Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!
Evimizin Bayramlıkları 2016
Bu yıl hastalıklarla ve türlü çeşit başka meşgaleyle girdim Ramazan'a. Sizlerle paylaşmayı çok arzu ettiğim bu tasarımları tamamlamak ve...
Popüler
Çocuklarla Oyun İçin 28 Uyak Kartı!
Uyak Kartı, Kafiye Kartı, Rhyming Cards..Ne isterseniz öyle ;) Son günlerde aklımda oğlumla oynayabileceğimiz keyifli oyunlar için, takip ettiğim sitelerden çıktı almak vardı.
Ancak çıktısını almak için bakındığımda kafiye kartları bulamadım ve şaşırdım. Bizde nedense çocukların rakamları öğrenmesi, hesap yapması gibi şeyler dil gelişiminden daha çok önemseniyor gibi. Zaten hali hazırda okuma oranı ve günlük kelime kullanımı olarak en alt seviyelerdeyken bunun önenmsenmiyor olmasına şaşırmamalı.
Oysa ki resim yapmak, etkili hitabet, yazmak, sanatın herhangi bir dalında bir eser ortaya koymak iletişim sanatında çok kıymetli bir yerde. Bir insan kendini ifade edeceği araçlardan mahrum bırakılmamalı.
Yabancı kaynaklarda tahmin edeceğiniz üzere bolca' rhyming card' var. Ücretsiz bir sürü kaynak.
Ancak Türkçe kaynak çok sınırlıydı.Çok kıskandım tabii bu durumu.. :) Bulduğum bir kutu oyununun da baskısının tükenmek üzere olduğunu görünce kolları sıvadım. (Aman biri tam da şimdi yahu şurada vardı bunun yapılmışı demesin, düşüp bayılırım :)
Oğlumla keyifli ve faydalı zaman geçirmenin bir parçası olacak bu aile boyu eğlence için öncelikle basit ve kafiyeli kelimeler düşündüm. Tabii her kart için olabildiğince somut ve anlaşılabilir kelimeler gerektiği gibi kafiyelendiği kelime de somut olmalıydı. Serde tezcanlılık da varken böyle kelimeler bulmak pek zormuş azizim :D
Böylece olası eksik ve kusurlar için bahanelerimi de sıraladıktan sonraaa gelelim oyuna!
Her karttaki sözcüğün kafiyelisi bir başka kartta var. Kafiyeleri bilmeleri için sözcüklerin yazılı olması gerekmiyor elbette yani okul öncesi çocukları için de gayet münasip bir oyun. Öncelikle sözcüklerle resimleri ilişkilendirmek için kartlarda neler olduğu birlikte okunup kafiye hakkında kısa bir bilgi verilebilir.
Bu birbiriyle ahenk içindeki sözcükleri bulmaya gelince..Bu kısım çocuğunuzun mizacına ve sizin hayal gücünüze kalmış ;)
Dosyayı indirmek için aşağıdaki resmi ya da burayı tıklayın.
Ancak çıktısını almak için bakındığımda kafiye kartları bulamadım ve şaşırdım. Bizde nedense çocukların rakamları öğrenmesi, hesap yapması gibi şeyler dil gelişiminden daha çok önemseniyor gibi. Zaten hali hazırda okuma oranı ve günlük kelime kullanımı olarak en alt seviyelerdeyken bunun önenmsenmiyor olmasına şaşırmamalı.
Oysa ki resim yapmak, etkili hitabet, yazmak, sanatın herhangi bir dalında bir eser ortaya koymak iletişim sanatında çok kıymetli bir yerde. Bir insan kendini ifade edeceği araçlardan mahrum bırakılmamalı.
Yabancı kaynaklarda tahmin edeceğiniz üzere bolca' rhyming card' var. Ücretsiz bir sürü kaynak.
