merakı ve Güneşi Boyuyan Çocuk'un ya da yazarın derdini anlayıp gülümsemeye başladı. Gülümsedikçe gülümsedi, gülümsemeleri kıkırdamalara dönüştü. Bir saga bir sola dönüp uykuyla güreşen baba, homurdana homurdana minik oğlanın yatağına gitti. Kaldık mı ayarsız neşemiz ve merakımızla baş başa!
Yazar N.Aylin Atilla'nın kitabı Güneşi Kırmızıya Boyayan Çocuk'un verdiği ilhamla, sabahı zor ettik. Çünkü o kadar çok konuştu, o kadar çok sordu ki minik oğlan, ertesi gün için planlar yaparak kitap kucağımızda uykuya dalıverdik.
Ege'deki bir sahil köyünde geçen bu masal bir an önce önemli işler yapmak isteyen bir çocuğun masalı. Ya da güneşin, ya da masalcı amcanın, ya da envai çeşit rengin, her varlığın ve yapılan her işin yeri doldurulamaz değerinin..
Annesinin tanımadığın insanlarla konuşma öğüdünü unutan kahramanımız Ali, masalcı amcayla konuşurken bizim oğlan tekrar sessizce homurdanarak araya girdi.
Burada da bir mola verip bir yabancıyla sohbet etmenin güvenli olacağı zamanları tartıştık.
En çok da güneşin batışını ve doğuşunu hikayeleştiren yazarın, güneşin denizde yıkanıp sabah tekrar sapsarı, ışıl ışıl yeni güne uyanışını anlattığı o satırlara bayıldık.
Belki siz de bizim gibi, okuduktan sonra, güneşi yolculamak üzere bir tepeye tünersiniz. Belki aynı tepeden, belki karşılıklı tepelerden birbirimize el sallarız. :)
Güneşi Kırmızıya Boyayan Çocuk
Yazan, N. Aylin Atillâ
Resimleyen, Mehmet Ökkeş İlhan
Mandolin
4+
Bir Film, Bir Kitap
Dünyanın en büyük şehrindeki en büyük şehir kütüphanesinin, en uzak odasının, en uzak rafındaki unutulmuş, okunmazlıktan üzerinde dünya yüküyle toz birikmiş masal kitaplarının kahramanları, bir gün neden okunmadıklarını anlamak için masallarından firar ederse ne olur?
Ya onları okuyan, diğerleri de okuyabilsin diye rafa geri koymaz ve tamamen unutulurlarsa?
Uzun zamandır bloğa yazılmayı bekleyen ama kutüphane ganimetlerinden bir türlü sırası gelmeyen "Kütüphane Macerası"ndan bahsetmek niyetim. Bir de filmden, "Eleanor's Secret". Film tavsiyesi için Sümeyye hanıma teşekkürler. :)
Sihirli Kitaplar ismiyle cevrilen animasyon film bir ölümle başlıyor ve bir sihirli bir vasiyetle sürüyor. Ölümle ilgili yakın zamanlı bir hassasiyetiniz yoksa 5+ yaş grubuyla keyifle izleyebileceğiniz bir film.
Her iki hikayede de kitaplarını terk eden masal kahramanlarının gerçek zamanlı maceralarını okuyacak, izleyeceksiniz.
Çokça masal kahramanı ve dolayısıyla çokça da masala atıfla esnek bir zaman düzleminde karmaşık ve felsefi bir kurguda süren bu fantastik masal kitabı için 5+ yaş önerisinde bulunacağım ancak subjektif olduğunu göz önünde bulundurarak siz onu 6+ olarak kabul edin. :)
Bu uyarı da ebeveynler için: Kendinizi "Bitmeyecek Öykü"* gibi bir labirentte hissetmemek icin, okumaya erken başlayabilir ya da enerjinizi tasarruflu kullanmak için, " Arkası Yarın" usûlünü deneyebilirsiniz.
Ya da bırakın da, bu kitabı, okumayı öğrendiklerinde kendileri okuyuversin.
Birbirini destekleyen bu iki hikayeyle çocukların kitaplarla kurdukları bağın başka bir boyuta taşınabileceğini umuyorum.
