ogretmenler gunu etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
ogretmenler gunu etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
ogretmenler gunu etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
ogretmenler gunu etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Öğretmenler Günü Kutlu Olsun
Ailede birden fazla öğretmen olunca her yıl bugün, bir bayram sabahına uyanır gibi hissediyorum. Erkenden ariyorum babamı, bazen de toplaşıp görmeye gidiyoruz ama bu yıl memlekete taşındıklarından bayramlar buruk ve sessiz artık..
Sonra.. ablamı arıyorum, facebook icad oldu olalı arkadaşlarımı telefonla tebrik etmektense burada tasarrufta bulunmak kolay geliyor :) suçluyum, hükmü neyse kabulüm.
Ama bu sabah farklı uyandım. Önce annemi hatırladım, sonra ablamı..anne yarısı oldu ablam bana bir ömür. İlk öğretmenlerim onlar oldu. Annem ve babamla konustum, memleket kokusu aldım. Annem saşırdı ve gülmeye başladı sonra da yanındaki babama calım atarak " ilk öğretmeniniz anneniz elbette! " dedi. Karşılıklı tebrikler falan.. babamın arkadan sesi geliyor, gülerek birşeyler söylüyor. Rol çaldık resmen :)
Cocukluğumun cok büyük kısmı öğretmenliğin başka mesleklerden nasıl farklı olduğunu, nasıl da meslekten fazlası olduğunu müşahede ederek geçti.
Babam idealist bir egitimciydi, idareciydi ve hafta sonları bile okulda olurdu. Sabahları bazen kilometrelerce yol yürür okula ziyaretine giderdim. Boş koridorda tekerlekli, şu dönen koltuklara biner, öğretmen çocuklarıyla birbirimizi kaygan kalebodur üzerinde tura çıkarırdık.
Sonraları öğretmenim olacak amca ve teyzelerle o günlerde tanışmıştım.
Babamın masasına oturur, daktilosunda yazma denemeleri yapar, kalemine mürekkep dolduruşunu, ağır ağır ve titizlikle birşeyler kaleme alışını seyrederdim.
Masasının üzerinde isminin yazılı olduğu o şeyi oyunlarıma alet eder, kendime ögretmen rolü biçerek eglenirdim.
Annem her sabah ve her aksam çamaşır yıkar, babamın kar gibi mendilleri, gömlekleri, pantolonları her daim ütülü ve muntazam dolabına asılı olurdu.
O gömlekleri ütülemek oyle her babayiğitin harcı degildi. Hele pantolonlar! Bu göreve terfi edecek donanıma erismem yıllarımı aldı :)
Babam emekli olduktan sonra bile çalıştı uzun yıllar, ömrünü geçirdiği yoldan başkası ona yabancıydı. Ne zaman ki sağlığı elvermedi hayat onu emekli etti. En büyük keyfi kitapları ve sohbet edeceği dostları şimdi..
Bir öğretmeni öğretmekten alıkoymak, gayesini, varlığını unutturmak en büyük ezadır gibi geliyor bana..
Hani varsa öğretmen dostlarinız, aile büyükleriniz..dinleyin onları.. tekrar tekrar anlatsalar da dinleyin..bildiğinizi sandıklarınızdan fazlası gizli onlarda.. çok fazlası!
Iyi ki varsinız vesselam. Öğretmenler gününüz kutlu olsun 💓💓💓💓
Sonra.. ablamı arıyorum, facebook icad oldu olalı arkadaşlarımı telefonla tebrik etmektense burada tasarrufta bulunmak kolay geliyor :) suçluyum, hükmü neyse kabulüm.