Ancak Türkçe kaynak çok sınırlıydı.Çok kıskandım tabii bu durumu.. :) Bulduğum bir kutu oyununun da baskısının tükenmek üzere olduğunu görünce kolları sıvadım. (Aman biri tam da şimdi yahu şurada vardı bunun yapılmışı demesin, düşüp bayılırım :)
Oğlumla keyifli ve faydalı zaman geçirmenin bir parçası olacak bu aile boyu eğlence için öncelikle basit ve kafiyeli kelimeler düşündüm. Tabii her kart için olabildiğince somut ve anlaşılabilir kelimeler gerektiği gibi kafiyelendiği kelime de somut olmalıydı. Serde tezcanlılık da varken böyle kelimeler bulmak pek zormuş azizim :D
Böylece olası eksik ve kusurlar için bahanelerimi de sıraladıktan sonraaa gelelim oyuna!
Her karttaki sözcüğün kafiyelisi bir başka kartta var. Kafiyeleri bilmeleri için sözcüklerin yazılı olması gerekmiyor elbette yani okul öncesi çocukları için de gayet münasip bir oyun. Öncelikle sözcüklerle resimleri ilişkilendirmek için kartlarda neler olduğu birlikte okunup kafiye hakkında kısa bir bilgi verilebilir.
Bu birbiriyle ahenk içindeki sözcükleri bulmaya gelince..Bu kısım çocuğunuzun mizacına ve sizin hayal gücünüze kalmış ;)
Dosyayı indirmek için aşağıdaki resmi ya da burayı tıklayın.
Yalayip Yutmak Için Hikayeler
Yine bir kütüphane ganimetinden bahsetmek için yazıyorum. Her akşam yeni bir kısa hikayesini seçip okuduğumuz 'Yalayıp Yutmak İçin Hikayeler', Kaknüs yayınlarından çıkmış. Çok sayıda farklı yazar tarafından kaleme alınmış bu hikayeler, enfes resimlemesiyle öyle iştah açıcı ki son kütüphane ziyaretimizden beri kitaplığımızın tüm diğer kitaplarının pabucu damda ^_^ bizden söylemesi!
Ancak hemen bir uyarıda bulunayım ki fazlaca korunaklı yetiştirdiğimiz çocuklarımız için sakıncalı(!?) olabilecek öyküleri de var.. Françoise Le Gloahec'in yazdığı 'Mucizelere İnanır mısınız?'da olduğu gibi. Hikayenin kahramanı Emir babası işsiz kaldığı ve kirasını ödeyemediği için sokakta kalmıştır. Üstelik annesi de ortalıklarda yoktur. Ardından bir miktar da sihirle bazı mucizeler gelişir..veee mutlu son :)
Yazar Marc Van Laere'nin 'Artık Dev Olmak İstemeyen Dev' hikayesi ise kabul görmek ve arkadaş edinmek için yine biraz sihirle kendinden vazgeçen..normal boyutlara dönen bir devden bahsediyor. Mesajdaki güzellik korkutucu olmamaya çalışmak olabilirdi. Ancak maalesef önerme, devin tamamen başka birşeye olağan dışı bir biçimde dönüşmesi olunca mesaj çok sıkıntılı bir hal almış. Yani bu öyküyü okurken çaktırmadan değiştirmenizi öneriyoruz. Mesela masalın sonunda çocuklar onun Dev olarak daha sevimli olduğuna karar verebilir..ondan degişmemesini isteyip, onu öylece sevdiklerini söyleyebilirler.
Önyargı ve korkularımızın anlamsız olabileceği vurgulanabilir. Cesarete ve dost canlısı olmaya dair sinsi imalar yapılabilir.
E yazar da kusurumuza bakmasın, anneyiz biz boru diil! :D
Eleştirilerimiz müstesna ..okuyun, minik okurun elbet var bir bildiği ! Zira yalayıp yuttu hikayelerin hepsini! ;)
Ancak hemen bir uyarıda bulunayım ki fazlaca korunaklı yetiştirdiğimiz çocuklarımız için sakıncalı(!?) olabilecek öyküleri de var.. Françoise Le Gloahec'in yazdığı 'Mucizelere İnanır mısınız?'da olduğu gibi. Hikayenin kahramanı Emir babası işsiz kaldığı ve kirasını ödeyemediği için sokakta kalmıştır. Üstelik annesi de ortalıklarda yoktur. Ardından bir miktar da sihirle bazı mucizeler gelişir..veee mutlu son :)
Yazar Marc Van Laere'nin 'Artık Dev Olmak İstemeyen Dev' hikayesi ise kabul görmek ve arkadaş edinmek için yine biraz sihirle kendinden vazgeçen..normal boyutlara dönen bir devden bahsediyor. Mesajdaki güzellik korkutucu olmamaya çalışmak olabilirdi. Ancak maalesef önerme, devin tamamen başka birşeye olağan dışı bir biçimde dönüşmesi olunca mesaj çok sıkıntılı bir hal almış. Yani bu öyküyü okurken çaktırmadan değiştirmenizi öneriyoruz. Mesela masalın sonunda çocuklar onun Dev olarak daha sevimli olduğuna karar verebilir..ondan degişmemesini isteyip, onu öylece sevdiklerini söyleyebilirler.