*Bitmeyecek Öykü, Michael Ende
*Sihir konusu bizim ilede hayal dunyasının eğlenceli bir mahsulünden ibaret. Gerçekle hayal arasındaki çizgiyi hem itikadi, hem de psikolojik açıdan izah etmek mühim.
Kütüphane Macerası
Kašmir Huseinović
Final Kültür Sanat Yayınları
5+
Ya onları okuyan, diğerleri de okuyabilsin diye rafa geri koymaz ve tamamen unutulurlarsa?
Uzun zamandır bloğa yazılmayı bekleyen ama kutüphane ganimetlerinden bir türlü sırası gelmeyen "Kütüphane Macerası"ndan bahsetmek niyetim. Bir de filmden, "Eleanor's Secret". Film tavsiyesi için Sümeyye hanıma teşekkürler. :)
Sihirli Kitaplar ismiyle cevrilen animasyon film bir ölümle başlıyor ve bir sihirli bir vasiyetle sürüyor. Ölümle ilgili yakın zamanlı bir hassasiyetiniz yoksa 5+ yaş grubuyla keyifle izleyebileceğiniz bir film.
Her iki hikayede de kitaplarını terk eden masal kahramanlarının gerçek zamanlı maceralarını okuyacak, izleyeceksiniz.
Çokça masal kahramanı ve dolayısıyla çokça da masala atıfla esnek bir zaman düzleminde karmaşık ve felsefi bir kurguda süren bu fantastik masal kitabı için 5+ yaş önerisinde bulunacağım ancak subjektif olduğunu göz önünde bulundurarak siz onu 6+ olarak kabul edin. :)
Bu uyarı da ebeveynler için: Kendinizi "Bitmeyecek Öykü"* gibi bir labirentte hissetmemek icin, okumaya erken başlayabilir ya da enerjinizi tasarruflu kullanmak için, " Arkası Yarın" usûlünü deneyebilirsiniz.
Ya da bırakın da, bu kitabı, okumayı öğrendiklerinde kendileri okuyuversin.
Birbirini destekleyen bu iki hikayeyle çocukların kitaplarla kurdukları bağın başka bir boyuta taşınabileceğini umuyorum.
*Bitmeyecek Öykü, Michael Ende
*Sihir konusu bizim ilede hayal dunyasının eğlenceli bir mahsulünden ibaret. Gerçekle hayal arasındaki çizgiyi hem itikadi, hem de psikolojik açıdan izah etmek mühim.
Kütüphane Macerası
Kašmir Huseinović
Final Kültür Sanat Yayınları
5+
Karadeniz'deki Yunus
"Dünyadaki herşey bitebilir. Kocaman denizdeki balıklar bile."
Yine bir Behiç Ak kitabı, yine onun güzel üslubu, edebi inceliği ve resimlemesiyle insanoğlunun bitmek tükenmek bilmeyen açlığına, tüketim tutkusuna dair bir masal Karadeniz'deki Yunus.
Bu mesaj her ne kadar yetişkinler için gibi görünse de sandığımızdan da fazlasını hisseden, tabiatla bağları ve iletişimleri bizden çok daha sağlıklı ve sağlam olan çocuklar için heyecan verici.
Karadeniz'in şirin bir balıkçı köyünde yaşayan İsmail'in babası, ağlar boş, elleri boş dönünce bir gece.. tüm köylüleri bir merak sarıyor, hamsiler nereye gitti? Koskoca denizde nasıl olur da hiç hamsi kalmaz? Onlar Yunus'un tüm balıkları ürkütüp kaçırdığını düşüne dursun, işin aslı çok başka.
İhtiyaçlarından çok daha fazlasını avlayan, satamadıkları ve yiyemediklerini tarlalarda gübre olarak kullanan köylüler, hiç bitmeyeceğini sandıkları balıklardan olunca, balıkçılık mesleğinden de olurlar.
Öğrencilik yıllarında bir dönem Karadeniz'de olan babamın hatıralarına götürdü beni bu masal. Tenekelerle hamsiyi çok çok ucuza alıp; sabah, öğle, ikindi, akşam, her daim hamsi yediklerini ve bıkmadıklarını anlatırdı. Öyle ki hala evimizde hamsi pişmesi babam için ziyafet demek, nasıl ikrahlamadı, bezmedi, hiç anlamam. Çiçek gibi dizilecek tavaya illa ki, iyice tuzlanacak ve kızaracak. İlle de buğulanacaksa kılçıkları temizlenip malzemesi eksik edilmeyecek. Ancak yine onun anlattıklarından biliyorum ki ekmek gibi, su gibi Karadeniz'de hamsi.