Ama bu sabah farklı uyandım. Önce annemi hatırladım, sonra ablamı..anne yarısı oldu ablam bana bir ömür. İlk öğretmenlerim onlar oldu. Annem ve babamla konustum, memleket kokusu aldım. Annem saşırdı ve gülmeye başladı sonra da yanındaki babama calım atarak " ilk öğretmeniniz anneniz elbette! " dedi. Karşılıklı tebrikler falan.. babamın arkadan sesi geliyor, gülerek birşeyler söylüyor. Rol çaldık resmen :)
Cocukluğumun cok büyük kısmı öğretmenliğin başka mesleklerden nasıl farklı olduğunu, nasıl da meslekten fazlası olduğunu müşahede ederek geçti.
Babam idealist bir egitimciydi, idareciydi ve hafta sonları bile okulda olurdu. Sabahları bazen kilometrelerce yol yürür okula ziyaretine giderdim. Boş koridorda tekerlekli, şu dönen koltuklara biner, öğretmen çocuklarıyla birbirimizi kaygan kalebodur üzerinde tura çıkarırdık.
Sonraları öğretmenim olacak amca ve teyzelerle o günlerde tanışmıştım.
Babamın masasına oturur, daktilosunda yazma denemeleri yapar, kalemine mürekkep dolduruşunu, ağır ağır ve titizlikle birşeyler kaleme alışını seyrederdim.
Masasının üzerinde isminin yazılı olduğu o şeyi oyunlarıma alet eder, kendime ögretmen rolü biçerek eglenirdim.
Annem her sabah ve her aksam çamaşır yıkar, babamın kar gibi mendilleri, gömlekleri, pantolonları her daim ütülü ve muntazam dolabına asılı olurdu.
O gömlekleri ütülemek oyle her babayiğitin harcı degildi. Hele pantolonlar! Bu göreve terfi edecek donanıma erismem yıllarımı aldı :)
Babam emekli olduktan sonra bile çalıştı uzun yıllar, ömrünü geçirdiği yoldan başkası ona yabancıydı. Ne zaman ki sağlığı elvermedi hayat onu emekli etti. En büyük keyfi kitapları ve sohbet edeceği dostları şimdi..
Bir öğretmeni öğretmekten alıkoymak, gayesini, varlığını unutturmak en büyük ezadır gibi geliyor bana..
Hani varsa öğretmen dostlarinız, aile büyükleriniz..dinleyin onları.. tekrar tekrar anlatsalar da dinleyin..bildiğinizi sandıklarınızdan fazlası gizli onlarda.. çok fazlası!
Iyi ki varsinız vesselam. Öğretmenler gününüz kutlu olsun 💓💓💓💓
Öğretmenler Günü Müsabakaları!
Öğretmenler Günü'nde hediye yasağı konulmalı okullarda! Ya da bir limit belirlenerek, velileri birbirlerini zorlayacak, çocuklarının öğretmenleri nazarındaki prestijlerini yarıştıracak eylemlerden uzaklaştırmak gerek. Boyle olmaz, buna hakkı olmamalı kimsenin!
Merak ettiyseniz söyleyeyim öğretmenlere bir gıcığım yok, aksine en güzel hediyeleri hak ediyor onlar. Öğretmen çocuğu, ögretmen kardeşi ve kısa dönem de olsa öğretmenlik tecrübesi yaşamış bir anneyim.
Ancak öğretmenlik yaparken de çocuklarımı hediye düşüncesinden caydırmak için elimden geleni yaptım. Evlerine gidip ailelerine "falanca öğretmene bunu almış, biz de alalım" demelerinden korktum. Ögretmen gözündeki değerlerini ya da değersizliklerini ebeveynlerinin cüzdanına bağlamalarını istemedim. Aksine ben minik hediyeler verdigim oyunlarla anlattım anlatacaklarimı, birlikte oynadık.
Modern dünyanın deger ölcüm aracı olan paranın bu yüzünü bu kadar erken ve acımasızca yaşasınlar, ailelerine de yaşatsınlar istemedim.