Önyargı ve korkularımızın anlamsız olabileceği vurgulanabilir. Cesarete ve dost canlısı olmaya dair sinsi imalar yapılabilir.
E yazar da kusurumuza bakmasın, anneyiz biz boru diil! :D
Eleştirilerimiz müstesna ..okuyun, minik okurun elbet var bir bildiği ! Zira yalayıp yuttu hikayelerin hepsini! ;)
 |
| Yastık, @1elmanin2yarisi / instagram |
5 Güne 5 Masal
Oğlum dünyaya geldikten sonra ve az öncesinde de en çok okuduğum ikinci tür, çocuk gelişimi ve psikolojisi kitaplarıydı. -Bir gaflet eseri olarak hamileyken hıçkırıklarla okuduğum Joe Sacco çizgi romanlarını saymazsak-
Ancak ne zaman ki minnak oğlum büyüyüp serpilip kitaplığıma tırmanır, haşin bir biçimde kitap sevgisini (!) gösterir oldu..işte o zaman çocuk kitapları devrini resmen açmış olduk.
Bebekliğinde var olan kumaş kitaplar yerini önce kalın sayfalılara, ardından hızla kuşe kağıt, saman kağıt, az resimli, çok resimli, az metinli, çok metinli kitaplara bıraktı.
Bir süre sonra ailenin gider kalemlerinden birine dönüşen ve oldukça şişen hesaptan ötürü eve yetişkin kitabı girmez oldu, aile boyu çocuk kitabı okumanın tadını çıkardık. Ağaç dallarından masal toplamayı hayal eden oğula yetişemiyorduk zira:)
Uydurulan, çizilen, sonu getirilen, başı montajlanan yüzlerce kırık dökük masalla dolu bir atölyeye döndü evimiz.
Her masala yedek parça, aksesuar bulunan karmakarışık ve rengarenk bir atölyeye..
Neyse ki kütüphanede on dakikadan fazla zaman geçirecek kadar olduk da 'kütüphane üyeliği'ne terfi edebildik.
Her ayın aynı haftasında ziyaret ettiğimiz kütüphaneden kıymetlimissss, ganimetlerimizle dönmek pek eğlenceli!
Sonrasında parklara, kaldırımlara sermek masalları..kuş seslerine, çocuk çığlıklarına karışmak..
İstanbul'da yazmadığım, zahirden tanıyamadığım ya da deneyimleyemediğim onlarca kütüphane var.
Ancak yine de uzun araştırmalar sonucu bir kütüphaneler seçkisi oluşturmuştum. İlgilileri için o yazı burada.
Geçenlerde bir takipçimiz kütüphanemizdeki kitaplardan birine talip oldu. (Takipçimiz oyle çok da değilken bir hayli şaşırdım tabii ben) Baskısını bulamamaktan yakınmış. Öyle ki ' Ne isterseniz vereyim, ne olur o kitabı oğlum için gönderin' diye yazmış.
Başka bir seferinde de diğer bir takipçi tüm bu kitapları nasıl edindiğimizi sorup, çocuk kitaplarının ne kadar pahalı olduğundan yakınmış.
Hiç 'önceliklerimiz, fedakarlıklarımız..' türünden açıklamalar yapmayacağım. Çünkü evet, kitap çocuğa da yetişkine de hep pahalı oldu zaten . Peki bu bize engel oldu mu? Mesele orada.. bir kere bahane olma hakkını kazandıysa onu oradan etmek zor.
