kadın etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
kadın etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
kadın etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
kadın etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Topragı Avuçlamadan mı?
Doğaya
dönme sevdası iyi güzel ve "doğal" da, bazıları fazla
dönüp taş devrine geçiyorlar.
Bazıları
ise bildiğin mağara devri adamı!
Gayet
tabii olan "doğaya dönüş" arzusunun bu kadar fazla
yapay, ticari ve plastik sonucu olması ne kadar ironik öyle değil
mi?
Tabiatı
satan ve tabiatı satın alan yeni dünyanın hiper gerçekliğinde
hızla naylona dönüşen insanlarız.
Kim
daha çok para verirse onun dünyası daha tabii!
Neden
söylüyorum bunları biliyor musunuz?
Kim bilir
hangi yıl, sessiz kalmamız gereken bir ortamda, arkadaşımla usul
usul kağıda yazarak yürüttüğümüz bir sohbetin notu geçti
elime. Şimdi olsa bunu akıllı telefonlarımızla yapardık. Yıllar
sonra ele geçecek bir not, hatıralar geçidi ve kalpte bir tatlı
anının izi olmadan..
"Saçını
boyayalım mı?"
"niye
ki"
"aman
niye olacak az değişiklik yap işte iyi gelir."
"ben
böyle iyiyim"
Öyle
iyi değil mişim demek ki.. peşinden yazdıklarımı okuyunca genç
kızken söylediklerim yetişkinliğimde bir paragrafın ortasına
aktı, yerleşti.
Kadın-Anne-İnsan
olarak biçilen rollerle ait olduklarımız arasında seçim yaparak
pinpon topu kararsızlığında mücadele veriyoruz.
Fonda
Nil Karaibrahimgil şarkısı "Erkekler Yüzünden!" diye
dursun, yanılıyor işte.
Her
ne yapıyorsak, yine bizzat bizim yüzümüzden. Kadının kadına
verdiği değer, değersizleştirme, rol,anlamsız yarışlar, kibir,
gıybet, suizan..
Kadının
tüm bunlar için daha çok vakti oduğundan falan değil elbet.
Kırk
tilkinin de kuyrukları birbirine değmeden kadın zihninde
dolanabilme yetisinden bazısı..
İnsan
olmaya çabalıyoruz.
Tekamülümüzü
tamamlamaya.Cinsiyetimizle biçilen rollere rağmen ve beraber
ruhumuzu tanımaya, "ben" olmaya, sonra da büyütmeye ve
meyve vermeye!
Kadın
için olduğu kadar erkek için de büyük bir mücadele iken
"ben"olma, kadının durumu neden bu kadar ortada biliyor
musunuz? Onun için de bir teorim var.
O
kuyrukları birbirine değmeyen kırk tilki, kırk farklı zihindeki
kırk tilkiyle buluştuğunda en çok kadınların ve yine en çok
kadınları konuşması kadar doğal ne var?
İstatistik
falan yok..Hiçbir kaynağım da yok. Kaynak tamamen benim. Yani
işkembe-i kübram pek neş'eli bugün hakkını vereyim. Baksanıza
ne kadar da iddialı!
Kadınlar
neden güzelleşmek ister,biliyor musunuz?
Diğer
kadınla aynı kategoriye girebilmek için! Ciddiye alınmak,muhatap
görülmek için!
O
markayı neden giymeli,o kuaföre neden gitmeli? O yazarı neden
takip etmeli, falanca kafeye niçin devam etmeli, o ülkeleri
gezdiğini neden herkes bilmeli?
Siz
farkında değilsiniz ama bu dünyayı kadınlar yönetiyor.
Rockefeller falan, o erkek egemen tarih sizi yanıtmasın. Kadınların
elinde kontrol edemedikleri başıbuyruk bir güç var.
Yaşam
ve Stil Danışmanlığı denilen bir meslek var. Müşterisi de
nihai hedefi de kadınlar bu mesleğin. Profesyonel algı yönetimi
bildiğin! Vitrin tasarımı demek naif olur, hakkını vermeliyim.
