Büyümeye dirençlilere!: Mayıs 2015

Masal Devi Şigibo!

Can sıkıntısıyla televizyonu açtım, ama her kanalda da söylenip duracak birşeyler buluyorum. Yakın arkadaşlarla geleneğimizdir zaten, birlikte birşeyler izlenecekse ille de gülünecek, kıyasıya eleştirilecek, çekirdek çıtarken kabuklarını birbirimizin suratına püskürtmemeyi başararak kahkahalı kritikler yapılacak.
Bizim bu gülmeli tv seanslarımız A.Ö. idi tabi. Ne zaman ki anne olduk, tv yeniden icat edildi. Artık sadece çizgi film izlenebilen rengarenk bir kutu olmuştu. Pepe izleyen çocukların anneleri için dayanışma gruplarına katılmayı düşündük. Ardından Caillou 'nun ebeveynlerinin örnek davranışlarıyla yüzümüz kızardı. Afacan çocuk Toto'yla tanıştığımızda Caillou'nun babasının sürekli evde kalarak nasıl para kazandığını açıklama sıkıntımız katmerlendi. Çünkü şu Toto denen afacanın annesiyle babası ayrıydı. Down sendromlu bir çocuğun çok sevdiğimiz cizgi filmi Punky'de ise babanın neredeyse yok olması başka bir sıkıntıydı. Tüm bunlardan çıkarılan baba temalı bazı mesajların karmaşasını gidermeye çalıştık. Anlayacagınız her tv saati sonrasında sıfırcı hoca tarafindan sorgudaydım.

-Anne benim babam da artık gelmeyecek mi.
-Anne babam işyerinde mi uyuyacak?
-Caillou'nun babası ne iş yapıyor?
-Benim babam niye evde değil. Babamı çok özledim!
-Anne Toto'nun babası da çok çalışıyor değil mi?

Dağıldım, toparlıyorum :)

Geç mesaiden dönen 'Musabbabası' ile televizyona bakınıyoruz. Nasılsa o gün mesaim bitmiş ama ben bitmemişim.
Kanalları gezerken döndüğüm 'kritik yapma hastalığı' emareleri, 'Masal Devi Şigibo'yla karşılaşınca kesiliverdi. İşte izlenecek birşey!
Trt'de çocuk kitabı konuşulan bir yayın! Ustelik yayındakiler bizzat yazar ve çizerler! -öyleydi diye hatırlıyorum-
Keyifle ve heyecanla yayını izledikten sonraki gün Şigibo ile tanışmak üzere soluğu kitabevinde aldık.

Çok fazla masal bilen, sevimli mi sevimli dev Şigibo anlattı; minik kedicik Nekibuki'yle beraber keyifle dinledik. Çocuklara binbir gece masalları tadındaki kitabı her satırını ezberleyecek kadar çok okuduğumuz halde hala kitaplığımızın en nadide parçalarından biri.
Kimseyle paylaşılamayan, es kaza kaybedip de ayrı kalındığında uykusuz nobetlere, minik krizlere sebep olanından!

Dev Şigibo'nun omuzlarında güvenle seyahat ederek her taşın altında annesini arayan kayıp kedicik Nekibuki gibi minik okur da bitmek bilmeyen masallardan dolayı pek keyifli!

Her yeni masalın sonunda Nekibuki'nin annesine kavuşmasını bekleyen oğlum bir süre sonra oluşan kaygıyla kazan kaldırınca doğrudan 308.sayfayı okuduk. Baştan başlayıp, 'Bir masal daha anne, lütfeeen!' nidalarıyla çıkılan yolculuklar artmış, ama uyku her seferinde erken davranmışsa size de önerim minik okuru daha fazla üzmeyin.

Masal Devi Şigibo / Nehir Aydın Gökduman
Nesil Çocuk
5+ *

Resimleyen: Sevgi Gamgam

*Pekala 3 yaştan itibaren de okunabilir. Minikler isterse..

O Anneler ve O Çocuklara!

Çocuğunu yürürken, seyrederken, konuşurken, gülerken, dans ederken, koşarken, oynarken göremeyen anneleri düşünüyorum bugün bolca.. evladını hiç göremeyen, kaybeden ya da zaten hiç sahip olamamış olan..
Oğlumu kucağıma alalı çok olmamıştı.. ilk günden itibaren "çok zorsun ama o kadar muhteşemsin ki" dedim ona..

Çok zor ve bir o kadar muhteşem!

Yine zihnimde seslerle, kalbim daralmış bir rutin hastane gününde gayri ihtiyari " çok hastalanıyor, gazı, kusması, reflüsü, kabızlığı, uyku problemleri (şimdi geride kalan başkalarını da ekleyerek) hiç bitmiyor" deyiverdim.

Sesli düşünmüşüm de çevremi o an farketmişim gibi.. Neşeli, küçük bir kahkaha attı kadın " amaaan, sende!" vardı o kahkahada.
Neden sonra farketmiştim ki konuştuğum kadının yanında afro saçlı melez görünümlü bir kız çocuğu.. sevimli mi sevimli. Gözlerini manga karakterlerine özgü irilikte gösteren siyah çerçeveli gözlükleri ve gülümsemesini ışıldatan diş telleriyle sıradışıydı çocuk.

O kahkahanın şaşkınlığıyla bakakaldım kadına. Gözlerimiz buluştuğunda;
"down sendromlu! diş problemlerimiz, görme sorunumuz ve onlarca diğer sorunun yanında inanın en hafif sorunumuz sindirim sistemi problemleri" dedi.