Merak eden tüm Nöbetçi blog okurlarına yegane tavsiyem varsın çocuklarınız mini minnacık olsun. Şu kataloğa bir göz atın.
Muhakkak yakınlarınızda çocuk kitapları barındıran bir kütüphane vardır. Fiziki şartlar yetersizse lakin gidebiliyorsanız harika! Kalın sayfalı, karton kitaplar seçerek onun serüveni için ilk adımı siz atabilirsiniz.
Kitap sevgisi kazandırmakta erken adımlar gerçekten çok değerli..
Gelelim bizim kütüphane kazanımlarımıza..
Onlarla siz de tanışın diye sizler için ganimetlerimizden birkaçından bahsetmek istedim ;)
1. Tilki Avı : Burada da kısaca bahsettiğim İsveçli yazar Sven Nordqvis'in yazıp resimlediği Tilki Avı oğlumun ilk kütüphane gezisi tercihiydi. İlk anda ismi ürkütücü geldi, tam itiraz edecektim ki.. -Anne ama invenşıns amcaaa! diyerek geri püskürttü beni.İllüstrasyonlara dikkat kesilince gördüm ki Pettson's İnventions isimli çok keyifli tablet uygulamamızın karakterleri kitapta!
Tablet uygulaması (Zihni Sinir icatlar yaptıran bir uygulama) ve Sven Nordqvis'in Tilki Avı kitabını şiddetle tavsiye ederim. Çok eğleneceksiniz.
4+ diyebiliriz ancak rahatlıkla 10 yaşa kadar okunabilir. Metinler yeterince uzun, kurgu yeterince karmaşık ve çekici, illüstrasyonlar bir harika ve hikayenin mesajlarında bir sıkıntı yok. Çiftçi Pettson tam bir hayvansever ve gerçekten parlak fikirleri var ;)
 |
| Yuksek Tansiyonlu Çınar Ağacı da bir başka yazının konusu olsun ;) |
2. Dünyanın En Büyük Çiçeği : José Saramago, Nobel ödüllü Portekizli yazarın çok sayıda Çocuk kitabından ilk okuduğumuz eseri. Her zamanki gibi oğlumun bolca itirazı, sorusu ve müdahalesiyle okuduğumuz kitap yazarın minik okuruyla muzırca satır arası sohbeti de eklenince bitmiyor adeta :) Enteresan üslubu ve nefis hikayesiyle illa ki okumanızı arzu ettiğim bir kitap. İllüstrasyonlara gelince.. öylesine sıradışı ve güzel ki yazarin anlatmadıklarına dair de derin anlamları çağırıyor.
Sabırlı bir başlangıçla yazarın minnakla sohbetini beklerseniz harika hikayesi de hemen arkasından geliyor :)
4+ , ancak çok okumayan çocuklar için iyi bir deneme olmayabilir. Eğer cabuk sıkılıp, tekrar ilgisini toplayamayan bir çocuk söz konusuysa kitaba da çocuğun ilgisine de yazık etmemeli ;)
Son olarak hani bazı yaşlı ve görmüş geçirmiş insanlar minik bir çocuk bulduklarında muzırca selam verip sorular sorarlar ya? Ardından da illa ki nasihat dolu bir hikayeleri vardır. Ve nasılsa nasihat içeren hikayeleri bizimkilerin aksine hiç can sıkmaz. İşte Saramago'da biraz o hamurdan biraz da Nobel ödüllü edebiyatçı kafasından var :))) Nasihat mı? Ondan yok aslında, azıcık merak iyidir ;)
3. Balaban ile Şakrak: Arslan Sayman'ın Yky basımı eseri şiirselliği, klasik masal ruhunu ve tabiat sevgisini aynı anda yaşatan tam bir 'masal saati' kitabı. Hele bir de çocukuluğumun çıtırdayan soba sesi ve sıcaklığı olaydı fonda..o kadar yani :) Demem o ki Marangoz Balaban çok iyi bir adam..ormanı ve ağaçları öylesine seviyor ki. Hele Şakrak! O nasıl sevimli bir kuş öyle?! Biraz fazla kendini beğenmiş ama, hangimiz kusursuzuz ki? Tanışsanız olmaz mı yani? Hatırım için? 😄
4. Değnek Adam : ' Ben degnek adamım, değnek adam! 'nakaratıyla bir şarkı gibi Değnek Adam! Tostoroman, Süpürgede Yer Var mı?, Zogi gibi birçok kitapla tanıdığımız ikili Julia Donaldson ve Axel Scheffler Degnek Adam'da da yanıltmıyorlar okuru. Bu sefer canavarsız, naif ama yine sıcacık bir öyküyle..ailesinden uzak düşen Değnek Adam'ın macerası bu. Minik okur her seferinde çığlıklar atarak, itiraz ediyor :)
'Bıraksanıza onuuuu! Değnek Adam işte! Duymuyor musunuz?'