Yok olduğunu düşünmek bile ağır geldi bizim minik hamsiye..Eh, dedesinin torunu!
Öte yandan uzun uzun sordu, ikna olmadı tekrar sordu. Neredeyse bitmesin diye hamsi yemekten tamamen vazgeçecekti. Avcılara kıza homurdana okuduk ilk seferini.
Siz siz olun, hamsi sever ve Yunus severlere okurken temkini elden bırakmayın :)
*Böyle bir köy sahiden de var mı diye merak edip baktım. Bir tane buldum, Karadeniz kıyısında..kim bilir? Yunusların sırtına binip Karadeniz'de yüzmek için bu hayalin peşine düseriz biz de bir gün.
Karadeniz'deki Yunus
Yazan ve resimleyen, Behiç Ak
Can Çocuk
5+
Yine bir Behiç Ak kitabı, yine onun güzel üslubu, edebi inceliği ve resimlemesiyle insanoğlunun bitmek tükenmek bilmeyen açlığına, tüketim tutkusuna dair bir masal Karadeniz'deki Yunus.
Bu mesaj her ne kadar yetişkinler için gibi görünse de sandığımızdan da fazlasını hisseden, tabiatla bağları ve iletişimleri bizden çok daha sağlıklı ve sağlam olan çocuklar için heyecan verici.
Karadeniz'in şirin bir balıkçı köyünde yaşayan İsmail'in babası, ağlar boş, elleri boş dönünce bir gece.. tüm köylüleri bir merak sarıyor, hamsiler nereye gitti? Koskoca denizde nasıl olur da hiç hamsi kalmaz? Onlar Yunus'un tüm balıkları ürkütüp kaçırdığını düşüne dursun, işin aslı çok başka.
İhtiyaçlarından çok daha fazlasını avlayan, satamadıkları ve yiyemediklerini tarlalarda gübre olarak kullanan köylüler, hiç bitmeyeceğini sandıkları balıklardan olunca, balıkçılık mesleğinden de olurlar.
Öğrencilik yıllarında bir dönem Karadeniz'de olan babamın hatıralarına götürdü beni bu masal. Tenekelerle hamsiyi çok çok ucuza alıp; sabah, öğle, ikindi, akşam, her daim hamsi yediklerini ve bıkmadıklarını anlatırdı. Öyle ki hala evimizde hamsi pişmesi babam için ziyafet demek, nasıl ikrahlamadı, bezmedi, hiç anlamam. Çiçek gibi dizilecek tavaya illa ki, iyice tuzlanacak ve kızaracak. İlle de buğulanacaksa kılçıkları temizlenip malzemesi eksik edilmeyecek. Ancak yine onun anlattıklarından biliyorum ki ekmek gibi, su gibi Karadeniz'de hamsi.
Yok olduğunu düşünmek bile ağır geldi bizim minik hamsiye..Eh, dedesinin torunu!
Öte yandan uzun uzun sordu, ikna olmadı tekrar sordu. Neredeyse bitmesin diye hamsi yemekten tamamen vazgeçecekti. Avcılara kıza homurdana okuduk ilk seferini.
Siz siz olun, hamsi sever ve Yunus severlere okurken temkini elden bırakmayın :)
*Böyle bir köy sahiden de var mı diye merak edip baktım. Bir tane buldum, Karadeniz kıyısında..kim bilir? Yunusların sırtına binip Karadeniz'de yüzmek için bu hayalin peşine düseriz biz de bir gün.
Karadeniz'deki Yunus
Yazan ve resimleyen, Behiç Ak
Can Çocuk
5+
Gökdelene Giren Bulut
Gökdelende yaşayan bir çocugun; minik Koko ve köpeği Bonbon'un masalı bu. Ya da betonların arasında toprağın kokusunu, yağmurun sesini unutan bizlerin.
Belki de tam da bu yüzden cocuk kitaplarını tekrar keşfetmeye ve sevmeye önce biz büyüklerin ihtiyacı var. Zira kitap aşkı bulaşıcıdır. Aşkla okuduğunuzda minik gönüllere yerleşir.
