Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Bilim Tavşanı Şarlot
Ciddi bir bilim tavşanı olsanız da, yeryüzünün tüm alanları laboratuarınız olsa da, ailesiz ve arkadaşsız yapamazsınız.
Hatta daha fazla alan için havuçtan roketinizle uzaya gitseniz de, yalnızken bilim yapmak o kadar da eğlenceli gelmeyecektir.
Ben demiyorun bunları. Bilim Tavşanı Şarlot'un bilimsel deneyin 5 temel adımını takip ederek bulduğu şeyin ta kendisi.
Kalabalık bir ailede yaşayıp ödev yapmak için sakin bir köşe bulamadığım çocukluğuma dönünce, inceden bir gülme aldı beni. Elbette her koşulda sakin bir köşe bulmanın bir yolu bulunabilirdi ama çoğu akranım gibi ben de tüm ailenin oturduğu salonda, televizyon karşısında, halıya yayılarak ders yapmayı pek "eğitici" buluyordum.
Aksiyondan uzun süre ayrı kalamazdım. Hayat salondaydı ve ben onun dışında olmayacaktım. O ödevler, senelerce yarım kulak dışarıda yapıldıysa bunda aksiyonseverliğimin katkısı yadsınamaz.
Şarlot da çocukluğumuzun merakında, kalabalıktan şikayet ederken kendisini halinden hoşnut biçimde kalabalığın içinde buluveriyor.
Doğrusu her geçen gün kalabalıklaşan ve kendilerine yaşam alanı (!) açmak için tabiatı katleden insan ırkının, uyduruk roketlerle Ay'a ve başka gezegenlere uçtuğunu hayal etmek artık zor değil. Ay'a yolculuk için bileti olmayan gariban çoğunluktaysanız, havuçtan roketler için hala vaktiniz var.
Şarlot'un müsaadesiyle bunun için takip etmeniz gereken sırayı açıklıyorum:
1. Adım: Bir soru sor. (Kendime nasıl boş alan yaratabilirim?)
2. Adım: Bir varsayım oluştur. (Eğer kardeşlerimden kurtulabilirsem yeterince boş alanım olur ve böylece gerçek bir bilim tavşanı olabilirim.
3. Adım: Varsayımı test et-deney! (İşe yaramadı :) ve B planına geçildi )
4. Adım: Gözlem yap ve bulduklarını kaydet. (Uzay muhteşemdi!)
5. Adım: Sonuca var. (Başardım! Ama burası fazla sessiz ve boş )
Akıcı ve eğlenceli dili, cıvıl cıvıl, neşeli resimlemesiyle Bilim Tavşanı Şarlot'u çok sevdik.
Daha onunla tanışmadan seveceğimizi anlamış olacağız ki alışveriş sepetine bir değil, iki tane ondan atmışız.
Öyleyse bu fazladan Şarlot bir çocuğa bayram şekerlemesi olsun mu?
Bunun için yapmanız gereken şeyleri üç adımla açıklıyorum:
- 1. Bir çekiliş için olduğunu asla farkettirmeden, 4-8 yaş arası çocuklarınıza "Bir şey icat etmek için kocaman bir alanın olsaydı ne icat ederdin? " diye sormanızı,
2. Sadece blog baglantısındaki bu yazının altına olmak üzere cevabını yorum olarak bırakmanızı,
3. Cevaba müdahele etmeden çekiliş sonucuna kadar sabırla beklemenizi rica ediyorum.
Sadece bir tane Şarlot var ve ne yazık ki bir tanecik çocuğa hediye olacak. Öyleyse sohbete bahane, bir küçüğe de sürpriz olsun 💓
Bilim Tavşanı Şarlot
Yazan, Camille Andos
Resimleyen, Brianne Farley
Çeviren, Hevdan Sönmez
Domingo
4-8 yaş
Başımızda Kuşlar
Başımın üstüne yuva yapmış bir kuş var. Aslında bir sürü kuş. Çok ötüyorlar ama seslerini çok seviyorum. Onların şarkıları rehber oluyor aklıma. Bazen de gönlümü sürura eriştiriyorlar, derdime derman, gizime sırdaş oluyorlar.
