Yine bir Behiç Ak kitabı, yine onun güzel üslubu, edebi inceliği ve resimlemesiyle insanoğlunun bitmek tükenmek bilmeyen açlığına, tüketim tutkusuna dair bir masal Karadeniz'deki Yunus.
Bu mesaj her ne kadar yetişkinler için gibi görünse de sandığımızdan da fazlasını hisseden, tabiatla bağları ve iletişimleri bizden çok daha sağlıklı ve sağlam olan çocuklar için heyecan verici.
Karadeniz'in şirin bir balıkçı köyünde yaşayan İsmail'in babası, ağlar boş, elleri boş dönünce bir gece.. tüm köylüleri bir merak sarıyor, hamsiler nereye gitti? Koskoca denizde nasıl olur da hiç hamsi kalmaz? Onlar Yunus'un tüm balıkları ürkütüp kaçırdığını düşüne dursun, işin aslı çok başka.
İhtiyaçlarından çok daha fazlasını avlayan, satamadıkları ve yiyemediklerini tarlalarda gübre olarak kullanan köylüler, hiç bitmeyeceğini sandıkları balıklardan olunca, balıkçılık mesleğinden de olurlar.
Öğrencilik yıllarında bir dönem Karadeniz'de olan babamın hatıralarına götürdü beni bu masal. Tenekelerle hamsiyi çok çok ucuza alıp; sabah, öğle, ikindi, akşam, her daim hamsi yediklerini ve bıkmadıklarını anlatırdı. Öyle ki hala evimizde hamsi pişmesi babam için ziyafet demek, nasıl ikrahlamadı, bezmedi, hiç anlamam. Çiçek gibi dizilecek tavaya illa ki, iyice tuzlanacak ve kızaracak. İlle de buğulanacaksa kılçıkları temizlenip malzemesi eksik edilmeyecek. Ancak yine onun anlattıklarından biliyorum ki ekmek gibi, su gibi Karadeniz'de hamsi.
Yok olduğunu düşünmek bile ağır geldi bizim minik hamsiye..Eh, dedesinin torunu!
Öte yandan uzun uzun sordu, ikna olmadı tekrar sordu. Neredeyse bitmesin diye hamsi yemekten tamamen vazgeçecekti. Avcılara kıza homurdana okuduk ilk seferini.
Siz siz olun, hamsi sever ve Yunus severlere okurken temkini elden bırakmayın :)
*Böyle bir köy sahiden de var mı diye merak edip baktım. Bir tane buldum, Karadeniz kıyısında..kim bilir? Yunusların sırtına binip Karadeniz'de yüzmek için bu hayalin peşine düseriz biz de bir gün.
Karadeniz'deki Yunus
Yazan ve resimleyen, Behiç Ak
Can Çocuk
5+
0 yorum:
Yorum Gönder