Kızardım.. kendimi savunacak oldum ama neyse ki vazgeçtim.
Gülümsedim..iyi dileklerde bulundum kırık cümlelerle.
İcerden afro kızın adı duyuldu, muayeneye girdiler.

İçimi merak duygusu kapladı. Dilimin ucuna sorular yığıldı.. o anda muayene için geldiğimizi unutuverdim ve odadan çıkmalarını beklediğimi farkettim.

Oğlumun dosyası kolumun altında, bir elimde kimliğin üzerine iliştirdiğim ve sürekli düseyazan barkod..ta ki yan odadan ismimizi duyana dek..

O gün çok uzun ve zordu ancak tüm gün kadın ve çocuğu aklımdan çıkmadı.Karşılaşma fırsatım olmayan diğer anneleri, olası büyük dertlerini düşündüm durdum.

Hala zaman zaman düşünürüm. . O sorular.. çok mu güçlüydü, ya da çok enerjik, çok inançlı.. ya da büyük güçlü bir aileye sahipti belki de, dertlerine ortak olan. Bende eksikliği olan şeyleri aradım, kendi bezmişliğime bahaneler..

Aradan bir 3 ay daha geçtiğinde, yine bir hastane odasında ameliyat öncesi hazırlıklar için bekliyorduk. Oğlum 9 aylıktı, tüm gece kucağımda dualarla sallayarak narkoz öncesi açlığını unutturmaya çalışmıştım ve gerçekten ikimiz de çok yorgunduk. Gözlerine soru işaretinin çengelleri asılı.. annem neden ağlamama izin veriyor? Neden bu kadar açım, burada neler oluyor?
Yan yatakta ameliyat saatini bekleyen 4-5 yaşlarında bir çocuk ve annesi..
Kadın dolaptan çıkardığı muşambayı yere seriyor seri ve itinalı hareketlerle..hemen üzerine de secdeyle yıpranmış seccadesini.
Namazdan sonra soruyorum.

6. ameliyatımız diyor. Hastanede olmaya alışkınız. Doğduğunda idrar ve dışkı kanalları kapalı olduğundan annesiyle buluşamadan ilk ameliyatını geçirmiş. Ve müteakip operasyonlar..

Çocuklarımıza ve birbirimize dua ederek ayrılıyoruz.

3 saatlik bir operasyondan sonra maaile beklerken, uyanma odasında sadece annesini alabileceklerini söylüyorlar. Halleri kuşkulandırıyor. Anaflaktik şok dolayısıyla tüm bedeni kızarıp buruşmuş olan oğlumu görünce gözyaşlarımı tutamıyorum. Anestezi uzmanı yanıma yaklaşıyor ve sanki ameliyattan önce tesbit edilmemiş allerji ihtimalinden dolayı uyaran ben değilmişim gibi "tekrar ameliyat olursa anestezi uzmanına bilgi verin, hangi ilaç bilmiyoruz ancak ilaç allerjisi gelişti" diyor. Gözlerinin ta içine bakıyorum. Söylemek istediklerimi bal gibi de anlıyor.. ancak sözünü bitirir bitirmez benimki başlamasın diye hızla ayrılıyor.

Hastabakıcıya oğlumu kucağıma almak istediğimi söylüyorum gözyaşlarıyla. Çıkışıyor, "olur mu hamfendi öyle şey aaa!" diyor.
Kollarını uzatıyor..anneee! ağlıyor, çok korkmuş.

Tam yarım saat seyredebiliyorum sadece..
O çaresizliğin içinde ben anestezi uzmanının durumu aydınlatmasını beklerken bir başka hastabakıcı yanımdan "ya nasıl annesin sen, alsana çocuğunu kucağına!"diyerek hızla geçiyor.

Üzüntümü dindirerek öfkeyle dönüyorum ama sesimi duyuramıyorum.
Tanıdığımız bir doktor aracılığıyla operasyonun iyi geçtiğini ögrendiğimizde üzerinden saatler geçmiş oluyor.
Oğlum şimdi 5 yaşında ve allerjik astımlı. Ben bu yazıyı yazarken eşim içerde oğlumun ateşini kontrol ediyor.
Yılın çok büyük bir kısmını hala hastalıkla, kalan kısmını allerjiyle geçiriyoruz ve ben o kadınları düşünmeden edemiyorum.
O çocukları..
Afro saçlı şirin mi şirin melez kızı,
şimdi 9-10 yaşlarında olması muhtemel o çocuğu..
Hayatları hayatımıza hiç değmemiş o çocukları ve aileleri..olası dertlerini..
Çocuk beni..
Şehrin ortasındaki tek çayırlık alanda alabildiğine koşan, düşen, yaralanan çocuk beni..
Kuzenimle birlikte otlarlarken izlediğim birkaç şehirli ineği,
Kuzukulakları,
Adına çay dediğimiz eflatun çicekli muhteşem kokulu otları,
Havadaki saman sıcağını..
Uydurduğumuz masalları,
Çıplak ayakla koştuğumuz kızgın asfaltı,
Şehirdeki son çeşmelerden kana kana içtiğimiz serin suları,
Eşek arısı tarafından kovalanıp, kurbağalarla konuştuğumuz günleri...

Bir gün gelecek oğlum da sadece bunları hatırlayacak..
Ne kadar zor büyüdüğünü , hastalıklarını unutacak..
Hatta tam yalarken yere düşen dondurmasını, kırılan oyuncağını, gidemediği geziyi de..

