Değirmenler Vadisi

Her şeyi insanların yerine yapan , kusursuz biçimde,  tek tuşla oldururken yaratıcıyı taklit etmeye cüret eden makineler hayal edin.  Teknolojinin çıldırdığı çağda,  hayal etmesi güç olmasa gerek. Biraz yardıma ihtiyacınız varsa Hollywood 'dan ilham alabilirsiniz.  Mesela Silüetler'le.  Ardından Her'le. Biraz iyimserlik için Wall-e,  distopya için I'm Legend.  Ya da distopyayı unutun, çok abarttım. Peşinen söylemeliyim ki yardımcı olmaktan fazlasını yapıp sizin yerinize hayal edecek tüm filmler.  Tek tuşla! Ne paradoks ama! Tuşsuz olanı da var.  Aldous Huxley'den o da..

Değirmenler Vadisi,  değirmenlerinden rüzgar akmayan,  hayal kuran son insanla birlikte nefesini de kaybeden ölü bir köy.

Her akşam, her şeyi en iyi yapan makinelerin, rüzgarın hesap edilemez etkisine dahi geçit vermeksizin hayal öğüttüğü canavar dişlerinden geriye kalan, kuru,  sessiz,  renksiz bir köy. 

Kimsenin nefes almadığı,  yaprağın bile belirlenen programın dışında kımıldayamadığı,  insanların sadece birer cansız dekor olduğu çelikten ve makine yağından bir köy. 

Siz böyle tasvir etmeme aldanmayın.  Portekizli yazar ve çizer, felsefeyle illüstrasyonu öylesine mükemmel bir işçilikle buluşturuyor ki Değirmenler Vadisi'nde. Vadinin küçük terzisi Anna ve uçamayan kuş, Bay-Kuş'un çevresinde zarif bir kurguyla yaşamın kendisine methiye düzüyor eser. 

Bay-Kuş'a diktiği uçuran elbiseye,  püf çiçeğinden dileklerle sihir katan Anna,  yeniden teşrif buyuran rüzgarın saçlarından hayaller topluyor. 

Uçan bir elbise de ancak rüzgarın saçlarıyla örülebilirdi diye mırıldanırken okur,  akıl havalanıyor. 

Rüzgar,  bütün dileklerin,  isteklerin unutulduğu köyün sokaklarını doldurduğunda makineler ardı ardına duruyor.  Dekorlar yer değiştiriyor ve renkler geri geliyor. 

Okurun dünyasında, dilekleri gerçekleştiren yaşam enerjisinin,  rüzgarın da bir sahibi var.  

Sahibine dönerek yüzünü,  ona öykünen insanın teknolojiyle kuşattığı dünyada kendi yarı tanrıları(!?) tarafından esir edilişini düşünürken buluyor kendini. Sonra derin bir iç çekerek bunları düşünmenin artık ne kadar sıradan olduğunu...

Değirmenler Vadisi bir başyapıt olarak anılmayı hak ediyor. 

Ve beş yaşındaki bir küçükle keyfi paylaşılabilse de, derin felsefi sorulara kapı açıyor. ;)

Değirmenler Vadisi

Yazan,  Noelia Blanco

Resimleyen,  Valeria Docampo

Abm Yayınevi

5+ (Yayınevinin önerisi 7+)

Ve büyümeye dirençlilere!