Bu
danışmanlar da iyi biliyor ki bu çağın trendi, doğal yaşam
simulasyonunda yaşarken bunun pazarlandığı kadınlara sınıfsal
bir üstünlük de kazandırmak.
Yüksek
ökçeli pabuçlarla kaldırımları gıdıklayarak organik pazarda
alışveriş yapmak.
Çocuk
bakıcıdayken en şık kıyafetlerle bir kafede çocuk eğitimi
üzerine kafa yarmak. Yormak demek istemedim, yarmak orası!
Anne
olmak bir kadını özgürleştirir!
Kim
ne derse desin anne – baba olmak erkeği ve kadını özgürleştirir!
Esir
ettiğinden daha çok özgür bırakır..Doğaya dönmek mi dedin?
İnancın
varsa ebeveyn olmak önemli bir ikinci adım. Anne baba olunca geçim
derdin artar,rızık kaygısına düşersin, kendine vaktin
olmadığından şikayet edersin, kaybolduğunu hissedersin, kendini
unutursun..
Oysa
ki devam eden bir yolculuğun en güzel dönemecinde; "anlam"la
kavuştuğun bir başka dönemeçte buluştuğun bu şey, dünyanın
geri kalanını anlamsızlaştıran bir kendi doğana dönüşün
başlangıcıdır.
Doğaya
mı dönmek istiyorsun, önce kendi doğana dön!..
Anne
baba olmadan da pekala olur.. Mesele toprağı avuçlayıp yüzüne
götürmekte!
 |
Resim Banksy'e ait
Selam Dünyalı! Kimlerdensin?
Reçel Blog'u takip edeniniz var mı bilmiyorum ben zaman buldukça okuyor, bazen de sadece göz gezdirebiliyorum. Bugün Reçel'de okuduğum bir yazı bana birşeyler hatırlattı, düşündürdü..
Tesettürlü bir hanımın aslında dünyalı bir tür olduğundan, ne anlatırsa anlatsın, ne söylerse söylesin muhatabı için başörtülü kadın olarak, o ilgi ve o kategoride dinlendiğinden bahsediyor yazı.
Bir başarı söz konusuysa "başörtülüye helal olsun!"
Bir yerme söz konusuysa "yazıklar olsun başörtülüye"
bu durum aslında bir kadın meselesi..
bazen bir ırk meselesi,
bazen etnik kökenle ilgili bir sorun,
bazen de dinle,
"alevi böyle yaptı!"
"laz böyle dedi"
"sünni şöyle etti"
"o kürtler var ya, hepsi aynı"
(Dikkat!insan değil, tür!)
Zira eğer bir sporcunun başarısından bahsedilecekse ve başarı bir kadına aitse önce tür üst başlığını duyuyoruz. Kadın olduğu yüksek perdeden vurgulanarak :
"Kadın atletin büyük başarısı görenleri hayretler içinde bıraktı!" , "Kadın doktorun bulduğu çığır açan tedavi tüm dünyada konuşuluyor" falan gibi.
Erkekse bu tabii olanı zaten, başka bir tür söz konusuysa mesela kadında hele de başörtülü kadınsa bold ve italik! :)
Şimdi kadının tarih içinde yeri ve bugüne olan yolculuğunu düşününce ne var bunda diyebiliriz ama bu yadırgama ya da anormal tepki meselesi tam da bu yolculukla ilgili bir hayal kırıklığı oluşturuyor. Eee hala mı?, yine mi?
Eleştiri tonu olan spotlardan hiç bahsetmiyorum bile.
Gelelim tekrar Reçel yazısına. Yazı altı yorumlarda biri tesettürlü bir kadının otobüste aman başka birini/kadını rahatsız etmeyeyim, çarpmayayım, sıkıştırmayayım düşüncesiyle yüksek kaygı duymasından ve bu sinikliğin gençliğindeki gergin atmosferin devamı olarak üzerine çöktüğünden bahsediyor.