Dilerim ki oğlum benim hatırlamadığım ve annemin dün gibi hatırladığı o günleri değil,
Güneşli ve hanımeli kokan neşeli bahar günlerini hatırlar..

Varsın bir anne nasıl yetişiyor bilmesin ;)

Sen, Ben, O; Ya Da Bir Arpa Boyu Yol Alamamak?

Farklı sayfalarda zaman zaman başörtüsü nedeniyle iş bulamayan bazı arkadaşlarımın hezeyanlarını okuyorum.
Eminim tersi de farklı değer yargılarıyla başörtülü olmayan hanımlar için oluyor.
Dikkat, sadece kadın bu memleketin meselesi! Erkeklerle kimsenin sorunu yok! Takiyye yapsınlar canım! Hooop çözüldü sorun!
Her birine ve her seferinde yazmak istiyorum bu serzenişlerin.. ama sonra yazdıklarım moral bozmaktan öte bir anlam ifade eder mi diye duralayıp vazgeçiyorum.
Ancak daha önce yazdığım bir yazıyı hatırlayıp burada "zip"li olarak sizinle bu konudaki deneyimlerimi paylaşmayı istedim.

Şikayet et diyen arkadaşlar oluyor altlarında yapılan yorumlarda..
anlıyorum tamam sessiz kalma diyorsunuz da..kimi, kime, hangi gerekçeyle?
her biri ayrı sorular..
"başörtünden dolayı"demeden de başörtülü çalıştırmayan bir sürü kurum var. Hem de her sektörde!
Ben desen ve grafik tasarımcı olarak 8 yıl boyunca her iş görüşmesinde yaşadım benzerlerini.
İş yaşamımın sonraki yılları da başka hikayelerle dolu..

Eğer açıkça ve dürüstçe sebebin "prezentabl"(!?)olmayan mütesettir görüntünüz olduğunu söylüyorlarsa hiç değilse dürüst olmuşlar da "yetersiz miyim ki, yanlış birşey mi söyledim, kötü intiba mı bıraktım"gibi sorulardan kurtulmuşsunuz.

Bu durumda yapılacak şey belki kendi değer yargılarınızı paylaşan kurum arayışına girmek.
Ha tam bu noktada da müslümanların kendi sosyal ve ticari hayatlarındaki sorunlar devreye giriyor.. Ya maddi olanaksızlıklardan ya da tamamen uyanık geçinip emek sömürücülüğü yapmaktan bu kurumlardan alacağınız ücretler diğer kurumlara göre cok daha düşük olabiliyor.

Tasarım direktörü olarak çalıştığım bir ev tekstili firmasında bana daha önce aldıgım maaşin 3/4ünü teklif ederken mütedeyyin patronum "başörtünle ve ibadetlerine saygıyla başka hiçbir yerde böyle rahat çalışamazsın, vereceğimiz rakam bu kadar sana" demişti. Tüm fırsatçılıklarına rağmen o işe çok ihtiyacım olduğundan kabul etmiştim. Evlenmek üzereydim ve koşullarım değişmişti.
İş sektörümün yoğunlukta olduğu Avrupa Yakası'yla Anadolu yakası arasında mekik dokumam çok yıpratıcı olacaktı.

Anadolu yakasındaki o çok dindar işveren başardığım işlere, kısa süre içinde bağladığım uluslararası bir müşteriye ve olumsuz teknik çalışma koşullarıma rağmen sonuna kadar İsviçre Çakısı muamelesi yaparak her türlü faydalandı.. Ve karşılığinda zam şöyle dursun az köpüklü Türk kahvesi ikram etmekle yetindi. O gün bana ögretti ki bir acı kahvenin bırakın 40 yıl 4 dakika bile hatrı olmayabilir.

Küçük bir not: Düşük maasa İsviçre Çakısı gibi üstlendiğim işlerden mütevellit 1 yıl içinde ayrıldığım bu işyerine 3 kere tekrar çağrıldım rica minnet. Koşullarım iyileştirilmediğinden tekrar çalışmaya ikna olmadım. Bu arada çok sayıda kişiyi aynı pozisyon için deneyip memnun kalmadıklarını duydum. Ancak nihahetinde prezentabl(?!) insanlardan oluşturdukları bir ekip için kesenin ağzını açmak zorunda kaldılar. Tabii tüm teknik koşulları da beraberinde iyileştirerek!

İkinci küçük not: Kendini dindar olarak tanımlayan işverenim tesettürlü olmayan hanımları (hanım? peki ya erkekler için ölçüt!?) işe almaktan kaçındığını, bunun yerine başörtüsü sorunlarından ötürü iş bulmakta zorlanan insanlara iş imkanı sağlayarak pozitif ayrımcılık yaptığını iddia etmekte ve her nasılsa işe aldığı başörtüsüz hanım hakkında tamamen zanni olarak atıp tutmakta beis görmemişti.

Tartışılması gereken
"insanların ticari ahlakları",
"ehil olmayana siyasi ya da sosyal sınıf taassubuyla iş yaptırılıp sonra da çıkan kalitesiz işlerden bir arpa boyu yol alamamak"

gibi başlıklar olabilir..ancak ben çerçeveyı daraltıp
"Müslümanların ticari hayatları ve kul hakkı" na odaklanmak isterim..
ve hatta "müslümanın /sadece benim, sadece senin/ ticari ahlakı, sosyal ahlakı, vicdan, kul hakkına hassasiyeti" ne indirgesek?
bakın bu daha da güzeli.

Çünkü inanıyorum ki her insan kendini imar ederse, nur saçılır dünyaya biiznillah!