...
"Bulutlara tepeden bakmak çok zevkliymiş ama, "Aşağısı kadar eğlenceli değil burası"diye düşünürmüş Koko. "Yağmur yağdığı zaman bile, insanın haberi olmuyor burada"
...
O kadar umut ve neşe dolu ki bu masal, bulutlar birer pamuk şekeriymiş gibi oturup üstlerine, kopardığım parçalarla koltuk, araba, sandal ve hatta bu konuda Koko'yu da geçip boyanmış bulutlardan rengarenk pastalar yapmayı hayal ediyorum. Tabii yetişkin kontrol merkezimin elinde bir değnek hemen dağıtıveriyor o bulutları. "Aklın fikrin yemekte yahu, pasta yapmak mi geliyor aklına gele gele", diger taraftan bir değnek daha sallanıyor havada pamuk şekerlerinin oldugu tarafa doğru, "ayyy, yapıs yapış oldu her yanın, git de ellerini yıka!" Bu ikincisi annem olabilir. :) Çocukluğumda defaatle aynı rüyayı görüp mutlulukla uyandığım o sabahların taze bahar kokusu doldu içime, "Gökdelene Giren Bulut"la birlikte. Bulutların üzerindeki bu maceralı yolculuk o kadar çekici ki belki Ay'da şimdiden yer ayırtmaya çalışmak yerine bulutlara kaçarız?
Siz bana bakmayın, Koko'ya bakın iyisi mi!
Oğlumdan da çok içimdeki çocuk bayıldı bu masala. Behiç Ak, sağ olsun, daha da yazsın, çok yazsın.
Masalın güzelliğine eşlik eden ikinci, üçüncü ve kim bilir kaçıncı masalı daha saklayan resimlemesi ise uzun sohbetler vaadediyor.
Behiç Ak'la hala tanışmadıysanız, belki buradan başlamak istersiniz.
Gökdelene Giren Bulut
Yazan ve resimleyen, Behiç Ak
Odtü Yayıncılık
*Herkes için çocuk kitabı
Belki de tam da bu yüzden cocuk kitaplarını tekrar keşfetmeye ve sevmeye önce biz büyüklerin ihtiyacı var. Zira kitap aşkı bulaşıcıdır. Aşkla okuduğunuzda minik gönüllere yerleşir.
...
"Bulutlara tepeden bakmak çok zevkliymiş ama, "Aşağısı kadar eğlenceli değil burası"diye düşünürmüş Koko. "Yağmur yağdığı zaman bile, insanın haberi olmuyor burada"
...
O kadar umut ve neşe dolu ki bu masal, bulutlar birer pamuk şekeriymiş gibi oturup üstlerine, kopardığım parçalarla koltuk, araba, sandal ve hatta bu konuda Koko'yu da geçip boyanmış bulutlardan rengarenk pastalar yapmayı hayal ediyorum. Tabii yetişkin kontrol merkezimin elinde bir değnek hemen dağıtıveriyor o bulutları. "Aklın fikrin yemekte yahu, pasta yapmak mi geliyor aklına gele gele", diger taraftan bir değnek daha sallanıyor havada pamuk şekerlerinin oldugu tarafa doğru, "ayyy, yapıs yapış oldu her yanın, git de ellerini yıka!" Bu ikincisi annem olabilir. :) Çocukluğumda defaatle aynı rüyayı görüp mutlulukla uyandığım o sabahların taze bahar kokusu doldu içime, "Gökdelene Giren Bulut"la birlikte. Bulutların üzerindeki bu maceralı yolculuk o kadar çekici ki belki Ay'da şimdiden yer ayırtmaya çalışmak yerine bulutlara kaçarız?
Siz bana bakmayın, Koko'ya bakın iyisi mi!
Oğlumdan da çok içimdeki çocuk bayıldı bu masala. Behiç Ak, sağ olsun, daha da yazsın, çok yazsın.
Masalın güzelliğine eşlik eden ikinci, üçüncü ve kim bilir kaçıncı masalı daha saklayan resimlemesi ise uzun sohbetler vaadediyor.
Behiç Ak'la hala tanışmadıysanız, belki buradan başlamak istersiniz.
Yazan ve resimleyen, Behiç Ak
Odtü Yayıncılık
*Herkes için çocuk kitabı