Aynı durumu Kürtlere yoğun tepki olan dönemlerde göz devrilerek bakılan, yanından homurdanarak geçilen, Kürtçe konuşmasına ya da çocuğunun tavrını milliyetiyle yorumlayan insanlar sebebiyle bir Kürt de hissetmiştir muhakkak.
Mülteciler için çok daha acıklı haller var..
Aynı şekilde aidiyetleri üzerinden ön tahminlerle etiketlenen her anne..her baba..her erkek..her kadın..ve daha acısı, her çocuk!
Bu bana anne olarak da çatışma dolu bir tarihin yüküyle çocuklarımız kimseyi rahatsız etmesin, aman incitmesin, bana olan önyargılarıyla çocuğumun göze batan davranışı örselenmesine sebep olmasın kaygısı yaşadığımızı düşündürdü.
Evde ya da güven duyduğumuz sosyal ortamda, çevresel tepkinin çocuğu yormayacağı..bizi yormayacağı ortamda başka türlü, olmayan ortamda başka türlü davranmamıza sebep olduğunu.
Vakıa da öyle ya zaten! Çocuğumla konuşuyorsam, onu dinlemeye ve anlamaya, çözülmesini dilediği şeye yardımcı olmaya çalışıyorsam olur da kalabalık içindeysek çevresel müdahele olmadan, araya kimse girmeden, kimse bizim adımıza çocugumuza cevap vermeden diyalog kuramıyoruz.
Yetişkinlerin birbirine olan saygısı ve anlayışı kıtken çocuğu sadece parmak sallanıp, yaramazlık yapmaması öğütlenecek minik yaşam formu olarak görmemiz normal olsa gerek. :/
Bu yaklaşımı bizzat eğitimciler bile benimsiyorken,
çocuğa susması, oturması ve hareketsiz durmasının makbul olduğu söylenip duruyor, sözleri itinayla kesiliyorsa bu aceleci dünyadan ne umalım?
Annelerin bir kısmı bu nedenle ya fazlaca aman çocuğum diyor, ya da diğerle sosyalleşmekten çekiniyor.
Ha olur da fazla shhtt çocuğum! dersek "modern anne" tepkisi geliyor bu sefer de : "aaa özgür olsun çocuk, rahat bırakın çocuğu" gibi.
Bir çocuğun, ileride olacağı yetişkinin bir cüzü olduğu düşünülse, o çocuğa ve o yetişkine saygı duyulsa, kendi çocukluğumuza saygıyla ve sevgiyle eğilsek, sarılsak..
diğeriyle köprülerimizi onarabilsek daha güzel bir dünya armağan ederdik onlara :) dua niyetine!
Bu arada yeri gelmişken sıradaki kitap tanıtımı yazısı " Ben Böyle Doğmuşum" olsun :
Simone Frasca / Boyut yayınları
ve yakın gelecekte de "Farklı Ama Aynı"dan bahsedelim.
Tesettürlü bir hanımın aslında dünyalı bir tür olduğundan, ne anlatırsa anlatsın, ne söylerse söylesin muhatabı için başörtülü kadın olarak, o ilgi ve o kategoride dinlendiğinden bahsediyor yazı.
Bir başarı söz konusuysa "başörtülüye helal olsun!"
Bir yerme söz konusuysa "yazıklar olsun başörtülüye"
bu durum aslında bir kadın meselesi..
bazen bir ırk meselesi,
bazen etnik kökenle ilgili bir sorun,
bazen de dinle,
"alevi böyle yaptı!"
"laz böyle dedi"
"sünni şöyle etti"
"o kürtler var ya, hepsi aynı"
(Dikkat!insan değil, tür!)
Zira eğer bir sporcunun başarısından bahsedilecekse ve başarı bir kadına aitse önce tür üst başlığını duyuyoruz. Kadın olduğu yüksek perdeden vurgulanarak :
"Kadın atletin büyük başarısı görenleri hayretler içinde bıraktı!" , "Kadın doktorun bulduğu çığır açan tedavi tüm dünyada konuşuluyor" falan gibi.