Biri Bizi Fabrika Ayarlarina Geri Alsın

Uyarı:
Okumakta olduğunuz yazı bol miktarda dar alanlı gözlem ve subjektif yargı içermektedir. Bilimselliği ya da bağlayıcılığı olmadığı gibi tamamen fiziksel hastalık, yaşlanma arazı olarak değerlendirilebilir. Olabilir yani öyle şeyler..

Uzun sohbetler için bolca, yazmak için azca vakte sahibim son gunlerde..
Farkettim ki kabuğumdan cıkmayalı öyle çok olmuş ki, rengarenk sathına yansıyan kendi yanılsamalarımı gerçek bilmişim. Toz pembe gerçekler, kuşlar, çiçekler, böcekler..
Bu uzun sohbetler esnasında "yahu biz eskiden otobüste ihtiyacı olana yer vermemeyi kendimize yakıştıramaz ve hatta bunu vazife ve misyonumuzun parçası görürdük. Koca koca genç kızlar ve oğlanlar yer vermek şöyle dursun "Kucagımda çocuğum var, tutunamıyorum. Yer verebilecek yok mu?" diye seslendiğiniz halde oralı olmuyorlar diye yakınacak oldum.
Bir öğretmen arkadaşım gülerek ve benzer örneklerle " yahu boşversene, sınıfta heyecanla sanat tarihi anlatıyorum, eğlenceli, heyecanlı..bakıyorum o coşkunun zerre yansıması yok karşımda. Survivor falan konusuyorlar, onları bu heyecanlandırıyor" dedi.
(ben hala survivor nası yazılıyordu ki diye google amcaya sorayım, aaah ah!)

Yaaa azizim aslında gördüğünüz gibi 30lu yaşlarında bir kadın değilim. Bunları söyleyecek kıvama geldiğime göre aslında 130 yaşında falan olmalıyım.

İçim mi geçmiş nedir :))

Ama yok, yoook dünya devam ederken ben bilimkurgu filmlerindeki gibi derin dondurucuda 100 yıl uyuyup bugüne uyanmış gibiyim. Dünya çok değişik biryer olmuş, ya da zaten öyleymiş de bizim gözlük camları pembeye çalar imiş.

Toplumun her kesiminden genç aynı tipte sanki, tornadan çıkmış gibi..
Okuma alışkanlığından tutun da genel ahlak ve edebe kadar her konuda bir moda ürünü gibi..Popüler kültür altın çağını yaşıyor olabilir .. Bundan 10 yıl önce marjinal olacağız, farklı düşüneceğiz, sorgulayacağız, kapılıp gitmeyeceğiz diye ne saçmalıklar yapardık, şimdikiler şipşak imaj tüyolarıyla hallediyorlar ya, bence buna bozuluyor da olabilirim :)

Sahiden okusalar etseler ya da hiç değilse aradan teknolojiyi çıkarıp 5 dakika göz teması falan kursalar değil mi ama?
Yok yok karamsar değilim. Genellemeler kötüdür ama bazen de iyidir ya bu iyi oldugu zamanlardan :) Bu genellemeye dahil olmayanlar nasılsa kendilerini bilir.. ucundan kıyısından dahil olana da kırık dökük de olsa bir ayna olur.
Sorun gençlerin sorunu mu peki. Bundan mı ibaret? Nicelik, nitelik vs. neydi ki bunlar? Ha bir de sorun nedir, ne anlatıyorum yahu ben!
Hah!
Sorun fıtrata aykırı haller içinde olmamız, sorun artık hiçbir şeyin normal, doğal olamaması.
Geleneksel olan, övülesi olan, doğal olan, fıtri olan vs. tüm kodların ve hatta yazılımın zararlı şekilde değişmesi.

Sorun küçücük çocuklar da dahil herkesin şu "Surrogates" (bizdeki adıyla Suretler) filmindeki gibi ekranların ardindan hayatı "yaşaması".
Oldu olacak yemekleri de hap olarak atalım, çene kaslarımız yorulmasın..
Durum vahim! Ee yeni birşey mi söylüyorum, ben mi keşfettim şimdi bu sorunu? Ya da içimdeki 130 yaşındaki mevta mı konuşan?
Hmm..olabilir aslında.
Bu yazıyı yazmaya başladığımda ağlanacak hallerimize birlikte gülelim eğlenelim düşüncesiyle birkaç anımı paylaşmaktı niyetim.

Ama bugün Öncü Eğitimciler'le tanıştığım 2. Eğitici Oyunlar Zirvesi'nde ÇOSKK'u görünce gülmekten fazlasını yapanlar olduğu için şükran duydum.

ÇOSKK, uzun adıyla "Çocuk Oyunları ve Spor Kulüpleri Federasyonu"
Ha bir de "Derin Beyin" var.. bunun uzun adı bu oluyor.

Yazının sonu, bitti.
Buradan sonrası için yazılar üzerindeki bağlantıları kullanıp parmakları hareket ettirmenizi istesem ayıp mı etmiş olurum ki? Oysa ki ben öyle bir insan mıyım? Hiç değilim ancak 5 yaşındaki oğlum zirveden dönmesini beklediği annesinin başına ekşidiği için diğer notlarla birlikte günün hülasasını başka bir yazıya ertelemek üzere izninizi istiyorum.

Cekilis / Rüzgarın Uzerindeki Sehir

Rüyalarımda hep uçarım ya da süper kahramanlara özgü manevralarla binaların, tepelerin üzerinden zıplarım. Çocukluğumdan beri hem de..(A.Ö.)

