Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Anne Ben Kimim?
2 yaşını geceli çok olmamıştı, bir gün oğlumu aynanın içine girmeye çalışırken, hemen yanındaki duvardan bir geçit aramaya çalışırken buldum.
Bulduğumun ne olduğundan emin değildim elbet, "oglum, ne yapıyorsun." diye sordum merakla.
"Aynanın içinde bir tane daha benden var ya, onun yanına gitmek istiyorum" dedi.
Halleri oyle komikti ki gülmelerimi yutkunup onunla birlikte oynadım.
Aradan 3 kücük yıl geçti..dünya icin küçük, minnak oğlan için büyük..
Bu yıllarda en çok sevdiği oyunlar gölge oyunları, kuklalar, gizemli masallar, canavarlarla dolu olanlardı.
Yolda yürürken önüme düşen gölgemi yakalar, o yakalayınca ben kımıldayamam. Serbest bıraktığında yürümeyi ancak sürdürebilirim.
Bazen de camda, tabakta, demlikte veya aynadaki yansımama, kendi yansımasına sorar sen misin ben, ben miyim? Hangimiz gerçek?
Yansımamla konuşur, sesini değiştirip cevap verir sonra da yansımamdan aldığı izinle(!) türlü muzırlıklar için harekete geçer falan :)
Anne Ben Kimim, tam da bu sebeple çok yer etti onda. Öyle çok sevdi ve o kadar çok okuduk ki sayısını bilemiyorum.
Mini bir felsefe kitabı Anne Ben Kimim.
Yansımamda gördüğüm bu kız da kim? diye soruyor biteviye. Bir sanatçı mı, bir büyücü mü, bir bilim insanı mı yoksa bir fırıncı mı?
Uyum içinde bir ahenge sahip olan metinler ve resimlemeyle küçük kızın kafasının içinde, zengin hayal gücünün eşliğinde bir seyahate çıkarıyor kitap. Annesiyle geçirdiği tüm zamanda kendisini arayan, karşılaştığı görüntüsünü tanımlamaya çalışan tatlı bir küçük kız bu.
Tüm bu gerçeküstü resimlemeyle birlikte bu küçük felsefe seyahatinin sonunda anneden sadır olan o sözcükler beni düşündürüyor.. "Benim için sen herşeysin!"
Çocuklarımız kimliklerini ararken doğru cevap bizim için herşey olmaları mı olmalı?
Bizim onları nasıl tanımladığımız, ne oldukları ya da ne olabileceklerini belirleyen yegane kıstasmıdır?
Daha iyi bir son nasıl olurdu?
Bunlar da bizim için küçük felsefe noktaları olsun mu?
Anne Ben Kimim
Yazan, Marianne Valentine
Resimleyen, Philip Giordano
Mavibulut Yayıncılık
3+
Bulduğumun ne olduğundan emin değildim elbet, "oglum, ne yapıyorsun." diye sordum merakla.
"Aynanın içinde bir tane daha benden var ya, onun yanına gitmek istiyorum" dedi.
Halleri oyle komikti ki gülmelerimi yutkunup onunla birlikte oynadım.
Aradan 3 kücük yıl geçti..dünya icin küçük, minnak oğlan için büyük..
Bu yıllarda en çok sevdiği oyunlar gölge oyunları, kuklalar, gizemli masallar, canavarlarla dolu olanlardı.
Yolda yürürken önüme düşen gölgemi yakalar, o yakalayınca ben kımıldayamam. Serbest bıraktığında yürümeyi ancak sürdürebilirim.
Bazen de camda, tabakta, demlikte veya aynadaki yansımama, kendi yansımasına sorar sen misin ben, ben miyim? Hangimiz gerçek?
Yansımamla konuşur, sesini değiştirip cevap verir sonra da yansımamdan aldığı izinle(!) türlü muzırlıklar için harekete geçer falan :)
Anne Ben Kimim, tam da bu sebeple çok yer etti onda. Öyle çok sevdi ve o kadar çok okuduk ki sayısını bilemiyorum.
Mini bir felsefe kitabı Anne Ben Kimim.
Yansımamda gördüğüm bu kız da kim? diye soruyor biteviye. Bir sanatçı mı, bir büyücü mü, bir bilim insanı mı yoksa bir fırıncı mı?
Uyum içinde bir ahenge sahip olan metinler ve resimlemeyle küçük kızın kafasının içinde, zengin hayal gücünün eşliğinde bir seyahate çıkarıyor kitap. Annesiyle geçirdiği tüm zamanda kendisini arayan, karşılaştığı görüntüsünü tanımlamaya çalışan tatlı bir küçük kız bu.
Tüm bu gerçeküstü resimlemeyle birlikte bu küçük felsefe seyahatinin sonunda anneden sadır olan o sözcükler beni düşündürüyor.. "Benim için sen herşeysin!"