Ve öykünün sonlarına doğru bizim hayatımızda hiçbir şekilde yeri olmayan Noel Baba figürüyle karşılaşınca bir dolu soru ve itiraz da oradan geliyor tabii :)) Nasrettin Hoca'yı tanır bizim oğlan. Hiç insanların bacalarından evlerine öylece dalınır mı, değil mi ama?
5. Borulardaki Ayı: (Julio Cortazar, Hayy Kitap) Apartmanda yaşıyorsanız
tıkırtısı bolca olur onların. Teeee 9.katta biri elektrik süpürgesinin ucuyla radyatör borusunu tıklatıverir, tüm binaya ekosu yayılır mesela. Ya da gece yarısı birilerinin aklına muhtemelen elektrik faturasını makaslamak için, çamaşır makinesi çalıstırmak gelmiştir.Bir başka gece asansörde kalan birinin kapıyı yumruklama sesine uyanırsınız. Küçük bir çocuk için gece duyduğu esrarengiz seslerin eğlenceli bir açıklaması olmalı! Mantıklı olanlar değil, eğlenceli olanlar ;)
İste o eğlenceli seçenekler için harika bir öykü bu! Okurken dedim ki..keşke ben minikken okusaydım bunu.. hoş o kadar da büyümüş sayılmam ya! ;)
Nasıl Baba Olunur?
Bir gün uyandık ve bir baktık ki birer ebeveyn olmuşuz. Muazzam bir görev.. Oysa ki hayatımız boyunca benzer bir rol hiç almamıştık. Bu benzersiz deneyim karşısında tamamen şaşkın ve hazırlıksızdık aslında. Kurallarını ve yollarını bilmiyorduk. Kılavuzumuz da yoktu üstelik. Çünkü pedagoglar,psikologlar, çocuk gelişimcileri falan bu güne dek bildiğimiz hemen herşeyi unutmamız gerektiğini söylüyordu.
Anne, ananne, babanne usülleri (kocakarı yöntemleri dedikleri) vs.bunlar tamamen(!) yanlış şeylerdi.
İlk kural: Asla 50'den sonrakileri dinleme! Çünkü yeni doğan çocukları ve bu yeni türü(!?) inceleyen bilimin kitaplarını tanımıyorlar.
İkincisi: O'nun için yeterli olman mümkün değil çünkü rekabetçi bir dünyada yaşıyorsun. Daha o karnındayken kitap okuyup müzik dinleyerek onu eğitmeye (!?) başlamalısın. Yoksa mazallah embesil olabilir. Asla yeterli olmayacağın için 3 düzine cocuk gelişimi kitabı okumalı, seminerlere katılmalı, tüm bunlardan sonra aydınlanmış ve tamamen dingin teorik kafanla görevinin başına geçmelisin.
Bu hayatının eseri olacak! Tamamen senin başarı ve başarısızlığının vücud bulmuş hali için hazır olmalısın.
Eserinin bir numaralı eleştirmeni eşin olacak. Öncelikle her türlü sorunun senin hatalarından kaynaklandığını kabullenmeye hazır ol!
Annelikten başka bir mesleğin daha olmasının bir anlamı/özrü ya da bahanesi yok çünkü senin birincil görevin anne olmak. Bu baba olmak için asla geçerli değil. Bir babaysan, diğer meslegin seni tamamen tüketir ve babalık mesleği de aslında budur. (?!) Tükenmiş olmak, baba olmak demektir. Baba dediğin tüm hafta geç vakitlere kadar çalışırken, O'nun büyümesini kaçırandır. Günün sonunda annede kalan bezginlik ve yorgunluktan başka tüm gün biriken o küçük mutluluklar, değerli anlardan mahrumdur.