Anne olduktan sonra ise (A.S.) rüyalarim çesitlendi. Birşeyleri kaybedip, unutup kan ter içinde uyanmalara başladım. Öyle ki uyandığımda rüyamda kaybettiğim eşyayı gerçekten kaybedip kaybetmediğimi kontrol eder oldum.
Bazen de kaybetmedigim bir eşyayı bulup durduk yere sevindiğim.
Ha bir de rüyamda nerede oldugunu hatırladığım oluyor, o da bambaşka ilginç bir durum olsa gerek..

Artık konunun ehli arkadaşlarım bu durumu nasıl yorumlar, hangi kliniğe yönlendirir bilemiyorum ama bana hayalle gerçeğin karışmasına dair çok "gerçek" bir duygu verdi.

Hayal dünyası, simulakr, sanal gerçeklik, paralel evren ..falan filan..birşey dönüyor orası kesin :P

Behiç Ak kitaplarindaki hayal dunyası, rüyalarimdaki çocuğun dünyasına o kadar benziyor ki!

Kaleminden dökülen sözcüklerle ve harika resimlemesiyle Behiç Ak bir Hayal Ülkesi mimarı!

Sanki kalemi bırakıverse o güzelim ülke yıkılıverecek, rüyalar son bulacak gibi..
Elime aldığım her kitabında cocuksu bir heyecanla ve mutlulukla doluveriyorum.
Zaten bence bu kitaplar çocuklardan once büyüyememiş ebeveynler için yazılmış. Hani 34 yaşında olup da hala çocuklu, macera adalı, masalsı filmler izleyen yetişkinler için!

Sinemanın Tim Burton, Marc Caro, Jean-Pierre Jeunet, Hayao Miyazaki, Sylvain Chomet, Jafar Panahi, Majid Majidi, Bahman Ghobadi, Emir Kusturica ... gibi isimleri bu delilikten daha çoook ekmek yer :)

Bu isimleri birbiriyle ilişkisiz bulacaklara peşinen söyleyeyim, işte hepsinde ortak olan o lezzet var ya hani? Oradan menkul..

Rüzgarin Üzerindeki Sehir, bir hayal ülkesi mimarının tam da o lezzette yazdığı ve resmettiği harika bir kitap!
Her sayfanın, metinle birlikte akan ancak bambaşka oyküler bırakan onlarca detayla dolu olması da nev'ine ozgü..
Rüzgara binerek uzak ülkelere ziyarete giden, şimşeklerin ateşinde ekmek yapıp, gökyüzünden meyve toplayan sehir insanları rüzgarın götürdüğü her yere mutluluk taşıyorlar!

Rüzgarın Üzerindeki Şehir
Behic Ak / Can Çocuk
4+

"Her yaşa"

Başlıkta çekiliş demiştim ben degil mi?
Az kalsın unutuyordum.
Bloğun ilk çekilişi, bir nevi açılış hediyesi "Rüzgarin Üzerindeki Şehir".
Facebook'ta nobetci blog sayfasını beğenip bu tanıtımı herkese açık biçimde profilinde paylaşan 1 kişi, randomla yapacağımız cekilişle kitabın sahibi olacak.

Sayfayı beğenip, yazıyı herkese açık biçimde profilinizde paylaştıktan sonra alta "begendim, paylaştım" diye yorum bırakmanız yeterli.

Çocuk ve Aidiyet

Her zaman kalabalık ailede çocuk büyütmenin çok daha rahat olduğuyla ilgili kanaatler duyarım.
Hatta kalabalık bir ailede büyüdüğüm için belki de..hayal meyal hatırladığım o günlerin hatırasıyla bana da pek güzel gelir.
Hatırımda kalan etek çekiştirmeli, ünlemli ilgi taleplerim ve karşılığını alamadığım sorularıma rağmen biliyorum ki o mutluluğun kaynağı "güven tesis eden aidiyet duygusu" dur.

Öyle güzel cocuktuk ki biz.. o kadar çok sayıda 'doğal uyaran'la kuşatılmıştık ki..Ögrenmeye olan merakımız o kadar canlıydı ki..Özgüvenimiz ve keşfetme heyecanımız keza öyle..Şu sinapslar var ya henüz onlarda da dijital çağa geçilmemişti. Beynimizde ögrenmeyle ilgili her köprücük tamamen organikti yani.

Henüz her evde ve hatta her elde bir bilgisayar yoktu. Ana Britanica ve Atatürk Kitaplığı Kaynaklarımız vardı bizim..Kütüphanede vakit geçirir, okur, resmeder, sohbet ederdik.
Şimdi yetişkinlerin bile sohbet etmeyi bilmediği düşünülürse hoşsohbet çocuklar olarak çok şanslı sayılırdık.
Masallar uydurur, uydurduğumuz masallara inanır, kendi dünyamızı gerçekleştirmeye olan inancımız pekişirdi.

Şimdi oğluma bakıyorum ve hüzünlenmeden edemiyorum..Elbette nasip..Her dönemin, her bireyin, fiziki, sosyolojik, kalıtsal koşullarının farklılığı da hesaba katıldığında hüzünlendiğim o şeyler belki de başka koşullar altında şükür vesileleri olacaktı.

Ancak oğlumu büyürken seyrediyorum ve her aile buluşmasında tedirgin, endişeli ve güvensiz hallerinin azalarak yerini mutluluk, güven ve huzur duygularına teslim edişini gözlemliyorum.