Çok ötüyorlar ama iyi ki de ötüyorlar.
Ama bazen...
Uçuyorlar işte. Kuş değil mi ya onlar, elbet uçacaklar. Uçmasınlar istiyor deli gönül. Tam da onlara ihtiyacım varken kanatlanıp başka başları yuva edinmesinler.
Kafesler örüyorum orada hemencecik. Bazıları görünmez iplerden, bazıları ipekten, gümüşten, altından.
Ördüğüm kafes bilinmesin, sezilmesin istiyorum; bencilce hep istiyorum.
Sonra bir gün, kafesin içindeki, onu oraya nasıl da hapsettiğimi fark edip dostluğumu sorguluyor. Kemirip iplerini ardına bakmadan uçuveriyor.
Ben kimim?
Bir anne, bir baba, bir genç, bir çocuk, bir oğul, bir kız, bir dost, bir ortak, bir kardeş ya da bir sırdaş.
Kafesin içindekilerin, dışındakilere özgürlüğün şarkısını söylediği olağanüstü bir kitap tutuyorum elimde.
Felsefi ve lirik bir ütopya.
İnsanların başlarına tuhaf şeylerin geldiği tuhaf bir ülkede, kuşların yuva yaptığı başların tuhaflığına olağanüstü resimlemenin eşlik ettiği "tuhafkulade" bir hikaye.
Tembel postacının başına bir posta güvercini, geç kalıp duran Simone'nin başına bir horoz, Carla'nın başına geceleri de görmesini sağlayan bir baykuş, Manuel'in başına ise kalbinden ve aklından geçirdiklerine tercüman olan bir papağan yuva yapıyor. Sinekkuşu, saksağan, ağaçkakan hepsi de memnunken ikametgahından...
Başların sahiplerini bir korku alıyor. Ya uçarsa kuşları? Ya terkedip giderse talihleri onları?!
Hemen kafeslere alıyorlar kuşları.
Başlarının üstünde kafesler taşıyan tuhaf insanların ülkesinde kederinden ölen kuşlar peydah oluyor.
Neyse ki biliyor hala birileri: "Sevdiğin ve seni seven şeyin seninle kalması için özgür olması gerekir. "
Madridli grafik tasarımcı ve illüstratör Sandra Gobet'in kuşların yakınında yaşadığı evinden yazdığı ilk çocuk kitabı Başımızda Kuşlar, bir kitabevi ziyaretinde geldi başımıza konduysa bunun muhakkak önemli bir sebebi olmalı. Öyleyse, buyurun lütfen :)
* Küçük bir not: Kuşlar her zaman iyi şeyler yapmıyorlar. Mesela hırsız Ramon'un başına yuva yaptılarsa, parlak şeyleri, mücevherleri cebine indirmesine yardımcı olabiliyorlar ne yazık ki. Kel başa şimşir tarak olacak değildi ya. Böyle başa, böyle tarak.
Başımızda Kuşlar
Yazan ve Resimleyen, Sandra Gobet
Final Kültür Sanat Yayınları
6+ ve büyümeye dirençlilere!
İbni Sina
Ebu Ali El Hüseyni bin Abdullah bin Hasen bin Ali bin Sina...
Bu çok uzun ve akılda kalması güç isim İbni Sina'nın tam ismiymiş efendim. 2013 yılında Almanlar tarafından beyaz perdeye aktarılıp her nasılsa dilimize "İbni Sina" olarak çevrilen "Der Medicus/ The Physician" (Hekim) filmini şehirlerarası bir otobüste izleyip, kasvetli Ortaçağ Avrupa'sında müslüman bir alimin nanına yakışmayan sinamatografisinden haz etmemiştim. Öte yandan iyi filmdi, güzel filmdi, daha iyisini biz yapmadıysak susalımdı.