İkinci eleştirmen annen olacak tabii ki! Tarlada sırtına bağlayarak büyüttüğünden, cok sayıda cocukla aynı anda baş ettiğinden ya da hiçbirisinden değilse bile ne kadar harika çocuk yetiştirdiğinden ve bunu yaparken de ne kadar yalniz olduğundan dem vurarak yetersiz olduğunu hatırlatacak. Çünkü o da biliyor ki anne olmanın birinci kuralı asla yeterli olmadığının bilincinde olman! Sana bunu hatırlatmak da onun önceki nesillerden aldığı mirası.
Sonra...
Diger çocugun annesi, komşu teyzeler, amcalar, neneler vs. herkesler senden öyle şeyler bekleyecek ki anne olduysan illa ki bu sınavları vermen gerektiğini hissedeceksin. Multianne! Senden olmanı bekledikleri şey bu..ve sen bunun için çabalarken onlara düşen çocuğumu nasıl yetiştirmeliyim meclisindeki muhalif kanadı sıcak tutmak olacak.
Eğer anne degilsen..senin sorunların da bambaşka, Allah yardım etsin.. :) biz verdik şekerim o sınavı tek derste
Gelelim baba olmaya!
Baba olmak konusundaki en büyük baskı ise annelerden!..
Tüm zamanını konsantre hale getirilmiş çocuk gelişimi ve psikolojisi teorilerini damardan yüksek dozda alarak geçiren 'olmuş'annenin cocuktan sonraki projesi babayı 'adam etmek' (!?)
Bir yanda her yaşta başka bir sendroma giren 'ergen gerisi' semptomlu yavrucakla başedilmeye çalışılırken, öbür tarafta çocuğu eğitme göreviyle babaya da çeki düzen vermeye çalışan ağzı ayrı, kaşı gözü ayrı oynayan dominant anne! Evde sürekli bir hşt, shhht..durtmeler, kaş gözler..
Biraz abarttığımın farkındayım, bazılarımız için ise az bile yazdığımın..
Geçenlerde eşim kurabiyem uyuduktan hemen sonraki mini aile meclisi toplantısında 'ben baba olamadım ki..önce benim öğrenmem lazım ki çocuğa ögreteyim' dediginde kesinlikle üzerine düşen görevden kaçmaya çalışmıyordu. Aksine yaptığı hemen herşeyin 'pedagojik' açıdan yanlış olduğunun söylenip durmasından usanmış ve tedirgindi. Oysa ki ben minik uyarılarımın onu bu denli etkilediğinin hiç farkında degildim. Ne vardı ki bunda, elbette uyaracaktım. Bildiklerimi ona da aktarmalıydim. Ailece tutarlı ve istikrarlı olmalıydık falan filan..
Bir hafta kadar sonraydı, nasip bu ya bir egitim kurumunun 'çocuğumu tanıyorum' isimli projesinin sonuç sunumları için tekrar kurumdaydık.
Uzman çocuğumun ve benim ayrı ayrı girdiği test/ oyun/ gözlem faaliyetlerinin raporlarını sunarken beni şaşırtan ve dikkate değer birşey söyledi. Şaşırdım çünkü bu sonucu sağlayacak herhangi bir veri sağlamadığımdan son derece emindim :) Öyle ki aynı şey için sorulduğu muhakkak mükerrer sorularda tutarlı olmak adına onceki yanıtımla celişmemeye çalıştım ki pırıl pırıl bir imaj çizip sınavdan geçeyim :P
'Babayı düzeltmeye, kalıplara sokmaya çalışmayın. Babalığına müdahele etmeyin. Düzeltilmeye çalışılan şey yerine bırakın baba babalığını yapsın. Doğal olsun. Sizin hata olduğunu düşündüğünüz şeyler bu doğal ortamın parçası. O'nun gelişimi için yapay bir ortam oluşturmaktansa bu doğal ortama müdahele etmemeniz önemli. Çocuk babanın hatalarından da başka şeyler öğrenir' dedi. ^_^
Bir süredir kesik kesik elektrik uğrayan ampul yandı sayesinde.. O kadar hoşuma gitti ki bu yaklaşım..