Erkekse bu tabii olanı zaten, başka bir tür söz konusuysa mesela kadında hele de başörtülü kadınsa bold ve italik! :)
Şimdi kadının tarih içinde yeri ve bugüne olan yolculuğunu düşününce ne var bunda diyebiliriz ama bu yadırgama ya da anormal tepki meselesi tam da bu yolculukla ilgili bir hayal kırıklığı oluşturuyor. Eee hala mı?, yine mi?
Eleştiri tonu olan spotlardan hiç bahsetmiyorum bile.
Gelelim tekrar Reçel yazısına. Yazı altı yorumlarda biri tesettürlü bir kadının otobüste aman başka birini/kadını rahatsız etmeyeyim, çarpmayayım, sıkıştırmayayım düşüncesiyle yüksek kaygı duymasından ve bu sinikliğin gençliğindeki gergin atmosferin devamı olarak üzerine çöktüğünden bahsediyor.
Aynı durumu Kürtlere yoğun tepki olan dönemlerde göz devrilerek bakılan, yanından homurdanarak geçilen, Kürtçe konuşmasına ya da çocuğunun tavrını milliyetiyle yorumlayan insanlar sebebiyle bir Kürt de hissetmiştir muhakkak.
Mülteciler için çok daha acıklı haller var..
Aynı şekilde aidiyetleri üzerinden ön tahminlerle etiketlenen her anne..her baba..her erkek..her kadın..ve daha acısı, her çocuk!
Bu bana anne olarak da çatışma dolu bir tarihin yüküyle çocuklarımız kimseyi rahatsız etmesin, aman incitmesin, bana olan önyargılarıyla çocuğumun göze batan davranışı örselenmesine sebep olmasın kaygısı yaşadığımızı düşündürdü.
Evde ya da güven duyduğumuz sosyal ortamda, çevresel tepkinin çocuğu yormayacağı..bizi yormayacağı ortamda başka türlü, olmayan ortamda başka türlü davranmamıza sebep olduğunu.
Vakıa da öyle ya zaten! Çocuğumla konuşuyorsam, onu dinlemeye ve anlamaya, çözülmesini dilediği şeye yardımcı olmaya çalışıyorsam olur da kalabalık içindeysek çevresel müdahele olmadan, araya kimse girmeden, kimse bizim adımıza çocugumuza cevap vermeden diyalog kuramıyoruz.
Yetişkinlerin birbirine olan saygısı ve anlayışı kıtken çocuğu sadece parmak sallanıp, yaramazlık yapmaması öğütlenecek minik yaşam formu olarak görmemiz normal olsa gerek. :/
Bu yaklaşımı bizzat eğitimciler bile benimsiyorken,
çocuğa susması, oturması ve hareketsiz durmasının makbul olduğu söylenip duruyor, sözleri itinayla kesiliyorsa bu aceleci dünyadan ne umalım?
Annelerin bir kısmı bu nedenle ya fazlaca aman çocuğum diyor, ya da diğerle sosyalleşmekten çekiniyor.
Ha olur da fazla shhtt çocuğum! dersek "modern anne" tepkisi geliyor bu sefer de : "aaa özgür olsun çocuk, rahat bırakın çocuğu" gibi.
Bir çocuğun, ileride olacağı yetişkinin bir cüzü olduğu düşünülse, o çocuğa ve o yetişkine saygı duyulsa, kendi çocukluğumuza saygıyla ve sevgiyle eğilsek, sarılsak..
diğeriyle köprülerimizi onarabilsek daha güzel bir dünya armağan ederdik onlara :) dua niyetine!
Bu arada yeri gelmişken sıradaki kitap tanıtımı yazısı " Ben Böyle Doğmuşum" olsun :
Simone Frasca / Boyut yayınları
ve yakın gelecekte de "Farklı Ama Aynı"dan bahsedelim.