Bu da bana insan olarak aidiyetlerimizin bize kazandırdığı gücü düşündürüyor.
Hiç anlamadığım futbol fanatizmini anlamakta bile bir adım alıyorum bu anlarda
Ardından zihnime üşüşen sosyolojik deneyler..hani şu topluluğun gücüyle, sorgulamaksızın yapılan eylemler gibi şeyler..
Sürü psikolojisi mi? Evet, belki..ama bazen birilerinin sizin için yaşamış ve öğrenmiş olmasını dilersiniz. Tecrübelerden yararlanmak, ayak izlerini takip etmek..

Buna en çok ihtiyaç duyanlar da şüphesiz ki ebeveynlerinin izinden yolunu bulmaya çalışan çocuklar.
Bilinmez ve ürkütücü bir dünyada inançla birlikte en güzel klavuz aile herhalde bir çocuk için.
Anneler günü vesilesiyle hatırlayıp tekrar yaşadığım bu duyguyla birlikte çocuklarda aidiyet ve güven bağlantısıyla ilgili düşüncem pekişti.
Aile ne kadar genişse, onlarla ne kadar çok ortak paydanız varsa ve gerginliğin yerine anlayış ve sükunet ne denli hakimse o ailenin fertleri o kadar güçlü, huzurlu ve güvende hisseder.
Güvende hissetmek ise çocuklar için paha biçilmez olmalı.

Aileden, anne ve babadan, aile büyüklerinden mahrum büyüyen çocuklara Allah'ın başka telafiler ihsan ettiğine inanmakla beraber duanın, onarıcı ve destekleyici olmanın önemine binaen özellikle bu günlerde yetimlere daha çok sahip çıkmak gerektiğine inanıyorum.
Devlet, o kurum, şu vakıf olarak değil sadece ben, sadece sen, bir başıma elimden geleni yapıyor muyum diye sormalı.
O telafilerden desteklerle payda kazanmalı.

Bu gibi zamanlar, annesiz çocuklar için tum dunya annelerinin anne olması gerektiğini hissettiriyor bana.
Rasulullah'ı düşündürüyor.

Eksik bir pozitif ayrımcılıkla hiç annesiz cocuk çok anneli çocuk oluverse ya!

Cocuklar icin Kitapla Buluşmanın En Güzel 13 Adresi

Sosyal Medya stili bir top 10 listesi de biz oluşturalım istedim. Öyle bir liste olsun ki, bugün ne yapabiliriz diye düşünürken geriye dönüp bakacağımız anlamlı notların olduğu bir klavuz olsun.
Üstelik bu kadar güzel çocuk kitabı varken ve hepsine sahip olamıyorken çocuklarımızın onlara erişmesini satın almadan da sağlayabiliriz. Alışkanlıkları bu şekilde değiştirmek harika olmaz mıydı?
Hatta kimbilir belki de bu mekanlardan birinde çocuklu, anneli buluşmalar bile düzenleriz.
İstanbul dışındaki mekanları gözlemleme fırsatımız olmadığından bu klavuz tecrübelerimizle oluşan bir İstanbul Çocuk Kitapları Klavuzu olacak. Kusur ve eksiklerimiz affoluna zira listeleri daraltmak pek zormuş !
Ve işte kitap noktaları!

Kitap parkı/ Küçük Çamlıca / Üsküdar 0216 318 88 34

Bogaziçi Eğitim Hizmetleri - Multibem uygulaması olan Kitap Parkı, keyifli mekanında çocuğunuzla birlikte kitaplara dokunarak, onları okuyup lezzetine vararak ve arzu ederseniz satın alarak harika zaman geçirebileceğiniz bir adres. "Sus çocuğum, shhhht!" uyarılarına maruz kalmadan hem de..Daha ne olsun. Biz çok sevdik, siz de bir uğramak istersiniz belki diye söylemiş olalım. Küçük Çamlıca Korusu girişinin tam karşı köşesindeki yeşil köşkte sizi bekleyen başka hoş sürprizler olabilir.. :) Multibem'le tanışmak için de şahane bahane doğrusu!
Detaylar buradan

İyi Cüceler Kitabevi / Caddebostan / Kadıköy 216 385 91 11

İyi Cüceler'i birdolapkitap.com'la tanıdık ve gıyabında pek de sevdik. Kitap okuma saatleri, mini atölyeler ve etkinliklerle çocuğunuz eğlenir ve ögrenirken birşeyler içebileceğiniz bir kafesi de var. Atölyeler ücretli ve rezervasyon gerekiyor. Buradan

İnteraktif Çocuk Kütüphanesi / Selamiçeşme Özgürlük Parkı / Kadıköy 444 55 22

Bundan bir yıl önce açılacağı haberini alarak özlem ve heyecan içinde çektiğimiz ipin ucundan beklentimizden fazlası çıktı. Öyle ki bulaşık makinesinin icadına övgüler dizip mucidine hayır dualarda bulunan annelerimiz gibi yad ettikçe dua eder olduk. Yeter mi? Yetmez elbette, daha çok olsun. Heryerde olsun!
Yolu Özgürlük Parkı'na düşenler ille de uğrayıp değerlendirsinler; yolu düşmeyenler o yolu oraya ille de düşürsünler derim.
Daimi olarak hizmet veren kütüphanede tüm etkinlikler ücretsiz.
Kitap okuma saatleri ve farklı etkinliklerle birlikte, deneylerle de çocuklara dokunan kütüphanenin bir güzel yanı da ebeveynlere yönelik seminer ve eğitim programlarını unutmamış olmaları.
Kütüphanenin açılış saatleri kış aylarında 09.00-17.00 arası, yaz aylarındaysa 09.00-18.00 saatleri arasında.
Her gün 11:00 ve 15:30 da düzenli okuma saatleri var. Kitap ödünç verme sistemleri yok.