Sonra bir süredir tüm bunları desteklercesine olan irili ufaklı onlarca deneyimle birlikte yerleşti, tamamlandı.
Baba projesi iptal! :D
Şimdilerde 'yabancı insan müdahelesi'yle atıyorum negatif enerjimi .
Mesela bugün bir dayı burnunu karıştırmaması için uyardığım ve selpak uzattığım oğluma dönerek 'ilişme çocuğa, çocuk o! O'na serbest' dediğinde kendimi tutmadım. Nazik olmaya çalışarak kısa bir cevap verdikten sonra oğlumu kenara çekerek 'galiba bu amca senin çok küçük olduğunu sandı, oysa ki sen burnunu silebiliyorsun, ve karıştırdığında yara olmuştu' dedim..ama oğul bir süre 'ben çocuğum, bana serbest' itirazını farklı birkaç konu için kullanmaya devam etti :D
Yahu herşey bir tarafa sanmayın ki bu kadar sitemden sonra bu anne bunlarla kafayı feci bozmuş. Aksine iyiden iyiye 'oluyorum'ben :) Anam babam usulüne doğru hızla dönüyorum :)
Anne, ananne, babanne usülleri (kocakarı yöntemleri dedikleri) vs.bunlar tamamen(!) yanlış şeylerdi.
İlk kural: Asla 50'den sonrakileri dinleme! Çünkü yeni doğan çocukları ve bu yeni türü(!?) inceleyen bilimin kitaplarını tanımıyorlar.
İkincisi: O'nun için yeterli olman mümkün değil çünkü rekabetçi bir dünyada yaşıyorsun. Daha o karnındayken kitap okuyup müzik dinleyerek onu eğitmeye (!?) başlamalısın. Yoksa mazallah embesil olabilir. Asla yeterli olmayacağın için 3 düzine cocuk gelişimi kitabı okumalı, seminerlere katılmalı, tüm bunlardan sonra aydınlanmış ve tamamen dingin teorik kafanla görevinin başına geçmelisin.
Bu hayatının eseri olacak! Tamamen senin başarı ve başarısızlığının vücud bulmuş hali için hazır olmalısın.
Eserinin bir numaralı eleştirmeni eşin olacak. Öncelikle her türlü sorunun senin hatalarından kaynaklandığını kabullenmeye hazır ol!
Annelikten başka bir mesleğin daha olmasının bir anlamı/özrü ya da bahanesi yok çünkü senin birincil görevin anne olmak. Bu baba olmak için asla geçerli değil. Bir babaysan, diğer meslegin seni tamamen tüketir ve babalık mesleği de aslında budur. (?!) Tükenmiş olmak, baba olmak demektir. Baba dediğin tüm hafta geç vakitlere kadar çalışırken, O'nun büyümesini kaçırandır. Günün sonunda annede kalan bezginlik ve yorgunluktan başka tüm gün biriken o küçük mutluluklar, değerli anlardan mahrumdur.
İkinci eleştirmen annen olacak tabii ki! Tarlada sırtına bağlayarak büyüttüğünden, cok sayıda cocukla aynı anda baş ettiğinden ya da hiçbirisinden değilse bile ne kadar harika çocuk yetiştirdiğinden ve bunu yaparken de ne kadar yalniz olduğundan dem vurarak yetersiz olduğunu hatırlatacak. Çünkü o da biliyor ki anne olmanın birinci kuralı asla yeterli olmadığının bilincinde olman! Sana bunu hatırlatmak da onun önceki nesillerden aldığı mirası.
Sonra...
Diger çocugun annesi, komşu teyzeler, amcalar, neneler vs. herkesler senden öyle şeyler bekleyecek ki anne olduysan illa ki bu sınavları vermen gerektiğini hissedeceksin. Multianne! Senden olmanı bekledikleri şey bu..ve sen bunun için çabalarken onlara düşen çocuğumu nasıl yetiştirmeliyim meclisindeki muhalif kanadı sıcak tutmak olacak.
Eğer anne degilsen..senin sorunların da bambaşka, Allah yardım etsin.. :) biz verdik şekerim o sınavı tek derste
Gelelim baba olmaya!