Yan sınıftaki öğretmenin aldığı bir hediyenin de beni etkilemesine izin vermedim. O guzel mi güzel yavrular ille de gönüllerinden geldigi icin resimler yaptilar. Kenarlarina etiketler, kalpler, gülücükler yapıştırdıkları degerli armaganlar hediye ettiler ders aralarında. Arada cok sıkılan olunca yanıma oturmasına izin veriyordum, öğretmen masasına minik notlar, sürprizler bıraktılar. Bir gün bir tanesi yanima gelip : Hocam teşekkür ederim, sizin sayenizde(!) başardım ve babam soz verdigi tableti aldı bana! dedi.. ödül ceza faslina girmeyecegim ancak o ögrenci o gün çok mutluydu ve bu ödüller benim için fazlasıyla iyiydi.
Öğretmenler, islerinin karşılığını her gün, her dakika alıyorlar ve çok ama çok zor işleri.Pahalı hediyelerle sırtlarina başka bir yuk yüklemek neden hem?
Bana bunları yazdiran bir Suriyeli öğrencinin de bulunduğu oglumun anaokulu sınıfının bugünkü can sıkıcı hediye yarışıydı. Onlara tesir etmedi sözlerim. Cocuklar yapsinlar hediyelerini dedim..dilerlerse dedim..olmadı. Birilerinin de katılamayıp mahsun ve mahcup olacağinı bile bile, güya alicenaplık gosterip onların payını da yuklenerek (?) aldılar hediyelerini. Bu çark dönmeye devam etsin mi?
Merak ettiyseniz söyleyeyim öğretmenlere bir gıcığım yok, aksine en güzel hediyeleri hak ediyor onlar. Öğretmen çocuğu, ögretmen kardeşi ve kısa dönem de olsa öğretmenlik tecrübesi yaşamış bir anneyim.
Ancak öğretmenlik yaparken de çocuklarımı hediye düşüncesinden caydırmak için elimden geleni yaptım. Evlerine gidip ailelerine "falanca öğretmene bunu almış, biz de alalım" demelerinden korktum. Ögretmen gözündeki değerlerini ya da değersizliklerini ebeveynlerinin cüzdanına bağlamalarını istemedim. Aksine ben minik hediyeler verdigim oyunlarla anlattım anlatacaklarimı, birlikte oynadık.
Modern dünyanın deger ölcüm aracı olan paranın bu yüzünü bu kadar erken ve acımasızca yaşasınlar, ailelerine de yaşatsınlar istemedim.
Yan sınıftaki öğretmenin aldığı bir hediyenin de beni etkilemesine izin vermedim. O guzel mi güzel yavrular ille de gönüllerinden geldigi icin resimler yaptilar. Kenarlarina etiketler, kalpler, gülücükler yapıştırdıkları degerli armaganlar hediye ettiler ders aralarında. Arada cok sıkılan olunca yanıma oturmasına izin veriyordum, öğretmen masasına minik notlar, sürprizler bıraktılar. Bir gün bir tanesi yanima gelip : Hocam teşekkür ederim, sizin sayenizde(!) başardım ve babam soz verdigi tableti aldı bana! dedi.. ödül ceza faslina girmeyecegim ancak o ögrenci o gün çok mutluydu ve bu ödüller benim için fazlasıyla iyiydi.
Öğretmenler, islerinin karşılığını her gün, her dakika alıyorlar ve çok ama çok zor işleri.Pahalı hediyelerle sırtlarina başka bir yuk yüklemek neden hem?
Bana bunları yazdiran bir Suriyeli öğrencinin de bulunduğu oglumun anaokulu sınıfının bugünkü can sıkıcı hediye yarışıydı. Onlara tesir etmedi sözlerim. Cocuklar yapsinlar hediyelerini dedim..dilerlerse dedim..olmadı. Birilerinin de katılamayıp mahsun ve mahcup olacağinı bile bile, güya alicenaplık gosterip onların payını da yuklenerek (?) aldılar hediyelerini. Bu çark dönmeye devam etsin mi?