Çocuk kitaplarında "değerler eğitimi" kapsamında düşündüğüm tarihi şahsiyet ve değerlerimizi ararken her defasında yalın bir dille, bir çocuk kitabının metninden kapsülleştirip bir lokmada yutmak niyetinde olduğumu gizlemeyeceğim. Zira onlar hakkında bildiklerimin çoğu uzun isimlerinin ve hayatlarının bir cümlelik tasvirinden ibaret. Hal böyle olunca bir çocuk kitabından ya da çocuklar için hazırlanmış bir ansiklopediden bilgi edinmek geç kalmışlık sendromundaki vefasız yetişkin okura pek iyi geliyor. Hızlı mesajlar dünyasındayız ya, malum. Bahanemiz de bu olsun.
Ancak bir hayat öyküsü, biyografi ya da tarih metninden çok hikayelerle belleğe kazınan hayatlara rağmen onların hikayelerine çok az rastlıyoruz. Rastladıklarımız ise bizde çok az iz bırakıyor.
Hikayelerin gücüne rağmen birer tarih metni gibi yazılan hayatlar neden var peki? İbni Sina'nın hayatı nasıl hikayeleştirilirdi? Hezarfen sözcüğünde dahi anlamını bulmadığını düşündüğüm çok hikayeli bir hayatı nasıl küçücük bir hikayeye sığdırır da yine de hakkını vermiş olur muharrir?
Doğrusu bunun cevabını bulup kalemi kağıdı kuşanmadan, onun hakkında yazılanlara dil uzatmaktan ar ederim.
Beyrutlu çok sevdiğimiz yazar Fatima Sharafeddine'in kaleme aldığı, Intelaq Mohammed Ali'nin resimlediği İbni Sina'yı gıyabında otobiyografik bir hikaye olarak sevdim. Küçük okur belki henüz çok küçük olduğundan, belki uzun yer ve kişi isimlerinden, uzun akademik özetlerden sıkıldığından benim heyecanımı paylaşmadı. Ama İbni Sina'yı, onun kendi dilinden dinleyeceği bu eserin gelecek yıllarına da iyi bir yatırım olacağına inanıyorum.
"Derin konulara ve detaylara girmekten çekinmeyen", Kuran, edebiyat, felsefe, mantık, tıp, dilbilimi, siyaset ve eğitim alanında eğitimler alıp araştırmalar yapan İbni Sina, her bir konuyu pekiştirmek için kırk kere okuduğu, uyku ve yorgunluğu enerji verici içeceklerle yendiği hikayeyle küçük okura ve dahi büyüklere de ilham verip azim aşılıyor.
Bir tıp bilgini olarak tanıdığımız İbni Sina'nın ve tarihi bir çok şahsiyetin, aslında sadece bilinen yönlerinden ibaret olmayan multidisipliner alimler olduğunu hatırlatıyor Sharafeddine.
Küçük okura merakın peşine düşmenin nasıl da bir tutkuyla muazzam keşiflere götürdüğünü usulca fısıldarken, basit hayatlara sahip yirmibirinciyüzyıl insanını anlamın ardına düşmeye çağırıyor.
Biraz da Sharafeddine'in dilinden... yani İbni Sina'nın kendisinden dinleyin:
" Eğitim konusundaki iddiam şu oldu: Çocukların terbiyesi okula gidince değil, doğduğu an başlar. Eğitimcilerin görevi çocukların sadece zihni gelişimlerini sağlamak değil ayrıca duygularına, fiziki gelişimlerine ve sosyalleşmelerine önem ve özen göstermektir."
Çocukluğun ilk yıllarının şahsiyet oluşumundaki önemine ve çocuklara verilen isimlerin onlara ayna olduğuna, emzirmenin önemine değinen İbni Sina, eğitimcilerin çocukların arasındaki bireysel farklılıkları özellikle gözetmeleri gerektiğine dikkat çekerek manevi ödül ve cezanın maddi ödül ve cezaya yeğlenmesi gerektiğini söylüyor.
Fatima Sharafeddine'in bir yönüyle ansiklopedik biyografi özelliğindeki metni, diğer yönüyle de 8 yaş üstü çocuklar ve yetişkinler için davetkar resimlemesiyle İbni Sina'yla bağ kurmaya, hikayelerin peşine düşmeye çağırıyor.
İbni Sina
Yazan, Fatima Sharafeddine
Resimleyen, İntelaq Mohammed Ali
Nar Çocuk
8+ ve büyümeye dirençlilere