Mihrimah Sultan Çocuk Kütüphanesi / Üsküdar 216 342 74 54

Pazar ve Pazartesi günleri dışında her gün 08:30 - 17:00 arasında ziyarete açık olan kütüphanenin geçmişi çok gerilere dayanıyor.
Kanuni Sultan Süleyman’ın kızı Mihrimah Sultan tarafından 1547 yılında Mimar Sinan'a yaptırılan camiin Sübyan Mektebi 1968'de restore edilerek Çocuk Kütüphanesi olarak kullanılmaya başlanmış.
Kütüphane 6235 kitapla ödünç verme ve üyelik sistemiyle hizmet veriyor. Ziyaretçiler inceleyebilir, okuyabilir ve ardında dilerlerse üye olarak kitap ödünç alabilirler.
Üsküdar Mihrimah Sultan Camii avlusunun arka girişinin hemen altında yer alan kütüphane nisbeten küçük bir alanda olsa da 2 katlı ve 2 salonu bulunuyor. Bildigimiz kadarıyla etkinlikler, okuma saatleri ya da farklı uygulamaları yok ancak mimari dokusu, okul öncesi kitapların varlığı ve fiziki konumu dolayısıyla içimizi ısıtan pek sevdiğimiz bir mekan.

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Cocuk Kütüphanesi / Ünalan / Üsküdar 216 324 5155

Pazar hariç her gün 08.30-17.00 saatleri arasında hizmet veren kütüphane Şemsipaşa İlçe Halk Kütüphanesi'nin ikinci katında, 250m2'lik bir alanda hizmet veriyor.
Üsküdar, Ünalan Mahallesi Soyak Sitesinde Üsküdar Belediyesi tarafından 25 yıllığına Kültür Bakanlığı'na verilen 23 Nisan Ulusal Egemenlik Çocuk Kütüphanesi 05.08.1993 tarihinde kütüphane olarak hizmete açılmış.

Okuma saatleri gibi etkinliklerle birlikte okul öncesi çocuklar için de yayınları mevcut.

Kullanıcılarının çoğunluğunun çocukların oluşturduğu kütüphanede 2012 yılı sonu itibari ile 9756 kitap, 35 adet kitap dışı materyal ve 9 adet süreli yayın bulunuyor.

Kadıköy Halk ve Çocuk Kütüphanesi / Söğütlüçeşme Camii Arkası / Kadıköy 216 348 23 93

Pazartesi ve resmi tatiller dışında her gün 08:30-16:30 arası ziyarete açık olan kütüphanede çocuk, yetişkin, ödünç verme, danışma, kulaklıkla müzik dinleme, fotokopi ve süreli yayınlar olmak üzere 7 adet bölüm bulununuyor.
Ayrıca gitmeden önce belediyenin web sitesinden e-kütüphane hizmetinden faydalanarak bilgi edinmek mümkün.
Görme Engelliler için olan bölümde Müjdat Gezen tarafından kütüphaneye bağışlanmış olan çok sayıda sesli eser de mevcut. Her yaş ziyaretçiye açık olan kütüphaneden ikametgah ve 2 adet fotografla üye olunarak 15 gün süreyle kitap ödünç alınabiliyor.

Bilgi Evleri / Her yerde! / Her zaman!

Belediyeler tarafından tahsis edilen binalarda ilkokul ve ortaokul ögrencilerine eğitim desteği verilirken aynı zamanda kütüphanesi, kulüpleri ve halka yönelik seminerleriyle bilgi evleri neredeyse her ilçeye kütüphaneler ve küçük kültür merkezleri taşımış durumda.
Evlerde etüt odaları, yaz aktiviteleri, kitap okuma saatleri, geziler, seminerler ve çok sayıda bilgisayarla eğitim desteği veriliyor. Tüm faaliyetler ücretsiz. İstanbul içinde birçok ilde ve İstanbul dışında bazı belediyelerin de bilgi evleri var.
Üsküdar Bilgi Evleri hakkında bilgi almak isterseniz bir başlangıç olarak şöyle buyrun.

Fatih Bilgi Evleri için de buradan

Beykoz Çocuk Kitapları Fuarı / Beykoz Belediyesi / Belediye Meydanı

Bu yıl 23 Nisan günü ilk kez ve tamamen çocuklar için düzenenen fuara 40 yayınevi ve 20'yi aşkın konuk yazar katıldı. Ataşehir ve Kadıköy Belediyelerinin çocuk kitabı şenlikleri ardından Üsküdar Kitap Fuarı, yılı tam bir çocuk kitapları yılına çevirdi nazarımda. Deli gönül ister ki sayıları artsın, yıl boyu ve gelecek yıllarda da bizi ıssız bırakmasınlar.
Takvimimize gelecek yıl için işaret koyduk bile!
Bu yıl ziyaret edemedik, seneye ya nasip!

İBB Sesli Kütüphane / Eyüp 0212 417 25 46

Görme Engelli bireylerin yazılı ve görsel eserlerden yararlanması sorumluluğuyla 1997 yılında kurulan sesli kütüphanede çokca çocuk kitabı da mevcut. Bu vesileyle belirtelim ki Gönüllü Okuyucu Formu'nu doldurup başvurarak Görme Engelli bir çocuğun dünyasına ışık olma fırsatımız var.

Detaylı bilgi ve gönüllü okuyucu başvurusu buradan,
Katalog taraması içinse buraya lütfen.

