Dedemin Adası

Bir şeyi apaçık söylemeden, ona isim vermeden,  köşesinden bucağından çekiştirip tanımlamadan da onu harikulade biçimde anlatmak mümkün müdür?

Ya o şey ölümse? Ya onu bir çocuğa anlatacaksak? Ya o çocuk aynadaki aksimizde bize gülümseyense?

Anneannem, dedelerim, babaannem ben çok küçükken, henüz beş yaşımı doldurmamış afacan mı afacan bir kız çocuğuyken birer birer ayrılmış hayatımızdan. 

Onlarla ilgili annemin hikayelerinden başkaca tek hatıram bir metruk cümlede saklı: "anneannem bu divanda yattı"

Nasıldı o divan bilmem. Yapayalnız kelimelerin etrafına motifler işler ellerim. 

Divanın altına saklanmış, büyüklerin küçüklerden saklı kocaman meselelerini gizli gizli dinlerken, aşağıya doğru uzanıp gözcü gözümü gölgeleyen, güllü dallı pazen fırfırları çekerim bir kenara küçük ellerimle.

Kimsecikler farketmez divanın altında soluk alış verişini kontrol ederek, heyecanla gizlenen o küçüğü.

Herkes bir başka odaya dağıldığında, üstüne çıkar, yaylarından yükselen "vıç vıç" çığlıkları anneminkilere karışana dek üzerinde tepinirim.

Trambolin sevdam çok eski. Kuşların uçmayı öğrendiği zamanlardan miras.

"Anneannem bu divanda yattı"... Hikayeler uydurur, yapayalnız bırakmam elbet o cümleyi. Hayalle gerçeğin karıştığı tatlı bir çocukluk anısına dönüşüverir her şey.

İşte benim " sihirli" vedam o divandadır.

Fotoğraflarına bakıp, hikayeler dinlediklerime dair...

Dedemin Adası ölüm demeden ölümü anlatırken, kalpleri pamuklar içinde arşa yükseltip, hafifleten muazzam bir çocuk edebiyatı eseri.

Öyle incelikli ve güzel ki; gözden gönüle köprülerle, ondan şifalanmayacak okur az bulunur.

Bol hünerli, bir o kadar ödüllü İngiliz yazar, çizer ve animasyon yapımcısı Benji Davies'in dedesine atfettiği eseri Dedemin Adası, tüm zor vedalar için terapötik bir köprü hüviyetinde.

Dedesiyle, onun evinde, evinin daha önce hiç keşfetmediği köşesi tavan arasında, gizemli bir kapıdan çıktıkları bir yolculukla vedalaşıyor kahramanımız Sid. 

Yolculuklarının sonunda, gidenin bir daha dönmek istemeyeceği harikulade bir adada bırakıyor dedesini. Öyle ki, bir daha asla bastona ihtiyaç duymayağı bir yerde. Cennet gibi bir adada!

Onun orada mutlu olacağını, çok mutlu olacağını bilerek, hoşçakal demeyi başarıyor.

Bu hoşçakal bir lütuf oluyor.

Sonra bu hoşçakal Sid'i büyüten, bilgece bir hediye oluyor.

 Sonra bu hoşçakal, küçük büyük tüm okur için kapılar ve köprüler açan, ilham verici, sihirli bir ana dönüşüyor.

Dedemin Adası

Yazan ve Resimleyen, Benji Davies

Çeviren, Oğuzhan Aydın

Özgün Adı, Grandad's Island

Redhouse Kidz

5+ ve büyümeye dirençlilere