Baba olmak konusundaki en büyük baskı ise annelerden!..
Tüm zamanını konsantre hale getirilmiş çocuk gelişimi ve psikolojisi teorilerini damardan yüksek dozda alarak geçiren 'olmuş'annenin cocuktan sonraki projesi babayı 'adam etmek' (!?)
Bir yanda her yaşta başka bir sendroma giren 'ergen gerisi' semptomlu yavrucakla başedilmeye çalışılırken, öbür tarafta çocuğu eğitme göreviyle babaya da çeki düzen vermeye çalışan ağzı ayrı, kaşı gözü ayrı oynayan dominant anne! Evde sürekli bir hşt, shhht..durtmeler, kaş gözler..
Biraz abarttığımın farkındayım, bazılarımız için ise az bile yazdığımın..
Geçenlerde eşim kurabiyem uyuduktan hemen sonraki mini aile meclisi toplantısında 'ben baba olamadım ki..önce benim öğrenmem lazım ki çocuğa ögreteyim' dediginde kesinlikle üzerine düşen görevden kaçmaya çalışmıyordu. Aksine yaptığı hemen herşeyin 'pedagojik' açıdan yanlış olduğunun söylenip durmasından usanmış ve tedirgindi. Oysa ki ben minik uyarılarımın onu bu denli etkilediğinin hiç farkında degildim. Ne vardı ki bunda, elbette uyaracaktım. Bildiklerimi ona da aktarmalıydim. Ailece tutarlı ve istikrarlı olmalıydık falan filan..
Bir hafta kadar sonraydı, nasip bu ya bir egitim kurumunun 'çocuğumu tanıyorum' isimli projesinin sonuç sunumları için tekrar kurumdaydık.
Uzman çocuğumun ve benim ayrı ayrı girdiği test/ oyun/ gözlem faaliyetlerinin raporlarını sunarken beni şaşırtan ve dikkate değer birşey söyledi. Şaşırdım çünkü bu sonucu sağlayacak herhangi bir veri sağlamadığımdan son derece emindim :) Öyle ki aynı şey için sorulduğu muhakkak mükerrer sorularda tutarlı olmak adına onceki yanıtımla celişmemeye çalıştım ki pırıl pırıl bir imaj çizip sınavdan geçeyim :P
'Babayı düzeltmeye, kalıplara sokmaya çalışmayın. Babalığına müdahele etmeyin. Düzeltilmeye çalışılan şey yerine bırakın baba babalığını yapsın. Doğal olsun. Sizin hata olduğunu düşündüğünüz şeyler bu doğal ortamın parçası. O'nun gelişimi için yapay bir ortam oluşturmaktansa bu doğal ortama müdahele etmemeniz önemli. Çocuk babanın hatalarından da başka şeyler öğrenir' dedi. ^_^
Bir süredir kesik kesik elektrik uğrayan ampul yandı sayesinde.. O kadar hoşuma gitti ki bu yaklaşım..
Sonra bir süredir tüm bunları desteklercesine olan irili ufaklı onlarca deneyimle birlikte yerleşti, tamamlandı.
Baba projesi iptal! :D
Şimdilerde 'yabancı insan müdahelesi'yle atıyorum negatif enerjimi .
Mesela bugün bir dayı burnunu karıştırmaması için uyardığım ve selpak uzattığım oğluma dönerek 'ilişme çocuğa, çocuk o! O'na serbest' dediğinde kendimi tutmadım. Nazik olmaya çalışarak kısa bir cevap verdikten sonra oğlumu kenara çekerek 'galiba bu amca senin çok küçük olduğunu sandı, oysa ki sen burnunu silebiliyorsun, ve karıştırdığında yara olmuştu' dedim..ama oğul bir süre 'ben çocuğum, bana serbest' itirazını farklı birkaç konu için kullanmaya devam etti :D
Yahu herşey bir tarafa sanmayın ki bu kadar sitemden sonra bu anne bunlarla kafayı feci bozmuş. Aksine iyiden iyiye 'oluyorum'ben :) Anam babam usulüne doğru hızla dönüyorum :)
 |
| Dave Engledow |