34. Uluslararası İstanbul Kitap Fuarı / Beylikdüzü

Bu yıl İstanbul Kitap Fuarı etkinlikleri arasında çocuklar ve/ ya da çocuklarla paylaşılacak çok sayıda özel etkinlik olacağına şüphe yok.
Hafta içi 10.00-19.00 saatleri arasında, hafta sonu ise 10.00-20.00 saatleri arasında ziyarete açık.
Çoook geçmiş yıllardaki tecrübelerimize dayanarak keyifle ve merakla bekliyoruz. İnşallah bu yıl kaçırmayız :)

"Kuruluşumuz TÜYAP Tüm Fuarcılık Yapım A.Ş. tarafından Türkiye Yayıncılar Birliği işbirliği ile düzenlenecek 34. Uluslararası İstanbul Kitap Fuarı, 07-15 Kasım 2015 tarihleri arasında kapılarını, 25. Uluslararası İstanbul Sanat Fuarı ile eş zamanlı olarak TÜYAP Fuar ve Kongre Merkezi-Büyükçekmece’de açacak.

Bu yıl 34. kez düzenlenecek İstanbul Kitap Fuarı’na yurt içi ve yurt dışından 800’ün üzerinde yayınevi ve sivil toplum kuruluşu katılacak. Fuar boyunca 50’den fazlası çocuklara yönelik olmak üzere, 300’e yakın kültür etkinliği düzenlenecek. Kültür etkinlikleri ve 9 gün boyunca gerçekleşecek binlerce imza günü, yazarlarla okurlarını buluşturacak.

Öğrenci, öğretmen, emekli ve engellilere ücretsiz olan fuarımızı, hafta içi 10.00-19.00 saatleri arasında, hafta sonu ise 10.00-20.00 saatleri arasında ziyaret edebilirsiniz. Fuarın son günü olan 15 Kasım 2015 Pazar günü ise fuarımız 19.00’da kapanacaktır."

Etkinlik programı, katılımcılar ve ulaşım gibi detaylar çok yakında burada

Uluslararası Dijital Çocuk Kütüphanesi http://en.childrenslibrary.org

Uluslararası Dijital Çocuk Kütüphane'sinde farklı dillerde yüzlerce kitabı online olarak okumanız mümkün. Maalesef yok denecek kadar az Türkçe esere sahip. Ancak gönüllü çevirmen olarak başvurarak Türkçe eserleri sisteme kazandırmak mümkün.

Ahmet Süheyl Ünver Halk Kütüphanesi / Ümraniye 216 634 44 22

Hafta içi (Pzt – Cuma) : 09:00 - 20:00
Hafta sonu (Cts – Pzr) : 09:30 - 18:00

Kütüphane Ümraniye Haldun Alagaş Spor Kompleksi içinde yer alıyor. Okul öncesi çocuklar için çok sayıda ve bazıları da az bulunan kitaba sahip olan kütüphanede 18.000 civarında eser var.

1 adet fotoğraf ve Kimlik bilgileriyle üye olunduktan sonra 30 gün süreyle 5 kitap ödünç almak mümkün. Çok sevdiğimiz çocuk kitabı yazarlarının eserlerini de barındıran kütüphane gözde mekanlarımızdan biri.

Metin And Kütüphanesi / Sefaköy 212 580 70 10

Hafta içi (Pzt – Cuma) : 09:00 - 20:00
Hafta sonu (Cts – Pzr) : 09:30 - 18:00

Sefaköy Spor ve Kültür Merkezi içerisinde bulunan Metin And Kütüphanesi 2008 Yılının Ağustos ayında, Türk Tiyatro,Temaşa Sanatlarımız,Minyatür ve İstanbul çalışmalarıyla meşhur Metin And’ın ismi verilerek, Kütüphane ve Müzeler Müdürlüğü tarafından hizmete açılmış.

8 bin kitap bulunmakta ve 15 süreli yayına sahip kütüphanede üye olarak 30 gün süreyle 5 kitap ödünç alınabiliyor.
Yine çok sevdiğimiz okul öncesi eserlere ulaşmak da bu kütüphanede mümkün.

FAYDALI OLABİLECEK BAĞLANTILAR:

1.İBB Kütüphaneler Kataloğundan ulaşmak istediğiniz eserlerin size en yakın adresini ögrenebilir ve müdavimi olacağınız kütüphaneye kendiniz karar verebilirsiniz.
(Arama yaparken büyük harfler ve Türkçe karakterler seçilmeli)

http://katalog.ibb.gov.tr/yordambt/yordam.php?-ac=arama&betik=

2. http://www.istanbulkutuphaneleri.org

3. http://kitapokuyancocuklar.org

Masal Devi Şigibo!
— by Kevser Yılmaz on

O Anneler ve O Çocuklara!
— by Kevser Yılmaz on

Sen, Ben, O; Ya Da Bir Arpa Boyu Yol Alamamak?
— by Kevser Yılmaz on

Biri Bizi Fabrika Ayarlarina Geri Alsın
— by Kevser Yılmaz on

Cekilis / Rüzgarın Uzerindeki Sehir
— by Kevser Yılmaz on

Çocuk ve Aidiyet
— by Kevser Yılmaz on

Cocuklar icin Kitapla Buluşmanın En Güzel 13 Adresi
— by Kevser Yılmaz on

Ücretsiz indirin, çıktı alın ve yapıştırın!

Evimizin Bayramlıkları 2016

Etiketler

İzleyiciler

Neye Bakmıştınız?

Hakkımda

Popüler

Blog Arşivi

Misafirler