Çocuklarımız kimliklerini ararken doğru cevap bizim için herşey olmaları mı olmalı?
Bizim onları nasıl tanımladığımız, ne oldukları ya da ne olabileceklerini belirleyen yegane kıstasmıdır?
Daha iyi bir son nasıl olurdu?
Bunlar da bizim için küçük felsefe noktaları olsun mu?
Anne Ben Kimim
Yazan, Marianne Valentine
Resimleyen, Philip Giordano
Mavibulut Yayıncılık
3+
Bir Zamanlar Bir Göl Varmıs
Boyut Yayınları Giunti Masal Kütüphanesi serisinden "Bir Zamanlar Bir Göl Varmış"ı çok sevdik. İtalyan yazar ve illüstratör Gloria Francella'nın resimlemesi, ustalıklı kurgusu ve sade diliyle çok hoş bir masal.
Iyiliğin ve kötülüğün katışıksız olmadığı, güzelliğin bazen sadece birazcık sevgi ve daha dikkatli bir göz gerektirdiğini anlatan masal "ikinci şans"ların önemine dair bir güzelleme aynı zamanda.
Agaçların ve çiçeklerin ortasındaki masmavi gölde yaşayan, büyük, kötü kalpli ve çirkin canavar, aslında dost edinilmesi güç olan kocaman, kırgın bir kalpten başkası değil.
Kırgın kalbi onarıldığında, nazikçe, hoş sözlerle muamele edildiğinde ve olduğu gibi kabul edildiğinde parlak tüyleri ayışığında parıldayan iyi kalpli bir canavara dönüşüyor.
Yeryüzünde dili sevgi olmayan hiçbir canlı olmadığını hatırlatıyor masal bize!
Telafi şansı olduğunu da.. Minik oğlum hata yaptığında kötü bir çocuga dönüştüğünü düşünüp kederle bir köşede ağladığında ona hatırlattığım şey, insanların değil eylemlerin kötü olduğu. İşte tam da bunun masalı bu! Anlamanın, dinlemenin, affetmenin, orta yolu bulmanın..
Herşeyin göründüğü gibi olmadığı dünyada, sevgiyle ışıldayıp, sevgiyle kirinden pasından arınan canavarlarız bazen. Anlaşılmayı, kabul edilmeyi, dinlenmeyi bekleyen.
Trafikte canavar, iş yerinde canavar, evlerinde canavar. Ya biz bir canavarken biri, ayışığında parlayan suretimize iltifat etse, kabul etse derdimizi, ucundan tutsa?
Sevgi dili ne güzel şey! Bir söz, bir dünya değiştirir!
"Bir zamanlar, ağaçların ve çiçeklerin ortasında masmavi bir göl varmış, suları temiz ve berrakmış ve hergün küçük ve iyi kalpli canavar, gölde mutlu mutlu oynarmış..."
Bir Zamanlar Bir Göl Varmış
Gloria Francella
Giunti Kids / Boyut Yayın Grubu
3+
Iyiliğin ve kötülüğün katışıksız olmadığı, güzelliğin bazen sadece birazcık sevgi ve daha dikkatli bir göz gerektirdiğini anlatan masal "ikinci şans"ların önemine dair bir güzelleme aynı zamanda.
Agaçların ve çiçeklerin ortasındaki masmavi gölde yaşayan, büyük, kötü kalpli ve çirkin canavar, aslında dost edinilmesi güç olan kocaman, kırgın bir kalpten başkası değil.
Kırgın kalbi onarıldığında, nazikçe, hoş sözlerle muamele edildiğinde ve olduğu gibi kabul edildiğinde parlak tüyleri ayışığında parıldayan iyi kalpli bir canavara dönüşüyor.
Yeryüzünde dili sevgi olmayan hiçbir canlı olmadığını hatırlatıyor masal bize!
Telafi şansı olduğunu da.. Minik oğlum hata yaptığında kötü bir çocuga dönüştüğünü düşünüp kederle bir köşede ağladığında ona hatırlattığım şey, insanların değil eylemlerin kötü olduğu. İşte tam da bunun masalı bu! Anlamanın, dinlemenin, affetmenin, orta yolu bulmanın..
Herşeyin göründüğü gibi olmadığı dünyada, sevgiyle ışıldayıp, sevgiyle kirinden pasından arınan canavarlarız bazen. Anlaşılmayı, kabul edilmeyi, dinlenmeyi bekleyen.
Trafikte canavar, iş yerinde canavar, evlerinde canavar. Ya biz bir canavarken biri, ayışığında parlayan suretimize iltifat etse, kabul etse derdimizi, ucundan tutsa?
Sevgi dili ne güzel şey! Bir söz, bir dünya değiştirir!
“Güzel gören güzel düşünür. Güzel düşünen, hayatından lezzet alır.”
