Oliver

"Normal ol!"

Dedikçe iç ses, içeriden dışarıya doğru seslenerek tekrar akord oluyorum. 

"Normal mi?  Normali kim ne yapsın,  normal sıkıcıdır"

İlk defa ne zaman farklı hissettim,  ilk ne zaman yalnızken daha mutlu ve kocaman oldum,  ilk ne zaman deliliklerimden usanıp dostlarla çoğaldım bilmiyorum.  Ama hepsinden çok ilk ne zaman "normali" tanımladım merak ediyorum. 

Nasıl konumlandım,  nasıl konumlandırdım,  hangi kıstaslarla huni beğendim. 

Neyi anormal buldum,  neden anormal buldum? Hangi anormalden (!), neden korktum,  hangi anormale neden aşk duydum merak ediyorum. 

Bugün her bir arızamızın bir ismi yok elbette.  Arıza dediğimiz her bir insani hal ve oluşa tıbbi bir isim ararken terminolojide henüz var olmayan arazı neyle açıklayacağız?  Sadece insan olmak,  sadece az  olduğunu kabul etmek, aciz olduğunu bilmek,   sadece başkalarının yöntem ve üsluplarına saygı göstermek mümkün değil midir de,  literatürü aşındırıp başımızı kaşındırırız bilmem. 

Süslü sözlerimin süsleri dökülür buracıkta,  bilmediklerim eşikte birikir,  tökezlerim. 

Yunus'a bürünüp: "Yaratılanı severim,  yaradandan ötürü".

Tesbit edilmek,  isimlendirilip sınıflandırılmak istemem; usulca,  fark edilmeden farklı olmak isterim.  Testler, tespitler,  tanılar olmadan sevilmek isterim.  

Oliver olsam, Oliver kalmak isterim. 

Kendinden mutlu,  kendiyle mutlu ve çok.  

İzlandalı yazar ve çizer Birgitta Sif'in ilk kitabı olan Oliver, harika resimlemesi, yalın ve etkileyici hikayesiyle farklı ve yalnız bir çocuğun hikayesi. Hikayesinden memnun bir çocuğun yalnızlığından sıkılıp kendisi gibi farklı bir arkadaşla,  Olivia'yla buluştuğu kitap, iki kişilik harikulade bir gösteriyle son buluyor. 

Tek azdır,  iki çok,  üç fazla :)

Hiç değilse bazen...

Oliver

Yazan ve Resimleyen,  Birgitta Sif

Çeviren,  Aslı Motchane

Kır Çiçeği Yayınları

4+ ve Büyümeye dirençlilere!