..."Bir zamanlar, ağaçların ve çiçeklerin ortasında masmavi bir göl varmış, suları temiz ve berrakmış ve hergün küçük ve iyi kalpli canavar, gölde mutlu mutlu oynarmış..."
Bir Zamanlar Bir Göl Varmış
Gloria Francella
Giunti Kids / Boyut Yayın Grubu
3+
Yuksek Tansiyonlu Cınar Agacı
Yüksek tansiyonlu babası İbo'nun kucağında yaşlı çınarın kesildiği haberini alınca, babasının kalp atışlarına dikkat kesildi küçük Ayşe.. Çünkü devasa olmakta ve hareketsizlikte öylesine benzer olmalarından sebep, birgün çınarın başına birşey gelirse babasının başına da aynı şeyin geleceğine inanmıştı.
Baba Ibo'nun sürekli açık ağzında yuva yapan uyanık kuş 'İsmayil',mantar catılı, balık pencereli evlerle, suyun içinde masalsı bir küçük köyde geçiyor masal.
Ibo'nun geniş vucudu nasıl kocaman bir oyun alanıysa, çınar ağacının kovuğu da onlar için aynı!
Tüm köy çınar ağacının vücudunda var olan yaşamı paylaşırken köyün imamı bile çınarın tepesinden çağırıyor namaza! :)
... o ana dek!
Peki koskoca çınar kesilip gittiğine göre şimdi ne olacak?
Yine sihirli hayal gücü, incelikli ve harikulade resimlemesiyle bir Behiç Ak eseri, "Yüksek Tansiyonlu Çınar Ağacı".
Ancak minik okurun ve dahî sözcükler üzerinde fazlaca hassas annesinin bazı itirazları var.
Mesela o çocuk, berikine "Salak!" ya da "Şapşal!" diye bağıracağına, "şaşkın!" ya da "akıllım!" deyiverseydi ya! Hem daha az kırıcı olurdu hem de daha nazik.. Öyle değil mi ya?
Çınar ağacının ve küçük kızın babasının bağlı olduğu o aynı kökten serpilen bu masalda en dokunaklı olanı yetişkinlerden hiçbirinin bir ağacın nasıl yetiştirileceğini bilemedikleri kısım belki de.
Var etmekten çok yok etmeyi, tabiatı tüketmeyi, üretmek yerine, biteviye harcamayı tercih ettiğimiz viranemizde ; bir ağacın mimarlar tarafından yapılmadığını, nasıl emek ve sabır gerektirdiğini hatırlamak ve hatırlatmak ne kadar da değerli!
Tabiatla bağları incelmiş yeni nesillerin ebeveynleri olarak bu masal onlardan çok bize mi sesleniyor ne?
Yüksek Tansiyonlu Çınar Ağacı
Yazan ve resimleyen: Behiç Ak
Günışığı Kitaplığı
5+
Baba Ibo'nun sürekli açık ağzında yuva yapan uyanık kuş 'İsmayil',mantar catılı, balık pencereli evlerle, suyun içinde masalsı bir küçük köyde geçiyor masal.
Ibo'nun geniş vucudu nasıl kocaman bir oyun alanıysa, çınar ağacının kovuğu da onlar için aynı!
Tüm köy çınar ağacının vücudunda var olan yaşamı paylaşırken köyün imamı bile çınarın tepesinden çağırıyor namaza! :)
... o ana dek!
Peki koskoca çınar kesilip gittiğine göre şimdi ne olacak?
Yine sihirli hayal gücü, incelikli ve harikulade resimlemesiyle bir Behiç Ak eseri, "Yüksek Tansiyonlu Çınar Ağacı".
Ancak minik okurun ve dahî sözcükler üzerinde fazlaca hassas annesinin bazı itirazları var.
Mesela o çocuk, berikine "Salak!" ya da "Şapşal!" diye bağıracağına, "şaşkın!" ya da "akıllım!" deyiverseydi ya! Hem daha az kırıcı olurdu hem de daha nazik.. Öyle değil mi ya?
Çınar ağacının ve küçük kızın babasının bağlı olduğu o aynı kökten serpilen bu masalda en dokunaklı olanı yetişkinlerden hiçbirinin bir ağacın nasıl yetiştirileceğini bilemedikleri kısım belki de.
Var etmekten çok yok etmeyi, tabiatı tüketmeyi, üretmek yerine, biteviye harcamayı tercih ettiğimiz viranemizde ; bir ağacın mimarlar tarafından yapılmadığını, nasıl emek ve sabır gerektirdiğini hatırlamak ve hatırlatmak ne kadar da değerli!
Tabiatla bağları incelmiş yeni nesillerin ebeveynleri olarak bu masal onlardan çok bize mi sesleniyor ne?
Yüksek Tansiyonlu Çınar Ağacı
Yazan ve resimleyen: Behiç Ak
Günışığı Kitaplığı
5+
